Ik, om maar iemand te noemen
- Auteur: Anton Korteweg (Nederland)
- Soort boek: gedichten, poëzie
- Uitgever: Meulenhoff
- Verschijnt: 24 april 2026
- Omvang: 88 pagina’s
- Uitgave: paperback
- Prijs: € 21,99
- Boek bestellen bij: Boekenwereld / Bol / Libris
Anton Korteweg Ik, om maar iemand te noemen recensies
Als er in de media een boekbespreking, review of recensie verschijnt van Ik, om maar iemand te noemen, het boek met nieuwe gerichten van Anton Korteweg, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.
- “Anton Korteweg verklapt […] de titel van een nieuwe bundel gedichten: Ik, om maar iemand te noemen. Dat is passende zelfspot in een tijd waarin de literatuur op het narcistische af persoonlijk is geworden.” (Carel Peeters, Vrij Nederland)
- “Melancholieke maar altijd sprankelende dichter.” (Elsbeth Etty, NRC)
- “Een van de aangenaamste Hollandse dichters is Anton Korteweg, een te burgerlijk calvinist om in dit tranendal op verlossing te mogen hopen, en dat weet hij verdraaid goed.” (de Volkskrant)
Flaptekst van de Anton Korteweg dichtbundel
Een sombere tijd schept sombere gedachten.
De dag plukken is vaak te veel gevraagd.
Toch, elke morgen heeft het leven nog, tot overmaat,
het gore lef me met zijn grauwe prikkelbaard
’t bed uit te kussen. Of ik daar op lig te wachten.
Het sleept me bij de haren uit de slaap
de dag in. ’t Is nog steeds op me gesteld.
Ik mag nog meedoen. En dat is wat telt.
Luchthartig en scherp, ontroerend en licht melancholisch – in zijn vijftiende bundel is dichter Anton Korteweg weer op zijn best!
‘Een dichter schrijft slechts voor een dichter verzen, en voor de vrouwen, die geen vers verstaan,’ schreef Bertus Aafjes ooit. Zo erg is het voor Anton Korteweg, meer dan een halve eeuw bezig, nou ook weer niet. Hij is een man die zijn zegeningen telt, en de kleine dissonanten in het leven maakt hij onschadelijk in zijn poëzie.
In Ik, om maar iemand te noemen zijn het niet alleen de vertrouwde ongemakken van het ouder worden die bezongen worden, maar wordt geprobeerd om te gaan met de overweldigende hoeveelheid pakken om bij neer te zitten. En om op steeds wankeler benen staande te blijven in de actualiteit van een opdringeriger, meedogenlozer wereld.
Anton Korteweg is geboren op 31 januari in Zevenbergen, Noord-Brabant. Hij debuteerde in 1971 bij Meulenhoff met Niks geen Romantic Agony. In 2015 verscheen zijn verzamelbundel Ouderen zijn het gelukkigst, in 2021 verscheen Enfin. In 1986 ontving hij voor zijn werk de A. Roland Holstpenning. Korteweg was van 1979 tot 2009 directeur van het Literatuurmuseum in Den Haag. Ik, om maar iemand te noemen is zijn vijftiende dichtbundel.