Alle berichten van Redactie

Margot Dijkgraaf – In de voetsporen van mijn grootvader

Margot Dijkgraaf In de voetsporen van mijn grootvader recensie en informatie. Op 17 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Atlas Contact het nieuwe boek van Margot Dijkgraaf dat zij schreef over haar bijzondere grootvader.

Margot Dijkgraaf In de voetsporen van mijn grootvader recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van In de voetsporen van mijn grootvader. Het boek is geschreven door Margot Dijkgraaf. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit nieuwe boek van Margot Dijkgraaf.

Margot Dijkgraaf In de voetsporen van mijn grootvader Recensiehttps://www.allesoverboekenenschrijvers.nl/recommends/gerard-janssen-hackers-bestellen/

In de voetsporen van mijn grootvader

  • Schrijfster: Margot Dijkgraaf (Nederland)
  • Soort boek: familiegeschiedenis
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 17 september 2021
  • Omvang: 240 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Recensie en waardering van het nieuwe boek van Margot Dijkgraaf

  • Tijdens de corona lockdown is menig auteur gekomen tot een boek waaraan ze in andere tijden niet begonnen waren. Zo ook schrijfster Margot Dijkgraaf. Eindelijk neemt ze de tijd om een koffer door te pluizen die lange tijd onder het bed van haar moeder heeft gelegen. In de koffer treft ze onder andere een artikel aan over de Duitse schrijver Heinrich von Kleist dat van de hand van haar grootvader blijkt te zijn. Dit spoort haar aan om zich in het leven van haar opa te gaan verdiepen. Verassend genoeg blijkt, net als Margot zelf, een voorliefde te hebben voor de literatuur.  Sterker nog hij blijkt een man te zijn die zijn eigen levenspad volgt en zich probeert los te maken van de Zeeuwse conventies. Margot Dijkgraaf heeft met veel liefde het boeiende verhaal opgeschreven van haar eigen grootvader, een man die probeerde zijn eigen weg te gaan. Het is een mooi monument geworden voor een man die zich gedurende de eerste helft van de vorige eeuw probeerde te ontworstelen aan de geldende conventies. (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗∗)
  • “Al die liefde voor de werelden die boeken voor je ontsluiten lees je terug in In de voetsporen van mijn grootvader, in feite een intelligente en overtuigende mengeling van geschiedschrijving en geromantiseerde non fictie.” (NRC Handelsblad, ●●●●)
  • “Ze neemt de lezer mee in de leerzame en bijzondere reis van zijn (haar grootvader) leven.” (Opzij)

Flaptekst van het nieuwe boek van Margot Dijkgraaf

Op een dag opent Margot Dijkgraaf thuis een koffertje dat ze decennialang onder haar moeders bed heeft zien liggen. Ze vindt er een met de hand geschreven artikel in van haar grootvader, over Penthesilea, heldin in de gelijknamige tragedie van de Duitse schrijver Heinrich von Kleist. Ruim een eeuw voordat zijzelf een boek publiceerde over rebelse vrouwen in de letteren, blijkt haar grootvader over een rebelse literaire heldin te hebben geschreven. Ze wordt nieuwsgierig. Wie was die grootvader die ze nooit heeft gekend, zoon uit een geslacht van Zeeuwse boomkwekers en zaadhandelaren, die weigerde zich te voegen en niet wilde opvolgen in de zaak maar zijn eigen weg ging en zijn passie voor literatuur volgde? Hoe was het te trouwen midden in de Eerste Wereldoorlog? Ze volgt zijn parcours, van Goes en Domburg, naar Kampen, Dordrecht en Hilversum. En passant maakt ze kennis met de wereld van P.C. Boutens, de schilders rond Jan Toorop, het werk van Heinrich von Kleist en de psycholoog Gerard Heymans. Een innemende kleine familiegeschiedenis en een ode aan de mythe van de Amazones.

Bijpassende boeken en informatie

Sarah Meuleman – Zie mij graag

Sarah Meuleman Zie mij graag recensie en informatie nieuwe Vlaamse roman. Op 17 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Lebowski de nieuwe roman van de Vlaamse schrijfster Sarah Meuleman.

Sarah Meuleman Zie mij graag recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Zie mij graag. Het boek is geschreven door Sarah Meuleman. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud de nieuwe roman van de Vlaamse schrijfster Sarah Meuleman.

Sarah Meuleman Zie mij graag Recensie

Zie mij graag

  • Schrijfster: Sarah Meuleman (België)
  • Soort boek: Vlaamse roman
  • Uitgever: Lebowski
  • Verschijnt: 17 september 2021
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Sarah Meuieman

De Vlaamse zusjes Lieve en Margot rijden met hun vader, bestsellerauteur Saul Mertens, terug naar huis na een feestelijke avond als de auto van de weg raakt en verongelukt. Niemand begrijpt hoe het ongeluk op zo’n stille landweg heeft kunnen gebeuren.

Vijftien jaar later worstelen beide zussen nog steeds met de gevolgen. Wanneer de excentrieke Saul verwikkeld raakt in de geruchtmakende verdwijningszaak van een jong meisje, heeft dat ingrijpende consequenties voor zijn dochters. Lieve keert terug naar de plek waar ze is opgegroeid om te achterhalen wat er is gebeurd. Hoe sterk zijn familiebanden? En hoeveel kun je vergeven?

Zie mij graag is een zinderende Vlaams-Nederlandse roman vol tederheid en suspense, over familie, verlangens en fantomen. Over weglopen van het verleden en toch weer omkijken. Over bang zijn om pijn te doen en toch weer te kwetsen. Over hoe ver we gaan om gezien te worden. Als wie we zijn. Of wie we liever waren geweest.

Bijpassende boeken en informatie

Ton Eggenhuizen – De knobbelzwaan

Ton Eggenhuizen De knobbelzwaan recensie en informatie deel 22 in de Atlas Contact vogelserie. Op 17 september 2021 verschijnt deel 22 in de vogelserie van Atlas Contact over de knobbelzwaan, geschreven door Ton Eggenhuizen.

Ton Eggenhuizen De knobbelzwaan recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van De knobbelzwaan. Het vogelboek is geschreven door Ton Eggenhuizen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe vogelboek over de knobbelzwaan, geschreven door Ton Eggenhuizen.

Ton Eggenhuizen De knobbelzwaan Recensie

De knobbelzwaan

Atlas Contact vogelserie deel 22

  • Schrijver: Ton Eggenhuizen (Nederland)
  • Soort boek: vogelboek
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 17 september 2021
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het boek

  • De knobbelzwaan is de imposantste vogel die meeste van ons kennen en zelfs weten te herkennen. In menig vijver of sloot in de bewoonde wereld kun je een paartje knobbelzwanen zien broeden en later hun kroost grootbrengen. Doordat de knobbelzwaan zo gemakkelijk waar te nemen is, besteden veel vogelaars, zeker soortenjagers er maar weinig aandacht aan. Volkomen onterecht zo bewijst Ton Eggenhuizen in dit nieuwe deel van de onvolprezen vogelserie van Atlas Contact. Op aansprekende wijze vertelt de schrijver enthousiast over de bijzondere eigenschappen van de imposante watervogel. Hij laat zien dat het een verre van gewone vogel met gedrag dat we zelf gemakkelijk kunnen aanschouwen en waarnemen. Na het lezen van de monografie van deze bijzondere stadsvogel, kun je er niet meer zomaar voorbijgaan aan de knobbelzwaan. Het is een geslaagd en zeer informatieve monografie van een imposante en bijzondere vogel die alle aandacht verdient, zeker nu ook veel knobbelzwanen ten onder dreigen te gaan aan de vogelgriep. (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗)

Flaptekst van het boek over de knobbelzwaan

De knobbelzwaan is geen vogel waar de fanatieke vogelaar opgewonden van raakt. Veel vogelaars vinden het maar een suf parkbeest. Zelfs Linnaeus meende dat de knobbelzwaan niks anders was dan de tamme tegenhanger van de wilde zwaan. Anders dan de soortenjager genieten de meeste gewone vogelliefhebbers doorgaans wél van de knobbelzwaan en dichten het dier zelfs allerlei mooie eigenschappen toe. Zo staat de knobbelzwaan symbool voor trouw en liefde.

De Almeerse stadsecoloog Ton Eggenhuizen is ook een liefhebber, maar dan een professionele. In zijn monografie laat Eggenhuizen zien dat knobbelzwanen juist in de stedelijke omgeving goed in staat zijn hun natuurlijke gedrag te vertonen; de vogels handhaven zich prima in de menselijke omgeving, storen zich weinig aan ons. De knobbelzwaan is niet alleen een rijke monografie over een van onze sierlijkste vogels, het is ook een hartstochtelijk pleidooi voor het waarderen van de stadsnatuur.

Bijpassende boeken en informatie

Fleur Jaeggy – De gelukzalige jaren van tucht

Fleur Jaeggy De gelukzalige jaren van tucht recensie en informatie over de roman uit 1989 van de Italiaans-Zwitserse schrijfster. Op 16 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van de roman I beati anni del castigo van schrijfster Fleur Jaeggy.

Fleur Jaeggy De gelukzalige jaren van tucht recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De gelukzalige jaren van tucht. Het boek is geschreven door Fleur Jaeggy. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze Italiaanse roman uit 1989 van de Zwitserse schrijfster Fleur Jaeggy.

Recensie van Tim Donker

Soms duurt een vriendschap tot aan de dood van Bowie. Want mensen gaan dood, zangers gaan dood, iedereen gaat dood, Bowie ging dood. Ik had nog feesboek in die tijd. Bowie ging dood en ik had nog feesboek. En iemand schreef, iemand zei, toen, bij de dood van Bowie, hij zei, hij schreef, en ik lieg niet, ik spreek de hele zuivere erge waarheid als ik zeg dat hij schreef dat hij zei, bij de dood van Bowie: A saint has passed away.

Die iemand was een vriend van mij.

Ik zeg met opzet was.

En ik dacht O. En ik dacht Hum. En ik dacht Tsja. Uh seent hes past uh-weej. Ik was met die gast op vakantie geweest ooit. Niet met Bowie. Maar met die vent die dat geschreven had. Dat van uh seent hes past uh-weej. Ik had met die gast op een strand gezeten, we hadden biertjes gedronken, we hadden avond aan avond gekaart, we hadden ons de tranen in de ogen gelachen om de absoluutste stompzinnigheden, ik mocht hem wel. Maar ja. Dan moet je niet gaan schrijven dat er uh seent uh-weej gepast is als de meest overgewaardeerde artiest allertijden komt te overlijden. Uh seent hes past uh-weej. Zouter vraten we het niet die zomer, of was het winter toen hij dood ging, ik weet het niet meer. Waarom moest dat in het engels, dat om te beginnen al, misschien omdat het in het Nederlands te duidelijk zou zijn geweest hoe achterlijk die mededeling was. Is een vriendschap bestand tegen zulke dingen, is er een vriendschap denkbaar die hiervoor robuust genoeg is, ach vriendschap, ik zag die gast al jaren nog maar nauwelijks, komaan dan, weg jij met je seent.

Vriendschap, dat is ook waar het in De gelukzalige jaren van tucht over gaat en dan met name over de vraag of een vriendschap “buiten” overleven kan. Buiten? Ja. Waar zal ik eens beginnen? Ow. Dat hele boek, mensen, daar hebt gijlie geen gedacht van.

Doch bijna had ik het boek al bij de eerste bladzijde het raam uit gekegeld. In de twede regel Robert Walser al tegenkomen, dat is niet alleen mooi -want Walser is de schrijver van vele weliswaar bij momenten lichtelijk saje maar vooral toch voor het grootste gedeelte fijne, zachte, warme, innemende, lieve (ja Walser heeft zoon beetje de liefste literatuur ooit nedergepend) en steeds een tikje zonderlinge boeken- maar ook begrijpelijk: het internaat waar De gelukzalige jaren van tucht zich afspeelt (het speelt zich af in een internaat ja had ik dat nog niet gezegd?) staat op een steenworp afstand van Herisau, het gesticht waar Walser de laatste jaren van zijn leven verbleef, en ook van de plek waar Robert Walser op eerste kerstdag 1956 aan een hartinfarct stierf in de sneeuw.

Maar dan staat er: “We kenden die schrijver niet. Zelfs onze lerares Duits kende hem niet. […] Het is echt zonde dat wij niet van het bestaan van Walser afwisten, we zouden een bloem voor hem hebben geplukt. Tenslotte was ook Kant ontroerd toen een onbekende vrouw hem, voor hij stierf, een roos aanbood.” Waarom moet die zin over Kant er nou weer bij? En waarom Kant, waarom niet Jan Boerenlul, die vast ook blij was met een roos, van een bekende of een onbekende vrouw, toen Jan Boerenlul nog in de bloei van zijn leven was of toen Jan Boerenlul al op sterven na dood was? Ja, ik weet waarom Kant: omdat de filosoof de mededeling moet doen uitstijgen boven het stompzinnige, nietszeggende en totaal overbodige anekdotiekje dat het is. Wat een pretentieuze weetjesweterij, wat een pedanterie, want een gemaakt achteloze namennoemerij! Weg, weg, weg met dit boek, onmiddellijk het raam uit ermee! Maarja, ik zat op het weesee toen ik de eerste bladzijden las en ik had zo gauw geen raam bij de hand (ja waar zijn die goeje ouwe weeseeraampjes eigenlijk gebleven?) en ik had ook nog niet ganzelijk gedaan met op de kakstoel te zitten dus ik las maar door. Gode zij dank. Gelukkig las ik door. Hoezee voor de weeseeraampjesloze weesees! Ik las door! Ik las zinnen als “Als je de kleine witomlijste ramen bekijkt en de nijvere, stralende bloemen op de vensterbanken, ontwaar je een tropische stilstand, een getemd woekeren, en krijg je het gevoel dat er zich binnenshuis koel-sombere en enigszins ziekelijke dingen afspelen. Een Arcadië van ziekelijkheid. Het is alsof daarbinnen, in die netheid, de vrede en idylle des doods heersen. Een gejuich van kalk en bloemen”; “Ik deed Frans en Duits en algemene ontwikkeling. Ik deed helemaal niets.”; “Ze was vijftien, had glanzend haar, steil als een lemmet, een duistere, strakke, ernstige blik. Een arendsneus, haar tanden, als ze lachte, en ze lachte niet vaak, waren spits. Een mooi hoog voorhoofd, waarop je de gedachten bijna kon aanraken, waarop voorbije generaties talent, intelligentie en charme hadden overgedragen.” –

en ik was gegrepen.

Gegrepen door de stijl van Jaeggy. Een prachtige, unieke stijl die zich moeilijk typeren laat. Het is poëtisch, het is duister, het is broeierig, het is onderkoeld, het is lyrisch, het is grimmig, het is sienies, het is ontwapenend, het is mooi. Ik ben blij met mijn weesee zonder ramen, heel blij. Ik las door, ik las rap, het is een dun boekje, net iets over de honderd bladzijden heen, met korte hoofstukken en ik hou van korte hoofdstukken, ik hou van te kunnen denken: “Nog één hoofdstukje? Ja dat kan wel voor ik moet gaan koken / voor ik de kinderen uit school moet halen / voor ik de plee moet opkuisen / voor ik de boodschappen moet gaan doen / voor ik nog even kleinstwijltjens melankoliek uit het raam moet gaan staren.”, ik hou van dat ritme, ik hou van dat wit, ik hou van dat deinen.

Jaeggy beschrijft het mooi maar Jaeggy beschrijft ook iets moois: de vriendschap tussen de ikpersoon en ene Frédérique (het meisje met het glanzende haar en de aanraakbare gedachten). In retrospekt: de ikpersoon is geen meisje meer maar vrouw en kijkt terug op “de gelukzalige jaren van tucht”, en haar vriendschap met Frédérique; een vriendschap die niet bestand bleek tegen een leven buiten de muren van de kostschool.

(& vroeger, toen ik kind was, en ging loozjeren bij mijn tante, las ik saavonts, stiekem, want ik had het gevoel dat ik iets deed wat niet mocht, in de stripboeken van mijn tien jaar oudere nichten. die hadden meisjesstripboeken. wij hadden thuis geen meisjesstripboeken, ondanks dat ik twee zussen heb. er was een reeks van dikke stripboeken, ik geloof dat de reeks “Debbie” heette. de verhalen daarin speelden zich bijna altijd af op een kostschool. de kleuren waren donker, veel bruin. de verhalen waren ellendig maar toch vond ik er iets gezelligs in. een beetje dat. dit. nu. deze gelukzalige jaren van tucht. een bruinige gezellige tristesse. ofzo)

De gelukzalige jaren van tucht is een miniatuurtje vol prachtige zinnen van het kaliber “De lucht was nog steeds blauw, geheugenloos”. Het is een verstild, het is een beweeglijk boek. Het is teder, het is zacht, het is bikkelhard. Trieste liedjes en walsen. Eigenlijk meer een herfstboek dan een zomerboek maar soit, ik bespreek het weer eens veel te laat. “De dag was helder en rampzalig”. Ingetogen. Afgemeten. Mat. “Oeroud zijn onze kinderjaren”.

Fantasties is het hoofdstuk van het afscheid, alle meisjes weg uit het internaat, iedereen naar “huis”, hoe problematies want wat is tuis als je de “gevangenis” van het internaat alleen maar kent? Iedereen weg, de ikpersoon als laatst, de leraar gymnastiek, tennis en aardrijkskunde brengt haar naar het station, de trein, dan aankomst in Zürich:  “Op het perron stond Herr Dr. op me te wachten, mijn vader. Hij nam zijn hoed af. Laten we naar huis gaan. Naar het hotel. Het was bijna zomer. Met Pasen was er net zo’n blauwe lucht geweest, en ook die haan op de klokketoren van een protestantse kerk. Er is iets verstards. ‘Bist du zufrieden?’ ‘Ja, mein Vater.’ Ook in de manier van praten iets verstards.”

Tevredenheid lijkt het hoogst haalbare, de geslaagde dag, wanneer was je voor het laatst tevreden? Maar wie heeft tevredenheid nodig als de treurnis zo mooi kan zijn:

“Orde en onderwerping, je weet maar nooit wat die voor uitwerkingen hebben als je volwassen bent. Je kunt crimineel worden of, als de tijd zijn werk doet, een verstandig mens. Maar getekend zijn we allemaal, vooral de meisjes die tussen de zeven en tien jaar kostschool achter de rug hebben. Ik weet niet wat er van hen is geworden, ik weet niets meer van hen. Het is alsof ze dood zijn. Alleen eentje, Frédérique, heb ik overal gezocht, omdat ze voor me uit loopt. En ik ben altijd op haar brief blijven wachten. Zij hoort niet bij de doden. Het stond voor mij onomstotelijk vast dat ik haar nooit meer terug zou zien, en ook dat dankzij onze opvoeding: je de mooie dingen ontzeggen en het goede nieuws vrezen.”

Het goede nieuws is dat het goede nieuws niet gevreesd hoeft te worden.
Het goede nieuws is dat de brief nooit gekomen is.
Het goede nieuws is dat je elkaar nooit meer terug ziet, of in ieder geval pas lang nadat uh seent uh-weej gepast is.

Het goede nieuws is dat alles in ieder geval nog altijd prachtig beschreven kan worden.

Fleur Jaeggy De gelukzalige jaren van tucht recensie

De gelukzalige jaren van tucht

  • Schrijfster: Fleur Jaeggy (Zwitserland)
  • Soort boek: Zwitserse roman
  • Origineel: I beati anni del castigo (1989)
  • Nederlandse vertaling: Annegret Böttner, Leontine Bijman
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 16 september 2021
  • Omvang: 104 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek kopen bij: Boekhandel / Bol
  • Winnaar Premio Bagutta 1989

Recensie en waardering voor de roman

  • “IJskoud proza is het, maar vol van spanning en suggestie. Als een tragisch voorval de meisjes uit elkaar drijft, wordt pas echt duidelijk wat er zo gelukzalig is aan die jaren van tucht.” (Emilia Menkveld, de Volkskrant)
  • “Deze Zwitserse schrijfster schrijft spectaculair. Ze durft risico’s te nemen om door te dringen tot de essentie.” (Sebastiaan Kort, NRC, ●●●●)

Flaptekst van de roman van Fleur Jaeggy

In een hoog in de bergen gelegen Zwitsers meisjespensionaat, waar de dagen op exact dezelfde manier verstrijken, doet op een dag een nieuw meisje haar intree: ze is mooi, streng, perfect, ze lijkt alles al te hebben meegemaakt. Tussen deze Frédérique en de hoofdpersoon, die het verhaal van hun ‘amitié amoureuse’ jaren later met een mengeling van nostalgie en huiver te boek stelt, ontspint zich binnen de strenge muren van het internaat een verwarrende verbondenheid.

Deze ongrijpbare verhouding wordt in de buitenwereld nog problematischer wanneer zij elk op hun eigen manier ondervinden dat de tucht weliswaar uit hun leven is verdwenen, maar dat daardoor de eerder zo verafschuwde orde ook ontbreekt. De gelukzalige jaren van tucht is een intens verhaal over idylle en gevangenschap. De Zwitsers-ltaliaanse schrijfster Fleur Jaeggy werd in Zürich geboren. In 2019 verschenen van haar in vertaling de verhalenbundel Ik ben de broer van XX en de roman SS Proleterka, die op de shortlist van de Europese Literatuurprijs stond. De gelukzalige jaren van tucht is haar bekendste roman die verscheen in 1989 en bekroond werd met de Premio Bagutta.

Bijpassende boeken en informatie

Elfie Tromp – Pietà

Elfie Tromp Pietà recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe roman. Op 28 september 2021 verschijnt bij Uitgeverij De Geus de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Elfie Tromp.

Elfie Tromp Pietà recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Pietà  Het boek is geschreven door Elfie Tromp. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Elfie Tromp.

Elfie Tromp Pietà Recensie

Pietà

  • Schrijfster: Elfie Tromp (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 28 september 2021
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Elfie Tromp

In een havenstad met een verscheurde geschiedenis staat een beeld van een omstreden generaal. Er zijn mensen die dat beeld weg willen hebben. Er zijn ook mensen die het koste wat kost willen laten staan. Wanneer de gemeente besluit het beeld te verwijderen, vormt die laatste groep er een cordon omheen. En dan, plotseling, klimt een jongen het beeld in en blijft daar hangen, dagenlang. Wie is hij? Wat wil hij? En vooral: wanneer komt hij weer naar beneden?

Terwijl de burgemeester, de media, de moeder en de demonstranten proberen adequaat te reageren op deze vreemde nieuwe ontwikkeling, komen de onderlinge verhoudingen op scherp te staan. Pietà is een meeslepende mozaïekvertelling van een stadsgeschiedenis onder druk.

Bijpassende boeken en informatie

Mathijs Deen – De grenzeloze rivier

Mathijs Deen De grenzeloze rivier boek over de Rijn recensie en informatie. Op 16 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Thomas Rap het nieuwe boek van Mathijs Deen. Deze keer met verhalen over de rivier de Rijn.

Mathijs Deen De grenzeloze rivier recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van De grenzeloze rivier, Verhalen uit het rijk van de Rijn.  Het boek is geschreven door Mathijs Deen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe boek van de Nederlandse schrijver Mathijs Deen.

Mathijs Deen De grenzeloze rivier Recensie

De grenzeloze rivier

Verhalen uit het rijk van de Rijn

  • Schrijver: Mathijs Deen (Nederland)
  • Soort boek: reisverhalen, geschiedenis
  • Uitgever: Thomas Rap
  • Verschijnt: 16 september 2021
  • Omvang: 336 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het boek

  • Dat schrijver en radiomaker Mathijs Deen een verbluffend goede verteller is bewees hij al eerder met zijn boeken en radioreportage. Maar mocht je nog enige twijfel hebben, De grenzeloze rivier is het definitieve bewijs van schrijverschap. Op zeer boeiende wijze vertelt hij over de rol die de rivier De Rijn speelt in de geschiedenis. Door te kiezen voor een combinatie van reisverhalen en geschiedenis met een fleugje wetenschap ontstaat er een caleidoscopisch beeld van de rivier die zo bepalend is voor ons land en eigenlijk voor geheel Noordwest-Europa. Door kleine persoonlijke verhalen te vermengen met grote gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis pakt Deen de lezer bij de lurven om pas weer los te laten op de laatste pagina. De grenzeloze rivier is boeiend en in een prachtige stijl geschreven een echte aanrader. (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗)

Flaptekst van het boek over de Rijn van Mathijs Deen

Na zijn lovend ontvangen boeken over de Wadden en de oude wegen van Europa, neem Mathijs Deen ons nu mee op een duizelingwekkende reis door het stroomgebied van de Rijn. ‘Stel dat de rivier een personage is,’ zegt de auteur op een zonnige septemberdag tegen zijn disgenoot, een geoloog, ‘dan heeft ze ook een geboorte en een dood. Vertel me hoe dat is gegaan.’ Zo begint de lezer de reis die meevoert ver voordat er sprake was van een Europees continent, via de machtige nijlpaarden die miljoenen jaren geleden aan de oevers graasden, tot onze eigen dagen waarin de schippers de rivier nog altijd als een levend wezen zien, een persoon.

Deen laat ons naar de rivier en haar stroomgebied kijken door de ogen van haar bewoners, toen en nu – van het oermeisje van Steinheim, tot de vermoeide zalm die zijn habitat ziet veranderen, en van de jonge Goethe tot de schipper van de Terra Maris, die elke dag geniet van het gevecht van zijn schip tegen de rivier. Samen vertellen ze een verhaal dat laat zien hoe de Rijn haar oeverbewoners sinds het begin der tijden verbindt en verdeelt, schrik aanjaagt en troost, draagt en verzwelgt.

Bijpassende boeken en informatie

Martin Hendriksma De Rijn Recensie Boek over De RijnMartin Hendriksma (Nederland) De Rijn
reisverhalen, geschiedenisboek
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Caleidoscopisch beeld van een rivier vol boeiende verhalen en kleurrijke rivierbewoners…lees verder >

Yorick Goldewijk – Films die nergens draaien

Yorick Goldewijk Films die nergens draaien recensie en informatie over de inhoud van het kinderboek. Op 15 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Ploegsma het nieuwe boek voor lezers vanaf 10 jaar van de Nederlandse kinderboekenschrijver Yorick Goldewijk.

Yorick Goldewijk Films die nergens draaien recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van het kinderboek Films die nergens draaien. Het boek is geschreven door Yorick Goldewijk. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe kinderboek voor lezers vanaf 10 jaar, van de Nederlandse kinderboekenschrijver Yorick Goldewijk.

Recensie van Jolien Dalenberg

Haar moeder overleed toen ze geboren werd, haar vader lijkt wel op een andere planeet, zo afwezig is hij. En op school is ze ook een buitenbeentje. Als Cato op een dag een geheimzinnig kaartje vindt met daarop het adres van een oude bioscoop, is haar immer nieuwsgierige aard geprikkeld. Ze leert er de ongrijpbare mevrouw Kano kennen en raakt meer en meer gefascineerd door de bioscoop. Er worden niet zomaar films gedraaid. Ze hebben te maken met herinneringen. Ze brengen Cato dichter bij haar moeder, zichzelf en wie weet ook wel bij haar vader.

Op reis door herinneringen

Wat een prachtig, ontroerend en origineel verhaal heeft Yorick Goldewijk geschreven! Hij weet over onverklaarbare gebeurtenissen enorm geloofwaardig te schrijven, zodat je elk woord gelooft wat hij schrijft en op gaat in het avontuur dat Cato beleefd. Zijn belangrijkste karakter is eigenzinnig, grappig en nieuwsgierig. Dit maakt dat het verhaal haast vanzelf voortbeweegt, Cato’s onderzoekende geest brengt haar op plaatsen met avontuur. De manier waarop Yorick met de tijd speelt, maakt het boek extra intrigerend. Je voelt dat er dingen gaande zijn, maar kunt er de vinger niet op leggen.

Een prachtig, ontroerend en uitnodigend verhaal

Buiten dat, is het ook nog een hartverwarmend verhaal over een meisje dat zichzelf beter leert kennen, fouten mag maken en een bijzonder avontuur beleeft. Yorick heeft een fijne, uitnodigende, vlotte manier van schrijven waardoor je direct in Cato’s wereld bent. De bioscoop komt met enkele zinnen tot leven, net als mevrouw Kano. Het is zo’n boek dat je niet weg zult kunnen leggen, omdat je moet weten hoe het afloopt.

Wat mij betreft is Films die nergens draaien een “must read” ! Een boek zoals je die niet vaak tegen zult komen, vanwege de originele manier van schrijven, zonder toegankelijkheid te missen. Zo’n boek waar je eigenlijk opnieuw zou willen beginnen, omdat je de hoofdpersonen niet wil achterlaten. Het laat zien wat rouw met je doet, wat rouw met een ouder kan doen, maar het laat ook zien hoe je voor jezelf kunt opkomen, jezelf beter kunt leren kennen en ok kunt zijn met jezelf. Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend)

9789021681825

Films die nergens draaien

  • Schrijver: Yorick Goldewijk (Nederland)
  • Soort boek: kinderboek, jeugdboek
  • Leeftijd: 10+ jaar
  • Uitgever: Ploegsma
  • Verschijnt: 15 september 2021
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Prijs: € 15 – € 20
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Winnaar Gouden Griffen 2022

Flaptekst van het kinderboek van Yorick Goldewijk

Spannend, geheimzinnig, geestig en ontroerend: dit boek heeft alles om je naar een compleet andere wereld te voeren en je daar totaal in de ban te houden!

Op dezelfde dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Cato’s vader is sindsdien altijd afwezig, ook al zit hij gewoon tegenover zijn dochter aan tafel. Cato heeft zich er inmiddels bij neergelegd. Denkt ze.

Wanneer ze thuis een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop en ontdekt dat deze weer open is, besluit Cato er een kijkje te gaan nemen. Al snel ontdekt ze dat er iets vreemds met de bioscoop aan de hand is, en dat het geen gewone films zijn die er draaien. De bioscoop lijkt in verbinding te staan met het verleden.

Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen, recht naar een plek diep in haar hart. Een plek die ze altijd voor zichzelf verborgen had weten te houden. Tot ze voor een keuze staat die het leven van haar en haar vader voorgoed zal veranderen.

Bijpassende boeken en informatie

Isabelle Rossaert – En dit zal zo voorbij zijn

Isabelle Rossaert En dit zal zo voorbij zijn recensie en informatie  van de nieuwe verhalenbundel. Op 15 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de Vlaamse schrijfster Isabelle Rossaert.

Isabelle Rossaert En dit zal zo voorbij zijn recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman En dit zal zo voorbij zijn. Het boek is geschreven door Isabelle Rossaert. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de nieuwe roman van de Belgische schrijfster Isabelle Rossaert.

Isabelle Rossaert En dit zal zo voorbij zijn recensie

En dit zal zo voorbij zijn

  • Schrijfster: Isabelle Rossaert (België)
  • Soort boek: verhalen
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 15 september 2021
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de verhalenbundel van Isabelle Rossaert

Op een cruise tussen Italië en Griekenland maakt een vrouw het beste van de vakantie met haar dementerende moeder. Met een mengeling van verdriet en afgrijzen, maar ook met bewondering merkt ze hoe deze eens zo slimme en knappe vrouw zich ondanks het geheugenverlies staande houdt. Paniek slaat toe als haar moeder na een excursie plots onvindbaar is. Zou ze op het dek met de winkels kunnen zijn, zou de purser haar kunnen vinden, of is ze ongemerkt weer het schip uitgewandeld? In een ander verhaal raakt de verteller in de ban van een dorpsgek die zich heeft teruggetrokken in een hutje in het bos, en dan is er nog een stel dat besluit het roer finaal om te gooien en een swingersclub te beginnen.

Ieder mensenleven is te zien als een aaneenschakeling van kantelpunten, die soms verborgen blijven in de diepste delen van iemands herinnering, of juist keer op keer opnieuw worden verteld. Alle vijf verhalen uit En dit zal zo voorbij zijn tonen dit soort episoden uit verschillende levens, elk op hun eigen, unieke manier. Wat de hoofdpersonen gemeenschappelijk hebben is dat ze allen op een bepaalde grens balanceren. Eenzaamheid is wat hen bindt.

Op tedere, maar ook spitsvondige en prikkelende wijze schrijft Rossaert in En dit zal zo voorbij zijn over liefde, herinnering en omgaan met het lot. Het resultaat is een vervlochten geheel aan vertellingen, waarbij ieders verhaal vernuftig aan dat van een ander is gelinkt, en waarin bijzondere ontmoetingen wat vanzelfsprekend is doen wankelen.

Bijpassende boeken en informatie

Achilles Cools – Mijn mieren hoop

Achilles Cools Mijn mieren hoop recensie en informatie boek over een superorganisme in de tuin. Op 15 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Noordboek dit boek over mieren van de Vlaamse tekenaar en schrijver Achilles Cools.

Achilles Cools Mijn mieren hoop recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Mijn mieren hoop, Een slim superorganisme in de tuin. Het boek is geschreven door Achilles Cools. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek over de bosmier van de Belgische kunstenaar en schrijver Achilles Cools.

Achilles Cools Mijn mieren hoop Recensie

Mijn mieren hoop

Een superorganisme in de tuin, Wat bosmieren ons leren

  • Schrijver: Achilles Cools (België)
  • Soort boek: boek over mieren
  • Uitgever: Noordboek
  • Verschijnt: 15 september 2021
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering boek: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het boek

  • De Belgische beeldend kunstenaar Achilles Cools is vooral bekend geworden door zijn boeken en tekening van kauwen waarmee hij een nauwe band opbouwde in zijn eigen tuin. In zijn nieuwe boek vindt hij wederom inspiratie dicht bij huis. Deze keer raakt hij gefascineerd door bosmieren. In zijn tuin is, mede door zijn eigen toedoen een hoge en grote mierenterp ontstaan. In plaats van de mieren te bestrijden raakt Achilles Cools gefascineerd door deze bijzondere insecten. Hij gaat zich verdiepen in het functioneren van de mierengemeenschap. Zijn nieuwe boek Mijn mieren hoop is het zeer geslaagd verslag geworden naar de zoektocht naar het functioneren van de mierenhoop. Niet alleen weet Cools op prettige en zeer informatieve wijze voor de lezer de fascinerende gemeenschap van de mieren te beschrijven hij doet bovendien in een wonderschone en persoonlijke stijl. Het is een prachtig natuurboek geworden dat een breed lezerspubliek verdient. (Allesoverboekenenschrijvers.nl,  ∗∗∗∗∗)

Flaptekst boek over bosmieren van Achilles Cools

Kijk naar de bosmieren! Achilles Cools heeft een hoge mierenterp in zijn tuin en probeert binnen te dringen in dat superorganisme: een mierenvolk dat functioneert als één brein met een collectief bewustzijn. Op basis van nieuwe wetenschappelijke inzichten en indrukwekkende voorbeelden introduceert hij de lezer in de wereld van de mier. Je leeft mee tussen prinsessen en koninginnen, hofdames, de oermoeder, dauwmeisjes, kuddewachters en poppen die kunnen zingen. Al ver voor wij de landbouw ontdekten, hielden ze al vee. Ze houden bruidsvluchten, praten met geurcodes, kennen een SOS alarm, en vragen wachtwoorden. Hun succesverhaal steunt op een oerdegelijke sociale organisatie. Dan vraag je je toch wel af: hoe is het om een bosmierenvolk te zijn?

Bijpassende boeken en informatie

 

Imme Dros – Gisterland

Imme Dros Gisterland recensie en informatie nieuwe historische roman. Op 15 oktober 2021 verschijnt bij uitgeverij Van Oorschot de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Imme Dros.

Imme Dros Gisterland recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Gisterland. Het boek is geschreven door Imme Dros. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe historische roman van de Nederlandse schrijfster Imme Dros over Anne Hathaway en William Shakespeare.

Imme Dros Gisterland Recensie

Gisterland

  • Schrijfster: Imme Dros (Nederland)
  • Soort boek: historische roman
  • Uitgever; Van Oorschot
  • Verschijnt: 15 oktober 2021
  • Omvang: 264 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Imme Dros

In november 1582 trouwen Anne Hathaway en William Shakespeare. Hij is acht jaar jonger dan zij, heeft hoop op een vaste baan en wil aan het toneel. Zij komt van de boerderij van haar familie nabij Stratford, en is zwanger van William. Door met hem te trouwen beginnen ze allebei de regie over hun eigen toekomst te krijgen.

Aan het leven van Anne en William geeft Imme Dros niet alleen gestalte, maar ze maakt het zich op weergaloze wijze eigen. En dat terwijl er heel weinig over bekend is. Iets wat vaststaat is dat de stervende Shakespeare in zijn testament krabbelde: ‘Item, I give unto my wife my second best bed with the furniture.’ Maar wat bedoelde hij daarmee? Is dit het ultieme bewijs dat Shakespeare zijn vrouw verafschuwde? Of schenkt hij haar juist het bed dat zij deelden en zijn vermogen? Is het een shakespereaanse pun over huwelijk en erfenis?

Dros vond in deze vragen de aansporing tot nader onderzoek. Ze weigerde zich neer te leggen bij de heersende ideeën over Anne Hathaway. Met talige rijkdom en vol inventiviteit vertelt zij het verhaal van Anne en William. Een verhaal waar zij jarenlang op terug is blijven komen, resulterend in de schitterende roman Gisterland.

Bijpassende boeken en informatie