Je kunt van de eerste roman van Sebastiaan Chabot zeggen dat deze de lezer uitdaagt. Wellicht hier en daar zelfs een beetje te veel. Desondanks is de roman boeiend, origineel, zeer uitdagend, soms onbegrijpelijk en toch vaak verbazingwekkend lichtvoetig. Binnenkort kun je op deze pagina de uitgebreide recensie lezen van de debuutroman die gewaardeerd is met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).
De slaap die geen uren kent
- Schrijver: Sebastiaan Chabot (Nederland)
- Soort boek: debuutroman, familieroman
- Uitgever: Atlas Contact
- Verschijnt: 3 maart 2020
- Omvang: 240 pagina’s
- Uitgave: Paperback / Ebook
- Waardering boek: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Sebastiaan Chabot op bezoek bij DWDD
Op vrijdag 6 maart 2020 is Sebastiaan Chabot, voorafgaand aan het Boekenbal en de Boekenweek, te gast bij het tv-programma DWDD om te spreken over zijn debuutroman. Zijn vader Bart Chabot en broer Splinter Chabot schuiven aan. Natuurlijk omdat ook zij een nieuw boek hebben geschreven.
Bart Chabot (Nederland) – Mijn vaders hand
biografische roman
Uitgever: De Bezige Bij
Verschijnt: januari 2020
Splinter Chabot (Nederland) – Confettiregen
autobiografische verhalen
Uitgever: Spectrum
verschijnt: 4 maart 2020
Flaptekst van de eerste roman van Sebastiaan Chabot
November 1950, Reichsburg aan de Moezel, Duitsland. Kurt Victor Karl Kuschfeld, straatlichtbewaarder, krijgt een laatste grote opdracht. Met zijn dokter heeft hij afgesproken na deze opdracht uit het leven te stappen. Drie generaties later. Victor en Benjamin Kuschfeld groeien op in Den Haag, aan zee. In het halletje van hun huis hangt het portret van een oude man, hun overgrootvader Kurt Victor Karl Kuschfeld. Vooral Victor is bang voor het gezicht in het masker van verf, en als zijn schoolvrienden komen spelen besluit hij het in de tuin te verbranden. Ze hebben echter geen idee wat ze daarmee in gang zetten. De familiegeschiedenis blijkt losse heupen te hebben en de levens die hadden kunnen zijn krijgen plots onontkoombaar gestalte.
“De slaap die geen uren kent’ is een epische vertelling over vier generaties binnen één familie, die elk op hun eigen manier verlangen iets gedenkwaardigs te doen, uit angst niet herinnerd te worden.