Anne van Amstel De geboorte van de Trooster recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe dichtbundel. Op 13 januari 2026 verschijnt bij Uitgeverij Prometheus het nieuwe boek met gedichten van Anne van Amstel. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.
Anne van Amstel De geboorte van de Trooster recensie
“De jury kan over de poëzie van deze laureaat kort zijn: alles in dit werk wijst naar dat ene simpele woord “waarachtig-werkelijk-overtuigend.” (Juryrapport Hollands Maandblad Schrijversbeurs)
Flaptekst van de nieuwe Anne van Amstel dichtbundel
Met de trage hartslag van een vinvis
zwemt Parakleta haar baan om de aarde.
In De geboorte van de Trooster gaan we de kosmos in, vondeling Lily achterna. Ze is een leerling geweest van juf Christa, die omkwam bij de ramp met de spaceshuttle Challenger. Lily zelf wordt ook astronaut, maar wat gebeurt daar voor het oog van de wereld bij het ruimteschip? ‘Mijn God, ze is los!’ Zo wordt ze Parakleta, middelaar, toevlucht, trooster voor de belaagde mens.
Anne van Amstel heeft in haar werk altijd haar betrokkenheid bij de wereld van vandaag laten zien. Maar in dit wonderbaarlijke werk – is het poëzie, proëzie of nog iets anders? – ontpopt ze zich tot apostel. Thealogie vervangt theologie in dit overrompelende, onheilige nieuwe evangelie; een goede boodschap in kwade tijden.
Anne van Amstel is geboren in 1974 in een domineesgezin te Hoogeveen. gezondheidszorgpsycholoog, docent postdoctoraal onderwijs en dichter van vier bundels, van Het oog van de storm (2004) tot en met Trapezista (2022). Ze woont sinds haar studietijd in Amsterdam.
Eva Gerlach Schipper mag ik overvaren recensie en informatie boek met nieuwe gedichten van de Nederlandse dichteres. Op 12 mei 2026 verschijnt bij Uitgeverij De Arbeiderspers de nieuwe dichtbundel van Eva Gerlach. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.
Eva Gerlach Schipper mag ik overvaren recensie
“De taal van Eva Gerlach is secuur en genereus, weerbarstig en muzikaal.” (Maria Barnas, NRC)
Een dode moeder, levende dochter: afstand die er altijd was nu, alleen, overwinnen – of niet? Modderkust, wrakke boot, gehavende riemen en nog geen obool op zak: ach veerman, verschijn, neem me mee, dat dit eeuwige uitkijken ophoudt.
Ochtend rolde een oever bloot, ik zag hoe
stroomafwaarts, vlekkenvel, hoofddriehoek recht
boven het zwart, mijn moeder voorbijkwam.
Wat is het waarnaar, of waarvoor, de dichter almaar, om en door en langs alles heen, blijft uitkijken? Hoe waar is waarnemen? Wat grijpt begrijpen? Hoe open is een oog?
Eva Gerlach is geboren op 9 april 1948 in Amsterdam. Ze is een van
de voornaamste dichters van het Nederlandse taalgebied. Haar werk werd bekroond met vele prijzen, waaronder de P.C. Hooft-prijs, de Awater Poëzieprijs 2016 voor Ontsnappingen en
de Herman de Coninckprijs 2020 voor Oog. In 2022 verscheen haar bundel Hier en 2025 Vlieg zegt de vloer haar dichtbundel voor kinderen vanaf 12 jaar.
Kamau Brathwaite Equinox review and information of the content of the never-before-published poetry by the writer from Barbados. New Directions will publish the poetry collection of Kamau Brathwaite, on July 7, 2026. Here you can read information about the content of the book, the author and the publication.
Kamau Brathwaite Equinox reviews
“Kamau Brathwaite is one of the most important poets in the Western Hemi sphere. A musicianly sensibility of sharp political reference.” (Amiri Baraka)
“A brilliant new collection by the great Caribbean writer and scholar: “an engaging, deep-hearted, strong-spirited, and richly musical poet.” (The Multicutural Review)
Equinox is an unforgettable and never-before-published masterwork completed by Kamau Brathwaite before his death in 2020. Written in his unique Sycorax typeface and replete with compelling images and photographs, Equinox contains poems written in Brathwaite’s singular Barbadian vernacular and visionary style—poems about the Middle Passage, the natural world, Billie Holiday, Whitney Houston, the Kumina dance in Jamaica, Nelson and Winnie Mandela, the Fukushima nuclear disaster in Japan, and Breughel’s painting “Landscape with the Fall of Icarus,” among many tidalectic topics.
The lyrical poems in Equinox weave together history and culture with the imagery of Brathwaite’s native Barbados, weaving a lush tapestry of injustice, redemp tion, and hope.
Edward Kamau Brathwaite was born on May 11, 1930 in Bridgetown, Barbados. He was a Caribbean writer and critic who writes on the experience of black cultural life throughout the worldwide African diaspora. Born in Bridgetown, Barbados, Brathwaite was educated in Barbados and England and has received numerous awards for his poetry and cultural studies, including both Guggenheim and Fulbright Fellowships. He has been a professor of Comparative Literature at New York University since 1992 and was awarded an Honorary Doctorate from the University of Sussex in 2002. He died aged 89 on February 4, 2020 in Barbados.
Toon Tellegen Op mijn tenen recensie en informatie boek met nieuwe gedichten en poëzie. Op 4 maart 2026 verschijnt bij Uitgeverij Querido de nieuwe dichtbundel van Toon Tellegen. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.
Toon Tellegen Op mijn tenen recensie
Als er in de media een boekbespreking, review of recensie verschijnt van Op mijn tenen, de dichtbundel van Toon Tellegen, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.
Flaptekst van de nieuwe dichtbundel van Toon Tellegen
In Toon Tellegens nieuwe dichtbundel is het einde van het leven niet zo ver meer uit zicht als dat vroeger was. Als hij op zijn tenen staat, is de overzijde al haast te zien. Er staat iets te gebeuren, de wereld is onveilig geworden. Deugt de mensheid wel ergens voor? Heeft hij zelf alles uit het leven gehaald? In heldere, melancholische gedichten herinnert hij zich zijn jeugd, zijn moeder en de liefde.
en vergeet niet dat ik altijd, altijd op mijn tenen sta voor jou
Toon Tellegen is geboren op 18 november 1941 in Brielle, Zuid-Holland. Hij is schrijver en dichter. Zijn werk werd bekroond met onder meer de Woutertje Pieterse Prijs, De Gouden Uil en de Constantijn Huygens-prijs. Van zijn boeken zijn al meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht in Nederland. Ook in het buitenland oogst hij groot succes met zijn dierenverhalen. Zo verschijnt Het verlangen van de egel in 16 landen in vertaling, stond het nummer 1 in Japan met meer dan 200.000 verkochte exemplaren, en zullen in 2025 in één klap alle elf zijn dierenromans worden gepubliceerd in China.
Annelies Verbeke Charmolypi recensie en informatie boek met gedichten en poëzie van de Vlaamse schrijfster. Op 3 februari 2026 verschijnt bij Uitgeverij De Geus de dichtbundel van Annelies Verbeke, de uit Vlaanderen afkomstige schrijfster. Hier lees je informatie over de inhoud van de dichtbundel, de auteur en over de uitgave.
Annelies Verbeke Charmolypi recensie
“Altijd weet ze door te dringen tot het merg van de liefde, de rouw of de vernedering.” (Jeroen Maris, Humo ∗∗∗∗)
Poëzie van een van de meest gewaardeerde stemmen in de Nederlandstalige literatuur.
In Charmolypi combineert Verbeke het Griekse ‘charmos’ (vreugde) en ‘lype’ (verdriet). Het verdriet om wat niet meer kan worden rechtgezet en vreugde over wat blijft en zich vernieuwt, vat Verbeke in een taal die alleen poëzie biedt. De toon beweegt tussen licht en ernstig, met een levendige stem die blijft boeien en nieuwsgierig maakt.
Annelies Verbeke is geboren op 6 februari 1976 in Dendermonde, Oost-Vlaanderen. Ze debuteerde in 2003 met Slaap!. Haar werk verschijnt in achtentwintig landen en Verbeke won onder meer de F. Bordewijk-prijs, de NRC Lezersprijs, de Opzij Literatuurprijs en de J.M.A. Biesheuvelprijs. In 2022 ontving Verbeke twee oeuvreprijzen: de Ultima voor de Letteren en de Jana Beranováprijs.
Wanderings Nepalese Anglophone Diaspora Poetry review and information the book edited by Asma Sayed and Pushparaj Acharya. Mawenzi House will publish An Anthology of Anglophone Nepali Diaspora Poetry, titled Wanderings, on November 25, 2026. Here you can read information about the content of the book, the author and the publication.
Whenever a review of Wanderings Nepalese Anglophone Diaspora Poetry , appears in the media, we’ll highlight it on this page.
Blurb of the book with Anglophone poetry from Nepalese poets
Wanderings: An Anthology of Anglophone Nepali Diaspora Poetry is a groundbreaking collection that brings together the distinct voices of poets who trace their roots to Nepal yet live, write, and dream in the diaspora. The anthology brings together a montage of cultural memory, displacement, and reimagined belonging, and paints a vivid portrait of the in-betweenness of diasporic lives. Melding global literary currents with Nepali cultural threads, the poems explore themes of home, nostalgia, exile, and identity, while experimenting with a range of forms—from free verse and sonnets to ghazals, lyrical meditations, and ekphrasis.
Through personal yet universal reflections, poets in Wanderings bridge the gap between local Nepali heritage and world literature, offering a clear entry point for those who wish to understand, teach, or experience the unfolding story of Nepali writing in English. This collection serves as both an intimate lens into Nepali culture and a testament to the power of poetry to transcend borders. The anthology, including a detailed introduction about Nepali diasporic writing, stands as an essential addition to the global poetry scene, ensuring that the Anglophone Nepali diasporic voices resonate in contemporary literary conversations everywhere.
The poets featured in this collection, listed alphabetically, include Pushparaj Acharya, Rohan Chhetri, Mukul Dahal, Tsering Wangmo Dhompa, Anuja Ghimire, Saraswoti Lamichhane, Mukahang Limbu, Nabin K. Chhetri, Samyak Shertok, and Y.B. Shakya.
Susan Smit Ik sta in wilde schoonheid recensie en informatie boek met meer dan 100 gedichten over het vrouwenlichaam, geschreven door vrouwen. Op 14 oktober 2025 verschijnt bij Uitgever Lebowski dit moet met gedichten over de vrouw, samengesteld door Susan Smit. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteurs en over de uitgave.
Susan Smit Ik sta in wilde schoonheid recensie
Op donderdag 23 oktober 2025 zal in het televisieprogramma Tijd voor Max aandacht besteed worden aan het. Susan Smit zal te gast zijn om het door haar samengestelde boek met 100 gedichten over het vrouwenlichaam toe te lichten.
Ik sta in wilde schoonheid
Meer dan 100 gedichten over het vrouwenlichaam, geschreven door vrouwen
Samenstelling en inleiding: Susan Smit (Nederland)
Flaptekst boek met gedichten over het vrouwenlichaam geschreven door vrouwen
Lieve vrouw, kom erbij. Wees welkom in onze prachtige, weelderige, wilde tuin. Wandel maar naar binnen, hier zijn we onder elkaar. Zie hoe mooi en sterk ons vrouwenlichaam is, inclusief al onze eigenaardigheden. Hoe fijntjes ze is afgestemd. Hoe ze jong en onbezonnen kan zijn, hoe ze leven kan geven en hoe ze tekens draagt van de tijd. Hoe ruimhartig ze in staat stelt om te jubelen, te rouwen, te verwerken, te verlustigen.
In deze bundel staan meer dan 100 gedichten over het vrouwenlichaam, door Nederlandse en Vlaamse dichters die er een bewonen, geselecteerd door Susan Smit. Ik sta in wilde schoonheid wil bevrijden en aanklagen, maar vooral vieren. Want een vrouw zijn, is verrukkelijk.
Susan Smit is geboren op 24 februari 1974, Leiden. Ze is schrijfster en columniste van Happinez. Ze debuteerde in 2001 met Heks en heeft inmiddels vele boeken op haar naam staan, zoals de bestsellers Gisèle, Tropenbruid en De wijsheid van de heks. Met haar roman De heks van Limbrichtwerd ze genomineerd voor de NS Publieksprijs. In het voorjaar van 2024 publiceerde ze Alles wat beweegt, een historische roman over Isadora Duncan en in oktober van het zelfde jaar verscheen De tweede helft van je leven, over de kracht en wijsheid van de vrouw.
Ella Wassenaer Rode runen recensie en informatie over de inhoud van de dichtbundel uit 1955 van de dichteres uit Friesland. Op 14 november 2025 verschijnt bij Pelckmans Uitgevers de Nederlandse vertaling van de dichtbundel Reade Runen van Ella Wassenaer, de Friese dichteres. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.
Ella Wassenaer Rode runen recensie
Als er in de media een boekbespreking, review of recensie verschijnt van Rode runen, de dichtbundel van Ella Wassenaer, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.
Flaptekst van de dichtbundel van Ella Wassenaer, de Friese dichteres
In 1955 verscheen de dichtbundel Reade runen van Ella Wassenaer. Een wervelend werk dat thema als vrouwelijkheid, religie en erotiek in een vernieuwende vorm tot een literair kookpunt brengt. Een schot in de roos tijdens de hoogtijdagen van de Vijftigers? Nee, want ze schreef in het Fries en was een vrouw.
Vijfenzestig jaar later herontdekken vier jonge makers en vijf essayisten dit zinderende werk en brengen het opnieuw tot leven. reade runen verschijnt opnieuw in het Fries en als rode runen in een eigentijdse Nederlandse vertaling, verrijkt met literaire teksten en verdiepende essays. Een verrassende en overrompelende leeservaring!
Lipkje Beuckens, de vrouw achter het pseudoniem Ella Wassenaer, werd geboren op 15 februari 1908 te Sondel in Friesland en hoewel ze maar vier jaar in Gaasterland heeft gewoond en toen met haar ouders verhuisde naar Rotsterhaule en later naar Heerenveen, werd haar karakter en schrijverschap beïnvloed door haar Gaasterlandse achtergrond. Zij won vier keer een Rely Jorritsmapriis en in 1979 heeft Ypk van der Fear naar aanleiding van haar roman De dei is jong de Gysbert Japicxprijs gekregen voor haar hele oeuvre, met name voor haar historische romans. Ze overleed op 3 juni 1986 in Veenwouden, Friesland.
Shrikant Verma Magadh review, recensie en informatie over de inhoud van de Hindi dichtbundel uit 1984 van de Indiase schrijver. Op 7 oktober 2025 verschijnt bij And Other Stories de Engelse vertaling van het boek met gedichten van de uit India afkomstige schrijver Shrikant Verma. Een Nederlandse vertaling van het boek is niet verkrijgbaar.
Shrikant Verma Magadh review en recensie
“Shrikant Verma brought to everything he did, whether poetry or journalism, a coruscating insight into the modes and styles of political supremacy. In Magadh, his collection of verse, excellently translated, we can see, eerily prefigured, our own present: the grand illusions, the raucous vanity, the chronic self-doubt and ultimate fragility of power.” (Pankaj Mishra)
“Forty years after, these poems are more relevant than ever, telling of power’s hollow victories, the peculiar burden of joy, how sorrow finds us wherever we may hide. This luminous translation renders Verma’s classic into timeless English prose. One of its many questions – “Whose corpse is this?” – has been answered by our own ongoing hollow moment: yours and mine.” (Jeet Tayil)
Flaptekst van het boek met gedichten van Shrikant Verma de Hindi schrijver
Magadh, Shrikant Verma’s masterpiece, was first published in Hindi in 1984 and is widely regarded as one of the most important works of modern Indian poetry. A chorus of narrators – commoners, statesmen, nameless wanderers – pieces together the histories of ancient cities and kingdoms on the Indian subcontinent, their rise to splendour, their decline and eventual fall. In poems that are stark and urgent yet arch and richly allusive, Verma lays bare their tales of corruption, guilt, ignorance and arrogance.
Rahul Soni’s landmark translation stays faithful to the spare, haunting, incantatory cadences of the original, revealing how startlingly prescient and relevant Magadh remains today.
Shrikant Verma was born on 18 September 1931 in Bilaspur, Chhattisgarh, India. He was a central figure in the Nai Kavita literary movement in the late 1950s and early 1960s. Verma served as special correspondent for Dinman, a major Hindi periodical, from 1966 to 1977. In 1976, he was elected a member of the Rajya Sabha on a Congress party ticket, and served as spokesman of the party through the late 1970s to the early 80s. He published two collections of short fiction, a novel, a travelogue, essays and five collections of poetry. Verma won a number of prizes, including the Sahitya Akademi Award posthumously, for Magadh, in 1987. He died at the age of 54 on 25 May 1986 in New York City
Douglas Kearney I Imagine I Been Science Fiction Always review, recensie en informatie bundel van de Amerikaanse dichter. Op 8 april 2025 verschijnt bij Wave Books de nieuwe dichtbundel van Douglas Kearney, de uit de Verenigde Staten afkomstige dichter. Een Nederlandse vertaling van het boek is niet verkrijgbaar.
Douglas Kearney I Imagine I Been Science Fiction Always review en recensie
En
ook hij.
In de trein van elders naar zuid nee in de trein van Utrecht naar Arnhem en later ook de bus was wat ik zeg. Wat ik zeg was dat er een vader was en een zoon en een trein en een bus en een stad en een andere stad en een boek en een dichter. De zoon zat, en reisde, en las. De vader ging dood. De vader ging dood in Arnhem. Ik was die zoon. Mijn vader was die vader. What I Say was het boek.
Ik
ging. Ik ging om hem nog één keer te zien. Ik ging om hem een allerlaatste keer te zien.
En om
te delen. Te lezen. Misschien jazzpoëzie misschien want al zo lang deelden we jazz en deelden we poëzie. De woorden die me op dat moment doorstroomden waren die van de experimentele dichters in een anthologie die ik ergens opgeduikeld had, je kon het jazzpoëzie noemen of beatpoëzie of postmoderne poëzie of poëzie zonder meer (konkrete poëzie, iemand?), en het waren die woorden die ik ging fluisteren als ultieme boodschap in zijn morfinedrip.
(braaksel als articulatie)
(is het het gewicht van woorden en ze zullen zeggen dat het nooit gebeurd is)
(ik voel de halfgegeten appel klem zitten onder me in de auto)
Dat was mijn tocht. Woorden in zijn doodgaan te fluisteren was mijn tocht.
Dus
las ik.
Ik las.
Soms zei ik
dingen.
Las van.
Harems van drums die aan mijn voeten likken.
Ingevette vleugels.
Verduisterende wolken.
Stille zeeën.
(was het jazz genoeg voor je pappa?)
(weet je nog van de black dada nihilismus pappa?)
(waren het de woorden die we prevelden, pappa, als we whisky dronken en kaartten terwijl iedereen rond ons naar bed ging?)
Iets van dat alles zong me hier weer tegemoet. Ik stel me voor ik ben wetenschappelijke fiksie geweest altijd. Deze hier Douglas Kearney, hij behoorde tot de stemmen die het welsprekendst tot mij spraken in die anthologie waar ik dan & daar uit voorlas en de kans is niet nihil dat het effectief woorden van Douglas Kearney waren die de oren van mijn stervende vader bereikten.
(en iemand bracht me terug naar huis in een auto)
(en ik dacht:)
Zou het ook niet hier kunnen zijn?
Alfabet is een roman.
Poëzie is overal.
Water de gedachtegang de idee stil deur sukses wachtwoord regen pijn muur oogst regressie obsessie maagzuur lijm glimlach tranen punt zwart pedaal gas zand wolken situatie geluk firmament honderd pinda’s slagzin mus troost moeder fiets tafel buiten boodschap mond leuning stoel bedeesd zien vrouwelijkheid schoensmeer oost akkers landweg helikopter spiegel onzin toekomst geluid schaduw zolder drift vis onrecht blos moord getuige god standbeeld bedwang veren lamp tram beweging kelk kwelling eekhoorn
Zegt iemand
(zegt wie)
geen gedicht is ook een gedicht
Zegt iemand
(zegt wie)
waaristwerkvan
Laat me u dus verzekeren dat het niet zonder emoties was dat ik daar zat in mijn leesstoel met in mijn handen I Imagine I Been Science Fiction Always van Douglas Kearney, de man van wie er werk, naast dat van anderen, was opgenomen in What I Say. Innovative Poetry by Black Writers in America, een anthologie uit het tumultueuze jaar 2015, toen mijn dochter geboren werd en mijn vader stierf. Maar. Daar heeft de dichter natuurlijk geen zaken mee, dat zit alleen maar in mijn hoofd. Douglas Kearney is niet de tijd die hij bij mij oproept, en deze bundel is zoveel meer dan handenvol associaties aan een veelbewogen jaar. Maar dat is poëzie. Poëzie is alle associaties die het is, en dan nog meer. Steeds weer meer. Poëzie is altijd meer dan poëzie alleen. En deze poëzie zeker.
Zegt Linda Mence:
een symbool is niet een overstijging van het persoonlijke
een symbool is persoonlijker dan een biografie
Maar ook heeft Linda Mence het over “woorden wisselen die heel hun zwijgen lang hebben staan gisten”.
En dat
vond ik mooi.
In bad
dacht ik even Misschien is dat maar dan omgedraaid een werkbare definitie voor de poëzie die Douglas Kearney bedrijft (bedrijf je poëzie?): woorden tot zwijgen laten gisten.
Maar neen.
Dit is geen zwijgen.
Dit is misschien wel het ultieme tegendeel van zwijgen.
(te klasseren is dit wel dit heeft een naam dit noem je visuele poëzie)|
(zieteratuur noemde iemand dat maar dat vond ik wel een heel klein
beetje een flauwzinnige woordspeling)
(maar dan weer alle woordspelingen zijn flauwzinnig)
Dus:
Poëzie tot beeld. Beeld tot poëzie.
&
verder teruggeworpen in de tijd
(altijd maar verder)
(is dat niet wat kunst doet? je werpen naar waar je momenteel niet bent? je verre houden van je hier en nu?) –
Ik was een jaar of twintig toen ik een foto zag van iets dat me op eerste gezicht toch duidelijk een installatie leek te zijn: rubberen banden gespannen van pilaar naar pilaar in een verder lege fabriekshal. Alleen had de kunstenaar, Dan Geesin, er deze titel aan gegeven: painting. Meer nog dan het kunstwerk zelf trof die titel me. Iets wat weinigen als schilderij zouden beschouwen glashard “Schilderij” noemen, dat was een daad. Kunst zat hem hier in de titel. Goede kunst heeft lak aan grenzen. Span rubberen banden waar je niet schilderen kunt. Schreeuw wat je niet zingen kunt. Verbeeld wat onverwoordbaar is. Sedert ik -ook al weer in mijn twintigs- K. Schippers kennenleerde, heb ik me altijd gegrepen geweest door literatuur die door het talige heen breekt. En nergens gebeurt dat nadrukkelijker dan in poëzie van deze soort, “visuele poëzie” ja.
Wat Douglas Kearney hier doet:
visualiseren, zo goed met als ook doorheen woorden. Van ostaijeneske woorddansen via beeldloze strips naar collages of gewoon regelrechte schilderijen: hier zingt poëzie zich los van literatuur. Hier wenst poëzie niet langer een (sub)categorie te zijn; hier eist het een autonoom leven op.
Precies dat.
I Imagine I Been Science Fiction Always eist I Imagine I Been Science Fiction Always zingt I Imagine I Been Science Fiction Always danst I Imagine I Been Science Fiction Always schreeuwt
poëzie tot beeld tot eigen kunstvorm tot autonoom leven.
Wat kun je dan als armzalig besprekerken nog zeggen? Zeggen dat het tien jaar samenbalt, en meer nog dan dat? Zeggen dat dit voor mij begon in 2015 en dwars doorheen 2025 heen voortleeft tot geeneind? Zeggen im Sein des Seienden geschieht das Nichten des Nichts? Zeggen de eieren van Gog zullen omarmd worden? Zeggen als je een gedicht kan parafraseren is het geen gedicht? (maar geen gedicht is ook een gedicht en alles overal) Of eenvoudigweg zeggen:
Flaptekst van de bundel van de Amerikaanse dichter Douglas Kearney
On the heels of Sho (winner, Griffin Poetry Prize) and Optic Subwoof (Pegasus Award in Poetry Criticism), Douglas Kearney’s visual poetry masterpiece, I Imagine I Been Science Fiction Always, pushes further into Kearney’s long-time practices of performance typography, collaging pre-existing media sources to create singular, multiplicitous texts that defy neat categorization. Through AfroFuturistic exploration of these techniques, Kearney presents a sustained consideration of precarious Black subjectivity, cultural production as self-defense, the transhistoric emancipatory logics of the preposition over, Anarcho-Black temporal disruption, and seriocomic meditations on the material and metaphysical nature of shadow. Engaging a rich history of visual poetics, I Imagine I Been Science Fiction Always almost predicts its endurance as a visionary work of genius.
Douglas Kearney was born in 1974 in the United States. He has published nine books ranging from poetry to essays to libretti. His most recent poetry book is I Imagine I Been Science Fiction Always, a collection of visual poetry. He is also the author of a collection of talks he presented for the Bagley Wright Lecture Series titled Optic Subwoof (Wave Books, 2022). His poetry collection, Sho (Wave Books, 2021), is a Griffin Poetry Prize and Minnesota Book Award winner, and a National Book Award, Pen America, Hurston/Wright, Kingsley Tufts, and Big Other Book Award finalist. He is the 2021 recipient of OPERA America’s Campbell Opera Librettist Prize, created and generously funded by librettist/lyricist Mark Campbell. Kearney is a 2022 McKnight Writing Fellow. A Whiting Writer’s and Foundation for Contemporary Arts Cy Twombly awardee with residencies/fellowships from Cave Canem, The Rauschenberg Foundation, and others, he teaches Creative Writing at the University of Minnesota–Twin Cities.
