Jennifer Saint Hera recensie en informatie over de inhoud van de mythologische roman van de Engelse schrijfster. Op 26 februari 2025 verschijnt bij Uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van Hera, de roman over de onsterfelijke godin en dochter van de oude Titaan Kronos en de zus van Zeus, geschreven door Jennifer Saint. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave.
Jennifer Saint Hera recensie en informatie
“Een uitzonderlijke prestatie […] Hera is een originele bespiegeling over de Griekse Oudheid.” (Elodie Harper, auteur van Het wolvennest)
“Een epische roman […] Onvergetelijk.” (Costanza Casati, auteur van de roman Klytaimnestra)
“Een levendige hervertelling.” (The Times)
Recensie van Monique van der Hoeven
En dan is – eindelijk! – Hera aan de beurt in de geweldige serie met hervertelligen door de Britse schrijfster Jennifer Saint. Ik las eerder al met veel plezier de verhalen van Elektra, Ariadne en Atalanta van haar. En nu dan Hera – de grote godin, de vrouwelijke god naast de machtige Zeus?
Het boek begint met de overwinning van de Olympiërs op de Titanen. We leren Hera kennen met een zacht eerbetoon aan Gaia “een heilig ogenblik voor de moeder die hen allen heeft gebaard”. Een prachtig feminien moment.
De relatie tussen Zeus en Hera is op zijn zachtst gezegd bijzonder. Hera houdt zich, allermenselijkst, bezig met “de wereld” – ze ziet Gaia als creatrix van de schepping. Zeus creëert poppetjes van klei. Een mooie verwijzing naar hoe “eigenaarschap” van de “scheppende kracht” historisch is overgegaan van vrouwen op mannen. Zeus en Hera doen in het begin nog veel samen, maar Zeus wordt steeds individualistischer. “Hij wil mijn kracht bij de zijne voegen, om zijn positie te verstevingen” (aldus Hera).
Zeus heeft ook niets met het huwelijk. Hij zegt: “Het huwelijk is jouw domein, niet het mijne”.
Hera wordt woest en zint op wraak. Ze hoopt dat haar kinderen haar daarbij van dienst kunnen zijn.
We lezen het verhaal van de machtige goden van de Olympus, maar deze keer verteld gezien door de ogen van Hera. Ze komen allemaal aan bod: Hestia, Demeter, Artemis, Apollo, Poseidon en nog veel meer.
Er zijn op dit moment veel hervertellingen van oude verhalen en mythen, vooral ook vanuit vrouwelijk perspectief. Die van Jennifer Saint springen er voor mij echt enorm uit. Ze is een rasvertelster en haar vrouwen zijn daadwerkelijk menselijk en krachtig. Kom maar op met de volgende roman!
Zeker lezen dus! Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).
Flaptekst van de nieuwe mythologische roman van Jennifer Saint
Het meeslepende verhaal van de machtige Griekse godin Hera.
Als Hera, onsterfelijke godin en dochter van de oude Titaan Kronos, haar broer Zeus helpt om hun tirannieke vader ten val te brengen, droomt ze ervan om aan zijn zijde te regeren. Terwijl ze hun heerschappij op de Olympus vestigen, vermoedt Hera dat Zeus weleens net zo meedogenloos en wreed zou kunnen zijn als de vader die ze hebben verraden.
Ze is geboren om te heersen, maar moet ze daartoe deze cyclus van geweld en wreedheid bestendigen? Of kan ze een manier vinden om een betere wereld te creëren?
Hera wordt vaak afgeschilderd als de jaloerse echtgenote of de boze stiefmoeder, maar deze hervertelling van de Griekse mythologie laat de vele kanten van Hera zien: wraakzuchtig als het nodig is, maar ook meelevend en bovenal een almachtige koningin van de goden.
Jennifer Saint is een Engelse schrijfster. Ze studeerde klassieke talen aan Kings College in Londen en werkte daarna dertien jaar als docent. Ariadne, haar veelgeprezen debuutroman veroverde de bestsellerlijsten en verscheen in vele landen in vertaling. Ook haar volgende romans Elektra en Atalanta werden een groot succes.
Olivia Manning Het grote fortuin recensie en informatie roman uit 1960 van de Engelse schrijfster. Op 20 februari 2025 verschijnt bij uitgeverij De bezige Bij de Nederlandse vertaling van de roman The Great Fortune van de uit Engeland afkomstige schrijfster Olivia Manning en deel 1 van de Balkan-trilogie. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de auteur en over de uitgave.
Olivia Manning Het grote fortuin recensie en informatie
“Schitterend. Vol humor, scherpe inzichten en levendige beschrijvingen.” (The Times)
“De belangrijkste van onze vrouwelijke romanschrijvers.” (Anthony Burgess)
Flaptekst van de roman uit 1960 van de Engelse schrijfster Olivia Manning
Herfst, 1939. Het pasgetrouwde stel Guy en Harriet Pringle stapt, enkele weken na de Duitse invasie van Polen, aan boord van de trein naar Boekarest. Guy wacht een baan als docent, maar voor Harriet, die alleen en onervaren is, begint er een vreemd nieuw leven. Terwijl Guys wereld botst met die van zijn nieuwe bruid, beseft Harriet hoe weinig ze eigenlijk weet van de man met wie ze is getrouwd.
Olivia Mannings meesterwerk Het grote fortuinis een roman over een huwelijk en een oorlog, een beklijvende evocatie van jonge liefde tegen de achtergrond van een steeds onzekerder toekomst.
Olivia Manning is geboren op 2 maart 1908 in Portsmouth, Hampshire. Ze trouwde vlak voor de oorlog en vertrok naar het buitenland met haar man, een docent voor de British Council in Boekarest. Toen de Duitsers Athene naderden, evacueerden zij en haar man naar Egypte, waar ze uiteindelijk de leiding kregen over het Palestine Broadcasting Station. Ze keerden in 1946 terug naar Londen en woonden daar tot haar overlijden in Ryde, Engeland op 23 juli 1980.
Colwill Brown We Pretty Pieces of Flesh review, recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Engelse roman. Op 20 februari 2025 verschijnt bij Chatto & Windus de debuutroman van de uit Engeland afkomstige schrijfster Colwill Brown. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave. Er is geen Nederlandse vertaling van het boek verkrijgbaar.
Colwill Brown We Pretty Pieces of Flesh review, recensie en informatie
“Brilliant and original on every level… she is a writer like nobody else.” (Elizabeth McCracken)
“A brilliant portrait of female friendship, nearly the equal in honesty and subtlety to Elena Ferrante’s Neapolitan novels.” (Kirkus)
“Colwill Brown’s We Pretty Pieces of Flesh is a kinetic and incantatory portrait of the rough-and-tumble world of girlhood. I fell headlong for the tough, vulnerable, and whip-smart characters at the center of this spectacularly original debut.” (Laura van den Berg, author of State of Paradise)
Flaptekst debuutroman van de Engelse schrijfster Colwill Brown
A gut-punch novel of girlhood in early noughties Yorkshire from a blazing new voice
Ask anyone non-Northern, they’ll only know Donny as punch line of a joke or place they changed trains once ont way to London.
But Doncaster’s also the home of Rach, Shaz and Kel, bezzies since childhood and Donny lasses through and through. They share everything, from blagging their way into nightclubs to trips to the Family Planning clinic when they are late. Never mind that Rach is skeptical of Shaz’s bolder plots; or that Shaz, who comes from a rougher end of town, feels left behind when the others begin charting a course to uni; or that Kel sometimes feels split in two trying to keep the peace — their friendship is as indestructible as they are. But as they grow up and away from one another, a long-festering secret threatens to rip the trio apart.
We Pretty Pieces of Fleshtakes you by the hand and leads you through Doncaster’s schoolyards, alleyways and nightclubs, laying bare the intimate treacheries of adolescence and the ways we betray ourselves when we don’t trust our friends. Like The Glorious Heresies and Shuggie Bain, it tracks hard-edged lives and makes them sing, turning one overlooked place into the very centre of the world.
Colwill Brown was born and raised in Doncaster, South Yorkshire. She holds an MFA from the University of Texas at Austin, where she received a James A. Michener Center Fellowship, and an MA in English Literature from Boston College. Her work has appeared in Granta, Prairie Schooner and elsewhere. For fifteen years, she’s lived with ME/CFS, a debilitating neurological disease triggered by a virus that, due to systemic medical neglect, currently has no treatment. A proud Donny lass, she claims to have played bass guitar in (nearly) every rock venue on South Yorkshire’s toilet circuit.
Warona Jay The Grand Scheme of Things recensie, review en informatie van de in Botswana geboren, Engelse schrijfster. Op 25 februari 2025 verschijnt bij Washington Square Press de debuutroman van Warona Jay. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijver en over de uitgave. Er is geen Nederlandse vertaling van de roman verkrijgbaar.
Warona Jay The Grand Scheme of Things recensie, review en informatie
“Explosive from the first page, The Grand Scheme of Things gleefully lays bare the lengths artists will go to in order to achieve their dreams, as well as the hypocrisy of gatekeepers who espouse the myth of meritocracy. Never shying away from complexity while also giving readers much to delight in, Warona Jay makes an unforgettable entrance to the world of literature. Layered, hyperaware, and as entertaining as it is incendiary, Jay’s debut is a hit.” (Mateo Askaripour)
“Sharply observed, The Grand Scheme of Things is an important book about bias, white privilege and gatekeeping in the theatre and publishing industry. The story is incredibly propulsive-I was kept guessing about whether Naledi and Hugo’s plan would succeed. Jay writes about intersectional identity and belonging with great compassion and precision. A brilliant story that exposes the myth of meritocracy.” (Haleh Agar)
Two unlikely friends hatch an extraordinary scheme to expose the theater world in this wildly entertaining and sharply observed debut novel exploring perception, redemption, and how success shapes us all.
Meet Relebogile Naledi Mpho Moruakgomo. Or, for short, Eddie: an aspiring playwright who dreams of making it big in London’s theater world. But after repeated rejections from white talent agents, Eddie suspects her non-white sounding name might be the problem.
Enter Hugo Lawrence Smith: good looking, well-connected, charismatic and…very white. Stifled by his law degree and looking for a way out of the corporate world, he finds a kindred spirit in Eddie after a chance encounter at a cafe.
Together they devise a plan, one which will see Eddie’s play on stage and Hugo’s name in lights. They send out her script under his name and vow to keep the play’s origins a secret until it reaches critical levels of success. Then they can expose the theater world for its racism and hollow clout-chasing. But as their plan spins wildly out of control, Eddie and Hugo find themselves wondering if their reputations, and their friendship, can survive.
Warona Jay was born in Botswana and raised in the West-Midlands in England. She studied law at the University of Kent and King’s College London before switching to a creative writing PhD at Brunel. As a teen, she was shortlisted for the Sony Young Movellist of the Year Award judged by Malorie Blackman, and more recently, in 2020 she was longlisted for Penguin Random House’s WriteNow program. The Grand Scheme of Things is her debut novel.
Virginia Woolf Mrs Dalloway recensie en informatie van de inhoud van de Engelse roman uit 1925. Op 6 februari 2025 verschijnt bij uitgeverij De Bezige Bij een goedkope heruitgave van de Nederlandse vertaling van de roman van de uit Engeland afkomstige schrijfster Virginia Woolf. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijfster en over de uitgave.
Virginia Woolf Mrs Dalloway recensie en informatie
Als er in de media een boekbespreking of recensie verschijnt van Mrs Dalloway de roman uit 1925 van de Engelse schrijfster Virginia Woolf, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.
Flaptekst van de roman uit 1925 van Virginia Woolf
Clarissa Dalloway is begin vijftig, elegant en de perfecte gastvrouw, maar ze voelt zich oud en uitgerangeerd. Haar man is succesvol, maar saai, en haar volwassen dochter heeft haar zorg niet meer nodig. Op een dag komt Clarissa, terwijl zij bloemen koopt voor het feest van die avond, haar voormalige aanbidder Peter tegen, die zij in een ver verleden heeft afgewezen. Wat zou er van haar geworden zijn als ze dertig jaar eerder voor een avontuurlijk leven met Peter had gekozen? Het verhaal van Mrs Dalloway speelt zich af op één dag in juni 1923, de dag van het feest dat eindigt in een drama. Het is een virtuoos gecomponeerde roman vol herinneringen en bespiegelingen over de waarde van het leven en de onomkeerbaarheid van onze keuzes.
Virginia Woolf is op 15 januari 1882 in Londen geboren. Ze maakte op 28 maart 1941 een einde aan haar leven door zichzelf te verdrinken in de River Ouse in East Sussex, Engeland. Ze werd beroemd door haar innovatieve romans, feministische essays, dagboeken en brieven. Haar bekendste werken zijn Mrs Dalloway, Een kamer voor jezelf, Orlando, Naar de vuurtoren en Tussen de bedrijven.
Samantha Harvey In Orbit recensie en informatie over de inhoud van de Engelse roman en winnaar van de Booker Prize 2024. Op 6 februari 2025 verschijnt bij Uitgeverij De Bezige Bij de Nederlandse vertaling van de roman Orbital van de uit Engeland afkomstige schrijfster Samantha Harvey. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave.
Samantha Harvey In Orbit recensie en informatie
“In orbit is overweldigend mooi.” (The New York Times)
“In deze compacte roman lijkt Harvey alle menselijkheid te vatten. Het is een ongelooflijke prestatie.” (The Observer)
Samantha Harvey In Orbit recensie van Tim Donker
Ach dit neemt gewoon een klein beetje krijgen gewend aan. Was wat ik in eerste dacht. Een zweem van (kosmologische?) (hah!) eindeloosheid maar al gauw kwamen er prachtvolle vergezichten doorheen geschemerd. “Aan boord van het station is het dinsdagochtend kwart over vier, begin oktober. Buiten is het Argentinië is het Zuid-Atlantische Oceaan is het Kaapstad is het Zimbabwe. Over haar rechterschouder fluistert de aarde de ochtend – een ragfijn kiertje vloeibaar licht. Stil glijden ze door tijdzones.” is zoon schemering van schoonheid en “Met zijn zessen in een grote metalen H die boven de aarde hangt. Ze buitelen rond, vier astronauten (Amerikaans, Japans, Brits, Italiaans) en twee kosmonauten (Russisch, Russisch); twee vrouwen, vier mannen, één ruimtestation dat uit zeventien met elkaar verbonden modules bestaat, achtentwintigduizend kilometer per uur. Zij zijn de laatste zes in een lange reeks, het is niets bijzonders meer, gewone astronauten in de achtertuin van de aarde. De fantastische, ongelooflijke achtertuin van de aarde. Ze draaien traag zwevend over de kop en botsen zachtjes, hoofd tegen heup tegen hand tegen hiel, ze draaien en draaien met de dagen. De dagen vliegen om. Ieder blijft hier een maand of negen – negen maanden dit gewichtloos zweven, negen maanden dit gezwollen hoofd, negen maanden dit hutjemutje, negen maanden dit richting aarde staren, dan weer terug naar de geduldige planeet.” is een ander, is waar het op gang begint te komen; met “het zogend gedierte […] in zijn sluwste, meest opportunistische vorm, de vuurstokers, de steenhakkers, de ijzersmelters, de bodemploegers, de godsaanbidders, de tijdzeggers, de schipzeilers, de schoenendragers, de graanhandelaars, de landontdekkers, de systeembedenkers, de muziekwevers, de liedzangers, de verfmengers, de boekbinders, de nummervreters, de pijlengooiers, de atoomobserveerders, de lichaamsversierders, de pillenslikkers, de haarklovers, de hoofdkrabbers, de verstandbezitters, de verstandverliezers, de allesjagers, de dooduitstellers, de overmaatminnaars, de overmatige minnaars, de liefdeszoekers, de liefdeblinden, de liefdemissenden, de liefdelievenden, het ding op twee benen, de mens. Boeddha kwam om zes seconden voor middernacht, een halve seconde daarna de hindoegoden, na nog een halve seconde kwam Jezus en anderhalve seconde daarna Allah. In de laatste seconde van het kosmische jaar komen de industrialisatie, het fascisme, de verbrandingsmotor, Augusto Pinochet, Nikola Tesla, Frida Kahlo, Malala Yousafzai, Alexander Hamilton, Viv Richards, Lucky Luciano, Ada Lovelace, crowdfunding, atoomsplitsing, Pluto, surrealisme, plastic, Einstein, Flo-Jo, Sitting Bull, Beatrix Potter, Indira Gandhi, Niels Bohr, Calamity Jane, Bob Dylan, het RAM-geheugen, voetbal, rauhfaser, ontvrienden, de Russisch-Japanse Oorlog, Coco Chanel, antibiotica, de Burj Khalifa, Billy Holiday, Golda Meir, Igor Stravinsky, pizza, thermosflessen, de Cuba-crisis, dertig Olympische Zomer- en vierentwintig Winterspelen, Katsushika Hokusai, Bashar Assad, Lady Gaga, Erik Satie, Muhammad Ali, de deep state, de wereldoorlogen, vliegen, cyberspace, staal, transistoren, Kosovo, theezakjes, W.B. Yeats, donkere materie, de spijkerbroek, de effectenbeurs, de Arabische Lente, Virginia Woolf, Alberto Giacometti, Usain Bolt, Johnny Cash, anticonceptie, de diepvriesmaaltijd, het springveermatras, het higgsdeeltje, bewegend beeld, het schaakspel.” is er stoom, wat een prachtig godverdomsedagenopeengodverdomsebol-achtige schrijverij daar zeg.
Maar hum. Maar ja. De eerste twee flitsen troffen mij aant ganzelijk begin vant boek; het laatstgeciteerde stuk (veruit de allerprachtigste regels in het hele boek, de ruimschootse rechtvaardiging van een uitgave als In Orbit of van literatuur als geheel eigenlijk) vond ik bijkans aan het einde. Daartussen zit een boek. Daartussen zit een heel boek ja.
En dat boek is – bij vlagen – hum, tsja… een beetje saai. Toch. Wel. Soms. Maar het is niet jij, Samantha Harvey. Het is maar de wereld die mij teneder houdt. Of. De wereld. Wat heeft de wereld er eigenlijk zaken mee. De wereld moet je daarvoor niet meebrengen. Jij bent niet nodig hier om mij laag neder te houden, ik doe dat prima helemaal alleen. Want ik wil zeggen, mijn verwachtingen voor dit boek waren ook wel een weinig te torenhoog misschien.
Waarom waren mijn verwachtingen zo torenhoog eigenlijk, weet jij dat? Ik wist toch dat het zich aan boor van een ruimtestation zou afspelen, wat heb ik met ruimte, ik was al nooit een “trekkie”, Annette was een “trekkie” en Annette was mooi Annette was lief Annette was slim Annette was begeerlijk allerwegen ik wou dat Annette goed over mij dacht en ik wou onze gemene grond uitbreiden. Er was de liefde voor de Nederlandse taal, er was de interesse in literatuur, dat deelden we, ik schreef gedichten voor haar en die hing ze aan haar muur, dat deelden we, ik liet haar het eerste Tindersticksalbum horen en op haar kamervloer zaten we daar naar te luisteren in gedempt licht, dat deelden we, misschien konden we dan ook maar dat verdomde Star Trek gaan delen dan, want zij was zo iemand, zo iemand die meende dat je alles uit die serie kon halen, dat de hele geschiedenis van de mensheid daar voorbij kwam, dat je er eindeloos over filosoferen kon, en dat wilde ik, eindeloos filosoferen met Annette, wijntje erbij, lichten gedempt, ja dat wilde ik, dus zat ik, inmiddels weer in het ouderlijk huis, want inmiddels was ze mijn buurvrouw niet meer, ik heb maar een paar maanden in die kamer gewoond, en toen moest ik eruit, en ik was miserabel want iemand zag mij niet meer graag of liever gezegd iemand had Mallorca boven mij verkozen, niet Annette maar iemand anders, en dat maakte me miserabeler nog dan miserabel en dus vatte ik het aanbod van mijn ouders om gedurende de zomermaanden op hun huis te passen met beide handen aan, en heeldurdagen zat ik daar maar in mijn dooie eentje, één avond kwam Suzanne langs en ik liet haar So tonight that I might see horen, dat album was toen geloof ik net uit, samen luisterden we naar hoe Hope Sandoval zong fade into you, strange you never knew, fade into you, i think it’s strange you never knew, ik had het liever aan iemand anders laten horen, niet Annette maar iemand die liever in Mallorca was dan in mijn armen waardoor ik miserabel was waardoor ik helemaal alleen in het huis van mijn ouders naar Star Trek zat te kijken want ik moest dat leuk gaan vinden van mijzelf, ik moest daar dingen over kunnen zeggen straks, één of andere hyperintelligente theorie aan gaan verbinden maar god wat vond ik het ongelooflijk superstrontsaai, die gasten in dat stomme ruimteschip van ze. En ik wist dat In Orbit ook gasten in een stom ruimteschip zou zijn, waarom dan toch die hooggespannen verwachtigen?
Ja. Hoe gaat dat. Tijd zit daar voor iets tussen. Tijd doet dat met dingen. Tijd legt een slangetje naar de dingen die komen gaan of misschien nooit komen gaan en pompt en pompt en pompt en voor je het weet zijn de dingen die (n)ooit komen zullen giganties & buiten alle proporsies. In Orbit was een boekentafelboek voor veel boekhandels, en ik had er hier en daar iets juichends over gelezen, en shit, misschien dacht ik wel aan Annette (meer neen das dertig jaar geleden nu), of gewoon, mensen in een ruimteschip ik heb nog nooit een roman gelezen die zich afspeelde in een ruimteschip, misschien dacht ik dat het ritualiserende, de herhalende handelingen iets met taal zou doen, met herhaling, met ritme, dat het boek zichzelf tot zingen zou brengen, wat het ook doet, uiteindelijk, aan het einde, in dat stuk dat ik hoger citeerde, misschien dacht ik er niet eens zo heel erg veel van maar ik wilde lezen en men had dat boek wel maar men ging mij dat niet geven want nee nee nee nee men ging dat lekker zelf lezen, en hoe aanlokkelijk wordt datgene dat buiten je bereik gehouden wordt? Ja dat groeit en dat groeit en dat groeit mensen. In Orbit was me bijbels geworden. De schrijver die de lezer een blik gunt op de aarde als geheel moet wel met enkele straffe eindgeldige analyses over de mensheid afkomen! Ja. Toch?
Nee.
In Orbit heeft nu & dan toch vooral iets zeikerigs. Al die bespiegelingen over aarde & ruimte & wijsheid & onbeduidendheid & grootsheid & mensdom, pagina’s en pagina’s lang, al die gedachten die in geen enkel opzicht verheffender of verbluffender zijn dan jouw gedachten of mijn gedachten of die van je collega’s of de visboer of dat mens dat altijd langskomt met dat hele span honden aan haar zij. Het zijn steeds rake gedachten, dat wel. Maar niets wat je niet zelf had kunnen bedenken. Hoe menselijke begeerte de aarde (mis)vormt (dacht ik zegt iemand zegt wie zegt Tom Engelhardt dat klimaatverandering het effectiefste massavernietigingswapen ooit bedacht is). Hoe de op aarde elkaar naar het leven staande nationaliteiten in het ruimtestation één zijn. Hoe vooruitgang iets is dat zowel mooi als schadelijk kan zijn. Hoe de mens nietig is, en tegelijk ongekend megalomaan. Naja. Zulke dingen. Je moet dat boek niet gelezen hebben om het te kunnen bedenken. En als de zes astro/kosmonauten in hun ruimtestation zien hoe een tyfoon zich ontwikkelt, en raast over de gebieden waar mensen wonen die ze kennen en misschien liefhebben, achja, dan kun je Sting al bijna horen zingen over hoe frah-zjiel we zijn hoe frah-zjiel we zijn.
Moet je dit boek lezen om de verpletterende inzichten?
Nee.
Moet je dit boek lezen om de eindeloze herhaling en hoe dat wiegen kan, en zingen?
Nee. Ja. Soms.
Waarom moet je dit boek dan lezen?
Tikveel. Misschien ben je geïnteresseerd in ruimtevaart? Ik kan nooit geloven dat er volwassenen bestaan die geïnteresseerd zijn in ruimtevaart. Net zoals ik nooit kan geloven dat er volwassenen bestaan die het stoer vinden om zoon heel lawaaiige auto te hebben, of om op een Harley Davidson te rijden. Dat een peuter onder de indruk is van een Amerikaanse aandoende sportwagen met een streep over de motorkap en het dak en een uitlaat die pwrreuh zegt dat kan ik snappen maar als je als volwassene nog steeds graag zo’n soort auto wil rijden moet je toch een IQ hebben waarmee het godsonmogelijk is om ooit je theorie te halen? Zo ook snap ik de ruimtevaartobsessie beter voor kinderen. Je ziet die maan die ver weg is maar toch goed zichtbaar, de zwarte lucht snachts en daarin die lichtende puntjes die sterren zijn, wat is daar allemaal, wat we zien en toch niet kunnen bereiken of zelfs maar bevatten, wonen daar ook levende wezens?, ja ik snap dat wel. Ik had een buurjongen die helemaal lijp was van ruimtevaartlego. Ik hield als kind ook van lego, altijd vroeg hij me of ik bij hem met zijn lego kwam spelen, maar hij had alleen maar dat stomme saje grijze rotruimtelego, altijd zei ik nee, en dan zei hij maar je vindt lego toch leuk? Maar dan ben je volwassen en dan weet je dat er meer is zo heel erg veel meer zo oneindig godganselijk veel meer dan alleen maar dat lullige aardetje en ja dat zal, hoe onaards de aarde, zo heet het ergens in In Orbit, ik las dat en ik dacht aan het Engelse “weird” dat is afgeleid van het Oudnoorse “Urth” wat “in een lus” zou betekenen maar ik hoor oer en aarde en zie de lussen die een ruimtestation beschrijft rondom een “godverdoms bol” om terug te komen op het punt waar ze eerder waren maar dat gezien vanuit een andere hoek in zijn vertrouwdheid toch vreemd is (dissociatie!), dat zal, maar het is teveel en het is te groot en hoe lang kun je interesse bewaren in het oneindige dat ons omringt, maar ze zijn er, volwassenen met een interesse in ruimtevaart, er zijn zelfs volwassenen die astronaut worden, wel, Samantha Harvey heeft zich voor In Orbit denk ik zeer goed gedocumenteerd, ze is zelfs gaan praten met NASA en ESA dus als je, echt, dingen weten wil over ruimtevaart dan kan In Orbit je vast nog wel iets leren.
Mij trof naast de overdonderend schone passages vooral de stilte. In rust. Wat tot bevriezing is gekomen. Bijvoorbeeld het liefdeloze huwelijk van één van de astronauten. Zaboedjem, ladno? Een samenzijn evenzeer gedeeld als niet gedeeld. De veel te krappe ruimten waarin te vertoeven. Gek genoeg dacht ik meermaals aan De Ontvolker. De intergalactische interpretatie, heeft iemand daaraan al ooit gedacht, Katalijne De Vuyst? Of nog. In Orbit als dystopia. Kan ook. Of een overstijgen van een visie en objectgeoriënteerd. Kan ook. Kan allemaal.
Met de kleine flitsen. Ten diepste woont de mens waar het klein is. De tyfoon raast daar waar iemand woont die gekend wordt door één der astronauten. Die ooit dook. Ergens bij een eiland. Waar een visser woonde. Die een mes verloor. Dat opgedoken werd. Door de astronaut toen duiker tot dankbaarheid van de visser. Die ook ergens woonde, ook een leven had, ook vader was, ook echtgenoot was. Je overstijgt immers altijd alleen maar datgene wat je ook bent.
Flaptekst van de roman In orbit de winnaar van de Booker Prize 2024
Een team astronauten verzamelt in een internationaal ruimtestation meteorologische gegevens en voert er wetenschappelijke experimenten uit. Maar meestal observeren ze. Gezamenlijk kijken ze naar de stille blauwe planeet, ze cirkelen eromheen, draaien langs continenten en door de seizoenen, ze zien gletsjers en woestijnen, de toppen van bergen en de deining van oceanen.
Hoewel ze van de wereld afgescheiden zijn, kunnen ze toch niet ontsnappen aan de constante aantrekkingskracht van de aarde. Ze ontvangen het nieuws dat de moeder van een van hen is overleden en daarmee komen de gedachten op over een terugkeer naar huis. Ze kijken toe hoe een tyfoon zich samenpakt boven de mensen van wie ze houden, en zijn vol ontzag en angst. De kwetsbaarheid van het menselijk leven vult hun gesprekken, hun angsten en hun dromen. Zo ver van de aarde hebben ze zich nog nooit zo’n onderdeel ervan gevoeld.
Samantha Harvey geboren in 1975 in Kent, Engeland, is de auteur van vijf romans en een nonfictieboek. Ze heeft onder meer op de shortlist gestaan van de Orange Prize for Fiction, The Guardian First Book Award en, in 2024, de Booker Prize. Harvey woont in Bath.
Florence McNicoll Een kat voor kerst recensie, review en informatie over de kerstroman van de Engelse schrijfster. Op 5 september 2024 verschijnt bij Uitgeverij Luitingh-Sijthoff de Nederlandse vertaling van The Nine Lives of Christmas, de roman van de uit Engeland afkomstige schrijfster Florence McNicoll. Hier lees je informatie over de inhoud van de kerstroman, de schrijfster en over de uitgave.
Florence McNicoll Een kat voor kerst recensie van Jolien Dalenberg
Kerst is in aantocht. Het liefst zou Laura alle katten die wonen in het asiel waar ze werkt, een warm huisje bezorgen. Zij is verantwoordelijk voor de interviews met potentiële nieuwe eigenaren en schrijft ook de “biografieën” van de dieren die klaar zijn voor een nieuw leven. Met name Felicia gunt ze eindelijk een plekje. Ze is binnengekomen als schuchter en angstig, maar als ze de tijd krijgt, kan ze heel gezellig zijn. Ze is dol op Laura en dat is wederzijds. Het liefst zou Laura de kat zelf adopteren, maar haar vriend Rob wil geen huisdieren.
In de aanloop naar kerst vindt Laura voor verschillende katten de perfecte match. Niet alleen katten hebben soms liefde nodig, maar mensen net zo goed. Een paar keer lijkt het erop dat ze voor Felicia een nieuw thuis heeft gevonden, maar het loopt telkens op niks uit. Ondertussen stelt Laura zich vragen over haar relatie. Zitten zij en Rob wel helemaal op een lijn?
Een kat voor kerst is echt het perfecte boek voor bij de kerstboom! Meer hartverwarmend dan dit krijg je het niet, het is echt feelgood XXL! De katten worden zo perfect en geloofwaardig omschreven, dat je ze liefst allemaal zelf in huis zou willen nemen. Het boek is met dezelfde liefde en aandacht geschreven als die de medewerkers van het asiel hebben voor de katten.
De reeks goede matches doet denken aan de kerstfilm Love Actually. Meerdere endorfineshots in één boek wie wil dat niet 😉! Ondertussen zijn er ook nog twee verhaallijnen die wat meer spanning meer zich meebrengen: vindt Laura het perfecte huisje voor haar favoriete kat? En zullen Rob en zij elkaar terugvinden? Hierdoor is het boek mooi in balans.
Een kat voor kerst vinkt alles aan waar een goede kerst feelgood aan moet voldoen: toegankelijke, leuke personages, ook in de bijrollen, een knusse omgeving, fijne, warme vriendschappen die ondersteunend zijn wanneer het leven even tegen zit, community-gevoel, kerstsfeer, humor en natuurlijk een liefdesverhaal! Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).
Het perfecte kerstcadeau voor kattenliefhebbers! Kan Laura op tijd een thuis vinden voor de eenzame kat Felicia?
In Een kat voor kerst is het bijna kerst bij het dierenasiel waar Laura werkt. Het liefste zou Laura vóór Kerstmis een thuis vinden voor Felicia, een oude, eigenzinnige kat met een hart van goud. Lauras vriend Rob snapt niet zo goed waarom ze zoveel tijd op haar werk doorbrengt, maar voor haar zijn de dieren niet alleen maar onderdeel van haar baan: ze zijn haar leven. Wie begrijpt dat nou niet?
Terwijl de decembersneeuw valt, ontmoet Laura negen mensen die allemaal een beetje liefde nodig hebben in hun leven. Iedereen heeft iemand nodig om mee te knuffelen met kerst, maar zit er iemand bij die de eenzame Felicia een nieuw thuis kan geven? En heeft Laura straks nog wel iemand om mee te knuffelen met kerst?
Florence McNicoll is het pseudoniem van Sophie Wilson. Ze woont in Barcelona, is een enorme kattenliefhebber en supporter van Battersea Dogs & Cats Home, waar ze twee boeken over heeft geschreven.
Phillipa Ashley Een perfecte kerst in Cornwall recensie en informatie feelgood kerstroman. Op 24 oktober 2024 verschijnt bij Uitgeverij Heartbeat de Nederlandse vertaling van A Perfect Cornish Christmas, de kerstroman over Cornwall van de uit Engeland afkomstige schrijfster Phillipa Ashley. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en de uitgave. Bovendien is hier ook de recensie en waardering te vinden.
Phillipa Ashley Een perfecte kerst in Cornwall recensie
Wat een bijzondere kerst moet worden, loopt uit op een ramp. Zonder het te willen, onthullen Scarlett en haar zus Ellie een groot familiegeheim. Het zet alles op zijn kop. Zo erg dat het gezin het jaar erna er niet in slaagt weer balans te vinden. De kerst van dit jaar dreigt ook een treurige bedoening te worden.
De zusjes vinden enige afleiding bij mannen in het kleine stadje Porthmellow. Ze zijn in het leegstaande familiehuis getrokken om tot zichzelf te komen en raken betrokken bij het leven van de gemeenschap. Dat verloopt echter niet zonder slag of stoot. Er blijken nog wat meer geheimen verborgen te liggen…
Het dorpje Porthmellow leent zich perfect voor een knus en warm kerstverhaal. De toon wordt direct gezet, als Scarlett als verzopen kat op haar pantoffels in de plaatselijke pub boven komt. Wat is er gebeurd? Wat heeft haar zo van streek gemaakt? Gaandeweg wordt dat duidelijk. Maar dan nog blijven er genoeg vragen om op te lossen. De genegenheid tussen de zussen is hartverwarmend. Af en toe neigt de oudste zus een tikje teveel naar zich weg te cijferen, wat een beetje irritant kan worden. Zo nu en dan mist het verhaal wat pit en vaart. Maar het leest overwegend lekker weg. Mede dankzij het gemeenschapsgevoel dat erg naar voren komt.
Als je op zoek bent naar een lekker leesbaar kerstverhaal dat zich afspeelt in een knusse omgeving, is Een perfecte kerst in Cornwall absoluut de moeite van het lezen waard. Scarlett en Ellie zijn leuke vrouwen met wie je makkelijk mee leeft. Perfect verhaal om te lezen met wat kerstverlichting om je heen, terwijl het buiten koud en guur is! De kerstroman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).
Flaptekst van de kerstroman over Cornwall van Philippa Ashley
Kruip lekker onder de wol met deze hartverwarmende kerstromance en ontsnap naar het schitterende Cornwall
De kerstdagen staan voor de deur, maar omdat Scarlett afgelopen Kerstmis een schokkend familiegeheim ontdekte, voelt Scarlett zich niet bepaald vrolijk en opgewekt. Het enige wat ze voor kerst wil, is erachter komen wie haar echte vader is.
Dus vertrekt Scarlett naar het kleine stadje Porthmellow in Cornwall, want ze vermoedt dat daar de waarheid over haar verleden verborgen ligt. Ze had er alleen niet op gerekend dat ze meegesleurd zou worden in de voorbereidingen voor de plaatselijke kerstfestiviteiten. Of dat ze Jude daar zou ontmoeten, wiens charme haar leven nog ingewikkelder dreigt te maken.
Dan komt alles tot een hoogtepunt op het kerstfestival van Porthmellow. Kan Scarlett dit jaar een perfecte kerst beleven of liggen er nog meer verrassingen in het verschiet?
Horace Walpole The Castle of Otranto recensie, review en informatie over de inhoud van de eerst gothic novel ooit uit 1764. Op deze pagina lees je uitgebreide informatie over de roman The Castle of Otranto van de uit Engeland afkomstige schrijver Horace Walpole die verscheen in 1764. er is op dit moment geen vertaling van de roman verkrijgbaar, hooguit antiquarisch als De burcht van Otranto.
Horace Walpole The Castle of Otranto recensie en informatie
“Although undeniably melodramatic, it is saved from absurdity by its playful tone. It established both the stock characters of the genre (evil tyrant, virtuous maiden, noble peasant) and its motifs (the supernatural, incest, mistaken identity). By turns lurid, sensational and amusing, it remains an imaginative tour de force.” (The Guardian)
Flaptekst van de eerste gothic novel van Horace Walpole
On the day of his wedding, Conrad, heir to the house of Otranto, is killed in mysterious circumstances. His calculating father Manfred fears that his dynasty will now come to an end and determines to marry his son’s bride himself – despite the fact he is already married. But a series of terrifying supernatural omens soon threaten this unlawful union, as the curse placed on Manfred’s ancestor, who usurped the lawful Prince of Otranto, begins to unfold. First published pseudonymously in 1764, purporting to be an ancient Italian text from the time of the crusades, The Castle of Otranto is a founding work of Gothic fiction. With its compelling blend of sinister portents, tempestuous passions and ghostly visitations, it spawned an entire literary tradition and influenced such writers as Ann Radcliffe and Bram Stoker.
Horace Walpole(24 September 1717, London – 2 March 1797, London), 4th Earl of Orford, was the son of the Whig Prime Minister, Robert Walpole. In 1747 he moved to Strawberry Hill in Twickenham, which he transformed into his “little Gothic castle”. He was at the centre of literary and political society and an arbiter of taste. He is remembered for his witty letters to a wide circle of friends.
Samantha Harvey Orbital recensie, review en informatie over de inhoud van de Engelse roman die op de shortlist van de Booker Prize 2024 staat. Op 5 december 2023 verschijnt bij Uitgeverij Grove Press de nieuwe roman van de uit Engeland afkomstige schrijfster Samantha Harvey. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave. De Nederlandse vertaling van de roman met als titel In Orbit zal naar verwachting in februari 2025 verschijnen bij Uitgeverij De Bezige Bij.
Samantha Harvey Orbital recensie, review en informatie
“Stunning… The beauty of the prose engages the reader fully… An uplifting book.” (Sunday Times)
“In contrast to the bleak apocalyptic tone of much contemporary climate fiction, Orbital’s luminous descriptions remind us of the beauty at stake when humanity plays fast and loose with our single, and singular, blue marble.” (Financial Times)
“In this slender novel, Harvey seems to have encompassed all of humanity… It is an extraordinary achievement” (Observer)
“A slim, profound study of intimate human fears set against epic vistas.” (Guardian)
A team of astronauts in the International Space Station collect meteorological data, conduct scientific experiments and test the limits of the human body. But mostly they observe. Together they watch their silent blue planet, circling it sixteen times, spinning past continents and cycling through seasons, taking in glaciers and deserts, the peaks of mountains and the swells of oceans. Endless shows of spectacular beauty witnessed in a single day.
Yet although separated from the world they cannot escape its constant pull. News reaches them of the death of a mother, and with it comes thoughts of returning home. They look on as a typhoon gathers over an island and people they love, in awe of its magnificence and fearful of its destruction.
The fragility of human life fills their conversations, their fears, their dreams. So far from earth, they have never felt more part – or protective – of it. They begin to ask, what is life without earth? What is earth without humanity?
Samantha Harvey is the author of the novels The Wilderness, All is Song, Dear Thief and The Western Wind and a work of non-fiction, The Shapeless Unease: A Year of Not Sleeping. Her work has been longlisted for the Booker Prize, and shortlisted for the James Tait Black Award, the Women’s Prize, the GuardianFirst Book Award and the Walter Scott Prize. The Wilderness was awarded the Betty Trask Prize. She is a tutor on the MA course in Creative Writing at Bath Spa University.
Samantha Harvey (Engeland) – In orbit
klimaatroman, winnaar Booker Prize 2024
Uitgever: De Bezige Bij
Verschijnt: 6 februari 2025
