Categorie archieven: Frankrijk

Franse schrijfsters

Franse schrijfsters romans, boeken, informatie en Nederlandse vertalingen. Welke bekende Franse schrijfsters zijn er? Met welke romans en andere boeken is de schrijfster uit Frankrijk bekend geworden?

Franse schrijfsters boeken informatie en vertalingen

Op deze pagina is een overzicht van bekende Franse schrijfsters te vinden met de geboortedatum en datum van overlijden. Daarnaast is er informatie over de bekende romans en andere boeken van de schrijfsters uit Frankrijk. Links verwijzen naar uitgebreide informatie en het overzicht van de boeken van de Franse schrijfsters. Informatie over Franse schrijvers is op een aparte pagina te vinden.


Overzicht van bekende schrijfsters uit Frankrijk

Hieronder is het alfabetisch overzicht te vinden van bekende Franse schrijfsters met een aantal van de bekendste romans en andere boeken die in het Nederlands vertaald zijn.

Éliette Abécassis
Franse romanschrijfster
geboren op 27 januari 1969
geboren in Straatsburg, Elzas, Frankrijk
1996 | Qumran (roman)
Nederlandse vertaling: Het Qumran-mysterie

Claire Baglin
romanschrijfster
geboren in 1998
2022 | En salle (roman)
Claire Baglin Werken voor de kost recensieNederlandse vertaling: Werken voor de kost
Sommige schrijvers hebben een oeuvre nodig om nog niet half zo verpletterend te zijn als Claire Baglin hier in een relatief dun boekje is. Als deze lijn voortgezet wordt, heb ik zojuist het eerste boek van de beste schrijver ter wereld gelezen…lees verder >

Muriel Barbery
In Marokko geboren romanschrijfster
geboren op 28 mei 1969
geboorteplaats: Rabat, Marokko
2022 | Une heure de ferveur (roman)
Nederlandse vertaling: De droom van Kyoto

Simone de Beauvoir
filosofe, schrijfster en feministe
geboren op 9 januari 1908
geboorteplaats: Boulevard Raspail, Parijs
overleden op 14 april 1986
sterfplaats: Parijs
leeftijd: 78 jaar
begraafplaats: Cimetière du Montparnasse, Parijs
1954/2020 | Les inséparables
Nederlandse vertaling: De onafscheidelijken
1949 | Le Deuxième Sexe (essay) De tweede sekse

Colette
Volledige naam: Sidonie-Gabrielle Colette
romanschrijfster
geboren op 28 januari 1873
geboorteplaats: Saint-Sauveur-en-Puisaye
overleden op 3 augustus 1954
sterfplaats: Parijs
leeftijd: 81 jaar
begraafplaats: Cimetière du Père-Lachaise,Parijs
1900 | Claudine à l’école (roman)
Nederlandse vertaling: Claudine op school

Mélissa Da Costa
romanschrijfster
geboren op 7 augustus 1990
2019 | Tout le bleu du ciel (debuutroman)
Nederlandse vertaling: Al het blauw van de hemel
2020 | Les Lendemains (roman)
Nederlandse vertaling: De dagen die komen

Virginie Despentes
schrijfster en feministe
geboren op 13 juni 1969
geboorteplaats: Nancy
2006 | King Kong théorie (non-fictie)
Nederlandse vertaling: King-Kong theorie

Marguerite Duras 
Echte naam: Marguerite Donnadieu
roman- en verhalenschrijfster, filmregisseur
geboren op 4 april 1914
geboorteplaats: Gia Định, Unie van Indochina
overleden op 3 maart 1996
sterfplaats: Parijs
leeftijd: 81 jaar
doodsoorzaak: keelkanker
begraafplaats: Cimetière du Montparnasse, Parijs
1985 | La douleur (autobiografische verhalen)
Nederlandse vertaling: De pijn
1984 | L’amant (autobiografische roman)
Nederlandse vertaling: De minnaar
1980 | L’homme assis dans le couloir (roman)
Nederlandse vertaling: De man in de gang
1966 | Le vice-consul (roman)
Nederlandse vertaling: De vice-consul
1960 | Dix heures et demie du soir en été (psychologische roman)
Nederlandse vertaling: Half elf zomeravond
1959 | Hiroshima mon amour (scenario, oorlogsroman)
Nederlandse vertaling: Hiroshima mon amour
1958 | Moderato cantabile (roman)
Nederlandse vertaling: Moderato cantabile
1952 | Le Marin de Gibraltar (roman)
Nederlandse vertaling: De matroos uit Gibraltar

Annie Ernaux
romanschrijfster
Nobelprijs voor de Literatuur 2022
geboren op 1 september 1940
geboorteplaats:  Lillebonne, Frankrijk
soort boeken: romans, verhalen, non-fictie
2022 | Le jeune homme (roman)
Nederlandse vertaling: De jongeman
2000 | L’Événement (roman)
Nederlandse vertaling: Het voorval
1988 | Une femme (memoir)
Nederlandse vertaling: Een vrouw
1988 | Passion simple  (roman)
Nederlandse vertaling: Alleen maar hartstocht
1983 | La place (roman)
Nederlandse vertaling: De plek

Anna Gavalda
roman-, verhalen en kinderboekenschrijfster
geboren op 9 december 1970
geboorteplaats: Boulogne-Billancourt

Benoîte Groult
romanschrijfster
geboren op 31 januari 1920
geboorteplaats: Parijs
overleden 20 juni 2018
sterfplaats: Hyeres
1988 | Les vaisseaux du coeur (roman)
Nederlandse vertaling: Zout op mijn huid
1997 | Histoire d’une évasion (autobiografische verhalen)
Nederlandse vertaling: Terugblik op mijn leven
2006 | La touche étoile (roman)
Nederlandse vertaling: Uit liefde voor het leven

Lola Lafon
schrijfster en musicus
geboren op 28 januari 1974
geboorteplaats: Parijs
2022 | Quand tu écouteras cette chanson (non-fictie, ∗∗∗∗)
Lola Lafon Als je naar dit lied luistert RecensieNederlandse vertaling: Als je naar dit lied luistert
Aan het woord is Lola Lafon. Ze vertelt over haar nacht in het beroemde Achterhuis.  Een nacht in haar eentje op deze bijzondere plek. Tijdens het lezen kreeg ik bezoek van een heel scala aan gevoelens die soms één voor één op mijn deur bonsden en soms allemaal te gelijk…lees verder >

Émilienne Malfatto
romanschrijfster, fotograaf en journalist
geboren in 1989
2021 | Le colonel ne dort pas (roman)
Nederlandse vertaling: De kolonel slaapt niet recensie

Julia Malye
romanschrijfster
2024 | La Louisiane (historische roman)
Nederlandse vertaling: La Louisiane

Victoria Mas
romanschrijfster
geboren in 1987
geboorteplaats: Chesnay
2022 | Un miracle (roman, ∗∗∗∗)
Nederlandse vertaling: Een wonder

Catherine Millet
romanschrijfster en essayist
geboren op: 1 april 1948
geboorteplaats: Bois-Colombes
2014 | Une enfance de rêve (autobiografische roman)
Nederlandse vertaling: Een droomjeugd
2008 |Jour de souffrance (autobiografische roman, erotische roman)
Nederlandse vertaling: Jaloezie
2001 | La vie sexuelle de Catherine M (autobiografische verhalen)
Nederlandse vertaling: Het seksuele leven van Catherine M.

Marie NDiaye
romanschrijfster
geboren op 4 juni 1967
geboorteplaats: Pithiviers, Frankrijk
2021 | La vengeance m’appartient (roman)
Nederlandse vertaling: De wraak is aan mij

Anaïs Nin 
roman en dagboeken schrijfster
geboren op 21 februari 1903
geboorteplaats: Neuilly-sur-Seine
overleden op 14 januari 1977
sterfplaats: Los Angeles, Californië
leeftijd: 73 jaar

Véronique Olmi (1962)
roman- en toneelschrijfster
2017 | Bakhita (roman)
Nederlandse vertaling: Bakhita

Tatiana de Rosnay (28 september 1961)
romanschrijfster
2024 | Poussière blonde (roman)
Tatiana de Rosnay SterrenstofNederlandse vertaling: Sterrenstof (roman)
2021 | Célestine du Bac (roman)
Nederlandse vertaling: Dit leven is van jou
2020 | Les Fleurs de l’ombre (roman)
Nederlandse vertaling: Bloemen van de duisternis

Monica Sabolo
romanschrijfster
geboren op 27 juli 1971
geboorteplaats: Milaan, Italië
2022 | La vie clandestine (2022)
Nederlandse vertaling: Een clandestien leven

Neige Sinno Trieste tijger recensieNeige Sinno
romanschrijfster
geboren op 22 mei 1977
geboorteplaats: Vars, Frankrijk
2023 | Triste tigre (roman)
winnaar Prix Femina en Prix Goncourt des lycéens
Nederlandse vertaling: Trieste tijger

Maud Ventura
romanschrijfster
geboren in 1993
2021 | Mon Mari (roman)
Nederlandse vertaling: Mijn man

Marguerite Yourcenar
Belgisch Franse schrijfster
echte naam: Marguerite Antoinette Jeanne Marie Ghislaine Cleenewerck de Crayencour
geboren op 8 juni 1903
geboorteplaats: Brussel, België
overleden op 17 december 1987
sterfplaats: Bar Harbor, Maine, Verenigde Staten
leeftijd: 84 jaar
1968 | L’Œuvre au noir (roman)
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Nederlandse vertaling: Het hermetisch zwart


Bijpassende boeken en informatie

Edouard Leve – Zelfportret

Edouard Leve Zelfportret recensie en informatie over de inhoud van de roman van de Franse schrijver, fotograaf en kunstenaar. Op 26 september 2024 verschijnt bij Uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van de roman Autoportrait van de uit Frankrijk afkomstige schrijver, kunstenaar en fotograaf Édouard Levé. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de auteur, de vertaalster en over de uitgave.

Édouard Levé Zelfportret recensie en informatie

  • “Een zeer uitzonderlijk werk in het Franse literaire landschap, het behoort evenwel tot de zeer gesloten clan van belangrijke boeken.” (Le Midi Libre)
  • “Met zijn Zelfportret vindt Éduoard Levé een nieuwe vorm van het ik-verhaal uit. Levé schrijft banale dingen met gewone woorden, en toch is het buitengewoon.” (Libération)

Zelfportret recensie van Tim Donker

Zie. Daar. Bijna had ik iets gehaats gezegd. Levé komt af met een egodocument, misschien zoiets als een autobiografie maar dan wel een hele rare, misschien zoiets als een zelfportret maar dan wel geschreven en niet getekend. En bijna had ik het gezegd, bijna had ik er zelfs de bespreking mee geopend: Levé moet het weer eens anders doen hoor. Maar toen dacht ik aan mijn tante, mijn lievelingstante dan nog, ook zij nu dood, die over mijn moeder, haar zus, na haar dood altijd maar zei Se mos altijd allus andus doen as un anduh, En dat haatte ik. Dan mocht het nog honderd keer mijn lievelingstante zijn, ik haatte die uitspraak. Omdat mijn moeder dood was en met rust gelaten moest worden, omdat ik helemaal niet zo zeker weet of iemand zo nodig “andus” “mot” zijn “as een anduh”; is iedereen niet gewoon is zoals die is, en dat kan toevallig ook niet-gemiddeld zijn (terwijl het juist veel gemakkelijk is gemiddeld te zijn omdat de hele wereld is ingesteld op gemiddelde smaken, gemiddelde karakters, gemiddelde voorkeuren, gemiddelde neigingen en gemiddelde behoeften), omdat ik dat wantrouwen ten opzichte van alles dat afwijkt van de norm ernstig wantrouw, omdat het mogelijk moet zijn om er andere ideeën op na te houden (en bijvoorbeeld te weigeren je te laten inspuiten met een of ander experimenteel serum waarvan niemand de effecten op langere termijn kan voorspellen) zonder direct als een paria, een aansteller, een clown, een asociaal of een opruier gezien te worden. En toch. Ondanks mijn diepe haat tegen die uitspraak had ik m bijna zelf gebezigd. Bijna gezegd. Bijna geschreven. Édouard Levé moet het weer eens anders doen hoor.

Wat doet Levé eigenlijk? Hij maakt een zelfportret. Hij schrijft over zichzelf. Levé over Levé, honderdtien bladzijden lang, sommigen zouden dat een autobiografie noemen. Maar hij begint niet bij een begin. Vertellend over zijn jeugd, belangrijke gebeurtenissen, verhalend over de wegen die hem hebben geleid tot waar hij nu is. Zelfportret kent geen chronologie, geen narratief en geen verloop. Zelfportret is een opsomming. Een honderdtien bladzijden lange opsomming. Door Levé. Van karaktereigenschappen, eigenaardigheden, hebbelijkheden, ideeën, overtuigingen, waarnemingen, herinneringen. Van Levé.

Ik dacht aan David Markson. Ook bij hem regende het immers feiten. Geen actie, geen personages, slechts de gestage opeenvolging van feiten. Maar Markson plunderde encyclopedieën, of liet zijn, in dat geval ontzagwekkende, parate kennis langzaam over de pagina’s leegstromen, om het ik juist te laten verdwijnen onder een berg trivia over componisten, schrijvers, kunstenaars, filosofen, wetenschappers en andere publieke figuren; het weinige “ik” dat nog zichtbaar bleef, maskeerde hij met neutrale aliassen als “Reader”, “Writer” of “Novelist”. Levé laat de hele opsomming over hemzelf gaan. Er bevinden zich ook wel enkele opmerkingen tussen die gaan over familieleden of vrienden, maar dan is het uiteraard veelzeggend dat Levé juist dit of dat zegt over juist die-en-die, net zoals “se mos altijd allus andus doen as un anduh” uiteindelijk meer zegt over die tante dan over mijn moeder.

Een project als dit kent zijn gelijke niet. Misschien Seth Abramson, de enige andere literator waaraan ik moest denken. “Iets als dit” ondernam Abramson ooit. Maar dan als gedicht, en ook nog in de derde persoon (bij hem ging het geloof ik om uitspraken die anderen over hem gedaan hadden). Op boeklengte is dit echter nog vervreemdender. Nou is het wel niet zo’n heel erg dik boek, maar toch, het zijn toch heel erg veel losse, niet-chronologische en onsamenhangende uitspraken die allemaal over Édouard Levé gaan – een mens waarvan ik eigenlijk slechts één ander, ook al niet al te dik, boek ken.

Wat moet je hier over zeggen?
Hoe moet je dit bespreken?
Wat moet je doen om niet te vervallen in “Édouard Levé moet het weer eens anders doen hoor”?

Je kunt er niet eens een behoorlijke psychoanalyse op los laten, als je zoiets debiels al zou willen, want slechts een enkele keer wordt er iets gemeld dat als min of meer veelzeggend valt aan te merken. In “Ik verveel me liever alleen dan met zijn tweeën” of “Als voorbereiding op het koffers pakken maak ik een uitputtende lijst van wat ik meeneem, aangezien ik altijd hetzelfde meeneem sla ik die op in een map op mijn pc” tekent zich een man af; je kunt wijzen en zeggen Ja, dat tiepeert iemand. Maar veel vaker regeert de willekeur. “Ik hoop dat ik nooit een oor vind in een weiland” zal hij wel opgeschreven hebben toen hij Blue Velvet zat te kijken; aan “Ik zal maar één keer zonder te liegen ‘Ik sterf’ kunnen zeggen” is weinig particuliers te ontdekken en “Ik eet driemaal daags” gaat ook al voor heel veel mensen op.

Wat moet je hier over zeggen?
Hoe moet je dit bespreken?

Vooral kun je er veel niet over zeggen. Zelfportret is niet meteen heel ritmies: sommige zinnen zijn erg kort, andere juist weer ellenlang. Het kent ook geen uitgedachte opbouw in sfeer of kleuring: na een tragiese, zware, bedachtzame of dramatiese uitspraak volgt met hetzelfde gemak een luchtige, een onzinnige, een triviale, een absurde, of, meer dan eens, een extreem grappige. En hoewel het dus met nadruk niets gecomponeerds heeft, is Zelfportret toch in hoge mate muzikaal: het dwingt, het vangt, het golft en na verloop van maar een paar pagina’s hypnotiseert het zelfs, zodat je blijft lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen en lezen.

Wat moet je hier over zeggen?
Hoe moet je dit bespreken?

Dat je niet weet met welk idee Zelfportret geschreven zou kunnen zijn? Daar zijn momenten waarop je je kunt herkennen in wat Levé schrijft. Of. Ik in ieder geval. Heftig knikkend lees ik “Ik heb zelden spijt van handelen en steevast spijt van niet handelen. Ik denk terug aan de pijn van geschiedenissen die niet plaatsvonden”; Ja denkend, Zo is het denkend, aan alles denkend wat wellicht had kunnen zijn als ik niet te angstig te beschroomd te gekwetst te bescheten te klein te onbeholpen was geweest of om welke reden dan ook maar niet stappen wist over welke lullige emotie dan ook. Maar dat “o dat heb ik ook” kan niet, zal niet de reden zijn geweest waarom Levé Zelfportret schreef. En. Daar zijn ook momenten waarop ik me van dit boek, dit projekt, van Levé wens af te keren. “Ik denk niet dat ik nieuwe pareltjes in de klassieke muziek zal ontdekken,” schrijft hij, “maar ik weet zeker dat ik tot mijn dood zal genieten van deze die ik al ken”; en: “Ik weet niet of er nog iets te verbeteren valt aan de muziek van Bach” en zucht denk ik dan en o denk ik dan en daar gaan we weer denk ik dan, altijd weer die klassieke muziek, het zou eens fijn zijn een schrijver te lezen met een bredere muzieksmaak dan dat, gelukkig zegt hij verderop ook moje dingen die niet over rock of over Portishead niet meteen de allerbeste band die ik ken maar toch, of dat hij honden verkiest boven katten, ja, ook al zoiets, die hondenliefhebbers, mijn ganse schoonfamielje bestaat uit hondenliefhebbers en hoe zij zijn is precies hoe ik de hondenliefhebber zie: braaf, saai, doorsnee, burgerlijk, normatief, fantasieloos, volgzaam, klootloos. Maar ik denk ook niet dat Levé Zelfportret geschreven heeft met het doel zijn lezers te ergeren. De momenten dat je als lezer “Nee, echt?” denkt, “Meen je dat nou?” denkt, zijn gewoon maar inherent aan een projekt als dit: als wie dan ook in één gulp alles zou openbaren wat hij meent, denkt, vindt, voelt, doet, wil, haat, verlangt, afwijst, droomt, heeft en kan, zal daar altijd wel iets tussen zitten wat (lichte) weerzin wekt.

Dus.

Wat moet je hier over zeggen?
Hoe moet je dit bespreken?

Dit is het boek dat je zelf geschreven wou hebben. Maarja. Nu is het er al. Waarom zou je een boek als dit dan nog schrijven. Is dat niet het geniale aan dat wat waarlijk uniek is: op het moment dat het verschijnt, laat het zich met niets vergelijken, en al het gelijkende wat erna nog verschijnt zal gezien worden al na-aperij. Ondertussen, echter, vraag ik me wel af wat ik erin gezet zou hebben als ik een boek als Zelfportret had geschreven. Want dat is nog iets anders dat zo geweldig is aan dit boek. Ik vermoed maar zo dat Édouard Levé een tumultueuzer leven gehad heeft dan ik, en toch zijn de confidenties in Zelfportret zelden spectaculair te noemen. Het is vrijwel alles tamelik dagdagelijks, wat je hier leest kon ook slaan op de buurman of op je collega of op jouzelf. Dat is er ook de kracht van. Misschien dat alleen Levé’s sexuele escapades een slag pikanter zijn dan bij de meeste mensen het geval is (de momenten dat hij zulks ter sprake brengt zijn ook de enige momenten waarop je de schrijver voor een snoever zou houden); vooral, hier, ik-mededelingen van een zeer gangbaar tiepe, dingen die je zelf misschien als terzijde hebt gebezigd in gesprek met een van die vage bekenden die je op straat tegenkomt; de landen die je hebt bezocht, het eten dat je graag eet, dingen die je wel eens doet als je je verveelt (doelloos door het telefoonboek bladeren bijvoorbeeld). Waarin Zelfportret zo overweldigend, onthutsend, betoverend is, is dat er zo ontzettend veel van dit soort “nikserige” ik-mededelingen achter elkaar zijn gezet. Terwijl je steeds het gevoel blijft houden dat jij ook, ook jij, honderdtien bladzijden had kunnen vullen met zulke informatie over jezelf.

Wat moet je hier over zeggen?
Hoe moet je dit bespreken?

Of. Ja. Iets anders nog. Na-aperij ten spijt. Waarom zou dit niet een nieuw zjanrûh kunnen worden, komaan, er is vast ook iemand geweest die als allereerste een autobiografie schreef, die voor het eerst memoires te boek stelde. En dat was nog iets dat door mijn hoofd spookte toen ik Zelfportret las. Niet alleen hoe het kan dan zoveel banaals bij elkaar zo fascinerend kan zijn; en ook, niet alleen bleven als zeepbellen zinnen in mijn hoofd opkomen van het soort dat ik geschreven had in mijn hoogsteigen Zelfportret; ook dacht ik na over navolging. Stel dat Levé school maakt. Stel dat dit een nieuwe vorm van autobiografies schrijven wordt. Van welke schrijvers zou ik graag een boek als Zelfportret lezen? Van welke schrijvers vooral niet? De brutale eerlijkheid van Levé schrikt hier en daar af, maar hij maakt zich er zelf als figuur niet mee kapot. Ook dat is ongelooflijk. De meeste mensen zijn me al onherstelbaar antipathiek als ze maar twee of drie bekentenissen over zichzelf doen; Levé gaat ermee door en door zonder noemenswaardige imagoschade op te lopen. Wie doet hem dat na? Wie doet hem dit na? Wie doet er ooit nog iets na dit?

Wat met je hier over zeggen?
Hoe moet je dit bespreken?

Dit is één van de allermafste boeken die ik ooit gelezen heb, en ik heb ongelooflijk veel maffe boeken gelezen, echt waar, kom zelf eens een blik in mijn boekenkast werpen, en tegelijkertijd ook één van de meest intrigerende, misschien ook wel in een top zoveel of zoveel van de mooiste (ik noem geen nummers, daarvoor zijn het er teveel).

Dus.
Wat moet je hier verder nog over zeggen?
Hoe moet je een bespreking als dit afronden?

Niet. Je zegt gewoon “fantastisch”. En daarna doe je er het zwijgen toe.

Edouard Leve Zelfportret

Zelfportret

  • Auteur: Édouard Levé (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Autoportrait (2005)
  • Nederlandse vertaling: Karien Vandenberghe
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 26 september 2024
  • Omvang: 112 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van de Franse schrijver Édouard Levé

In dit briljante en ontnuchterende zelfportret verbergt Édouard Levé niets voor zijn lezers en schetst hij, min of meer willekeurig, zijn hele leven. Zelfportret is een fysieke, psychologische, seksuele, politieke en filosofische triomf. Naast ‘oprechtheid’ streeft Levé naar een objectiviteit die zo radicaal is dat deze zou kunnen doorgaan voor grofheid, trivialiteit en zelfs banaliteit – de auteur heeft zichzelf blootgelegd. Levés boek lijkt in eerste instantie een autobiografie zonder sentiment, alsof het door een machine is geschreven, totdat we door de opeenstapeling van details en de droge, spottende toon merken dat we ontwapend zijn, geboeid en verrukt door niets minder dan perfecte fictie… die geheel uit feiten is opgebouwd.

Édouard Levé (1 januari 1965, Neuilly-sur-Seine – 15 oktober 2007, Parijs) was een veelzijdige kunstenaar in de traditie van het conceptualisme. Hij debuteerde met Œuvres (2002), dat minutieuze beschrijvingen bevat van 533 niet-verwezenlijkte installatie- en performanceprojecten. Zelfportret verscheen oorspronkelijk in 2005. Zelfmoord, zijn laatste boek, kwam in 2021 uit bij Koppernik.

Bijpassende boeken en informatie

Ruud Couwenhoven – Bretagne reisgids

Ruud Couwenhoven Bretagne reisgids recensie en informatie nieuw deel in de reeks Frankrijk binnendoor reisgidsen. Op 21 november 2024 verschijnt bij Mo’Media de nieuwe Frankrijk Binnendoor reisgids van Bretagne, geschreven door Ruud Couwenhoven.

Ruud Couwenhoven Bretagne reisgids recensie en informatie

Als er in de media een boekbespreking, review of recensie verschijnt van Bertagne, het nieuwe deel in de reeks Frankrijk Binnendoor reisgidsen, geschreven door Rob Couwenhoven, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.

Ruud Couwenhoven Bretagne reisgids

Bretagne

Morbihan – Ille-et-Viaine – Côtes-d’Armor – Finistère

  • Auteur: Ruud Couwenhoven (Nederland)
  • Soort boek: Bretagne reisgids
  • Uitgever: Mo’Media, Frankrijk binnendoor
  • Verschijnt: 21 november 2024
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe Bretagne reisgids van Frankrijk binnendoor

Wat maakt Bretagne bijzonder en onweerstaanbaar? Die vraag beantwoordt Frankrijkkenner Ruud Couwenhoven in dit boek. De indrukwekkende kust van Ille-et-Vilaine, Côtes-d’Armor en Finistère ontdek je aan de hand van een bijzondere reis door Bretagne. Ruud deelt zijn ervaringen op zijn eigen luchtige en persoonlijke wijze.

In deze reisgids lees je ook over leuke Bretonse dorpen en steden; roadtrips om meer te zien en te genieten; imponerende fietstochten langs de kust; wandelingen naar verborgen baaien en strandjes; verrassende insidertips van locals; sfeervolle markten en gezellige restaurants.

Dit boek is inclusief gratis website met gps-routes en handige links. In een uniek luisterboek neemt Ruud je mee op reis. Zijn zoon, een van de beste wijnadviseurs van Frankrijk, verklapt zijn favoriete adressen om cider, whisky en wijn te proeven. Ja, er wordt ook wijn gemaakt in Bretagne!

Ruud Couwenhoven is altijd op zoek naar verhalen voor zijn boeken, podcasts en de website frankrijkbinnendoor.nl. Zijn eerste boek, Frankrijk Binnendoor, ontdek het andere Frankrijk, werd een regelrechte bestseller en is al jaren het bestverkochte reisboek over Frankrijk.

Bijpassende boeken en informatie

Time to Momo Treinreisgids Frankrijk & België

Time to Momo Treinreisgids Frankrijk & België recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe reisgids. Op 18 oktober 2024 verschijnt bij uitgeverij Mo’Media de treinreisgids van Frankrijk en België. Hier lees je informatie over de inhoud van de reisgids van Frankrijk en België per trein en over de uitgave,

Time to Momo Treinreisgids Frankrijk & België recensie en informatie

Als er in de media een boekbespreking, review of recensie verschijnt van de Time to Momo Treinreisgids van Frankrijk en België, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.

Time to Momo Treinreisgids Frankrijk & België

Treinreisgids Frankrijk & België

Antwerpen – Brussel – Lille – Parijs – Lyon – Marseille – Cannes – Nice

  • Auteur: Time to Momo
  • Soort boek: treinreisgids, Italië reisgids
  • Uitgever: Mo’Media
  • Verschijnt: 18 oktober 2024
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst voor treinreisgids van Frankrijk en België

Van Antwerpen tot Nice: reis duurzaam naar acht toffe steden in Frankrijk en België. Check de beste treinverbindingen tussen de acht steden, Alles op een rij: ov-informatie, tips voor dagtrips en hotels.

Loop in elke stad een route door het centrum, samengesteld door locals, Bezoek de belangrijkste bezienswaardigheden, eet en drink buiten de gebaande paden en shop bij originele winkels, Inclusief handige plattegronden, ook in de Time to Momo-app.

Time to Momo Treinreisgids Italië recensie en informatieTime to Momo Treinreisgids Italië
treinreisdgids
Uitgever: Mo’Media
Verschijnt: 1 oktober 2024

Bijpassende boeken en informatie

Abbé Prévost – Manon Lescaut

Abbé Prévost Manon Lescaut recensie en informatie over de inhoud van de Franse roman uit 1731. Op 15 oktober 2024 verschijnt bij Uitgeverij Athenaeum de Nederlandse vertaling van Histoire du Chevalier des Grieux, et de Manon Lescaut, het boek uit 1731 van de uit Frankrijk afkomstige schrijver Abbé Prévost. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijver, de vertaler en over de uitgave.

Abbé Prévost Manon Lescaut recensie en informatie

  • “Is het overdreven om te stellen dat dit boek onze beste roman mag worden genoemd?” (Markies de Sade)

Abbé Prévost Manon Lescaut

Manon Lescaut

  • Auteur: Abbé Prévost (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Histoire du Chevalier des Grieux, et de Manon Lescaut (1731)
  • Nederlandse vertaling: Martin de Haan
  • Uitgever: Uitgeverij Athenaeum
  • Verschijnt: 15 oktober 2024
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman uit 1731 van de Franse schrijver Abbé Prévost

Manon Lescaut is een van de grote klassiekers van de Franse literatuur. Het boek werd vele malen verfilmd en inspireerde Massenet en Puccini tot hun gelijknamige opera’s. Het vertelt het verhaal van de noodlottige liefde tussen chevalier Des Grieux en de beeldschone femme fatale Manon. Beiden hebben een goed hart, maar door allerlei omstandigheden, met name Manons hang naar rijkdom en pracht en praal, lukt het ze niet samen een fatsoenlijk leven op te bouwen en leiden ze een losbandig, avontuurlijk bestaan. Uiteindelijk wordt Manon door toedoen van de vader van Des Grieux naar Amerika verbannen, waar ze in de woestijn sterft in het bijzijn van haar minnaar.

Het boek dankt zijn kracht aan het bijzonder levendige, aandoenlijke liefdesverhaal en de driedubbele morele houding waarin het de lezer dwingt (medelijden-afkeer-bewondering, zonder dat de schrijver stelling neemt) – maar vooral aan de stijl. Prévost schrijft snel en natuurlijk, gebruikt geen woord te veel en weet in een kort bestek een hele emotionele achtbaan neer te zetten.

Antoine (Abbé) François Prévost d’Exiles (1 april 1697, Hesdin, Artois, Frankrijk – 25 november 1763, Courteuil, Picardië, Frankrijk), meestal kortweg Abbé Prévost genoemd, had een veel avontuurlijker leven dan zijn geestelijke titel doet vermoeden. Hij schreef liederlijke teksten, deserteerde uit het leger, vluchtte Frankrijk uit, keerde terug maar had het geregeld aan de stok met de autoriteiten. Hij vluchtte opnieuw, eerst naar Londen en toen naar Amsterdam, waar hij een relatie kreeg met Lencki Eckhardt, die mogelijk model heeft gestaan voor Manon. Prévost groeide uit tot een van de productiefste schrijvers van de Franse achttiende eeuw en was een van de voorlopers van de moderne journalistiek.

Martin de Haan (1966) is literair vertaler, schrijver en fotograaf. Hij is de vaste vertaler van Michel Houellebecq en vertaalde klassieken als Diderot, Kundera, Proust, Choderlos de Laclos, Huysmans en Constant. In 2021 debuteerde hij met Ramkoers als romancier.

Bijpassende boeken

Beste Franse romans

Wat zijn de beste Franse romans ooit? Wat zijn de beroemdste Franse romans die de moeite van het lezen waard zijn? Wat is de Nederlandse titel van de beste romans uit Frankrijk? Hoe waardeert de redactie de beroemdste Franse romans? 

Beste Franse romans overzicht

Veel Franse romans worden tot de wereldliteratuur gerekend. En er is een flink aantal Franse schrijvers en schrijfsters dat de Nobelprijs voor Literatuur hebben ontvangen. In totaal hebben elf Franse auteurs de Nobelprijs toegekend gekregen. Hierbij is Jean-Paul Sartre meegerekend die de prijs in 1964 weigerde.

Wat zijn de beste Franse romans?

Onze redactie kiest ervoor om een alfabetisch overzicht te maken van Franse romans die volgens velen het lezen meer dan waard zijn. Er zullen bovendien nieuwe uitstekende en uitmuntende romans van auteurs uit Frankrijk worden toegevoegd. Ook is er aandacht voor de Nederlandse vertaling van de roman, mits deze verschenen is, uiteraard.

Albert Camus L'ÉtrangerAlbert Camus – De vreemdeling

Franse titel: L’Étranger 
roman uit 1942
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Inhoud roman: In De vreemdeling schiet hoofdpersoon Meursault op klaarlichte dag een man dood. Hij heeft er geen verklaring voor. In het proces dat volgt weigert hij zich fatsoenlijk te verdedigen en zich aan te passen aan de normen van de maatschappij. Uiteindelijk belandt hij in de gevangenis, waar hij zijn executie afwacht…lees verder >

Jean Carrière - L’Épervier de MaheuxJean Carrière – De sperwer van Maheux

Franse titel: L’Épervier de Maheux
roman uit 1972
winnaar Prix de Goncourt 1972
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
De sperwer van Maheux is de roman van de stilte, over de eenzame strijd van een mens tegen natuurmacht en natuurgeweld in een van de robuuste uithoeken van Frankrijk, de onherbergzame Cevennen. Het landschap biedt meer steen dan aarde, de zomers zijn drukkend heet, de winters ijzig koud, en bijna het hele jaar door heerst een alles doordringende wind. De boeren zitten er al generaties vastgeklonken aan vrijwel niets opleverende stukjes land. Ze leven eenzaam, sterven eenzaam. De dorpen raken ontvolkt…lees verder >

Abbé Prévost Manon Lescaut recensie en informatieAbbé Prévost – Manon Lescaut

Franse titel: Histoire du Chevalier des Grieux, et de Manon Lescaut
roman uit 1732
Het boek werd vele malen verfilmd en inspireerde Massenet en Puccini tot hun gelijknamige opera’s. Het vertelt het verhaal van de noodlottige liefde tussen chevalier Des Grieux en de beeldschone femme fatale Manon. Beiden hebben een goed hart, maar door allerlei omstandigheden, met name Manons hang naar rijkdom en pracht en praal, lukt het ze niet samen een fatsoenlijk leven op te bouwen en leiden ze een losbandig, avontuurlijk bestaan…lees verder >

Marguerite Yourcenar L'Œuvre au noir Franse roman uit 1968Marguerite Yourcenar – Het hermetisch zwart

Franse titel: L’Œuvre au noir
historische roman uit 1968
winnaar Prix Femina 1968
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
In Het hermetisch zwart wordt het tragische lot beschreven van de zestiende-eeuwse medicus, filosoof en alchemist Zeno. We volgen hem bij zijn studie, op zijn reizen door Europa en het nabije Oosten en in zijn werk als hofarts. Zeno staat als mens van vlees en bloed op het breekpunt tussen middeleeuwen en moderne tijd, tussen religie en een nog nauwelijks te verwoorden atheïsme..lees verder >


Nieuwsbrief boekentips en recensies

Elke week de nieuwste boekentips en recensies? Meld je aan voor de nieuwsbrief.


Bijpassende boeken en informatie

Uwe Wittstock – Marseille 1940

Uwe Wittstock Marseille 1940 recensie en informatie boek over de grote exodus van kunst en literatuur. Op 17 oktober 2024 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van Marseille 1944, Die große Flucht der Literatur, het nieuwe boek van de Duitse schrijver en criticus Uwe Wittstock. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijver, de vertaler en over de uitgave.

Uwe Wittstock Marseille 1940 recensie en informatie

  • “Een gedetailleerd onderzocht, complex opgebouwd en spannend boek … Een les over de grote kracht van solidariteit tussen mensen en volken.” (Hilmar Klute, Süddeutsche Zeitung)
  • “Levendig en adembenemend … Eigenlijk is er nauwelijks een historisch thema dat zo relevant zou kunnen zijn voor onze tijd als Marseille 1940 … Hier leer je in detail hoe stilte, opportunisme en verkeerd begrepen terughoudendheid brute geweld mogelijk maken, en hoe moeilijk het is om waardigheid te behouden wanneer willekeur heerst.” (Florian Illies, Die Zeit)

Uwe Wittstock Marseille 1940

Marseille 1940

De grote exodus van kunst en literatuur

  • Auteur: Uwe Wittstock (Duitsland)
  • Soort boek: geschiedenisboek
  • Origineel: Marseille 1940 (2024)
  • Nederlandse vertaling: Michel Bolwerk
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 17 oktober 2024
  • Omvang: 336 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over Marseille in 1940

1940 is het meest dramatische jaar in de geschiedenis van de Europese literatuur. Hitler overrompelt Frankrijk. In Nice luistert Heinrich Mann tijdens een bomalarm naar Radio London. Anna Seghers ontvlucht Parijs te voet met haar kinderen. Lion Feuchtwanger wordt gevangengezet in een Frans interneringskamp. Op zoek naar een ontsnappingsmogelijk heid belanden ze ten slotte allemaal in Marseille. Maar ook daar zijn ze niet veilig voor de Gestapo. Ondertussen reist de Amerikaanse journalist Varian Fry in opdracht van onder andere Eleanor Roosevelt naar Marseille om met geld en valse paspoorten zoveel mogelijk joodse schrijvers en kunstenaars te redden.

In Marseille overhandigt Walter Benjamin zijn laatste essay aan Hannah Arendt voor dat hij aan zijn vlucht over de Pyreneeën begint. Hier kruisen de paden van vervolgden, spionnen, agenten en foute ‘diplomaten’, en hier riskeren Varian Fry en zijn moedige hel pers, onder wie ook Lisa Fittko, lijf en leden om de vervolgden het land uit te smokkelen.

Meeslepend, met veel nieuwe details en verrassende inzichten vertelt Uwe Wittstock over onbegrijpelijke moed en de grootste wanhoop, over onbuigzame hoop, ontsnapping uit levensgevaar en menselijkheid in donkere tijden.

Uwe Wittstock (5 juni 1955, Leipzig, DDR) is literair criticus en schrijver. Tot 2018 was hij redacteur van weekblad Focus, waarvoor hij nu columnist is. Voordien werkte hij als literair redacteur bij de Frankfurter Allgemeine Zeitung, als redacteur bij uitgeverij S. Fischer en als hoofd van de kunstsectie en cultuurcorrespondent bij Die Welt. In 1989 ontving hij de Theodor Wolffprijs voor Journalistiek.

Uwe Wittstock Februari 1933 recensieUwe Wittstock (Duitsland) – Februari 1933
De winter van de literatuur
geschiedenisboek
Uitgever: Cossee
Verschijnt: 13 oktober 2022
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Bijpassende boeken

Marguerite Yourcenar – Het hermetisch zwart

Marguerite Yourcenar Het hermetisch zwart recensie, review en informatie over de inhoud van de Nederlandse vertaling van de Franse roman L’Œuvre au noir die op 8 mei 1968 verscheen. Op deze pagina lees je uitgebreide informatie over de historische roman Het hermetisch zwart van de in Brussel, België geboren schrijfster Marguerite Yourcenar.

Marguerite Yourcenar Het hermetisch zwart recensie, review en informatie

  • “Het hermetisch zwart verkondigt eeuwige wijsheden en biedt troost aan iedereen die sterfelijk is, en bang voor de dood.” (Pieter Steinz, NRC Handelsblad)

Marguerite Yourcenar Het hermetisch zwart

Het hermetisch zwart

  • Auteur: Marguerite Yourcenar (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse historische roman
  • Origineel: L’Œuvre au noir (8 mei 1968)
  • Nederlandse vertaling: Jenny Tuin
  • Uitgever: Athenaeum
  • Omvang: 368 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 21,99 / € 9,99
  • Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Winnaar Prix Femina 1968
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman uit 1968 van Marguerite Yourcenar

In Het hermetisch zwart wordt het tragische lot beschreven van de Marguerite Yourcenar L'Œuvre au noir Franse roman uit 1968zestiende-eeuwse medicus, filosoof en alchemist Zeno. We volgen hem bij zijn studie, op zijn reizen door Europa en het nabije Oosten en in zijn werk als hofarts. Zeno staat als mens van vlees en bloed op het breekpunt tussen middeleeuwen en moderne tijd, tussen religie en een nog nauwelijks te verwoorden atheïsme. Yourcenars roman geeft een intrigerend beeld van een tijdperk dat gekleurd werd door contrasten.

Marguerite Yourcenar (8 juni 1903, Brussel, België – 17 december 1987, Bar Harbor, Maine, Verenigde Staten) was het pseudoniem van Marguerite Cleenewerck de Crayencour (1903-1987). Zij was de eerste vrouw die werd opgenomen in het ‘college van onsterfelijken’, de Académie Française. Haar werk heeft vrijwel alle schrijvers van historische romans beïnvloed.

Bijpassende boeken en informatie

Albert Camus – De vreemdeling

Albert Camus De vreemdeling recensie, review en informatie over de inhoud van de Nederlandse vertaling van de Franse roman uit 1942,  L’Étranger. Op deze pagina lees je uitgebreide informatie over de roman L’Étranger van de uit Frankrijk afkomstige schrijver Albert Camus.

Albert Camus De vreemdeling recensie, review en informatie

  • “Nog altijd relevant, voor jonge en oude existentialisten.” (De Standaard)
  • “Een in sober. messcherp Frans geschreven verhaal … De kracht van Camus.” (NRC Handelsblad)

Albert Camus De vreemdeling

De vreemdeling

  • Auteur: Albert Camus (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman uit 1942
  • Origineel: L’Étranger (1942)
  • Nederlandse vertaling: Peter Verstegen
  • Uitgever: De Bezige Bij
  • Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman uit 1942 van Albert Camus

In De vreemdeling schiet hoofdpersoon Meursault op klaarlichte dag een man dood. Hij heeft er geen verklaring voor. In het proces dat volgt weigert hij zich fatsoenlijk te verdedigen en zich aan te passen aan de normen van de maatschappij. Uiteindelijk belandt hij in de gevangenis, waar hij zijn executie afwacht.

Albert Camus (7 november 1913, Mondovi, nu Dréan, Algerije – 4 januari 1960, Villeblevin, Frankrijk) groeide op in een arme wijk in Albert Camus L'ÉtrangerAlgiers, studeerde filosofie en werd later journalist. In 1957 werd hij uitgeroepen tot winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur. Drie jaar later kwam hij om bij een auto-ongeluk. In de romans van Albert Camus wordt het absurde van de twintigsteeeuwse samenleving afgezet tegen een persoonlijke moraal van vriendschap en menselijkheid. Een of meer personages worden steevast door de loop van de gebeurtenissen, nooit uit eigen vrije wil, schuldig aan een misdaad. De vreemdeling De pest en De val zijn de bekendste werken van Camus, en worden nog steeds veel gelezen en besproken.

Bijpassende boeken en informatie

Jean Carrière – De sperwer van Maheux

Jean Carrière De sperwer van Maheux recensie, review en informatie van de inhoud van de Nederlandse vertaling van de Franse roman uit 1972 L’Épervier de Maheux. Op deze pagina lees je uitgebreide informatie over de roman L’Épervier de Maheux van de uit Frankrijk afkomstige schrijver Jean Carrière.

Jean Carrière De sperwer van Maheux recensie, review en informatie

  • ” De roman van Jean Carrière – De sperwer van Maheux, overrompelend, aangrijpend en indrukwekkend. Een zeer terechte keuze om dit pareltje uit de naoorlogse Franse literatuur opnieuw in Nederlandse vertaling uit te geven.”…lees verder > (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗)

Jean Carrière De sperwer van Maheux

De sperwer van Maheux

  • Auteur: Jean Carrière (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: L’Épervier de Maheux (1972)
  • Nederlandse vertaling: C. Jongenburger
  • Uitgever: Uitgever IJzer
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • winnaar Goncourt 1972
  • Boek bestellen >

Flaptekst van de Franse roman uit 1972 van Jean Carrière

De sperwer van Maheux is de roman van de stilte, over de eenzame strijd van een mens tegen natuurmacht en natuurgeweld in een van de robuuste uithoeken van Frankrijk, de onherbergzame Cevennen. Het landschap biedt meer steen dan aarde, de zomers zijn drukkend heet, de winters ijzig koud, en bijna het hele jaar door heerst een alles doordringende wind. De boeren zitten er al generaties vastgeklonken aan vrijwel niets opleverende stukjes land. Ze leven eenzaam, sterven eenzaam. De dorpen raken ontvolkt.

De sperwer van Maheux gaat over de laatste bewoners van Maheux, Jean Carrière - L’Épervier de Maheuxhet laatste gezin dat in 1947 nog gebleven is. Ze strikken lijsters, schieten hazen, proberen land te ontginnen. Als de vader, Reilhan de Zwijger, overlijdt en zijn vrouw gek is geworden van de stilte, keert de jonge Joseph-Samuel terug naar het geciviliseerde leven. De laatste zoon, Abel, blijft nadat zijn vrouw is weggelopen, volslagen eenzaam achter. Hij is bezeten van slechts één idee: een waterbron vinden.

Carrière hanteert een stijl die de dingen neerzet ‘alsof’ men ze zou kunnen vastpakken. De natuur, het dorp, de dieren, de wanhopig vechtende mensen, ze staan in zeldzame scherpte voor ons.

Jean Carrière (6 augustus 1928, Nîmes, Frankrijk – 8 mei 2005, Nîmes, Frankrijk) won in 1972 de Prix de Goncourt voor De sperwer van Maheux. Na meer dan 40 jaar is dit veelgezochte en moeilijk te vinden boek weer verkrijgbaar.

Bijpassende boeken en informatie