Machteld Siegmann De kaalvreter recensie en informatie van deze nieuwe roman. Op 3 september 2019 verschijnt bij Uitgeverij Ambo Anthos de roman De kaalvreter van de Nederlandse schrijfster Machteld Siegmann. Aan de roman van Machteld Siegmann is De Bronzen Uil 2020 toegekend.
Machteld Siegmann De kaalvreter Recensie en Informatie
Dit debuut van Machteld Siegmann heeft mij van het begin tot aan het eind bij de strot gehad. Op pagina 29 was ik al overtuigd van mijn 5 sterren beoordeling. Een wanhopig mooi boek, dat het ingewikkelde dagelijks leven beschrijft van Leie Blum. Een driejarig Joods meisje wanneer zij in de oorlog geplaatst wordt bij een boeren pleeggezin in Zanegeest. Wat zij bij zich heeft is een oude koffer waar haar ouders blijkbaar niets in hebben gedaan? Sindsdien is Leie aan het wachten, eerst op haar ouders, later op iets dat zij niet precies kan definiëren. Wachten lijkt haar enige houvast.
Een wanhopig mooi boek
Het duurt even maar het lijkt erop dat zij langzaam haar draai begint te vinden op de boerderij. Vader en Mem verzekeren haar dat zij er net zo bij hoort als de andere kinderen. En soms merkt Leie dat zij even gestopt is met wachten al blijft haar gedrag zichtbaar “anders”. Dirk, een jongen die wanneer Leie een jaar of 18 jaar eens het erf op fietst met vrienden om voor één nacht de tent op te zetten en dan weer door te gaan, wordt haar man. Als door God gezonden is hij. Wanneer haar ouders nooit meer terugkomen is hij wellicht degene, het grote waar zij op wacht.
Zij hadden haar nooit alleen moeten laten gaan
En, ja, Dirk wordt Leie haar echtgenoot. Zij krijgen twee jongens, Anton en Meeus en Leie ontwaakt. Zij lijken een gelukkig boeren gezin met elkaar. Alles loopt op rolletjes, alhoewel Leie soms even verdwijnt. Het land in, zwervend en onbereikbaar. Maar elke keer keert zij weer terug, deze mooie jonge vrouw. Totdat haar pleegmoeder Mem overlijdt. Leie gaat in haar eentje naar de begrafenis maar wanneer zij weer thuiskomt is alles anders. Wat is er gebeurd? Wat is daar gebeurd? Zij hadden haar nooit alleen moeten laten gaan.
Siegmann schreef met de Kaalvreter een mozaïekroman. Vanuit het perspectief van alle gezinsleden neemt Siegmann de lezer mee langs de vragen, verhalen, herinneringen, verlangens, onmacht, schuldgevoelens, van het drama dat zich afspeelt in het gezin. Welke impact de geschiedenis van Leie heeft op hen allemaal. En dat de sleutel om hier iets aan te doen alleen Leie in handen heeft.
Met z’n vieren worstelen zij met het dagelijks leven. Iedereen probeert het Leie naar de zin te maken, maar zij ligt op bed, verzorgt zichzelf niet meer, zorgt niet meer voor het gezin. En elke dag begint alles weer opnieuw, verpakt in de dagelijkse bezigheden.
Op de een of andere manier moest ik bij het lezen van dit boek vaak aan de boeken van Joke van Leeuwen denken. Net als zij, houdt Siegmann het klein, en wordt de dagelijkse werkelijkheid zo voelbaar. Heb ik mij als lezer dit gezin in laten trekken. Moest ik het boek soms even wegleggen omdat het mij teveel werd. Juist de zaken die niet gezegd of geschreven worden raakten mij als lezer diep. Je leeft met alle vier vanaf het begin mee. De onmacht, het verlangen, de liefde, de onbereikbaarheid. Het grote en zwarte dat alsmaar als een donkere wolk boven dit gezin hangt. En net als alle romanfiguren hoopte en verlangde ik als toeschouwer, lezer, dat deze ramp zich onderweg ten goede zou keren.
Wat een roman zeg! Een adembenemend debuut
Wat een roman zeg. Zo knap verwoord hoe een trauma van één gezinslid, in dit geval het oorlogstrauma van Leie zo’n stempel kan drukken op het dagelijks leven van een gezin. Een adembenemende debuut.
Recensie van Mieke Koster
De kaalvreter
- Schrijfster: Machteld Siegmann (Nederland)
- Soort boek: psychologische roman, debuutroman
- Uitgever: Ambo | Anthos
- Verschenen: 3 september 2019
- Omvang: 352 pagina’s
- Uitgave: Paperback / Ebook
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
- Winnaar van De Bronzen Uil 2020
