Tag archieven: Querido

Frans Blom – Podium van Europa

Frans Blom Podium van Europa recensie en informatie boek over creativiteit en ondernemen in de Amsterdamse Schouwburg van de zeventiende eeuw. Op 11 mei 2021 verschijnt bij uitgeverij Querido dit nieuwe boek van Frans Blom.

Frans Blom Podium van Europa recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van Podium van Europa, Creativiteit en ondernemen in de Amsterdamse Schouwburg van de zeventiende eeuw. Het boek is geschreven door Frans Blom. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek over de Amsterdamse Schouwburg van schrijver Frans Blom.

Frans Blom Podium van Europa Recensie

Podium van Europa

Creativiteit en ondernemen in de Amsterdamse Schouwburg van de zeventiende eeuw

  • Schrijver: Frans Blom (Nederland)
  • Soort boek: geschiedenisboek
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 11 mei 2021
  • Omvang: 503 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het boek over de Amsterdamse Schouwburg

In Podium van Europa vertelt Frans Blom de ontstaansgeschiedenis van de eerste schouwburg in het Nederlandse taalgebied: die van Amsterdam. Anders dan we geneigd zijn te denken, bedienden de theatermakers vanaf de opening in 1639 niet alleen de elite in de stad: de Schouwburg bood populair toneel voor een heel divers publiek. Veel van wat in de Schouwburg op de planken werd gebracht, naast werk van bekende stadgenoten, waren Nederlandstalige versies van succesnummers uit het buitenland. Als Titus Andronicus het goed deed onder Engelse gezelschappen, kwam er een Nederlandse variant in de Schouwburg. De Cid was zo’n hit in Parijs dat Amsterdam al snel de Nederlandstalige première had. Maar Podium van Europa gaat over meer dan toneelstukken; het is eerst en vooral het verhaal van de geboorte van het uitgaansleven en het ontstaan van cultureel ondernemerschap: hoe een als bedrijf geleid theater in de zeventiende eeuw tot grote bloei kon komen.

Bijpassende boeken en informatie

Bart Meuleman – Wij zijn nooit alleen

Bart Meuleman Wij zijn nooit alleen recensie en informatie boek met verhalen. Op 4 mei 2021 verschijnt bij uitgeverij Querido de nieuwe verhalenbundel van de Vlaamse toneelschrijver Bart Meuleman.

Bart Meuleman Wij zijn nooit alleen recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Wij zijn nooit alleen. Het boek is geschreven door Bart Meuleman Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud dit nieuwe boek van de Vlaamse toneel- en verhalenschrijver en dichter Bart Meuleman.

Bart Meuleman Wij zijn nooit alleen Recensie

Wij zijn nooit alleen

  • Schrijver: Bart Meuleman (België)
  • Soort boek: verhalen
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 4 mei 2021
  • Omvang: 176 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het boek met verhalen van Bart Meuleman

Wij zijn nooit alleen is een bundel verhalen waarin de wat stugge schrijver zowel naasten als onbekenden portretteert. Scherp en schaamteloos. Pijnlijk en geestig tegelijk.

De Vlaamse schrijver Bart Meuleman is geboren op 10 mei 1965. Hij is vooral bekend door zijn toneelwerk. Bovendien is hij regisseur. Ook heeft hij inmiddels aantal bundels met gedichten en verhalen gepubliceerd.

Bijpassende boeken en informatie

Désanne van Brederode – De tas

Désanne van Brederode De tas recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe roman. Op 22 april 2021 verschijnt bij Uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Désanne van Brederode.

Désanne van Brederode De tas recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De tas. Het boek is geschreven door Désanne van Brederode. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Désanne van Brederode.

Désanne van Brederode De tas Recensie

De tas

  • Schrijfster: Désanne van Brederode (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 22 april 2021
  • Omvang: 384 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Recensie en waardering van de roman

  • Wat is waar en wat is een verzinsel. In haar nieuwe caleidoscopische roman speel schrijfster Désanne van Brederode op speelse wijze met perspectiefwisselingen. Een op zichzelf niet al te grote gebeurtenis wordt uitvergroot door er bespiegelen over te geven vanuit verschillende perspectieven. Lichtvoetig neemt ze de lezer mee op een zoektocht die zeker een aantal uren leesplezier oplevert. De tas is een aangename roman die uiteindelijk toch niet helemaal beklijft. Gelukkig vergoedt de vakkundigheid van de schrijfster veel waardoor je de roman toch wilt uitlezen.  (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗∗)

Flaptekst van de nieuwe roman van Désanne van Brederode

In een drukke stationshal vergeet iemand zijn tas. Het wordt bijtijds ontdekt, de eigenaar wordt ter verantwoording geroepen. Hij liet zijn tas doelbewust achter, maar met welke reden? Wat te doen met iemand voor wie vragen belangrijker schijnen dan pasklare antwoorden en opinies, en die grote waarde hecht aan wat hij ‘toevalskunst’ noemt? Als zijn plan met de tas is verijdeld, verzint hij wel iets nieuws. Maar waarom met zoveel haast? Voor wie? Wat staat er op het spel?

Met vaart en humor zet Désanne van Brederode de lezer regelmatig op het verkeerde been. Want is de man met de tas wel de hoofdpersoon in dit verhaal? Of zijn veel meer mensen in deze roman hoofdpersonen én vertellers? Een tas, een takje tijm, een stationshal zelf: ook die hebben recht van spreken.

Bijpassende boeken en informatie

Toon Tellegen – God onder de mensen

Toon Tellegen God onder de mensen recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Nederlandse roman. Op 20 april 2021 verschijnt bij Uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Toon Tellegen.

Toon Tellegen God onder de mensen recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman God onder mensen. Het boek is geschreven door Toon Tellegen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Toon Tellegen.

Recensie van Tim Donker

Toon Tellegen. Spreek die naam uit als je in een donker hoekje van mijn kamer staat. Noem hem in het park. Fluister hem in de supermarkt als ik naar het juiste merk gezouten roomboter zoek. Schreeuw hem van de daken. Zeg “Toon Tellegen” waar dan ook, en ik zal aan mijn zoon denken.

Mijn zoon. Mijn moje prachtige zeven nee bijna achtjarige zoon. Toen hij een jaar of vijf was, ben ik begonnen hem voor te lezen uit Misschien wisten zij alles. 313 verhalen over de eekhoorn en andere dieren. Elke avond voor het slapen gaan. Twee of drie verhalen per keer. Tenminste dat was steeds het uitgangspunt. Maar altijd bedelt hij er wel een paar verhalen bij. Inmiddels hebben we het boek al een aantal maal helemaal uit gelezen. Dan beginnen we weer opnieuw. Het is grappig om te zien hoe hij in de loop der jaren anders is gaan reageren op wat in essentie dezelfde verhalen zijn. Eerst onderging hij ze vooral. Later stelde hij steeds meer vragen over de verhalen. We hebben heel wat keren zitten mijmeren, denken en filosoferen naar aanleiding van wat hij altijd is blijven noemen de “eekhoorn en mier”-verhalen. Tegenwoordig levert hij vooral kommentaren, bedenkt alternatieve eindes of extrapoleert de gedragingen van de dieren tot in het (nog) absurde(re).

Maar vroeger. Ja vroeger. Vroeger was alles anders natuurlijk. Vroeger had ik nog geen zoon. Vroeger was ik in de twintig. Ik was natuurlijk niet in al het vroeger dat er ooit geweest is in de twintig maar er was een vroeger waarin ik in de twintig was. Het twede millennium liep op zijn einde, en de jaren negentig van de twintigste eeuw waren grofweg halfweg of een beetje verder nog. Grunge was -gode zij dank- een kortstondige rage gebleken. Ik sprak Femke nooit meer, en dat vond ik wel zuur. Ik liep rond op een opleiding waar mensen zich trachtten te bekwamen in het schrijven van uiteenlopende tekstsoorten en met “rondlopen op” was mijn verbintenis met die opleiding wel ruimschoots omschreven. Rondlopen en kijken. Naar mijn medestudenten, Ah!, dacht ik dan, dit is waarschijnlijk het soort mensen dat mijn moeder bedoelde als ze het over wouldbe’s had. De haardrachten, de kledij, de baardjes, die stompzinnige grijnzen op die stompzinnige koppen. Maar vooral dat ongelooflijke gezwets dat ze uit hun botten sloegen om intelligent of interessant over te komen. Soms stond ik stil, en luisterde ik even. Nooit zei ik iets.

Wat in die dagen erg hip was bij deze mensen was zeggen dat je kinderboeken las. Misschien moest je zelfs wel zeggen dat je voornamelijk kinderboeken las, of louter kinderboeken. En altijd weer met datzelfde afgezaagde argument: “want ja die zijn tenminste nog fantasievol” en als je niet oppaste kwam er ook nog een halfbakken filosofietje over de kindergeest achteraan ook. Maar dan was ik meestal al door gelopen.

De naam die bij zulke gesprekken het vaakst viel was Toon Tellegen. Toon Tellegen Toon Tellegen allemaal lazen ze Toon Tellegen. Ik had een hekel aan die man zonder ooit een letter van hem gelezen te hebben. Kun je iemand kennen op grond van zijn publiek? Ja. Nee. Natuurlijk niet. Hum. Weet je – mede daarom ben ik gestopt naar konserten te gaan. Ik wilde het publiek niet zien dat hoorde bij de muziek die ik lief had. Ik wilde me niet afvragen of ik ook dat publiek was. Ik wilde me ook niet afvragen of het publiek wat zei over de muziek en of de muziek dan wat zei over mij. En ook schrijvers hebben een publiek al word je daar doorgaans minder mee geconfronteerd.

Maar met Misschien wisten zij alles. 313 verhalen over de eekhoorn en andere dieren kreeg Toon Tellegen voor mij in één klap het mooiste en liefste en wijste publiek dat een mens zich wensen kan. Als dat publiek niet zeven nee bijna acht jaar geleden ter wereld was gekomen had ik God onder de mensen misschien nooit willen lezen. Dan was Toon Tellegen een naam gebleven die verbonden aan hipsters, aan alto’s, aan wouldbe’s (o en gode moge ik aub niet één van hen zijn). Maar ja. Je kunt een schrijver niet kennen aan zijn publiek hé. Die lieve, absurde, maffe, licht-ontregelende, filosofische, sprookjesachtige, grappige, dromerige, wijze, bedachtzame, bizarre, leuke, rebelse, dwarse, groteske, mysterieuze, fijne, verslavende, kontemplatieve, opruiende, moje, fantastische verhaaltjes in Misschien wisten zij alles. 313 verhalen over de eekhoorn en andere dieren waar een zoon en zijn vader na bijna drie jaar nog altijd geen genoeg van kunnen krijgen die waren toch echt van diezelfde Tellegen wiens naam ik in dat laatste decennium van het vorige millennium niet kon horen zonder onpasselijk te waren. Dus hop doe maar Theo geef maar hier die God onder de mensen.

De toon, toets, kleuring en schrijfstijl in deze korte verhalen over God herken ik direkt uit de “eekhoorn & mier”-verhalen (vertelde ik je al dat mijn zoon ooit zelf een “eekhoorn & mier”-verhaal schreef?), maar er is iets, er zit iets bij of er mist iets. Maar eerst – het onderwerp, de hoofdpersoon: God. Ja God. O God het gaat over God. (zegt August Hans den Boef O God, er is geen God) (zeggen Elsbet De Pauw en Max Urai Voor God held werd, was zij een saaie vrouw in ademnood) (zegt Tom Waits There is no devil, that’s just God when he’s drunk) (zegt Roger Waters What God wants God gets God help us all). Waarom zou een mens schrijven over God? Die vraagt stelt Tellegen zichzelve ook in het voorwoord.

En hij antwoordt ook. Want soms stel je je vragen die je zelf kan beantwoorden. Hij zegt: “Over God heb ik absolute zekerheid en absolute onzekerheid, verder over niets.” En: “Daarom kan ik vrijmoedig over hem schrijven, zonder schroom, zonder wroeging, zonder angst, zonder spot, zonder bitterheid, zonder jaloezie, zonder wrok, zonder vooringenomenheid, zonder terughoudendheid, zonder illusie, zonder sarcasme, zonder rancune, zonder ontzag, zonder mededogen, zonder hoop en zonder zijn naam te misbruiken.”

Dat klinkt niet alsof God onder de mensen (ondertitel: Verhalen en aantekeningen over God, wie hij ook is) een verbeten afrekening is van een ex-gelovige. Of het nietsontziende sarcasme van een atheïst. Maar het klinkt evenmin alsof het hier om een vrome verheerlijking zou gaan (zegt Arnold: bij mannen is het mannelijk, bij vrouwen is het vrouwelijk maar bij de Heere is het heerlijk). Agnostische overpeinzingen, is wat ik dacht te gaan lezen en dat leek me passend voor de schrijver van de veellagige “eekhoorn en mier”-verhalen.

Die “eekhoorn en mier”-schrijver ontmoette ik als gezegd vrijwel onmiddellijk. De God die door Nietzsche was doodverklaard en door Van Ostaijen gezien werd als de absolute negatie, treedt hier als mens-onder-de-mensen op in verhalen die sjarmant, lieflijk, speels, licht vervreemdend, poëtisch en tamelik humoristies zijn (naja, voorover slaan van het lachen deed ik bij God onder de mensen niet één keer, maar glimlachen, grijnzen en grinniken deed ik veel, heel veel). Omdat de verhalen in dit boek me zo sterk deden denken aan “eekhoorn en mier”, en omdat het duidelijk niet van enige grappigheid ontbloot was dacht ik er verscheidene malen aan een verhaal voor te lezen aan mijn zoon. Maar geen enkel verhaal leende zich daar echt toe. God onder de mensen is nie veur kinders. Omdat. Omdat. Ja. Ik weet het niet. Er zit veelal venijn in de staarten. Er begon me iets te dagen.

De sfeer neigt naar die van de kinderverhalen maar de strekking is vaak eerder aan volwassenen besteed. Aw goed. Misschien wisten zij alles kent ook lagen die de voorlezende ouder eerder vatten zal dan het toehorende kind. Het is niet voor niets dat mijn zoon en ik zoveel gepraat hebben naar aanleiding van dat boek. Misschien wisten zij alles is een kinderboek waaraan ook volwassenen genot kunnen beleven; God onder de mensen is een kinderboek voor volwassenen (en ongeschikt voor kinderen) en dat is anders. Dat scheelt. Dat scheelt een hele dimensie.

Toon Tellegen God onder de mensen Recensie

Het eerste is dat ik denk dat het zeer wijs van Tellegen is geweest om God onder de mensen na 136 bladzijden voor gezien te houden. En dan nog. Je hoort altijd zeggen dat het zo geniaal geweest is van John Cleese om het wat Fawlty Towers betreft bij twaalf afleveringen verdeeld over twee seizoenen te houden maar alsnog zitten er tussen die twaalf een paar erg zwakke afleveringen. Die met die Amerikaan bijvoorbeeld is bijzonder vervelend en bijzonder ongrappig. Zo ook. Ik las deze 136 bladzijden in vijf of zes sessies uit. Dat had niet gehoeven. De verhalen zijn kort en behoeven veelal geen loodzware leesinspanning. Maar toch. Als ik te lang in God onder de mensen las (en dan bedoel ik langer dan tien minuten en dat zeg ik niet om grappig te doen), naderde Tellegen de grenzen van mijn geduld gevaarlijk dicht. Dan legde ik weg, dan ging ik andere dingen doen. Dan dronk ik koffie, dan zwaaide ik vriendelijk naar de buurman, dan verschoof ik wat papieren op de secretaire, dan stofte ik mijn lampen af. Later – vaak een dag later maar het kon ook wel een paar uur later zijn – had ik dan wel weer trek in één of twee verhalen uit God onder de mensen. Maar ook laters raken op, mensen. Ook laters raken op. Als Tellegen met God onder de mensen was afgekomen met een werkelijk lijvig boek en mijn lektuur dus verdeeld had moeten worden in vele laters dan was het voor mij naar verloop van acht of tien laters gaan verzanden in gekunstelde anekdotiek. Of lees: meer van hetzelfde.

Ja nu heb ik u waar ik u hebben wil. Dat laatste kon van Misschien wisten zij alles niet gezegd worden. Nee sterker: bij de herhaalde herlezingen zijn de verhalen nog steeds nieuw. Voor mijn zoon, maar evengoed voor mij (en echt niet alleen omdat zijn reacties op de verhalen in de loop der jaren veranderd zijn). Die kracht mis ik bij God onder de mensen. De agnost. Ik mis de agnost. God krijgt vele gezichten in dit boek, maar haast geen enkele is echt prettig. Hij is gek, besluiteloos, onverzorgd, agressief, haveloos, wreed, onvoorspelbaar, grillig, lomp, kil, gevoelsarm, behoeftig, nukkig, cynisch, onredelijk, ongeduldig, gemeen, hautain, kinderachtig, kleinzielig, lichtgeraakt, onhandelbaar en soms een regelrechte psychopaat. Tellegens God komt er bekaaid vanaf. Maar de mensheid niet minder. Hun liefde voor God is dociel, onderdanig, werktuigelijk of veeleisend en egoïstisch. Over Opperwezens en de mensen die in Hen geloven, lijkt Tellegen toch niet al te vleiende gedachten te koesteren.

In de verhalen varieert de toon wel (absurd, grimmig, licht, hard, kluchtig) maar de vele gezichten van God zijn haast alle wat stuurs. Zelden aimabel. Behalve in het laatste verhaal, waar God een schommelend achtjarig kind is. Ik dacht: nog van dat. Maar toen was het boek uit.

God had vaker een kind moeten zijn. Of een dier. Of voor mijn part een saaie vrouw in ademnood. Een plek had ook gekund. Of de regen. In ieder geval minder vaak een man. En minder vaak onaangenaam. Het spektrum is minder wijds dan het had kunnen zijn waardoor ik, in weerwil van de bewering op het achterplat, een zekere diepgang mis in God onder de mensen. Het boek bracht me steeds in een prettige stemming, maar het zette me niet aan het denken. Dat zou mijn klacht zijn als er een klacht moest zijn.

Waarom moet er een klacht zijn?

Er moet geen klacht zijn. Het kan ook zonder klachten. Negeert dan het bovenstaande grotendeels en neem alleen mee dat God onder de mensen een fijn en licht en grappig boek is met kleine verhalen over een zeker niet altijd onberispelijke God. Maar neem nog één tip van mij aan. Lees niet lang in dit boek. Lees kort. Lees heel even. Wel, als dit dan toch een kinderboek voor volwassenen is, leg het op uw nachtkast. Lees elke avond één verhaal (ik zou bijna zeggen verhaaltje maar ik hou niet zo van diminutieven), knip het lichtje uit en val in slaap. Droom rare en merkwaardige dromen. Droom lucide. Slaap uw allerdiepste slaap. Morgen is nog anderhalve zalige eeuwigheid ver weg.

God onder de mensen

  • Schrijver: Toon Tellegen (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 20 april 2021
  • Omvang: 136 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Toon Tellegen

God bestaat steeds opnieuw in Toon Tellegens gedachten. Soms is hij een kluizenaar, dan weer wordt hij wegens wangedrag aangehouden of is hij een buitengewoon goede balletdanser. Ook in de zomer draagt hij een dikke winterjas en regelmatig twijfelt hij eraan of de mensen van hem houden. Gelooft hij wel in zichzelf? Hij zit een keer in iemands hoofd, hij wordt betrapt op overspel, hij bedenkt een nieuwe, betere God, hij is af en toe onredelijk en kwaadaardig. Maar ook liefdevol en onzeker. Hij lijkt verdacht veel op een mens, maar is toch steeds God. ‘God wist alles, maar niet of hij wel bestond.’
Op weergaloze wijze speelt Toon Tellegen met onze ideeën, gevoelens en verlangens over het bestaan van God in de wereld – voor alle gelovigen en ongelovigen.

Bijpassende boeken en informatie

John Banville – Sneeuw

John Banville Sneeuw recensie en informatie over de inhoud van deze Ierse thriller. Op 20 april 2021 verschijnt bij Uitgeverij Querido de Nederlandse vertaling van Snow, de nieuwe thriller van de Ierse schrijver John Banville.

John Banville Sneeuw recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de thriller Sneeuw. Het boek is geschreven door John Banville. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de nieuwe thriller van de Ierse schrijver John Banville.

John Banville Sneeuw Recensie

Sneeuw

  • Schrijver: John Banville (Ierland)
  • Soort boek: Ierse thriller, misdaadroman
  • Origineel: Snow (2020)
  • Nederlandse vertaling: Arie Storm
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 20 april 2021
  • Omvang: 336 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Recensie en waardering voor de nieuwe roman van John Banville

  • “De Ierse Nobelprijskandidaat John Banville publiceert met regelmaat thrillers. In eerste instantie onder het pseudoniem Benjamin Black en inmiddels onder zijn eigen naam. Sneeuw is zijn nieuwste boek dat hij ergens eind jaren vijftig, begin jaren zestig laat afspelen in een enigszins sinister landhuis op het Ierse platteland. Kleurrijke personages die allemaal hun eigen motieven voor een moord hebben bevolken deze uitstekende thriller. Bovendien is zijn hoofdpersoon politie-inspecteur St John Strafford een fascinerende loner die onder lastige en winterse omstandigheden de moord moet oplossen. Knap is bovendien dat Banville een actueel thema over de dubieuze rol van de katholieke kerk in Ierland weet aan te snijden. Sneeuw is een uitmuntende thriller die een groot lezerspubliek zou moeten bereiken.” (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗∗)

Flaptekst van de nieuwe thriller van John Banville

Na de ontdekking van een lijk van een zeer gerespecteerde pastoor in Ballyglass House – het grote landhuis waar de geheimzinnige, aristocratische familie Osborne woont – wordt inspecteur St John Strafford er vanuit Dublin heen gestuurd om de zaak uit te zoeken. Van alle kanten wordt Strafford tegengewerkt, maar vastberaden zet hij de jacht op de moordenaar voort. Terwijl de sneeuw blijft vallen over dit steeds groter wordende mysterie, zijn de mensen van Ballyglass vastberaden om hun geheimen te bewaren.
Sneeuw is een klassieke thriller: intelligent, ontregelend en nostalgisch. John Banville schrijft, als altijd, onberispelijk en scherpzinnig proza.

Bijpassende boeken en informatie

Arthur Umbgrove – De wederafbouw van de satire

Arthur Umbgrove De wederafbouw van de satire recensie en informatie van dit pamflet. Op 1 juni 2021 verschijnt bij uitgeverij Querido dit pamflet over censuur van Arthur Umbgrove.

Arthur Umbgrove De wederafbouw van de satire recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van De wederafbouw van de satire. Het boek is geschreven door Arthur Umbrgrove. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit pamflet over censuur van Arthur Umbgrove.

Arthur Umbgrove De wederafbouw van de satire Recensie

De wederafbouw van de satire

  • Schrijver: Arthur Umbgrove (Nederland)
  • Soort boek: pamflet
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 1 juni 2021
  • Omvang: 80 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het pamflet over censuur van Arthur Umbgrove

De censuur is terug. Al sinds 9/11 is er geen cabaretier meer die een grap durft te maken over de profeet Mohammed, en sinds de moord op Theo van Gogh en de aanslag op Charlie Hebdo weet iedereen dat er altijd wel ergens een labiele geest rondloopt die martelaarschap verwart met rechtvaardigheid. Het debat over racisme dat nu in Nederland en in de hele wereld zo hevig wordt gevoerd, gaat hand in hand met de vraag welke grappen nog wel en welke niet meer kunnen.

Satire en haar instrument humor moeten gevrijwaard blijven van elke vorm van censuur, schrijft Arthur Umbgrove in dit vlammende en bevlogen pamflet, want vrijheid schept humor en humor schept vrijheid.

Bijpassende boeken en informatie

Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij

Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij boek van Karwan Fatah-Black en Camilla de Koning recensie en informatie. Op 3 augustus 2021 verschijnt bij uitgeverij Querido dit boek met historische documenten, waaronder brieven, dagboeken en memoires over het Nederlandse slavernijverleden.

Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van het boek Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij, Van overtocht tot opstand. Het boek is geschreven en samengesteld door Karwan Fateh-Black en Camilla de Koning. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek met historische documenten, waaronder brieven, dagboeken en memoires over het Nederlandse slavernijverleden.

Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij Recensie

Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij

Van overtocht tot opstand

  • Schrijvers: Karwan Fatah-Black, Camilla de Koning
  • Soort boek: slavernijgeschiedenis
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 3 augustus 2021
  • Omvang: 336 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het boek over de Nederlandse slavernij

De geschiedenis van het slavernijverleden staat volop in de belangstelling, maar zelden horen we de stemmen van de mensen die erbij betrokken waren zélf. Toch zijn de verhalen van deze ooggetuigen er. De samenstellers van deze bundel verzamelden tal van historische documenten, waaronder brieven, dagboeken en memoires. Geschreven door tot slaaf gemaakten, slavenhouders, bestuurders en anderen die betrokken waren bij de Nederlandse slavernij. Zo zien we de mishandeling van slaven in Suriname rond 1752, zijn we bij de verhoren van de opstandelingen in Berbice van 1763, en leven we intens mee met de oude vrouw die een smeekbede aan haar voormalige eigenaar schrijft.

Ooggetuigen van de slavernij geeft ons vanuit verschillende perspectieven een uniek beeld van de mensen voor wie de Atlantische slavernij hun dagelijkse realiteit was.

Bijpassende boeken en informatie

 

Sasja Janssen – Virgula

Sasja Janssen Virgula recensie en informatie over de nieuwe dichtbundel. Op 1 juni 2021 verschijnt bij uitgeverij Querido de bundel met nieuwe gedichten van de Nederlandse dichter Sasja Janssen.

Sasja Janssen Virgula recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de dichtbundel Virgula. Het boek is geschreven door SasjaJanssen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit nieuwe boek van de Nederlandse dichteres Sasja Janssen.

Sasja Janssen Virgula Recensie

Virgula

  • Schrijfster: Sasja Janssen (Nederland)
  • Soort boek: gedichten, poëzie
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 1 juni 2021
  • Omvang: 56 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe dichtbundel van Sasja Janssen

Virgula, Latijn voor komma, houdt de stilstand tegen, laat de gedachten en de taal voortgaan. De dichteres roept haar in elk gedicht aan, als zou ze een godin zijn, een vriendin of geliefde, iemand die ruimte biedt als de leegte te zwaar wordt. Of ze jaagt haar Virgula’s juist weg als duivelinnen, wanneer angst en paniek haar denken niet laten stoppen. ‘Ik verlang naar een punt, maar mijn Virgula’s kijken er wel voor uit die te zetten / ik dicht ze me toe, alsof de dood me op de hielen zit’.

Janssens gedichten, rijk aan gulzige taal en beelden, zijn gevuld met melancholische herinneringen en, tegelijk, met een groot verlangen naar levenslust. Weergaloos.

Bijpassende boeken en informatie

Willem Nijholt – Al wat nog komen gaat

Willem Nijholt Al wat nog komen gaat recensie en informatie over het boek met herinneringen aan het leven op het toneel. Op 20 juli 2021 verschijnt het nieuwe boek met memoires van Willem Nijholt dat als titel Al wat nog komen gaat gekregen heeft. Deze keer staan de herinneringen aan zijn leven op het toneel centraal.

Willem Nijholt Al wat nog komen gaat Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van Al wat nog komen gaat, het nieuwe boek van Willem Nijholt. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van Al wat nog komen gaat, het boek met toneelherinneringen van Willem Nijholt, lezen.

Willem Nijholt Al wat nog komen gaat Recensie

Al wat nog komen gaat

Herinneringen vanuit de coulissen

  • Schrijver: Willem Nijholt (Nederland)
  • Soort boek: autobiografische verhalen, memoires
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 20 juli 2021
  • Omvang: 280 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook

Flaptekst van het nieuwe boek van Willem Nijholt

In Al wat nog komen gaat haalt Willem Nijholt herinneringen op aan zijn leven op het toneel. Meer dan vijftig jaar speelde, danste en zong hij, en kroop hij in de huid van ontelbare personages. Voorstellingen die altijd veel inzet vroegen en veel moois opleverden, wat gepaard ging met spanningen en hilarische situaties. Op zijn unieke, onderhoudende wijze en met de nodige zelfspot vertelt Nijholt over zijn eerste rolletje, waarbij hij genadeloos struikelt; over de actrice die bij een openluchtvoorstelling overstemd wordt door kikkers; over een stunt waarbij hij onverhoopt hoog boven het podium blijft bungelen. Herinneringen aan hoe hij al jong aan het grote toneel wilde, zijn plezier in het spelen, de eerste tv-opnames, reddende souffleurs en ontspanning na afloop in menig café.

Al wat nog komen gaat is een halve eeuw theatergeschiedenis in onvergetelijke verhalen.

Bijpassende Boeken en Informatie

Emily Kocken – Lalalanding

Emily Kocken Lalalanding recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Nederlandse roman. Op 30 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Emily Kocken.

Emily Kocken Lalalanding recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Lalanding. Het boek is geschreven door Emily Kocken. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Emily Kocken.

Jean Rodin, nee, geen familie van de Grote Rodin, de beeldhouwer, nee een Parijse jongen, 20 jaar. Hij werkt in een lampenfabriek, terwijl hij wel in het slimme klasje voor de paupers heeft gezeten.

Hij zit in de trein, er zwaait een heel mooi meisje naar hem, het schaduwmeisje. Samen bewegingen maken lopend in de zon, hun schaduwen verstrengelen. Slim, te slim, maar toch werkend in een fabriek, een strak regime, klokken, op tijd komen. Maar hoe lukt dat als hij eerst zijn wispelturige zusje naar school wil brengen. Ook zij is slim, jong, moeilijk in het gareel te houden, wil model worden. Maar daar zit Jean geen brood in. Opletten dus op haar als niemand anders dat doet.

En dan op een dag, gebeurt het erge met zijn vriend André V. Die geen verité wil heten, vanwege de grote waarheid. Hij, André moet bij de grote baas komen. Boven in de fabriekshal, in zijn glazen onderkomen, omgeven door een balustrade. Dan, springt hij nu? Of wordt hij geduwd. Dood, in één klap.

Met wie kan hij zijn zorgen, zijn angst, zijn verdriet delen?

Jean schrikt zich te pletter, valt flauw, is de getuige. Hij wordt naar huis gestuurd, zijn vader neemt hem mee naar de kroeg, daar zijn maten, mannen, en het nieuws heeft zich al door de buurt getettert. Is het zijn schuld? Met wie kan hij zijn zorgen, zijn angst, zijn verdriet delen? Met zijn vader? Met zijn zusje Odilette. Zijn zusje, verliefd op haar broer?  Zijn vader, zijn grote voorbeeld, zijn held, die werkte bij Renault. Maar failliet of out-gesourced? NU werkzaam bij het bureau van gevonden voorwerpen. Jean komt er samen met zijn zusje achter dat vader die spullen verkoopt of mee naar huis neemt. Wat een tegenvaller. Nee, hij kan hem ook niets vertellen. En over twee dagen wordt André begraven.

Dan loopt hij Noël tegen het lijf. De jongen waar zijn zusje verliefd op is. Zij raken aan de praat, gaan samen naar het café. En met hem heeft hij zo’n mooi gesprek. Over het leven, over boeken, over zijn vriend, over de problemen thuis, dat Odilette wil weglopen, over Sartre.

Het lijkt of hun geesten oversteken via hun lichamen, zo’n gelijkwaardige gesprekspartner, een evaluatie van hun levens. Jean, slim, maar pauper. Zou nooit ergens terecht komen. Weten de rijken dat wel? De streken die zij moeten uithalen om hier en daar een extra dingetje, zus of zo, van deze of gene los te krijgen? Maar zou is het niet. Voor Jean niet, voor Odilette niet, voor zijn ouders niet.

Een wervelende en boeiende stroom van woorden, fragmenten en gedachtenspinsels

Emily Kocken, en haar Lalalanding. Een wervelende stroom van woorden, fragmenten, gedachtenspinsels, over de armoe na de oorlog, het verschil tussen arm en rijk, over kunst, over literatuur. Over kansen en kansloos zijn. Over het moment pakken dat je een andere slinger aan je leven kunt geven. Absoluut geen logische lijn in dit boek, geen plot, geen houvast voor mij als lezer maar toch boeiend genoeg om nieuwsgierig te blijven en uit te lezen. Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

Emily Kocken Lalalanding Recensie

Lalalanding

  • Schrijfster: Emily Kocken (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 30 maart 2020
  • Omvang: 204 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Recensie en waardering van de roman

  • “Emily Kocken spint een even magisch als luchtig weefsel rondom zware, realistische thema’s.” (Yolanda Entius, Trouw)

Flaptekst van de nieuwe roman van Emily Kocken

Jean Rodin denkt meer dan goed voor hem is. Ooit was hij ‘een slimpie uit de sloppen’, maar nu leidt hij een machinaal leven als arbeider in een lichtfabriek. Op een dag sterft zijn collega André Vérité nadat hij van een hoogte is gesprongen. Jean denkt dat André dood is door zijn schuld. Hij denkt ook dat hij verliefd is op zijn mooie zusje Odilette. Zij gelooft dat ze de anonieme drenkelinge uit de Seine is, een Parijse urban legend. Terwijl Jean de dood van André probeert te verwerken, ontmoet hij de jongere Noël, een faustiaans moment dat hem de kans geeft zijn leven over te doen.
Lalalanding is een lichtvoetige roman over de mysterieuze liefde tussen een broer en zus in het Parijs van de jaren vijftig.

Bijpassende boeken en informatie