Nicolas Mathieu De uitzichtlozen recensie en informatie over de inhoud van deze Franse roman. Op 11 september 2019 verscheen bij Uitgeverij Meulenhoff de Nederlandse vertaling van de roman Leurs enfants après eux, geschreven door Nicolas Mathieu.
Nicolas Mathieu De uitzichtlozen recensie
Het is augustus 1992, een verschrikkelijk hete dag, net als alle vorige dagen en de dagen die hierop zullen volgen. Mathieu neemt de lezer 4 zomers lang, mee door het jonge jongensleven van Anthony Casati. Anthony is 14 jaar, heeft vakantie, verveelt zich te pletter en hoopt zich op te kunnen trekken aan zijn oudere neef. Drinkend en blowend glijden zij door de dagen. Net als al die andere jongeren uit het vergrijzende en leeglopende gebied in Noordoost-Frankrijk. Het huwelijk van zijn ouders staat op het punt van knallen. Vader zuipt, moeder probeert zich staande te houden in haar administratieve baantje. De jongens liggen ergens aan een meer, jatten een bootje, trekken de aandacht van Steph en Cem, twee meisjes uit een welgesteld gezin, waar de jongens wel wat in zien.
De hormonen, zowel bij de jongens als de meiden, gieren door hun lijf
Ja, natuurlijk gaan ze naar het feest in de stad, zuipen, blowen, achter de meiden aan. Hacine, een Marokkaantje uit de buurt, jat de motor van Anthony, die hij stiekem van zijn ouwe heer heeft meegenomen naar het feest. De spanningen waarmee de verschillende groepen uit te stad elkaar treffen is altijd te snijden. Wie, wat waar, waarom heeft wat gejat? Een ander iets aangedaan? Is er al een reden om te matten? De hormonen, zowel bij de jongens als de meiden, gieren door hun lijf, terwijl elke dag gekleurd wordt door verveling en uitzichtloosheid. De ouders zijn in de buurt, zien het leven van hun kinderen aan zich voorbij trekken, zijn teleurgesteld en wellicht verbitterd vanwege de eigen machteloosheid. Verstikt, opgeslokt, vastgeketend in hun eigen situatie, in de dreigende stilstand van de eigen gemeenschap, vergeten door politiek en investeerders.
Mathieu had mij als lezer zo bij de kladden dat ik geregeld hardop hoopte dat Anthony zich niet zou inlaten met allerhande destructieve ondernemingen. “Doe dat nou niet jongen”, hoorde ik mezelf regelmatig mompelen.
Maar er is ook hoop. Patrick, Anthony’s vader stopt met drinken als hij op zichzelf woont, gaat zelfs een soort van sporten. Moeder doet haar stinkende best wanneer zij bij reorganisaties in haar bedrijf de ene na de andere cursus moet gaan volgen. Anthony meldt zich aan bij het leger .Maar…??? Hacine wordt door zijn vader verbannen naar Marokko. Hij moet gaan deugen. Dat lukt hem ook, maar dan in de drugshandel. De meisjes gaan het natuurlijk hogerop zoeken. Naar de universiteit. Zij krijgen het daar niet cadeau. Voor hen de eerste confrontatie dat het leven maar niet zomaar op rolletjes loopt. Er moet hard gewerkt worden.
Invoelende, hoopvolle en liefdevolle roman over een groep mensen die nauwelijks aandacht krijgt
Nicolas Mathieu schreef een warme, invoelende, hoopvolle, liefdevolle roman over grote groepen mensen waar eigenlijk door niemand naar omgekeken wordt. Hij moet wel in hun huid gekropen zijn. De manier waarop hij heeft geroken en gezien hoe deze volwassenen begaan zijn met hun kinderen, vertrouwen in hen hebben, of in ieder geval willen hebben. Vaak met lege handen staan ook omdat zij weten dat zij zelf ook nergens terecht zijn gekomen, ondanks of dankzij hun eigen dromen. De onzichtbare muren die inmiddels opgetrokken zijn tussen de genen die “het maken” en degenen die “het nooit zullen gaan maken”. Zij die opgestapeld zijn, achtergelaten zijn in culturele en economisch oninteressante wijken. Hoe zij het met elkaar moeten rooien. Want iedereen heeft hen achtergelaten en de verzorgingsstaat, inmiddels uitgekleed en vanwege achterlijke ambtelijke regelgeving zo goed als onbereikbaar.
Een prachtig boek dat bij menig politicus als cadeau onder de kerstboom zou moeten liggen. De uitzichtlozen is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).
Recensie van Mieke Koster
De uitzichtlozen
- Schrijver: Nicolas Mathieu (Frankrijk)
- Soort boek; coming-of-age roman, Franse roman
- Origineel: Leurs enfants après eux (2018)
- Nederlandse vertaling: Jan Pieter van der Sterre, Reintje Ghoos
- Uitgever: Meulenhoff
- Verschenen: 11 september 2019
- Omvang: 400 pagina’s
- Uitgave: gebonden boek / ebook
- Winnaar Prix Goncourt 2018
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
- Boek bestellen bij: Bol / Libris
