Tag archieven: Mieke Koster

Bart Koubaa – Dansen in tijden van droogte

Bart Koubaa Dansen in tijden van droogte recensie en informatie non-fictie boek. Op 5 oktober 2021 verschijnt bij uitgeverij Querido het nieuwe boek van de Vlaamse schrijver en fotograaf Bart Koubaa.

Bart Koubaa Dansen in tijden van droogte recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Dansen in tijden van droogte. Het boek is geschreven door Bart Koubaa. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe boek van de Belgische schrijver en fotograaf Bart Koubaa.

Fotograaf Bart Koubaa krijgt van zijn vrouw een intrigerende krantenfoto toegeschoven. Juma Collins, staat daarop. Een 18 jarige jongen die die dagelijks  een prachtig in elkaar geflanst tentje bewoont waarin hij  uren stil zit om een rijstveld te bewaken tegen invasie vogels, in Kenia aan het Victoriameer.

En ja, dit beeld, de voorkant van dit ontroerende boek, laat hem niet meer los. $ 70,- per maand verdient die gast. Wie betaalt hem?Kan hij daarvan rondkomen? Heeft hij hulp nodig? Zou een fiets hem helpen? Oh ja, niet googlen wat hij over deze jongen wil weten. Niet, niet, niet.

Wel met zijn omgeving in gesprek over deze jongen. Hij deelt dit verhaal op school met zijn studenten, met zijn vrienden en kinderen en zijn vrouw. Zijn zoon deelt veel met hem, over Afrika, Kenia, het Victoriameer, lijkt zich vast te bijten in dit onderwerp. Zijn studenten gaan op zoek, informeren hem. En intussen loopt zijn dode vader met hem mee. Wat vader hem geleerd heeft, op het strand in Zeeland, op zoek naar restanten van vroeger, haaientanden en andere fossielen. Het geduld dat je moet hebben, het oog dat je gebruikt, ver weg en dichtbij. Wat valt er op als je op zoek gaat en hoe zoek je eigenlijk. De weg door het leven van Bart zelf, maar ook de weg van zijn vader en hun gezamenlijke weg. Hoe gaat dat eigenlijk precies?

En…wanneer duikt Bart zelf het diepe in voor deze zoektocht? Hoe lang blijft hij dansen in tijden van droogte? Omzichtig en werkelijk vanuit alle mogelijke perspectieven kijk je als lezer mee met de schrijver en fotograaf. Waarom maakt een mens eigen welke foto, en wat wil je laten zien, en wil je dat ook werkelijk laten weten? Ben je echt op zoek naar de werkelijkheid, de waarheid? En is dat dan hetzelfde? En wie zit daar eigenlijk op te wachten.

Aangrijpend en bijzonder boek dat meer vragen oproept dan antwoorden geeft

Dan schrijft Bart Koubaa  brieven aan Juma Collins. Hij wil laten weten wie hij is. En heeft veel vragen aan Juma Collins. Is erg onwetend over Kenia, heeft hij recht op zoveel vragen. Dan ontmoet hij toevallig een vriend die veel weet over Kenia, er gewoond heeft, er geleefd heeft. Dat vergroot zijn kennis en zijn niet weten. Ontroerende brieven over zijn leven, zijn vrouw, zijn kinderen, En over grote vragen. De alles omvattende wereldwijde vervuiling. De westerse wereld met haar arrogantie, de uitbuiting van de arme medemens, die maar doorgaat. Wie wil daar eigenlijk niet van af. En kan dat? En wie gaat daar beter van worden?

Kortom, een wat mij betreft erg aangrijpend boek waarin meer vragen dan antwoorden komen over de vooral mentale toestand van deze wereld van nu en of dat wanneer je vanuit humanistisch standpunt hiernaar kijkt een mens zich alleen maar erg onhandig kan gaan voelen. Prachtig en gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Bart Koubaa Dansen in tijden van droogte Recensie

Dansen in tijden van droogte

  • Schrijver: Bart Koubaa (België)
  • Soort boek: non-fictie
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 5 oktober 2021
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Prijs: € 17,50 – € 22,50
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het boek

  • “Dansen in tijden van droogte’ is de warmhartige, geëngageerde geschiedenis van een fascinatie.” (De Morgen)

Flaptekst van het nieuwe boek van Bart Koubaa

Wanneer zijn vrouw hem een krantenfoto toont van Juma Collins, een levende vogelverschrikker op een rijstveld in de buurt van het Victoriameer, besluit Bart Koubaa op zoek te gaan naar de jonge Keniaan. ‘Wat weet ik van Afrika?’ vraagt hij zich gaandeweg af. Hij heeft besloten zich voor zijn project ver van zoekmachines op internet te houden, wil informatie uit de eerste hand en ontmoet tijdens een zomerreisje naar de Ardennen toevallig een oude bekende die drie jaar in Kenia heeft gewoond en gewerkt. Maar hij wil niet alleen meer te weten komen over Kenia en een onbekende vinden, hij doet de vogelverschrikker ook een belofte.

Als schrijver en fotograaf treedt Koubaa het onbekende met open armen tegemoet en schuwt daarbij niet zichzelf af en toe een beentje te lichten. Zal hij Juma Collins vinden en zijn belofte nakomen?

Bijpassende boeken en informatie

Sara Mesa – Een liefde

Sara Mesa Een liefde recensie en informatie over de inhoud van deze Spaanse roman. Op 14 juli 2021 verschijnt bij Uitgeverij Wereldbibliotheek de Nederlandse vertaling van Un amor, de roman van de Spaanse schrijfster Sara Mesa.

Sara Mesa Een liefde recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Een liefde. Het boek is geschreven door Sara Mesa. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Spaanse schrijfster Sara Mesa.

Nat, een jonge vertaalster is het leven in haar stad om verschillende redenen zat en besluit naar het platteland te verhuizen, in ieder geval voor een tijdje. Zij huurt een soort van vervallen krot in het dorp La Escapa van een ploert van een huisbaas. Nat probeert de huurprijs zo laag mogelijk te maken en moet dan maar genoegen nemen met de eventuele gebreken. Dit alles wordt niet met zoveel woorden gezegd, daar kom je gewoon wel achter. Net als over zoveel zaken in dit broeierige dorp. Er wordt veel gezwegen, maar ondertussen onder de oppervlakte van ons kent ons, beleefdheden en gewoontes, vooral in dit schemergebied weet iedereen in dit dorp speelt de mores zich af. En ja, wat komt zij eigenlijk doen daar? Een jonge vrouw? Zonder man? Zonder baan? Zonder vast omlijnd plan? Nat probeert zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Dat is in ieder geval haar plan.

In een besloten dorpsgemeenschap wordt elke handeling van de vreemdeling op een weegschaaltje afgewogen

Gelukkig houdt haar buurman Pìter haar een beetje in de gaten. Hij komt langs, adviseert haar om allerlei terreinen, wil hij meer? In ieder geval wil hij Nat leren hoe de mores van het dorp nu een keer is. Als zij erbij wil horen, en zal dat ooit gaan lukken? Ja, zelf is hij ook import. Ja, dat vraagt wat. Maar Nat wil graag haar eigen plan blijven trekken. Maar wanneer haar krot aan alle kanten begint te lekken omdat het weer omslaat en de huisbaas geenszins van plan is daar wat aan te doen en wel een zwerfhond bij haar achterlaat, zij wilde immers een hond. En daar zit ze dan met een onhandelbare, schuwe hond die zij Nurks noemt en een dak dat lekt. Ja wat dan? En dan komt de Duitser langs. Ja, hij hoort er ook niet echt bij, dat weet iedereen. Hij schijnt zich daar niet zoveel van aan te trekken. Maar goed, nu is hij hier, bij haar. Hij biedt haar aan het dak te maken en vraagt stamelend om een wederdienst. Hij wil graag even “ bij haar naar binnen,” hij is immers al zo lang zonder vrouw. Nat blijft perplex achter. Maar op een dag besluit zij in zee te gaan met deze deal. Natuurlijk komt de Duitser haar dak maken en natuurlijk weet het hele dorp ervan en natuurlijk verandert de houding van het dorp ten opzichte van haar. Ze merkt dat wanneer zij haar dagelijkse boodschappen moet doen. Maar niemand zegt iets, en ieder weet het en iedereen maakt zo zijn/haar eigen verhaal over deze affaire. Want dat wordt het.

Ontroerend mooie roman over een vrouw die verstrikt raakt in een cultuur van schijnbare saamhorigheid

En zo neemt Nat het ene na het andere besluit. Zo onafhankelijk mogelijk wil zij blijven, wil zij zich voordoen.  Zij leeft haar leven, zit er niemand mee in de weg, heeft niemand nodig, toch? Maar kan dat wel? Wanneer je een indringer bent in zo’n gesloten gemeenschap. als een besloten dorpsgemeenschap wordt elke handeling van de vreemdeling op een weegschaaltje afgewogen. Heb je weinig medestanders en als puntje bij paaltje komt, eigenlijk geen een.

Een ontroerend mooie roman over een vrouw die verstrikt raakt in een cultuur van uiterlijke saamhorigheid, maar gebaseerd op onderling wantrouwen en achterdocht, een onafhankelijk leven denkt te kunnen leiden. Sara Mesa grijpt mij als lezer  naar de strot  door dat ongemak, de duistere sferen, de mores van deze gemeenschap voelbaar en zichtbaar wordt. Vooral door wat zij onbenoemd laat maakt zij helder met hoeveel ongemak het leven van een “indringer” gepaard gaat en door de gevestigde orde wordt bekeken en vooral be- en veroordeeld, gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Sara Mesa Een liefde Recensie

Een liefde

  • Schrijfster: Sara Mesa (Spanje)
  • Soort boek: Spaanse roman
  • Origineel: Un amor (2020)
  • Nederlandse vertaling: Nadia Ramer
  • Uitgever: Wereldbibliotheek
  • Verschijnt: 14 juli 2021
  • Omvang: 176 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman van Sara Mesa

De jonge vertaalster Nat voelt zich niet meer op haar plek in de stad. Ze besluit te vertrekken en haar geluk te gaan beproeven op het platteland. Eenmaal aangekomen in het dorp La Escapa wordt Nat’s leven niet bij toverslag zorgeloos. Ze heeft weinig geld en het enige wat ze zich kan veroorloven is een vervallen huis van een opdringerige huisbaas – een nare man die soms ongevraagd binnen staat.

Wat in het begin wel goed gaat is het contact met haar dorpsgenoten. Ze zijn vriendelijk en geven haar het gevoel dat ze welkom is. Maar Nat is ook onzeker en pakt de dingen niet altijd aan zoals de dorpelingen vinden dat het hoort. Dat levert haar een hoop weerstand op, en ondanks haar goede wil brengt haar onhandigheid Nat uiteindelijk juist dieper in de problemen.

Een liefde is een roman vol stiltes, misverstanden en vooroordelen. Sara Mesa portretteert zonder te oordelen een jonge vrouw die soms het verkeerde doet, terwijl ze alleen maar onafhankelijk wil zijn. Ze weet alleen niet precies hoe.

Bijpassende boeken en informatie

Philippe Besson – Het laatste kind

Philippe Besson Het laatste kind recensie en informatie over de Franse roman. Op 22 juni 2021 verschijnt bij uitgeverij De Bezige Bij de Nederlandse vertaling van Le dernier enfant, de nieuwe roman van de Franse schrijver Philippe Besson.

Philippe Besson Het laatste kind recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman Het laatste kind. Het boek is geschreven door Philippe Besoon. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Franse schrijver Philippe Besson.

Voor de hoeveelste keer doet zij dit nu, Anne-Marie? De tafel dekken voor het ontbijt? Maar na vandaag zal het nooit meer zo zijn, zal alles veranderen, wordt het nooit meer zoals het hoort te zijn. Haar jongste zoon, haar laatste kind, Théo, gaat vandaag verhuizen, op kamers wonen, in de stad studeren. En ja, zo hoort het te gaan, dat weet zij ook wel, maar het lijkt of alles wat zij in zich heeft zich hiertegen verzet. Nee, niet hardop natuurlijk. Zij weet wel beter, zij weet heus wel wat er van een moeder van nu verwacht wordt. Maar vooral niet aan denken, aan al die dingen die haar zo beroeren. Het is de laatste keer dat hij in zijn onderbroek, nog ruikend naar de slaap, zijn haar ongekamd, naar beneden komt. Ze is bang dat ze een snik niet kan onderdrukken.

Had ze een speciaal ontbijt moeten maken? Een soort van feestelijk? Nee, niks plechtigs, officieels ervan maken. Zo zijn zij immers niet. Daar hebben zij immers afkeer van. Met haar oudste twee hebben ze het ook niet zo gedaan. Dat ging haar blijkbaar makkelijker af. Misschien wel omdat ze Théo nog had, het nakomertje, het onbedoelde kind, haar apegatje. Niet te lang hierin blijven hangen. Er moet ingepakt worden, want Patrick, haar man wil er wel vaart achter zetten. Alledrie voelen ze de oplopende spanning, maar werken daar het liefst omheen. En de auto ingeladen en die zit zo vol dat zij met z’n drieën voorin moeten.

Ze denkt aan hun geluk, het geluk van gewone mensen, met een gewoon leven

Voor het laatst zal het zijn dat Théo zo dicht tegen haar aanzit, zoals vroeger op de bank, samen TV kijken, alleen lijkt het nu alsof dit ongemakkelijk voelt, in ieder geval voor Théo. En dan is er geen parkeerplek voor het appartement. Patrick raakt geïrriteerd wanneer blijkt dat zij best een eind met de dozen moeten zeulen. Nee, geen karretje mee, nooit aan gedacht. En dan, wanneer alles boven staat en Patrick de nodige meubels in elkaar heeft gezet komt Anne-Marie met het voorstel nog even lunchen met elkaar. Is dat nu wel zo’n goed plan? Maar de mannen begrijpen haar behoefte, haar emoties. En Anne-Marie heeft de behoefte om terug te kijken. Ze zegt dingen als: “Het is snel gegaan als je erover nadenkt” en” Toch zijn we wel gelukkig geweest” En ze merkt het ongemak dat ze zo veroorzaakt niet. Ze denkt aan hun geluk, het geluk van gewone mensen, met een gewoon leven. En natuurlijk droomde ze ooit wel van iets anders, iets spannenders, wat meer passie in haar relatie met Patrick, maar ja, hij is wie die is, maar ze is altijd tevreden geweest, je kunt de situatie waar je inzit nu een keer niet veranderen. En ze hadden het toch altijd goed met elkaar?

En natuurlijk weet zij wel dat zij haar zoon moet laten gaan, of zoals sommigen zeggen, de navelstreng doorknippen, maar zij heeft zo’n hekel aan die uitdrukking. Dat zij als ouders het goed gedaan hebben. Zij op haar manier en Patrick op zijn manier. En dat Théo het echt wel gaat redden en dat ze niet aan hem moet trekken. Niet zeuren of hij komt op oma’s verjaardag als hij net twee dagen op kamers is. Maar wat wordt er van haar leven als ze geen moeder meer is? Of in ieder geval een moederrol meer? Haar zoon steeds verder ziet vertrekken, zijn eigen leven in, zonder haar, waar zij niets van weet en al helemaal niets over te zeggen heeft. Ze zal gaan rouwen, dat weet zij wel, maar wil niet, in ieder geval nog niet nu, of is dat al begonnen?

Prachtig en indrukwekkend hoe Besson de emoties en gevoelens van moeder en zoon zo pakkend en geloofwaardig beschrijft

Wat een boek, Het Laatste Kind van Philippe Besson. Anne-Marie haar emoties zo waarachtig verwoordt zonder haar belachelijk te maken, Patrick, de stille en af en toe nurkse man waar je als lezer niet een hekel aan krijgt en Théo, de gemakzuchtige zoon, die haarfijn aanvoelt wat zijn moeder doormaakt. Prachtig en gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

Philippe Besson Het laatste kind Recensie

Het laatste kind

  • Schrijver: Philippe Besson (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Le dernier enfant (2021)
  • Nederlandse vertaling: Martine Woudt
  • Uitgever: De Bezige Bij
  • Verschijnt: 22 juni 2021
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de nieuwe roman van Philippe Besson

Anne-Marie neemt afscheid van haar jongste zoon, Theo. Hij gaat studeren, en na zijn vertrek zullen al haar drie kinderen het huis uit zijn. Het laatste kind is het verslag van de zondag waarop Theo naar een eigen appartement vertrekt. Anne-Marie helpt haar zoon met de verhuizing en merkt dat ze zijn afscheid bijna niet aankan. Ze zegt tegen zichzelf dat ze zich niet moet aanstellen, maar de kleinste handelingen duizelen haar. Het vooruitzicht van een leven zonder Theo is bijna onvoorstelbaar. Het laatste kind is een gevoelig en bijzonder portret van een vrouw op een kantelpunt in haar leven.

Bijpassende boeken en informatie

Marta Barone – Verzonken stad

Marta Barone Verzonken stad recensie en informatie over deze Italiaanse roman. Op 7 juni 2021 verschijnt bij uitgeverij Ambo | Anthos de Nederlandse vertaling van de roman Città sommersa van de Italiaanse schrijfster Marta Barone.

Marta Barone Verzonken stad recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Verzonken stad. Het boek is geschreven door Marta Barone. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de eerste roman van de Italiaanse schrijfster Marta Barone.

Marta Barone, haar leven begint op twee momenten. Een, het moment van haar geboorte, twee, op haar 26ste, het moment dat zij verhuist van Milaan naar Turijn, zij met haar moeder duikt in de de haar vader achtergelaten dozen met papieren. Zij was drie toen haar ouders gingen scheiden. Ja, dus haar vader, hij was wel ergens, ja, er gingen verhalen over hem, maar dat moment toen daar ineens de rechtbankverslagen boven water kwamen van haar overleden vader, Leonardo Barone.

Ja, hij had in de gevangenis gezeten, pas toen zij één jaar was kwam hij daaruit

Wil ze die niet eens lezen, vraagt haar moeder haar. Nou, voorlopig maar even langsheen leven, even negeren, zo mooi was haar leven met haar vader nu ook weer niet. Marta is vertaalster en kinderboekenschrijfster, er staat nu net een roman op stapel, waar begint zij aan als zij de sporen van haar vader gaat volgen? Pas een half jaar later durft zij haar hart, haar hoofd te openen voor zijn geschiedenis. Ja, hij had in de gevangenis gezeten, pas toen zij één jaar was kwam hij daaruit. Ergens weet zij dat natuurlijk wel. Maar wat weet zij eigenlijk? Dus aarzelend gaat Marta op zoek, de rechtbankverslagen lezen, haar moeder bevragen, op zoek naar mensen uit die tijd, vrienden van vroeger, familieleden die nog iets weten. Zij belt met oude bekenden, maar belt niet altijd terug. Ze bezoekt archieven, leest krantenartikelen, maar het lijkt toch of zij blijft aarzelen, niet echt wil weten welke rol haar vader heeft gespeeld in Turijn in die heftige tijd, zeventiger jaren, die heel Italië de adem deed inhouden. Maar het kan toch echt niet kloppen dat haar vader, de vader die zij kent, is opgepakt vanwege terroristische activiteiten? Zoals de rechter dat deed vermoeden? En  zo sleept Barone je mee, in de zoektocht naar de rol van haar vader in deze geschiedenis. Historische feiten, politieke ontwikkelingen, stakingen, communistische partij, de Rode Brigades, de dood van rechter Aldo Moro, terreur waar maar geen eind aan leek te komen. En, wordt haar vader steeds meer haar vader. Ze noemt hem eerst L.B. Om hem veraf te houden, maar hoe meer zij zich realiseert, zich afvraagt hoe oud hij eigenlijk was toen hij zich aansloot bij de communistische partij, zij erachter komt wat zijn rol was, hoe hij alsmaar op de been was voor zijn grote ideaal, rechtvaardigheid, humane werkomstandigheden, fatsoenlijke huisvesting voor iedereen enz. Hij stond in het centrum van de bijna sektarisch aandoende communistische in de strijd tegen het groot kapitaal.

Zij loop door haar stad Turijn, de stad die zij zo goed kent, maar vanwege de feiten over haar vader, de verschrikkingen die daar gebeurde tijdens de roerige jaren waarin haar vader blijkbaar een prominente rol heeft gehad, zijn arrestatie, de plek waar dat gebeurd is. Turijn wordt een andere stad voor haar. Haar jonge, bevlogen, nooit aflatende en altijd maar weer voor de goede zaak vechtende vader, die eerst nog L.B. Is, wordt langzaam haar papa, haar vader. Hoe meer zij te weten komt over hem, via artikelen, verslagen, maar vooral uit gesprekken met mensen die veel met hem optrokken, hem kenden realiseert Barone zich dat zij nooit precies het naadje van de kous zal weten. Ze schrijft hierover dat de manier waarop mensen zich dingen herinneren, over het donkere gebied waarin feit en verbeelding zozeer versmelten dat je ze later, als je terugkijkt, niet meer kunt onderscheiden.

Prachtig geschreven roman, knap, dapper en ontroerend

Een prachtig geschreven, historische en autobiografische roman, deze Verzonken Stad. Een hommage aan een centrale figuur uit de roerige zeventiger jaren in Italië. Van een figuur, ergens ver weg in haar leven verwordt haar vader via historische gebeurtenissen langzaam maar zeker  de man waar zij veel respect voor heeft, die zij bewondert, waar zij zeker van kan houden. Knap, dapper, ontroerend. Gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Marta Barone Verzonken stad Recensie

Verzonken stad

  • Schrijfster: Marta Barone (Italië)
  • Soort boek: Italiaanse debuutroman
  • Origineel: Città sommersa (2020)
  • Nederlandse vertaling: Manon Smits
  • Uitgever: Ambo | Anthos
  • Verschijnt: 7 juni 2021
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van de roman

  • “In bijna afstandelijke taal zit de pijn besloten. Het doet denken aan de grote Italiaanse auteurs Arpino, Pavese en Fenoglio.” (Grazia)
  • “Een krachtig debuut.” (Il venerdì di Repubblica)
  • “Een gelaagde en intense roman.” (Il Foglio)

Flaptekst van de roman van Marta Barone

Verzonken stad van Marta Barone is een gelaagde en intense roman over een jonge Italiaanse vrouw die haar vaders leven probeert te reconstrueren. Voor de lezers van De jaren en De vreemdeling.

In Verzonken stad van Marta Barone probeert Marta, een jonge Italiaanse vrouw met alleen boeken als gezelschap, haar vaders leven te reconstrueren. Na zijn dood is ze erachter gekomen dat hij lid was van een extreemlinkse groepering en zelfs aanslagen pleegde. Marta beseft dat zijn verleden voor haar onbekend is.

Dit verhaal heeft niet één begin, maar twee; op z’n minst twee, want zoals bij alles wat met het leven te maken heeft is het lastig te bepalen wat er begint en wanneer, welke duizelingwekkende reeks gelukkige toevallen er schuilgaat achter datgene wat plotseling lijkt te gebeuren, of welk gezicht zich naar een ander gezicht draaide op een moment in het verleden en daarmee het startsein gaf voor de toevallige keten van gebeurtenissen en schepsels die tot ons bestaan heeft geleid.

Verzonken stad van Marta Barone is een verbluffende roman over de jaren zeventig in Noord-Italië, genomineerd voor de Premio Strega, en de winnaar Vittorini-prijs. Voor de lezers van De jaren en De vreemdelinge.

Bijpassende boeken en informatie

Caspar Janssen – Het bijenbalkon

Caspar Janssen Het bijenbalkon recensie en informatie. Op 1 juni 2021 verschijnt bij uitgeverij Atlas Contact het boek Het bijenbalkon, Van een kaal terras naar een zoemende balkonjungle, geschreven door Caspar Janssen.

Caspar Janssen Het bijenbalkon recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van Het bijenbalkon, Van een kaal terras naar een zoemende balkonjungle. Het boek is geschreven door Caspar Janssen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit bijzondere non-fictie boek van de Nederlandse schrijver Caspar Janssen.

Van een kaal terras naar een zoemende balkonjungle, dat is de ondertiteling van Het Bijenbalkon van Caspar Janssen. Geïnspireerd door verschillende schrijvers die zich zorgen maken over de biodiversiteit, artikelen in de krant en vakbladen, berichten /programma’s op radio en TV. Kortom je kunt er als mens niet meer om heen. Het gaat slecht met de natuur, de biodiversiteit, en wij als mensen maken er willens en wetens een potje van. Daar moet toch iets aan te doen zijn. En al heeft hij dan een grote tuin of een landgoed. Gelukkig heeft hij een balkon. Tot nu gebruikt als opslag voor legen flessen, maar wellicht inzetbaar voor het goede doel, de natuur. Hij heeft mensen om zich heen die hem boeken sturen, zaden sturen, tips geven, waar hij vragen kan stellen, zijn foto’s heen kan sturen. Kortom, deskundig support. Dat is fijn. Dit boek bevat een tijdspanne van ruim anderhalf jaar.

Hoe maak je van je stadsbalkon een groen bijenparadijsje?

Zo begint Caspar, in februari 2019 zijn balkon leeg te ruimen , zich in te lezen, zich suf te googelen, advies te vragen, tuinen te bezoeken, rond te neuzen, deskundigen te spreken. Hoe pakt hij dat aan? Zijn balkon zo in te richten dat het een pleisterplaats kan worden voor insecten, vlinders, vogels en nog allerlei ander klein grut. Het liefst biologisch, het liefst zo verantwoord mogelijk. Geen plastic meuk uit de tuincentra! Maar kijk nog eens goed, misschien kunnen die plantenbakken wel?

Zo volg je de avonturen die Janssen meemaakt. Struikelend, opstaand, tuinierend op zijn stadsbalkon. Van teleurstellingen naar succesverhalen, zich verwonderend, afvragend, informerend, nieuwsgierig blijvend van maand tot maand. Met potten planten slepend naar vrienden. Nieuwe planten krijgend van mensen die verstand hebben van goeie waardplanten, planten met lekker veel  goede stuifmeel en nectar. Juist voor de wilde bijen belangrijk. Nee, niet de mooie bloemrijke planten uit de tuincentra. Het meeste lijkt niet meer dan onkruid, zoals smeerwortel, dagkoekoeksbloem, brandnetel. En gelukkig heeft de onderbuurman een grote blauwe reen die tot op zijn balkon reikt en waar ook van alles spannends in gebeurt.

Ja, zijn balkon vindt gretig aftrek, bij zweefvliegen, wespen, bijen, hommels. Helaas niet echt bij vlinders, maar daarom niet getreurd. Janssen laat zich daardoor niet uit het veld slaan. Maakt foto’s van de vele insecten die langs komen. Scoort goed, inventariseert, determineert, soms zelfs een gloednieuwe waarneming. En intussen blijven de deskundigen bij hem langskomen. Hem vertellen over het succes dat hij heeft, wat hij anders, beter kan doen. Kortom, het is een feest om dit groene experiment anderhalf jaar te volgen.

Van teleurstellingen naar succesverhalen, verwonderend, afvragend, informerend en heel goed opgeschreven

Caspar Janssen schreef met dit Bijenbalkon een erg aantrekkelijk en toegankelijk boek. Vooral ook omdat het vol staat met nuttige en vooral duurzame informatie. Over wat voor potten je gebruikt, waar je welke zaden kunt kopen, waar biologische bloemen en planten kwekerijen te vinden zijn. Over potgrond, wel of niet te halen bij het tuincentrum. Waar let je op als je potgrond haalt. En is het nodig elk jaar nieuwe grond te gebruiken. Veel foto’s, veel informatie waar je wat aan hebt wanneer de natuur en de biodiversiteit je aan je hart gaat. En ook nog eens dat het niet super moeilijk is een steentje bij te dragen om de wereld om je heen een beetje te vergroenen, te verduurzamen. Een heerlijk boek, gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

Caspar Janssen Het bijenbalkon Recensie

Het bijenbalkon

Van een kaal terras naar een zoemende balkonjungle

  • Schrijver: Caspar Janssen (Nederland)
  • Soort boek: natuurboek
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 1 juni 2021
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: paperback  / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van het nieuwe boek van Caspar Janssen

Onder het motto ‘niet zeuren maar doen’ besloot Caspar Janssen in het vroege voorjaar van 2018 zijn kale stadsbalkon om te vormen tot een paradijs voor vlinders, bijen en andere beestjes. Dat leidde voor de onervaren tuinier tot een leerzame, vrolijke en soms verbluffende ontdekkingsreis, op zijn eigen balkon, maar ook door de wereld van kwekers, potgrond, bijen- en vlinderplanten, insectenhotels, plantenpotten, insecten, vogels, andere beestjes, biologen en buren. Met hulp van kenners slaagt hij uiteindelijk in zijn missie: een balkonjungle creëren met honderden soorten beestjes, die zijn balkon opeens beschouwen als bron van voedsel en als ideale biotoop voor de voortplanting.

Bijpassende boeken en informatie

Milena Busquets – De verloren vriendin

Milena Busquets De verloren vriendin recensie en informatie over de inhoud van deze Spaanse roman. Op 18 mei 2021 verschijnt bij Uitgeverij Meulenhoff de Nederlandse vertaling van Gema, de roman van de Spaanse schrijfster Milena Busquets.

Milena Busquets De verloren vriendin recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De verloren vriendin. Het boek is geschreven door Milena Busquets. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Spaanse schrijfster Milena Busquets.

De verloren vriendin Gema, overleden op haar vijftiende aan leukemie. Een jonge, vol in het leven staande succesvolle schrijfster en vertaalster draagt dit verlies met zich mee, maar is zich nog weinig bewust, heeft nog weinig herinneringen aan de tijd met haar vriendin. Wanneer zij op een dag met haar vriend Bruno en anderen uit eten is in een restaurant weet zij zeker, of toch niet zo zeker dat zij hier eerder is geweest. Hier in dit restaurant. En dan weet zij het weer. De ouders van Gema hadden dit restaurant, hier werden haar verjaardagen gevierd. Met stoelendans en vooral heerlijke toetjes. Maar wat weet zij eigenlijk van haar. Op zoek op het internet vindt zij niets onder haar naam.“ Gema had vijftien jaar geleefd, ze had door dezelfde straten gelopen als ik, uitstekende cijfers gehaald, ze was verliefd geworden, intelligent geweest, gevoelig, gehoorzaam, en ze had elke avond als een prinses gegeten, als een prinses, in het restaurant van haar vader.” (pagina 51) Hoezo was zij onvindbaar?

Intussen is er de zorg voor haar twee zoons. Ieder van een andere vader. Door hen, haar zoons, wist zij wat liefde is. Dat onvoorwaardelijke, onuitwisbare. Maar hoe zat dat met haar minnaars, mannen en vriendinnen nu en uit het verleden? De eerste relatie uit haar leven had zij doorstaan, de relatie met haar moeder, moeizaam geweest, maar uiteindelijk respectvol.

Op een dag nodigt zij twee vriendinnen van vroeger uit. Wat weten zij nog van Gema, hebben zij haar nog gezien toen zij zo ziek was? Hebben zij haar gesproken? Zij denkt, fantaseert van wel, maar is dat ook zo? Klopt deze herinnering? En dan, wat betekende deze vriendschap met Gema? Maar ook wat zat zij hier met deze twee vrouwen, ouder geworden, de tekenen van de tijd zichtbaar makend? En dan het gesprek met haar vriend Bruno over de betekenis van vriendschap. “Vriendschap is voor mij een al te tactisch spel, de inzet is altijd te laag en de prijs die je moet betalen altijd te hoog.” (pagina 70) En hoe zit het met haar en Bruno, de knappe acteur? Raakt zij op hem uitgekeken, of heeft zij sowieso geen zin in de verantwoordelijkheden voor een relatie?

Inkijk in een succesvol leven van een moderne vrouw en een zoektocht naar een verloren vriendin

Intussen gaat haar zoektocht naar Gema door en bezoekt zij haar oude lagere school. Daar komt zij een vrouw uit haar verleden tegen die daar werkt. Ook zij weet maar weinig over Gema te vertellen.

Wanneer een moeder van een van haar vriendinnen overlijdt gaat zij op de valreep toch naar de uitvaart. En dit lijkt de plek, het moment, dat alles op zijn plaats valt.

Vol verwachting begon ik aan De verloren vriendin van Busquets. Ik heb meer een inkijkje gekregen in een succesvol leven van een moderne vrouw die het gemaakt heeft dan een zoektocht naar een verloren vriendin. Heerlijk zo’n leven van een jonge veelbelovende en door menigeen geliefde vrouw.  Voor mij heeft het lezen van dit boek geen meerwaarde, maar wellicht heb ik de strekking van deze roman niet goed begrepen. Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (goed).

Recensie van Mieke Koster

Milena Busquets De verloren vriendin Recensie

De verloren vriendin

  • Schrijfster: Milena Busquets (Spanje)
  • Soort boek: Spaanse roman
  • Origineel: Gema (2021)
  • Nederlandse vertaling: Arieke Kroes
  • Uitgever: Meulenhoff
  • Verschijnt: 18 mei 2021
  • Omvang: 176 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (goed)

Flaptekst van de roman van Milena Busquets

De verloren vriendin wordt verteld vanuit het perspectief van een vrije, levenslustige vertaalster die in Barcelona woont met haar twee zoons. Ze denkt terug aan Gema, een meisje dat vroeger een goede vriendin was maar op haar vijftiende overleed aan leukemie. De naam ‘Gema’ is voor haar altijd beladen gebleven met de dood van haar vriendin, met iets tragisch, iets wat onaf is gebleven. Meer nog zelfs dan de naam van haar eigen vader, die niet lang daarna ook overleed. Ze besluit uit te zoeken of haar laatste herinneringen aan Gema kloppen.

Terwijl haar knappe, jonge geliefde Bruno vanaf zijn vakantieadres smachtende berichtjes stuurt, heeft zij er juist behoefte aan om alleen te zijn. Ze heeft geen ruimte voor verliefdheid en brengt de zomer door met het bezoeken van betekenisvolle plekken in de stad, gesprekken met oude vriendinnen en zelfs een bezoek aan haar oude school. Ze komt steeds meer te weten over Gema, over vriendschap en over zichzelf. Langzamerhand blijkt dat haar herinneringen aan de vervlogen tijd vervormd zijn met de jaren.

De verloren vriendin is een ode aan een vriendschap, maar vooral ook een ode aan het leven, de stad en aan betekenisvolle gebeurtenissen die je geheugen vorm geven.

Bijpassende boeken en informatie

Benjamin Myers – De onderstroom

Benjamin Myers De onderstroom recensie en informatie nieuwe Engelse roman. Op 6 april 2021 verschijnt bij uitgeverij Nieuw Amsterdam de Nederlandse vertaling van de roman The Offing van de Engelse schrijver Benjamin Myers.

Benjamin Myers De onderstroom recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De onderstroom. Het boek is geschreven door Benjamin Myers. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Engelse schrijver Benjamin Myers.

Robert Appleyard, inmiddels een oude man, kijkt terug op zijn leven, en koestert de plek waar hij dat doet. En dat zit zo. Als jonge jongen van 16 jaar, de tweede wereldoorlog is net afgelopen, klaar met zijn school, ontsnapt hij het mijnwerkersmilieu waarin hij opgroeit. Zijn vader en grootvader, altijd werkend onder de grond, in de mijnen, altijd in armoede, altijd in een kleine wereld van een mijnwerkersdorp in het noorden van Engeland. Hij heeft geen idee wat hij verder gaat doen met zijn leven, maar het vooruitzicht van een leven ondergronds, nee, dat wil hij in ieder geval niet. Dus trekt hij zijn wandelschoenen aan, krijgt hij van zijn moeder nog het een en ander aan rantsoen mee, en trekt hij de wijde wereld in. Op zoek naar werk, op weg naar een andere toekomst. En de zomer neemt hij mee in zijn rugzak. Onderweg doet hij klussen als dagloner voor allerlei boeren waarvoor het oogsttijd is. Hij slaapt meestal buiten of zo her en der in een oude schuur.

Als lezer wandel je mee met deze jonge jongen, nog zo groen als gras

Als lezer wandel je mee met deze jonge jongen, nog zo groen als gras, zo onervaren in het leven maar door zijn ogen raak je als lezer verliefd op het landschap, de natuur waar hij doorheen trekt. Als jonge jonge op school verlangde Robert heel vaak naar het buitenleven en nu hier, onderweg:’ Werd ik er eindelijk door omringd; er ontvouwde zich een sprookjesachtig mooi landschap, een bedwelmend jaargetijde in volle bloei, veel welluidende klanken van houtduiven en roffelende spechten, met de geur van kruiskruid, springbalsemien en, voorbij de bomen op de schuin aflopende velden, de bedwelmende, kalmerende muskus van raapzaad.” (pagina 15)

Zo trok hij door, richting de Engelse oostkust. Het landschap tot zich nemend met al zijn zintuigen. En komt hij aan bij een nogal vreemde veel oudere vrouw. Een levenskunstenares blijkt, een belezen vrouw, een wereldwijf, die niets anders kan dan, op een onstuimige manier het leven leven, al haar zintuigen inzetten op elk moment van de dag. Robert kijkt zijn ogen uit, zo’n vrouw als deze Dulcie, nooit gezien, nooit geweten dat dat bestond, zo’n zelfstandige eigengereide vrouw. Die hebben ze niet in zijn mijnwerkersdorp. Hij biedt aan wat klussen voor haar te klaren tegen koste en inwoning. Eerst stribbelt Dulcie nog wat tegen, liever is zij in haar upste uppie, en wat moet zo’n jonge jongen nu met haar, zo’n oude vrouw? En natuurlijk komt het goed. Robert blijkt een welkome gast, een harde werker, een onbeschreven blad. Een nieuwsgierige, leergierige, slimme, handige en superleuke jongen, een fijne gesprekspartner. En zo, beetje bij beetje groeit er een bijzondere band tussen deze twee. Dulcie die Robert leert over de kracht van literatuur , over de noodzaak van poëzie. Eerst voor Robert een volkomen onbegrijpelijke taal, deze poëzie, maar langzaam maar zeker begint de impact hem te dagen, al begrijpt hij lang niet alles. En Robert leert Dulcie een onmenselijk groot verdriet onder ogen te zien en te vrijden van de grote beklemming van het niet echt willen weten. Ja, een band voor het leven wordt hier gesmeden ondanks of juist dankzij het grote leeftijdsverschil. En wat is Tijd? Wat is Leeftijd?

Een bedwelmend sprookje over de noodzaak het leven voluit te leven

De Onderstroom, een bedwelmend sprookje, over de schoonheid van de natuur, over de ongrijpbaarheid van de elementen, over een jaloersmakende vriendschap over de generaties heen, over de schoonheid van het Noord-Engelse landschap. Over vooruitgang, over vernietiging, en over de noodzaak het leven voluit te leven en vooral over de opdracht die een mens heeft ten opzichte van zichzelf, zijn en haar medemens en het leven.

Benjamin Myers, sleept mij mee door dit bedwelmende sprookje waar ik bijna in wil geloven, maar misschien eindigt het net iets te zoet. Gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Benjamin Myers De onderstroom Recensie

De onderstroom

  • Schrijver: Benjamin Myers (Engeland)
  • Soort boek: Engelse roman
  • Origineel: The Offing (2019)
  • Nederlandse vertaling: Anneke Bok
  • Uitgever: Nieuw Amsterdam
  • Verschijnt: 6 mei 2021
  • Omvang: 255 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering voor de roman

  • “Schitterende roman vol warmte en vriendschap.” (Max Porter)
  • “Geschreven met een overweldigende levenslust.” (Sunday Times)
  • “Een hartstochtelijke ode aan het landschap.” (The Herald)
  • “Een van de interessantste schrijvers van zijn generatie.” (The Daily Mail)

Flaptekst van de roman van Benjamin Myers

Engeland, kort na de Tweede Wereldoorlog. De zestienjarige Robert Appleyard verlaat het mijnstadje waar hij woont, op zoek naar werk en avontuur. Als hij bij de oostkust aankomt, ontmoet hij Dulcie Piper. Dulcie is drie keer zo oud als hij en woont met haar herdershond Butler in een gammel huisje. Ze is een ongewone, zeer onafhankelijke en slimme dame, die houdt van drank, lekker eten en harde grappen. Robert werkt in de tuin en Dulcie kookt voor hem. Terwijl Robert voor het eerst proeft van gebakken kreeft en poëzie, ontstaat er een onverwachte vriendschap die hun levens voorgoed zal veranderen.

Bijpassende boeken en informatie

Kristien De Wolf – Regensoldaten

Kristien De Wolf Regensoldaten recensie en informatie over de nieuwe Vlaamse roman. Op 23 april 2021 verschijnt bij uitgeverij In de Knipscheer de nieuwe roman van de Vlaamse schrijfster Kristien De Wolf.

Kristien De Wolf Regensoldaten recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden de roman Regensoldaten. Het boek is geschreven door Kristien De Wolf. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud de nieuwe roman van de Belgische schrijfster Kristien De Wolf.

Ooit, lang geleden, mijmert Mus, was zij ,Magda Vonck, in het dagelijks leven Mus genoemd, haar moeders oogappel. Wanneer moeder samen met de buurvrouwen en vriendinnen samen kwam, had moeder verhalen. Verhalen over Mus, haar dochter. Ja, het hele huis hing vol met die verhalen. (Nu eerst even een slokje). Overal, door het hele huis hingen foto’s van haar. Mus in de wieg, Mus op de tafel, Mus aan de hand van moeder en ga zo maar door. In de kamer, in de gang, in de wc, langs de trap, in de slaapkamers. En altijd die verhalen, over hoe knap, slim, lief enz. Mus was.  En over hoe zwaar de bevalling. En Waarom Mus, Mus heet. Moeder was verliefd op Mus en Mus op haar verhalen. (En nu eerst maar eens een glaasje).

Vader, notaris van zijn vak, wordt dat zat en vindt dat moeder haar aandacht ergens anders op moet richten. Moeder krijgt de juiste kleren, de juiste houding en wordt vaders assistente. Mus wordt veel alleen gelaten, blijft alleen achter wanneer de hulp naar huis gaat, verveelt zich, blijft zitten waar ze zit, bestudeert de keuken, en vooral wanneer het regent de regenstromen en druppels die sporen maken langs de ramen. En dan wordt het stil in huis, moeder vertelt geen verhalen meer, verdwijnt achter de krant, vader naar zijn werkkamer. Tot op een dag moeder Mus in vertrouwen neemt. Zij is zwanger. En Mus houdt haar hart vast. En ja, Bennie, haar nieuwe broertje wordt moeders held. Haar oogappel, haar beertje. Mus haar foto’s verdwijnen naar de zolder. Bennie is nu de dagelijkse held. En Mus krijgt een rol. (Oh, nu al een aantal slokken voor het werk begint) Zorgen voor haar broertje en natuurlijk ook voor zaken in het huishouden. Was het zo makkelijk, Mus vervangen door een beter exemplaar?

Maar gelukkig heeft Mus een ontsnappingsroute uit haar huis. Tijdens de bevalling van haar broertje moest zij naar de buren. Zij wordt dikke maatjes met haar buurjongen en samen met hem verdwijnen zij in hun eigen wereldje. Andy heet hij.( De drank ligt nu zelfs al in haar bureaulade)

Dan, wanneer Mus op kamers gaat. Wonen in de grote stad, begint haar leven. Feesten en beesten, vrienden, vriendinnen, kroegen, drank, jongens, seksen. Ja, Andy is altijd in de buurt, hoort bij de vriendenclub. Hij is haar vaste gegeven, haar maatje, haar steun en toeverlaat. Maar nooit haar minnaar, nooit haar bedpartner. Zij danst, feest, zuipt, sekst en ja werkt zich door haar studie heen. Maar Mus verbindt zich niet echt aan iemand. Kan zij dat niet? Of wellicht is zij nog niet zover?  Of zit haar leven haar in de weg? De hele wereld al gezien, haar goddelijke gang gegaan. En nu ( ja, elke avond zeker een halve fles sterke drank), Mus, een goed betaalde neurologe, de vrienden en uit haar tijd hebben gezinnen ,zijn over de wereld uitgevlogen,  zijn gescheiden, uit het oog verloren.

Kristien De Wolf Regensoldaten Recensie

Nu, in haar spreekkamer ontvangt zij  wankelend op haar benen, mensen met dementie, hun familie, mantelzorgers. Zij stelt hen gerust. Vergeten gaat met stapjes. Eerst kleine dingen, dan grotere, dan karakterverandering, dan totale lethargie. Medicatie ophogen? Dat laatste, nee, zover zijn zij nu nog niet. Is Mus zelf nog niet. Nee, nu nog niet. En nu na zoveel jaren, een afspraak met Andy? op blz. 149” Zo liep ik daar, met het verleden, het heden en de toekomst gelijktijdig in mijn hoofd, alsof ze heel even samen vielen in dit moment. Een stevige windvlaag deed mijn jas opbollen. Het was alsof ik zelf een vlucht nam en zou opstijgen als een reiger, als honderdduizend spreeuwen tegelijk, vrij en hoog in de lucht, in een prachtige dans, en helemaal synchroon, als duizend regensoldaten.”

Eerst kleine dingen, dan grotere, dan karakterverandering, dan totale lethargie

Kristien de Wolf maakt met deze roman geloofwaardig hoe belangrijk de jongste jeugdjaren zijn om uit te groeien tot een geestelijk gezonde volwassene. Ik miste de gelaagdheid die mij zo trof in haar vorige roman, Ava Miller en ik. Jammer vind ik dat. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

Regensoldaten

  • Schrijfster: Kristien De Wolf (België)
  • Soort boek: Vlaamse roman
  • Uitgever: In de Knipscheer
  • Verschijnt: 23 april 2021
  • Omvang: 152 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van de nieuwe roman van Kristien De Wolf

Regensoldaten is de tweede roman van Kristien De Wolf. In deze meeslepende vertelling eist de schrijver alle vrijheid op om zich onstuimig te bedienen van verbeelding, humor en tragiek. Meedogenloos, maar met een tomeloze liefde, kijkt ze naar een vrouw die vanuit de eeuwigheid haar spartelend bestaan reconstrueert. Gaandeweg wordt duidelijk dat Mus’ beproevingen onmisbaar zijn geweest om op de valreep van haar leven, in één glorieus moment, een prachtige held te kunnen worden.

Kristien De Wolf Ava Miller en ik Recensie en InformatieKristien De Wolf (België) – Ava Miller en ik
psychologische roman
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Ontroerende en aangrijpende roman over de geboorte en de ondergang van een meisjes-vrouwenvriendschap…lees verder >

Bijpassende boeken en informatie

Vamba Sherif – Ongekende liefde

Vamba Sherif Ongekende liefde recensie en informatie over de inhoud van dit autobiografische boek. Op 20 april 2021 verschijnt bij Uitgeverij De Geus van de uit Liberia gevluchte schrijver Vamba Sherif.

Vamba Sherif Ongekende liefde recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Ongekende liefde. Het boek is geschreven door Vamba Sherif. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek met autobiografische verhalen van de uit Liberia gevluchte schrijver Vamba Sherif.

Vamba Sherif vertelt zijn tien jarige dochter Bendu zijn levensverhaal. Zij vraagt zich af hoe hij zonder moeder, haar oma in Nederland verzeild is geraakt. Hij begint haar te vertellen over de plek van zijn vooraanstaande familie in noord Liberia. Zijn familie bestaat uit geleerden, dichters, bemiddelaars, predikanten. Een samengaan van verschillende religies, een eeuwenoud volk dat haar geschiedenis met zich meedraagt, beschreven heeft in eeuwenoude manuscripten. Hoe hij als kind leerde van wijze overgeleverde familie verhalen, mythes, van de volwassen mannen. Hoe hij  gekoesterd werd door de sterke vrouwen uit de familie clan. Zijn moeder was een echte handelsvrouw, zijn oma zijn grote warmtebron. Zij zong voor hem, oude verhalen, sprookjes, wijsheden zong zij hem zachtjes in zijn oren. Zij troostte hem, leidde hem door het dagelijks leven. Hoe hij buiten speelde, hoe hij zich geliefd voelde. Hoe hij de schoonheid van het land ontdekte, verwend werd met het heerlijkste traditionele eten  Hoe hij leerde dat door de eeuwen heen alle omliggende landen een gemeenschappelijke geschiedenis hadden en hoe er langzaam barsten komen in deze geschiedenis en dat dit zou leiden tot een burgeroorlog.

Hij moet op de vlucht en komt bij zijn oudere broer in Koeweit terecht. Daar gaat hij naar de middelbare school en alhoewel hij de warmte van zijn gezin erg mist vindt hij toch zijn plek. En dan begint Sadam Hoessein te dreigen dat hij Koeweit aan gaat vallen. Wat oorlog doet met de burgers en vooral met de jonge vrouwen en meisjes. Dat de  broers niet anders kunnen dan vluchten. En via Jordanië komen zij uiteindelijk in Nederland terecht.

Vamba Sherif Ongekende liefde Recensie

Terwijl hij Vamba, snel de taal leert, zich op de toekomst richt, blijft zijn oudere broer Alpha  omkijken, terug, het verleden in, waar hij een baan als professor aan de universiteit had. Waar er naar hem werd opgekeken, waar hij iemand was. Maar Vamba vindt zijn weg naar de bibliotheek, leest de grote schrijvers. Hij is onder andere erg onder  de indruk van De Aanslag van Harry Mulisch. Begint zelf te schrijven, krijgt daardoor steeds meer grip op zijn verleden, heden en toekomst. Zijn schrijven dat hem helpt zijn leven te boekstaven, de Liberiaanse geschiedenis te doorgronden. En wellicht nog belangrijker deze geschiedenis vast te leggen voor een volgende generatie. Hij vertelt zijn dochter over de ontmoeting met haar moeder, tijdens een boekpresentatie. Hoe hij van haar onder de indruk raakte, hoe hij hoopte weer van haar te horen. Over zijn leven in het AZC, over het wanhopige traject op weg naar een verblijfsvergunning, over het toegewezen huis in Veldhoven. Over de band met de buren Jac en Trees, hoe zij een gids werden in zijn leven en dat eigenlijk nog steeds zijn, als vader en moeder voor Vamba en opa en oma voor Bendu en haar broers. Mensen die hem leerden voorbij kleur naar de mens te kijken, voorbij het onderscheid in ras, voorbij de verschrikkelijke daden van het kolonialisme, zonder blind te zijn voor het onrecht dat de zwarte bevolking is aangedaan.

Mooie liefdesverklaring aan zijn moeder, oma, zijn verscheurde land Liberia, de Afrikaanse tradities en Nederland

Een Ongekende liefde is wat mij betreft een ode aan het leven en de liefde. Een liefdesverklaring van Vamba aan zijn moeder, oma, zijn verscheurde land Liberia, aan de Afrikaanse  tradities en culturen, aan Nederland. Een steun aan alle Afrikanen die hun vaderland verlieten en ergens op een andere plek in de wereld weer een leven moeten opbouwen. Een liefdesverklaring aan zijn vrouw en kinderen. Een les voor alle lezers die nooit hoefden te vluchten. Hun ogen te openen voor deze liefdesverklaring van een immigrant, aan een land waar hij toevallig terecht kwam, die vallend, maar vooral blijmoedig opstaand zijn dochter aanspoort zichzelf te zijn, zodat haar werkelijkheid als kind van een zwarte vader en een witte moeder haar in staat zal stellen voorbij de onstuimige geschiedenis te kijken. Een erg belangrijk boek, gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Ongekende liefde

  • Schrijver: Vamba Sherif (Liberia)
  • Soort boek: autobiografische verhalen
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 20 april 2021
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van het autobiografische boek van Vamba Sherif

In Ongekende liefde vertelt Vamba Sherif zijn levensverhaal aan zijn tienjarige dochter Bendu. Hij wil dat ze weet wat haar Afrikaanse wortels zijn en wat voor lange, moeilijke weg mensen soms afleggen om te komen waar ze zijn. Vamba beschrijft zijn opgroeien in een vooraanstaande familie van geestelijk leiders en wetenschappers in Liberia. Een familie waarin plaats is voor verschillende geloven en de vrouwen een cruciale rol spelen. Als de jonge Vamba de ongeschreven wetten overtreedt en de familie te schande maakt, is het oordeel hard: verbanning. Zijn moeder zal hij nooit meer zien. Hij vertrekt naar Koeweit, vlucht wegens de Golfoorlog naar Syrië om uiteindelijk in een AZC in Nederland te belanden.

Bijpassende boeken en informatie

Gerda Blees – Wij zijn licht

Gerda Blees Wij zijn licht recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe debuutroman. Op 16 april 2020 verschijnt bij Uitgeverij Podium de roman van de Nederlandse schrijfster Gerda Blees.

Gerda Blees Wij zijn licht Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van In het aanzicht van Wij zijn licht, de nieuwe roman van Gerda Blees. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de eerste roman van de Nederlandse schrijfster Gerda Blees.

Hoe zou zij dit aanpakken? De schrijfster Gerda Blees. Een roman over zo’n schokkend waargebeurd verhaal? Hoe doe je dit zonder verzeild te raken in sensationele kitsch? Verrassend kan ik zeggen. Vanuit vijfentwintig perspectieven loodst Blees je geloofwaardig door deze onwaarschijnlijke en bijna niet te vatten geschiedenis. Zo knap.

In het eerste hoofdstuk’ Wij zijn de nacht sleurt Blees je meteen mee dit verhaal in. “De gruwelijkheden waarvan wij getuigen zijn wilt u niet weten, en wij willen er niet over praten. Er zijn interessantere manieren waarop mensen kunnen overlijden, zoals deze vrouw die op dit moment onze aandacht heeft, bij wie de herkenbare elementen van het vredig sterven samenvallen met verontrustende afwijkende omstandigheden”.

Blees loodst je geloofwaardig door deze onwaarschijnlijke en bijna niet te vatten geschiedenis, zo knap

Zo gaat dit vijfentwintig hoofdstukken door. Vanuit het perspectief van plaats delict, de buren, de raadsvrouw, de feiten, de ouders, kijk je naar het gebeurde, het overlijden van Elisabeth, een van de leden van de Utrechtse Woongroep Klank en Liefde, die leefde van het licht. Geen eten meer nodig heeft om. Met Melodie, de dominante, de min of meer leider van deze woongroep, die andere drie, wat zwakkere groepsleden keer op keer bij de les houdt. Wanneer de groep begint aan het negendagenproces bijvoorbeeld waarin de groep de affirmatie ( een soort bevestiging) krijgt;’ ik word gevoed door het universum’ wat Melodie een prachtig uitgangspunt vindt en mooi aansluit bij wat zij al heel lang voelt en ervaart. Melodie, zo vol van zichzelf, vergeet de anderen in haar groep wanneer zij op dag negen van dit proces, op de website van de Woongroep Klank en Liefde schrijft; Wij voelen ons herboren als groep, maar ook helemaal persoonlijk. Eten blijkt meer dan we dachten een enorme verslavende en afleidende factor in ons leven.

Nu wij dit weten kunnen zij zelf gaan kiezen hoe groot de rol van voedsel in ons leven moet zijn. Intussen is Petrus, de enige man in de groep zo kwaad geworden dat hij uit de groep wil stappen maar Melodie helpt hem in te zien dat juist zijn heftige emoties het bewijs zijn dat hij de groep nodig heeft. Dat vergeet zij op de site te melden, over die heftige emoties. En over Elisabeth, haar gestorven zusje gaat het al helemaal niet. Een blok aan het been in de groep? Te zwak eigenlijk, niet echt serieus genomen eigenlijk. Maar gelukkig voor Elisabeth wijdt Blees ook een hoofdstuk aan het dode lichaam.

“Wij zijn het lichaam van Elisabeth. Koud zijn we- zo koud wij toen Elisabeth nog leefde nooit geweest, al lukte het ons de laatste jaren al niet meer onze extremiteiten warm te houden. Maar nu is het heel prettig dat we in handen zijn van de meest gepassioneerde patholoog, Theo van Lijstbeek. Om op die manier te worden aangeraakt, dat hebben wij bij Elisabeths leven nooit mogen ervaren. En, de doden liegen niet, maar Elisabeth heeft tijdens haar leven ook niet veel gelogen, want zij sprak nauwelijks.”

Een inkijk in het leven van een woongroep, geïsoleerd van de samenleving

Zo geeft Wij zijn het Licht een inkijk in het leven van een woongroep, geïsoleerd van de samenleving. De macht en kracht van een dominante figuur. De blinde vlekken van het eigen gelijk. En het gevaar daarvan. Juist omdat dit vanuit zoveel verschillende invalshoeken zorgvuldig wordt bekeken, beschreven, geanalyseerd leidt dit tot hilarische beelden.  Knap zo’n respectvol en liefdevol beeld te schetsen van een groep mensen, al jarenlang van het padje, en gevangen in haar eigen gelijk, tot het moment waarop op gruwelijke wijze het tegendeel bewezen wordt. Ik vind het een indrukwekkende debuutroman die is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Gerda Blees Wij zijn licht Recensie

Wij zijn licht

  • Schrijfster: Gerda Blees (Nederland)
  • Soort boek: psychologische roman
  • Uitgever: Podium
  • Verschijnt: 16 april 2020
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Shortlist Libris Literatuurprijs 2021
  • Winnaar Boekhandelsprijs 2021
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de nieuwe roman van Gerda Blees

Midden in een zomernacht sterft Elisabeth, de oudste bewoonster van de spirituele woongroep Klank en Liefde. Haar drie huisgenoten worden aangehouden: het streven van de groep om te stoppen met eten en van licht, lucht en liefde te gaan leven, lijkt Elisabeth fataal te zijn geworden. Van wereldvreemde idealisten aan de rand van de maatschappij zijn de drie plotseling landelijk nieuws geworden.

Door de ogen van de nacht, de buren, de twijfel, de vader van een van de huisgenoten, een sinaasappelgeur en vele andere personages en entiteiten zien we hoe elk van de betrokkenen een ander antwoord geeft op de vraag hoe Elisabeth kon overlijden, wie er schuldig is, en of woongroep nog toekomst heeft.

Een beklemmende en tegelijkertijd hoogst vermakelijke roman
over kleine mensen in een grote wereld, en hun verbindende
maar ook vernietigende verlangen om in verheven idealen te geloven.  Met haar stilistische beheersing en ingenieus vertelperspectief schreef Blees een meesterlijk debuut.

Bijpassende boeken en informatie