In de gespannen, visionaire verhalen van Samanta Schweblin sluipt er altijd wel iets terug: een geest, een gevecht, indringers, een lijst van dingen die je moet doen voordat je doodgaat, de eerste ontmoeting van een kind dat voor een duistere keuze staat, of de feilbaarheid van ouders.

Schweblin neemt nooit de verwachte weg, maar graaft onder de huid en onthult ongemakkelijke waarheden over ons gevoel van thuis, van erbij horen, en van de broosheid van onze band met anderen. Zeven lege huizen is een toegangspoort tot een uiterst originele geest, en een katapult in Schweblins destabiliserende, opwindende literaire wereld; in de Spaanstalige wereld wordt Zeven lege huizen als een hedendaagse klassieker beschouwd.

Samanta Schweblin (1978, Buenos Aires) studeerde aan de film- en televisieacademie. Ze schreef diverse, veelvuldig bekroonde verhalenbundels en met haar roman Gif (2016, Atlas Contact) won ze grote prijzen en een nominatie voor de International Man Booker Prize. De rechten van Gif werden aan meer dan 25 landen verkocht en er wordt momenteel een Netflix-serie van gemaakt, een proces waar ze nauw bij is betrokken.

Met grote regelmaat keert ze terug naar Latijns-Amerika – ze woont al jaren in Berlijn – om schrijfworkshops te geven; in de Spaanstalige wereld wordt ze algemeen beschouwd als een van de beste, misschien wel de beste korte-verhalenschrijver van haar generatie.