Tag archieven: zelfmoord

Måns Mosesson – Tim De officiële biografie van Avicii

Måns Mosesson Tim De officiële biografie van Avicii recensie en informatie over de inhoud van het boek. Op 16 november 2021 verschijnt bij Kosmos Uitgevers de Nederlandse vertaling van Tim – Biografin om Avicii, het boek over de Zweedse muzikant Aviici.

Måns Mosesson Tim De officiële biografie van Avicii recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Tim – De officiële biografie van Avicii . Het boek is geschreven door Måns Mosesson. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek over de Zweedse dance-muzikant Aviici.

Måns Mosesson Tim De officiële biografie van Avicii Recensie

Tim

De officiële biografie van Avicii

  • Schrijver: Måns Mosesson (Zweden)
  • Soort boek: biografie, muziekboek
  • Origineel: Tim – Biografin om Avicii (2021)
  • Uitgever: Kosmos Uitgevers
  • Verschijnt: 16 november 2021
  • Omvang: 336 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de biografie van Avicii

Tim Bergling, beter bekend als dj Avicii, was geliefd en wereldberoemd, maar werd ook geplaagd door psychische problemen. Dit is Tims officiële biografie.

‘Tim’ is de intieme en officiële biografie van Avicii. Tim Bergling was een zeer succesvolle dj en producer, maar ook een introverte jongen die moeilijk om kon gaan met zijn wereldwijde succes. Zijn mentale en fysieke problemen hadden het einde van zijn leven tot gevolg. Onderzoeksjournalist Måns Mosesson schetst, door middel van interviews met Tims familie, vrienden en collega’s uit de muziekindustrie een eerlijk en aangrijpend beeld van Tim en zijn zoektocht in het leven. ‘Tim’ is een aangrijpend verhaal over je weg vinden in het leven, terwijl je op jonge leeftijd te maken hebt met stress, depressie, angst, megasucces, roem en verslaving.

Bijpassende boeken en informatie

Édouard Levé – Zelfmoord

Édouard Levé Zelfmoord recensie en informatie over de inhoud van de Franse roman. Op 14 oktober 2021 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van Suïcide de laatste, korte roman van de Franse schrijver Édouard Levé. Op deze pagina kun je bovendien de uitgevreide recensie van Tim Donker lezen.

Recensie van Tim Donker

Maar waarom zou meetkunde niet gelijk staan aan goddelijheid? 1000 + 1 + 1 + 1. En waarom zou je niet een grote mok dampende koffie nemen na het middernachtelijk uur? Waarom zou je nog zoeken naar je bril, waarom zou je het zoeken niet staken, waarom zou je niet zitten, waarom zou je niet denken, waarom zou je geen rust in je hoofd of onrust in je kop waarom zou je niet lopen waarom niet op straat en waarom niet daarbuiten waarom zou je de kou niet trotseren waarom zou je zitten waarom zou je jeuk op onbereikbare plekken waarom geen gebakken ei waarom mep je de klok niet aan diggelen waarom zou je niet in gesprek gaan met jezelf.

In gesprek gaan waarover

In gesprek over dit boek

In gesprek over welk boek

In gesprek over Zelfmoord van Édouard Levé.

Dat er nóg boeken waren, zou je je dan zeggen. Boeken als deze. Maar dat dat er niet toedoet.

Welke boeken, zou je je vragen.

Vanuit de toppen van je hoofd zou je Mijn zelfmoord noemen. Henri Roorda. De zoon van anarchist Sicco Roorda. De anarchie zat Henri zo diep in het bloed dat hij in opstand kwam tegen het leven. Hij pleegde zelfmoord. Schreef er een boekje over dat Mijn zelfmoord heette.

In die volgorde, zou je je vragen met een licht-spottend glimlachje om je’s mond.

In zekere zin wel, zou je mompelen, onverstoorbaar omdat je jouw spottende opmerking reeds had voorzien (je kent je), aangezien Mijn zelfmoord postuum verscheen. Die laatste zinnen, en dat ik niet zo goed wist wat ik ervan moest denken: “Ik jaag me een kogel door het hart. Dat doet vast minder pijn dan door het hoofd. (…) Vrienden zijn nog langs geweest met het aanbod me te helpen en me te genezen. Ik heb hun aanbod afgeslagen, want ik weet heel goed dat niets me zou kunnen verlossen van de verlangens, beelden en gedachten die al veertig jaar mijn geest beheersten. (…) Ik zal er wel op moeten letten dat het schot niet al te luid weerklinkt in het hart van een gevoelig mens.”. En hij deed. Hij joeg zich een kogel door het hart, had zich een kogel door het hart gejaagd.

Je zwijgt even en jij, je zwijgt ook.

Of, je zegt en je kijkt naar je, vertwijfeld omdat je langzamerhand denken begint dat je op een verkeerd spoor bent, dat je gedachtentrein weldra ontsporen zal (maar je neemt de ontsporing voor lief, gedachten moeten kunnen ontsporen, gedachten eisen het recht op om te ontsporen), of Jacques Rigaut. Plande zijn zelfmoord op 5 november 1929 en hield zichzelf meedogenloos aan die planning. Schreef een gedicht dat Algemeen zelfmoord bureau heette. Ging over een bureau dat handelde in zelfmoord, de tarieflijst was hilarisch: “Verhanging. Zelfmoord voor minvermogenden. 5 fr. (Touw verkrijgbaar tegen 20 fr. per meter. Voor extra touw dient 5 fr. per 10 cm. te worden bijbetaald.)”. Ook in andere gedichten vielen de zelfmoordreferenties bij bosjes te rapen: “Probeer, als je dat kunt, een man tegen te houden die met zelfmoord in zijn knoopsgat reist.”; “Ik zal een grote dode zijn.” of de mooiste: “Ik heb nooit gelachen, behalve wanneer ik lachte.”. Als je erover nadenkt misschien wel de mooiste weemoedige regel uit de geschiedenis van de poëzie. Maar dan moet je erover nadenken…

en toen, eindelijk, de ontsporing:

En heeft die gast van Mond is spruitje trouwens ook geen zelfmoord gepleegd –

Ja hoor es, onderbreek je je terecht, al die gasten plegen zelfmoord. Daar zijn het dichters voor, of fucking schrijvers voor mijn part. Maar daar hebben we het nu niet over.

Nee, geef je jezelf gelijk, nu hebben we het over Édouard Levé. En die schreef een boek dat Zelfmoord heette.

Ja, en.

Voor het en, zeg je, en uit alle macht vermijd je het je aan te kijken, voor het en moet ik het achterplat sieteren: “Tien dagen nadat Édouard Levé het manuscript van Zelfmoord had overhandigd aan zijn uitgever pleegde hij zelfmoord”.

Ja, en.

En. En niks. En is, wat moeten we hiermee.

Wat we moeten. Moeten met die man, moeten met dat boek, moeten met dat achterplat.

Mijn vraag zou zijn of het er heel veel toe doet. Zou dit boek evenveel aandacht hebben gekregen, evenveel aandacht hebben verdiend als Édouard Levé gewoon was blijven leven. Waarom wekt het zoveel wrevel bij me op dat dat zinnetje erbij moet, kompleet met die tien dagen enzo. Niet “Kort nadat Édouard Levé het manuscript…” of “Édouard Levé overhandigde het manuscript van Zelfmoord en pleegde enkele dagen later zelfmoord”, nee tien dagen. Precies tien dagen. Het effect dat dat waarschijnlijk sorteren moet, is dat het bloed in mijn aderen gaat stollen ofzo, of dat ik dit boek met meer aandacht ga lezen dan ik anders gedaan zou hebben. Maar voor mij krijgt het juist iets treurigs, iets puberaals: zo’n openbare zelfmoordbrief, dat luid uitgeschreeuwde goodbye cruel world, het is goed voor adolescenten om te koketteren met zelfmoord maar Levé was toch al over de veertig.

Maar het gaat niet feitelijk over de zelfmoord van Levé maar over die van een vriend van hem.

Ja, dat zeggen ze dan. Er is een “jij” en die “jij” is een vriend van de “ik”, en de “ik” is dan, laten we aannemen, Levé. Maar met zo’n lieries “ik” weet je het maar nooit. Het lieries “ik” is niet het psikologies “ik”, niet eens perse een voorstelbaar “ik”; het lieries “ik” kan net zo goed “jij” zijn. En dan zou die “jij” net zo goed “ik” kunnen zijn, en dan schrijft Levé dus helemaal niet over een vriend maar alsnog over zichzelf. Hij usurpeert dat “jij” in ieder geval wel volledig, komt, al schrijvend, in de uiterste hoekjes van zijn “jij” terecht; schrijft uitgebreid over gebeurtenissen waar de “ik” niet bij aanwezig was, minutieus over gebeurtenissen waarbij helemaal niemand dan de “jij” aanwezig was, hij beschrijft alles wat er in het hoofd van “jij” omging, en dat terwijl de “ik” en de “jij” nu ook niet meteen de allerbeste vrienden waren, zeker niet meer in de jaren voor diens dood.

Dan is er geen jij maar is alles ik.

Of er is wel een jij en die heeft ook echt zelfmoord gepleegd maar dat is alleen maar de aanleiding voor de ik om zich alle kanten op te laten gaan, over de jij heen naar zichzelf terug.

Maar eigenlijk zou het niet moeten uitmaken.

Eigenlijk zou het niet moeten uitmaken.

Want echt gebeurd is geen ekskuus.

En wat meer is, ik wil dit boek op zijn literaire kwaliteiten kunnen beoordelen en niet het gevoel hebben dat ik uit de tragische laatste woorden van een schrijver een motief te puzzelen heb. Of op een soort psikologies nivo zelfmoord als zodanig kan leren begrijpen ofzo. E.M. Cioran had het al gezeid: “De obsessie van de zelfmoord is de typische eigenschap van degene die noch kan leven noch kan sterven, en wiens aandacht nooit afdwaalt van deze dubbele onmogelijkheid.” Dat alvast neemt me voor de jij, inzoverre hij dan toch echt niet de ik is, in: hij heeft alleszins nooit over zelfmoord zitten mekkeren vooraleer hij zichzelf van het leven beroofde. Cioran zei ook nog: “Men pleegt slechts zelfmoord als men, in bepaalde opzichten, altijd overal buiten heeft gestaan.” Misschien dat. Voor zover ik er iets van begrijpen wil, misschien dat.

Maar misschien moet je Cioran niet noemen.

Type “foute denker”. Zo zijn er zovelen. Om dat soort doorgeschoten politiekcorrectheid maal ik niet. Dat is facebook-retoriek. Hee kijk ons eens de goede jongens zijn. Wij weten dat die man in de jaren dertig kleinstwijlen verdachte politieke voorkeuren koesterde, en daarom wijzen wij hem af! Want wij zijn te goed om ons met lieden van diergelijk allooi te bevuilen, wij zijn veel beter dan dat. Maar ik erger me wel aan dat continue “de zelfmoord”. “Gedachten over de zelfmoord”, dat is toch afgrijselijk? Maar nu gaat het er toch weer over. Het onderwerp van dit boek is niet het allerinteressantste onderwerp dat er is. Er zijn er ontelbaren die over zelfmoord hebben geschreven, of ze nu later wel of niet de hand aan zichzelf hebben geslagen. Dus: de latere lotgevallen van Levé erbuiten, en het onderwerp een bijzaak.

Dan blijft.

Dan blijft wat er altijd blijft. Dan blijft hoe het geschreven is.

Ja, en dan wint Levé alvast punten doordat hij zoveel over “jij” schrijft dat het boek nauwelijks “ik-zinnen” kent. Zodat het feitelijk een jij-boek is. En ik hou van boeken in de jij-vorm, zeg je.

Ik hou van boeken in de jij-vorm, zeg jij ook.

Ja we houden van boeken in de jij-vorm, zeggen we.

Wat is dat met die jij-boeken? In dit geval misschien dissociatie maar –

Misschien niet alleen in dit geval. Een ik dat zich tot een jij objectiveert. Dat is de vervreemdende schoonheid van de jij-roman. Daarin staat Levé inderdaad al op punten voor. Verdermeer gaan de herinneringen van/aan de jij-figuur maar door, in ogenschijnlijk kompleet willekeurige volgorde, over het algemeen totaal futiele herinneringen – en dat geeft het boek een zekere koortsigheid die ik mooi vind.

En enkele bloedmoje zinnetjes. “Door je vroege dood zul je nooit oud worden.”; “Doordeweeks dacht je soms dat het zondag was.”; “Je las woordenboeken zoals anderen romans lezen.”.

Maar die wordt alleen nog maar mojer: “Elk lemma is een personage, zei je, dat je kunt tegenkomen in een andere rubriek. Als we erin grasduinen komen allerlei handelingen tot stand. Afhankelijk van de volgorde wisselt het verhaal. Een woordenboek heeft meer weg van de wereld dan een roman, want de wereld is geen coherente reeks handelingen, maar een samenraapsel van waargenomen dingen. Je kijkt ernaar, losse voorwerpen worden een groep en krijgen door de geografische nabijheid betekenis. Als gebeurtenissen op elkaar volgen, denken we dat ze een verhaal vormen. Maar in woordenboeken bestaat geen tijd: ABC is niet méér of minder chronologisch dan BCA.” Prachtige filosofie; Hume had het niet beter kunnen zeggen.

Hume!

Hume!

Ja, Hume!

En het begin.

Ja, het begin.

Als je het even los ziet van elke tragiek, is dit misschien wel de meest esthetische zelfmoord uit de wereldliteratuur. Een vent gaat op een zaterdagmiddag in augustus tennissen met zijn vrouw en halverwege de tuin zegt hij dat hij zijn racket is vergeten. Hij gaat terug het huis in, gaat naar de kelder, en schiet zichzelf dood. Zelfmoord in tennistenue. Joy Division meets Tocotronic.

Dus. Zonder de biografie van de schrijver, en met het onderwerp op de twede plaats –

Is Zelfmoord op een paar kleine schoonheidsfoutjes na (die belachelijke drieregelige gedichtjes waar het boek mee eindigt hadden bijvoorbeeld echt niet gehoeven) een heel mooi boek voor iedereen die euh…, een heel mooi boek wil lezen.

Édouard Levé Zelfmoord recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Zelfmoord. Het boek is geschreven door Édouard Levé. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de korte roman van de Franse schrijver Édouard Levé.

Édouard Levé Zelfmoord recensie

Zelfmoord

  • Schrijver: Édouard Levé (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Suicide (2008)
  • Nederlandse vertaling: Katrien Vandenberghe
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 14 oktober 2021
  • Omvang: 104 pagina’s
  • Prijs: € 17,50 – € 22,50
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Édouard Levé

Tien dagen nadat Édouard Levé het manuscript van Zelfmoord had overhandigd aan zijn uitgever pleegde hij zelfmoord, slechts tweeënveertig jaar oud. De roman is in veel opzichten een openbare zelfmoordbrief, maar een onpersoonlijke: het gaat inderdaad om zelfmoord, maar niet die van de schrijver. Het boek is een minutieus onderzoek naar de zelfmoord – en het leven – van een van de beste vrienden van de schrijver. Op een zaterdag in augustus gaat de vriend tennissen met zijn vrouw. Buiten op de oprit verontschuldigt hij zich en gaat opnieuw het huis in: hij is zijn racket vergeten. Er verstrijken een paar minuten – zijn vrouw hoort een schot. Ze vindt hem in de kelder. Hij heeft zich door zijn hoofd geschoten, naast hem op de tafel ligt een opengeslagen stripboek. Waarom kiest iemand ervoor om vrijwillig het leven te verlaten? Hoe beïnvloedt de doodsoorzaak de manier waarop iemand wordt herinnerd? Is het juist van ons dat we naar een ‘boodschap’ of een ‘betekenis’ zoeken wanneer iemand een geweerloop tegen zijn hoofd zet?

Édouard Levé (1965-2007) was een veelzijdige kunstenaar in de traditie van het conceptualisme. Hij debuteerde met Oeuvres (2002), dat minutieuze beschrijvingen bevat van 533 niet-verwezenlijkte installatie- en performanceprojecten. In 2005 verscheen Zelfportret en Zelfmoord, zijn laatste boek, verscheen in 2008.

Bijpassende boeken en informatie

Koen Caris – Stenen eten

Koen Caris Stenen eten recensie en informatie nieuwe Nederlandse roman. Op 8 juli 2021 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact de debuutroman van de Nederlandse schrijver Koen Caris.

Koen Caris Stenen eten recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Stenen eten. Het boek is geschreven door Koen Caris. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de eerste roman van de Nederlandse schrijver Koen Caris.

Koen Caris Stenen eten Recensie

Stenen eten

  • Schrijver: Koen Caris (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse debuutroman
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 8 juli 2021
  • Omvang: 272 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗ (zeer goed)

Recensie en waardering van de roman

  • “Koen Caris heeft voordat hij zijn debuutroman Stenen eten schreef al behoorlijk wat ervaring opgedaan als schrijver, vooral voor de radio en het theater. Die ervaring heeft zeker geholpen bij het schrijven van zijn eerste roman. Hij weet op authentieke wijze de beklemmende sfeer van een groep pubers in een dorpsgemeenschap tijdens een hittegolf overtuigend te beschrijven. Een groot aantal pubers is naarstig op zoek naar zichzelf en de eigen identiteit. Een zoektocht die leidt tot extreme keuzes en uitzonderlijk destructief gedrag. Echo’s van de klassieke romantiek klinken dan ook door in deze roman. Vooral geslaagd is de broeierige sfeer waarin de groep jongeren in een schijnbaar van de buitenwereld afgesloten dorpsgemeenschap, zich beweegt en die zorgt voor extreme keuzes maakt de roman boeiend van begin tot eind. Koen Caris is een schrijverstalent om in de gaten te houden.” (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗∗)

Flaptekst van de eerste roman van Koen Caris

Het dorp van de 17-jarige Ben en zijn moeder wordt opgeschrikt door een reeks zelfmoorden onder jongeren. Drie jaar eerder maakte Kim, Bens oudere zus, een einde aan haar leven. De zelfmoorden blazen het smeulende verdriet van Ben en zijn moeder opnieuw aan en zetten hen in het middelpunt van een mysterie waarmee ze niets te maken willen hebben. Tijdens een hittegolf die iedereen in het dorp van binnenuit droogkookt, wordt Ben gedwongen om zijn gevoelens van schuld en schaamte omtrent Kims dood onder ogen te zien. Stenen eten is een broeierige en beklemmende roman over hoe verdriet en verveling een groep jongeren kunnen laten ontsporen. En over waarom mensen met dezelfde pijn elkaar toch niet altijd goed kunnen helpen.

Bijpassende boeken en informatie

Esther Gerritsen – De terugkeer

Esther Gerritsen De terugkeer recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe Nederlandse roman. Op 27 oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij De Geus de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Esther Gerritsen.

Esther Gerritsen De terugkeer Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De terugkeer. De roman geschreven door Esther Gerritsen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Nederlandse schrijfster Esther Gerritsen.

Esther Gerritsen De terugkeer Recensie

De terugkeer

  • Schrijfster: Esther Gerritsen (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 27 oktober 2020
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook

Waardering voor de roman De terugkeer

  • “Zelden werkt een misdaadplot in een literaire roman zo goed als in Esther Gerritsens met veel schrijverslef geschreven nieuwe boek.” (NRC, ●●●●)

Ester Gerritsen  op bezoek bij radioprogramma Nieuwsweekend

Op zaterdag 24 oktober 2020 is Esther Gerritsen te gast bij het radioprogramma Nieuwsweekend naar aanleiding om te vertellen over haar nieuwe roman.

Flaptekst van de nieuwe roman van Esther Gerritsen

Haar vader stierf toen ze vijf jaar oud was. Een zelfgekozen dood waarin Jennie nooit heeft willen geloven. Het is nu twintig jaar later. Haar oudere broer spreekt niet graag over vroeger en ze heeft de hoop opgegeven dat hij dat ooit wel zal doen. Als bij haar moeder beginnende alzheimer wordt geconstateerd, beseft Jennie dat het niet lang meer duurt voor ook zij geen antwoorden meer kan geven. Ze stapt met haar twijfels naar de politie om het onderzoek naar haar vaders dood te heropenen. De terugkeer is een coldcaseverhaal over de macht van herinneringen.

Bijpassende boeken en informatie

Merlijn Kamerling – Nu ik je zie

Merlijn Kamerling Nu ik je zie boek over Antonie Kamerling recensie en informatie over de inhoud. Op 22 september 2020 verschijnt bij Uitgeverij Boekerij het boek van Merlijn Kamerling over zijn vader Antonie. Op 6 oktober 2020 is de tiende sterfdag van Antonie Kamerling.

Merlijn Kamerling Nu ik je zie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Nu ik je zie, het boek Merlijn Kamerling. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen van dit boek van Merlijn Kamerling over de zoektocht naar zijn vader, Antonie Kamerling.

Merlijn Kamerling Nu ik je zie Boek over Antonie Kamerling001Boek-Bestellen

Nu ik je zie

Op zoek naar mijn vader

  • Schrijver: Merlijn Kamerling (Nederland)
  • Soort boek: autobiografisch boek, portret
  • Uitgever: Boekerij
  • Verschijnt: 22 september 2020
  • Omvang: 272 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Merlijn Kamerling en Isa Hoes te gast bij De Vooravond

Op maandag 5 oktober 2020 is Merlijn Kamerling op bezoek bij het tv-programma De Vooravond om te vertellen over het boek dat hij over zijn vader Antonie Kamerling schreef. Ook Isa Hoes, de moeder van Merlijn en geliefde van Antonie is aanwezig. Zij maakt de documentaire Antonie & Merlijn die vanavond, 5 oktober 2020, om 20.30 op NET5 wordt uitgezonden.

Flaptekst van het boek van Merlijn Kamerling over zij  vader Antonie Kamerling

Tien jaar na de dood van Antonie Kamerling gaat zijn zoon Merlijn op zoek naar een completer beeld van zijn vader, in alles wat hij achterliet.

Het leven en de dood van Antonie Kamerling staan bij miljoenen mensen in het geheugen gegrift. Maar zijn zoon Merlijn weet helemaal niet zo veel van zijn vader. Sinds zijn dood heeft Merlijn nooit een aflevering van gtst bekeken, geen films van zijn vader opgezet of interviews gelezen. Hij wilde het niet en hij kon het misschien ook wel niet.

Inmiddels is Merlijn begin twintig en voor hem voelt het soms alsof ook zijn eigen leven op een bepaalde manier stil is blijven staan en hij denkt dat dat iets met zijn vader te maken kan hebben. Voor het eerst gaat Merlijn daarom echt op zoek naar wie Antonie was. Merlijn bezoekt familieleden en vrienden die hij hiervoor altijd uit de weg ging. Hij praat met ze over Antonie, wat hij wilde, waarin ze op elkaar lijken. Wat weten zij van Antonie, van zijn depressies? En kunnen ze Merlijn helpen aan meer mooie herinneringen aan zijn vader? En wat vertelde hij in interviews? Hoe klinkt zijn stem? Kortom, in Nu ik je zie gaat Merlijn op zoek naar antwoorden in alles wat zijn vader heeft nagelaten.

Bijpassende boeken en informatie

Josef Zweimüller – Grün

Josef Zweimüller Grün recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe Oostenrijkse roman. Op 4 maart 2020 verschijnt bij Uitgeverij Piscus Verlag de roman van de Oostenrijkse schrijver Josef Zweimüller. Er is nog geen Nederlandse vertaling van deze roman aangekondigd.

Josef Zweimüller Grün Recensie en Informatie

Als lezer kan het heel leuk zijn om op zoek te gaan naar schrijvers of schrijfsters waarvan je nog nooit gehoord hebt, laat staan een boek van hebt gelezen. Zeker als je ervoor kiest om een boek te lezen in een andere taal zoals bijvoorbeeld het Duits, is de kans aanwezig dat je zeer aangenaam verrast wordt.

Een goed voorbeeld hiervan is de debuutroman Grün van de Oostenrijkse schrijver en beeldend kunstenaar Josef Zweimüller. Het is een verrassend goede en boeiende roman die is uitgegeven door Uitgeverij Picus Verlag in Wenen. Zelfs in de Duitse media is er nog weinig aandacht geweest voor deze roman en dat is onterecht.

Josef Zweimüller Grün

Na de zelfmoord van zijn moeder heeft Jona zich totaal teruggetrokken in een klein huisje midden in het bos. Hij leeft hier, vrijwel geheel zelfvoorzienend en heeft nauwelijks contact met de buitenwereld. Om aan wat geld te komen begeleidt hij soms overlevingstochten van een aantal dagen in het uitgestrekte bosgebied. Tijdens een van deze tochten ontmoet hij Hikaru, een jonge Japanse vrouw. Zij blijkt op jonge leeftijd haar tweelingzus te zijn verloren.

Mooie, rijke en poëtische roman over lotsverbondenheid, eenzaamheid, natuurbeleving en de dood

Jona raakt onder de indruk van de levenskracht van Hikaru en zij besluit bij hem te blijven in de kleine hut in het woud. In hun lotsverbondenheid lukt het gezamenlijk de strenge winter te doorstaan. Maar een traumatische gebeurtenis zorgt ervoor dat Jona Hikaru uiteindelijk wegstuurt. Hikaru pakt haar leven in de stad, zo goed en zo kwaad als het weer kan op, maar blijft geraakt en gefascineerd door het lot van Jona. Ze probeert te achterhalen wat er zich op de dag van de zelfmoord van de moeder van Jona gebeurd is en of het zelfmoord was.

Grün is een mooie, rijke en poëtische roman over lotsverbondenheid, eenzaamheid, de consequenties van de confrontatie met de dood op jonge leeftijd en natuurbeleving. De kans is klein dat de roman in het Nederlands vertaald gaat worden, maar verdient het wel. De eerste roman van Josef Zweimüller is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Grün

  • Schrijver: Josef Zweimüller (Oostenrijk)
  • Soort boek: Oostenrijkse roman
  • Taal: Duits
  • Uitgever: Picus Verlag
  • Verschenen: 4 maart 2020
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman van Josef Zweimüller

Nach dem Selbstmord seiner Mutter lebt Jona alleine in einem kleinen Häuschen. Er hat gelernt, von und mit dem Wald zu leben. Um unerlässliche Anschaffungen zu finanzieren, veranstaltet er ein Überlebenstraining für verweichlichte Städter, das sein Leben auf den Kopf stellen wird. Hikaru, eine Teilnehmerin, beeindruckt Jona mit ihrer Entschlossenheit und Kraft – und sie bleibt bei ihm, bis es zu einem Zerwürfnis kommt und er Hikaru wegschickt.

Zurück in der Stadt findet sie nicht mehr in ihr altes Leben zurück. Um Jona über den Verlust seiner Mutter hinwegzuhelfen, stellt sie Nachforschungen an und verliert sich weiter in seiner Welt. Eines Tages taucht ein Öko-Aktivist in der Stadt auf, der Geldautomaten mit einem grünen Breigemisch überschüttet. Hikaru fürchtet und hofft zugleich, dass es sich um Jona handelt

Bijpassende boeken en informatie

Walter van den Berg – Ruimte

Walter van den Berg Ruimte recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe Nederlandse roman.  Op 24 september 2020 verschijnt bij Uitgeverij Hollands Diep de nieuwe roman van Walter van den Berg.

Walter van den Berg Ruimte Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de nieuwe Nederlandse roman Ruimte. Het boek is geschreven door Walter van den Berg. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Nederlandse schrijver Walter van den Berg.

Walter van den Berg Ruimte Recensie

Ruimte

  • Schrijver: Walter van den Berg (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Hollands Diep
  • Verschijnt: 24 september 2020
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de nieuwe roman van Walter van den Berg

Wes is een nerd en schrijft per ongeluk een zeer succesvol zelfhulpboek waarmee hij een fanbase van hulpeloze mannen creëert. Zijn leven neemt een heftige wending als die mannen een uitspraak van hem te serieus nemen: als ze hun problemen zelfs niet met zijn boek op kunnen lossen, moeten ze er maar een eind aan maken – en dat doet een aantal van hen. Tijdens een goedbekeken talkshow wordt hij geconfronteerd met enkele moeders van slachtoffers van die ‘epidemie’ van zelfdodingen, en in paniek vlucht hij de tv-studio uit.

In de nacht die volgt zwerft hij door een donker Amsterdam langs herinneringen en plekken die laten zien waar zijn eigen hulpeloosheid vandaan komt, en elke keer als hij terugkeert naar zijn hotel komt hij een van de moeders tegen, die door de mensen van de talkshow in hetzelfde hotel is gezet.

Zijn eigen moeder is zijn grote heldin, en hij weet dat zij in de ochtend op hem wacht om te vieren dat ze 25 jaar daarvoor de bus hebben genomen om weg te komen bij haar gewelddadige vriend.

Bijpassende boeken en informatie

Heather Christle – Het boek der tranen

Heather Christle Het boek der tranen recensie en informatie over de inhoud van dit non-fictie boek. Op 10 juni 2020 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact de Nederlandse vertaling van The Crying Book geschreven door de Amerikaanse schrijfster Heather Christle.

Heather Christle Het boek der tranen Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van Het boek der tranen. Het boek is geschreven door Heather Christle. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit non-fictie boek van Heather Christle.

Heather Chrislie Het boek der tranen Recensie

Het boek der tranen

  • Schrijfster: Heather Christle (Verenigde Staten)
  • Soort boek: non-fictie
  • Origineel: The Crying Book (5 november 2019)
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 10 juni 2020
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek

Flaptekst van het boek van Heather Christle

In Het boek der tranen onderzoekt Heather Christle het meest menselijke gedrag dat er is: huilen. In een mozaïek van wetenschap, poëzie, geschiedenis, literatuur, populaire cultuur en gesprekken met vrienden onderzoekt Christle de rol van tranen in onze samenleving. Haar culturele analyse is verweven met het verhaal over haar rouw om het verlies van haar beste vriend door zelfmoord, haar zwangerschap en de geboorte van haar eerste kind, en haar depressie. Haar eerlijke, poëtische en associatieve stukjes leren ons verlies, rouw, kunst, en ook vreugde beter te begrijpen.

Bijpassende boeken en informatie

Peter Høeg – Door jouw ogen

Peter Høeg Door jouw ogen recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe roman. Op 21 april 2020 verschijnt bij Uitgeverij Meulenhoff de Nederlandse vertaling van Gennem dine øjne de roman van de Deense schrijver Peter Høeg .

Peter Høeg Door jouw ogen Recensie en Informatie

De Deense schrijver Peter Høeg is niet bang om een bijzondere invalshoek te kiezen voor zijn romans. Zijn nieuwe boek Door jouw ogen is hiervan een goed voorbeeld. Simon, een jeugdvriend van Peter, de verteller van de roman, onderneemt een mislukte zelfmoordpoging. Dit is de aanleiding voor Peter om op zoek te gaan naar een kliniek waar Simon geholpen zou kunnen worden.

Hij belandt in een kliniek waar een heel bijzondere experimentele behandeling mogelijk is. Hier wordt een totaal nieuwe therapie toegepast waarbij het mogelijk is om virtueel in het bewustzijn van een ander persoon binnen te treden. De leiding van de kliniek blijkt in handen van Lisa Skærsgård. Zij blijkt een jeugdvriendin van Simon en Peter die ze uit het oog zijn verloren.

Peter Høeg Door jouw ogen Recensie001Boek-Bestellen

Tijdens de behandeling treedt Simon samen met Lisa op een zeer bijzondere wijze in het bewustzijn van Peter. Ze ervaren belevenissen uit hun vroegste jeugd toen het drietal een zeer bijzondere band bleek te hebben. Sterker nog ook toen al had het drietal een manier gevonden om zich te bewegen in het bewustzijn van de ander. Het bleek een wijze van ervaren te zijn, niet van risico’s ontbloot. En bovendien heeft Lisa geen herinneringen meer te hebben aan haar vroege jeugd.

Boeiende, uitstekend geschreven roman over liefde, vertrouwen en de grenzen van de ethiek in de wetenschap

Op het randje van esoterie speelt Peter Høeg een spannend spel met de lezer. Hij zoekt de randen op van het acceptatievermogen. Maar mede hierdoor weet het een bijzondere spanningsboog op te bouwen. Bovendien speelt hij met de vraag in hoeverre we bereid zijn om de ander volledig te vertrouwen en te laten ervaren wat er in ons omgaat. Door jouw ogen is een boeiende, uitstekend geschreven roman over liefde, vertrouwen en de grenzen van de ethiek in de wetenschap die gewaardeerd is met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Door jouw ogen

  • Schrijver: Peter Høeg (Denemarken)
  • Soort boek: Deense roman, psychologische roman
  • Origineel: Gennem dine øjne (2018)
  • Nederlandse vertaling: Gerard Cruys
  • Uitgever: Meulenhoff
  • Verschijnt: 21 april 2020
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de nieuwe roman van Peter Høeg

Een hoogst originele, spannende roman over de kracht van waarheid en het verlangen naar écht contact.

Na de zelfmoordpoging van zijn vriend Simon bezoekt Peter een kliniek in Århus in de hoop dat ze Simon daar kunnen helpen. Het blijkt dat Peter en de directrice, Lisa Skærsgaard, samen op de kleuterschool zaten. Maar na een verkeersongeluk is zij haar geheugen verloren. In de kliniek doet ze onderzoek naar contact tussen mensen en ontwikkelde daarvoor een revolutionaire vorm van hersenscanning. Samen herbeleven ze hoe ze als kind al wegen vonden om het bewustzijn binnen te treden. Een onderneming die Lisa op grotere en veel riskantere schaal voortzet.

Want wat is de prijs die we betalen voor een reis naar ons binnenste? Wat is de prijs die we betalen als de muren die we om onszelf hebben opgetrokken wegvallen? Hoe ver durven we te gaan Door jouw ogen is een roman over vriendschap en liefde – en wat het betekent om onszelf en elkaar daadwerkelijk te leren kennen.

Bijpassende Boeken en Informatie

Ann Quin – Three

Ann Quin Three recensie en informatie over de inhoud van deze Engelse roman uit 1966. Op 3 oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij And Other Stories de heruitgave van deze bijzondere Engelse roman uit 1966, geschreven door Ann Quin.

Ann Quin Three Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de Engelse roman Three. De roman is geschreven door Ann Quin. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman uit 1966 van de Engelse schrijfster Ann Quin.

Ann Quin Three Roman uit 1966

Three

  • Schrijfster: Ann Quin (Engeland)
  • Soort boek: Engelse roman, sociale roman
  • Eerste druk: 1966
  • Uitgever herdruk: And Other Books
  • Verschijnt: 3 oktober 2020
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de roman van Ann Quin

This enigmatic novel, from one of Britain’s most important writers of the post-war avant-garde, explores suicide, marriage and class.

S has disappeared from Ruth and Leonard’s home in Brighton. Suicide is suspected. The couple, who had been spying on their young lodger since before the trouble, begin to pour over her diary, her audio recordings and her movies – only to discover that she had been spying on them with even greater intensity. As this disturbing, highly charged act of reciprocal voyeurism comes to light, and as the couple’s fascination with S comes to dominate their already flawed marriage, what emerges is an unnerving and absorbing portrait of the taboos, emotional and sexual, that broke behind the closed doors of 1950s British life.

Bijpassende boeken en informatie