Marita Coppes De laatste verhalenweefster Recensie Waardering en Informatie. Op 7 juni 2018 verschijnt bij Uitgeverij Ambo | Anthos de familieroman van Marita Coppes De laatste verhalenweefster. Op deze pagina kun je de Marita Coppes De laatste verhalenweefster recensie waardering en informatie over de inhoud van de roman lezen.
Marita Coppes De laatste verhalenweefster Recensie
Een echte verhalenweefster, zo kun de debuterende schrijfster Marita Coppes zelf met een gerust hart ook noemen. Haar roman begint met een prachtige tekening van een heupweefgetouw. Alleen door de juiste lichamelijke bewegingen van je heup worden de oude familieverhalen zichtbaar in het weefsel dat je maakt. Oude familiepatronen die geleid hebben tot een fatale afloop en die zo meegenomen wordt in de volgende generatie van de familie. Op zo’n manier weven is lang niet iedereen gegeven. Het vraagt concentratie, overgave, door pijnlijke geschiedenissen heengaan, heen weven. Niet bang zijn, in een trance raken en met de juiste bewegingen van je lichaam in een soort cadans raken die je meevoert langs de meest pijnlijke besluiten van jouw vorige generatie.
Over hebzucht en bewuste blind zijn voor de consequenties van het handelen
In de laatste verhalenweefster is Kate Baker het belangrijkste personage. Zij is de dochter van. Haar vader is directeur van T-Petrol, een oliemaatschappij in Guatemala,die er niet voor teruggedeinsd is in het verleden hele dorpen uit te roeien om zijn oliemaatschappij te doen opbloeien. Kate is een gerenommeerd advocate voor T-Petrol. Zij past naadloos binnen de cultuur van deze club en schroomt niet de slachtoffers van deze maatschappij het vel over de oren te trekken. Kortom, het paradepaardje van pappa. Maar na zijn dood komt er een kink in de harteloosheid waarmee ze haar bestaan vormgeeft. Zij komt erachter dat haar vader acties ondernomen met olieboringen en het aanleggen van pijpleidingen, die het daglicht absoluut niet kunnen verdragen. Kate gaat op onderzoek uit. Eén van die platgewalste dorpen is El Sede de Ixchtel, het dorp van verhalenweefsters, waar haar nanny vandaan kwam. Calyxta, de enige binnen haar gezin waar zij veiligheid vond. Die haar begreep, haar bewonderde vanwege haar zachte, dromerige karakter. Het buitenbeentje in het gezin. Calyxta bracht uren met haar door onder de boom waar zij met haar weefgetouw zat en intussen vertelde wat zij allemaal zag tijdens het weven. Haar moeder, waar zij weinig contact mee heeft en had woont iets buiten de stad met Alish, een zoon van de enige overlevende van het dorp. Er gaan roddels over moeder rond, ook binnen T-Patrol en Kate vindt het tijd om haar moeder ter verantwoording te roepen. Maar tegelijkertijd blijven de herinneringen aan Calyxta steeds indringender worden. Wanneer Kate op deze manier in contact komt met de laatst overgebleven verhalenweefster Lupe, de moeder van Alish, is het de vraag of zij haar destructieve familiepatronen kan doorbreken en de traditie van de verhalenweefsters kan voortzetten.
Een overtuigende debuutroman die je ervaart als een warme zomerdag
Marita Coppes schrijft/weeft, een mooi en sfeervol verhaal over omgang met oude, ingesleten patronen. Over hebzucht en bewuste blind zijn voor de consequenties van het handelen, in dit geval van T-Petrol,maar eigenlijk van de meeste grote internationale bedrijven wereldwijd. Over minachting voor oorspronkelijke bewoners en culturen. Over minachting voor de rol van de natuur in een mensenleven. Over wat dat met mensen doet. Met de oorspronkelijke bewoners die veelal uit zijn op wraak. Een patroon dat zich moeilijk laat doorbreken. Over het onverstoorbare negeren van natuur/cultuur en bewoners van gebieden die geplunderd en verwoest worden worden door de multinationals. Maar Coppes geeft met de verhaal hoop op verandering, verbetering. Dat dat kan. Dat menig bedrijf diep door het stof moet wanneer zij de consequenties van het handelen doorziet en doorvoelt. Dat dat misschien kan. Dat dat in ieder geval een optie zou kunnen zijn. Deze debuutroman heb ik gelezen op een warme zomerdag. Zo voelt dit verhaal ook. Maar daarvoor is wel nodig dat de diepste en donkerste krochten van welke bedrijfsvoering dan ook luid en duidelijk aan het licht moeten komen. Een (h)eerlijk boek. Marita Coppes – De laatste verhalenweefsteris gewaardeerd met ★★★★★ (zeer goed).
Recensie van Mieke Koster
Marita Coppes – De laatste verhalenweefster
- Titel: De laatste verhalenweefster
- Schrijfster: Marita Coppes (Nederland)
- Soort boek: familieroman, sociale roman
- Uitgever: Ambo | Anthos
- Verschenen: 7 juni 2018
- Omvang:
- Uitgave: Paperback / Ebook
- Prijs: € 20,00 / € 9,99
- Waardering: ★★★★★ (zeer goed) Mieke Koster
Inhoud Marita Coppes – De laatste verhalenvertelster
De laatste verhalenweefster van Marita Coppes is een gelaagde familieroman met magisch-realistische elementen. Wiens verhaal leef je en is het lot niet simpelweg een zich herhalende familiegeschiedenis? Kate Baker is advocaat bij T-Petrol, de oliemaatschappij in Guatemala waarvan haar vader directeur is. Als hij overlijdt ontdekt ze dat hij tijdens de burgeroorlog opdracht heeft gegeven een Maya-dorp uit te roeien om olieboringen op die plaats mogelijk te maken. Dat dorp, El Sede de Ixchel, heeft generaties lang vermaarde verhalenweefsters voortgebracht, en Kate’s geliefde nanny Calixta was een van hen. De druk om de rijke traditie van de verhalenweefsters voort te zetten komt bij Kate te liggen. Voor de lezers van Laura Esquivel en Isabel Allende.
Marita Coppes Informatie
- Geboortejaar: 1974
- Geboorteplaats: Cali, Colombia
- Discipline: schrijfster. docent
- Boeken: romans, verhalen
- …Boeken van Marita Coppes >
Marita Coppes woonde als kind in Colombia en maakte later reizen naar Zuid-Amerika, waar ze van dichtbij meemaakte wat oliewinning in de jungle aanricht. Ze is coach en docent aan de Nationale Vertelschool en leert professionals verhalen vertellen.