Tag archieven: Uitgeverij Jurgen Maas

Adalet Agaoglu – Gaan liggen om te sterven

Adalet Agaoglu Gaan liggen om te sterven recensie en informatie van deze Turkse roman. Op 22 november 2019 verschijnt bij Uitgeverij Jurgen Maas de roman van de Turkse schrijfster Adalet Ağaoğlu.

Adalet Ağaoğlu Gaan liggen om te sterven Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Gaan liggen om te sterven van de Turkse schrijfster Adalet Ağaoğlu. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van Adalet Ağaoğlu.

Adalet Ağaoğlu Gaan liggen om te sterven Recensie

Gaan liggen om te sterven lijkt zeer actueel gezien de ontwikkelingen in het huidige Turkije. Maar goed om te weten is dat het al in 1973 voor het eerst is verschenen. Het boek schets een niet al te rooskleurig beeld van de positie van vrouwen in de Turkse maatschappij. Tegelijkertijd is de hoofdpersoon een een krachtige, geëmancipeerde en activistische vrouw die een populaire docente is geworden aan de universiteit. Des al niettemin is er sprake van desillusie en een gevoel van falen, zodanig dat ze een hotelkamer heeft genomen waarin ze hoopt te sterven.

Parel uit de progressieve Turkse literatuur nu ook voor Nederlandse lezers ontsloten

Op een caleidoscopische wijze vertelt Adalet Ağaoğlu de strijd van een ambitieuze vrouw in het Turkije van 1938 tot 1968. Door afwisseling van dagboekpassages, krantenartikelen en brieven wit de roman nog verder aan intensiteit. De hoofdpersoon kijkt terug op haar lezen en houdt zichzelf een spiegel voor. Opvallend hoe actueel, modern en indringende de ruim vijfenveertig jaar oude roman ook voor de hedendaagse lezer nog steeds is. Een parel uit de progressieve Turkse literatuur is terecht nu ook voor het Nederlandse lezerspubliek ontsloten. Een aanrader. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Gaan liggen om te sterven

  • Schrijfster: Adalet Ağaoğlu (Turkije)
  • Soort roman: psychologische roman, Turkse roman
  • Origineel: Ölmeye Yatmak (1973)
  • Nederlandse vertaling: Hanneke van der Heijden
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschijnt: 22 november 2019
  • Omvang: 500 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flapekst van de Turkse roman

Ankara, 1968. Aysel, succesvol docente aan de universiteit, getrouwd met wetenschapper Ömer, gaat naar een hotel. Ze verkeert in een persoonlijke crisis en hoopt in deze kamer te sterven. Wachtend op de dood overziet ze haar leven, de maatschappelijke context waarin ze is opgegroeid, de taken waar de nieuwe republiek Turkije jongeren voor heeft gesteld, de keuzes die ze in haar leven heeft gemaakt.

Kort daarvoor heeft ze het bed gedeeld met een van haar studenten,
Engin, een jongen uit een arbeidersmilieu, actief in de beweging van 1968. De gebeurtenis confronteert Aysel met een andere sociaal-economische klasse, een andere generatie, een ander idee van vrijheid. Wat betekent vrijheid eigenlijk? Kun je als vrouw wel vrij zijn? En wat voor rol spelen seksualiteit en gevoel in een maatschappij waar zoveel nadruk ligt op intellectuele ontwikkeling?
In een collage van romantekst, brieven en dagboekaantekeningen belicht de roman de dilemma’s waarvoor vrouwen gesteld worden – in Turkije maar ook in Nederland en Vlaanderen.

Bijpassende Boeken en Informatie

Asis Aynan – Linoleumkoorts ∗∗∗

Asis Aynan Linoleumkoorts recensie en informatie over de inhoud van het boek met aantekeningen van een docent. Op 3 oktober 2019 verscheen bij Uitgeverij Jurgen Maas het nieuwe boek met columns en verhalen van Asis Aynan.

Asis Aynan Linoleumkoorts Recensie en Informatie

Asis Aynan is een boeiende en moedige schrijver. In Linoleumkoorts heeft hij naast een aantal persoonlijke en autobiografische verhalen uit zijn praktijk als doccent, een aantal polemische stukken gebundeld. Moedig Aynan omdat hij juist in deze polemische stukken stelling durft te nemen. Als nakomeling van Berberouders is hij uiterst kritisch over het huidige Marokko en de Marokkaanse koning in het bijzonder.

Sterker nog hij beschouwt de koning als een dictator die de Berbers onderdrukt en als tweederangs burgers behandelt. Hierdoor ingegeven is Asis Aynan een van de mensen die zich zeer hard maakt om van het Marokkaanse staatsburgerschap af te komen. Zoals bekend maakt Marokko het tot nu toe onmogelijk om van het Marokkaanse paspoort af te komen, zelfs als je het nooit hebt aangevraagd. Asis Aynan is een van de zichtbare voorvechters van de mogelijkheid om afstand te doen van het Marokkaanse paspoort. En dit is een standpunt dat een groot gedeelte van de Marokkaanse gemeenschap in Nederland, op zijn minst, verre van waardeert.

Asis Aynan Linoleumkoorts Recensie

Naast de polemische stukken, bevat Linoleumkoort ook verhalen over persoonlijke ervaringen van Asis Aynan. Vooral over het leraarschap, maar ook eigen persoonlijke ervaringen uit zijn jeugd. Boeiend en eerlijk schrijft hij over zijn eigen onzekerheiden en over de vooroordelen bij hem zelf, zijn leerlingen en andere docenten. Hij schetst een beeld van een zo nu en dan gepolariseerde gemeenschap die reageert op vooroordelen, meningen en aannames.

Linoleumkoorts is een moedig, kritisch, scherp, genuanceerd en bovenal eerlijk boek

Asis Aynan heeft een moedig boek met columns en verhalen geschreven. Kritisch, scherp, eerlijk en toch genuanceerd. Lioleumkoorts is een lezenswaardig en boeiend boek dat door de redactie gewaardeerd is met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Theo Jordaan

Linoleumkoorts

Aantekeningen van een docent

    • Schrijver: Asis Aynan (Nederland)
    • Soort boek: columns, essays
    • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
    • Verschenen: 3 oktober 2019
    • Omvang: 140 pagina’s
    • Uitgave: Paperback
    • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van het boek

In ‘Linoleumkoorts. Aantekeningen van een docent’ schrijft Asis Aynan over het leven op een hogeschool in een grote stad. Hij doet verslag van de slag om de gebedsruimte en schrijft over de lippen van studentes die net als de taal veranderden. Hij verhaalt ook over nieuwe fenomenen, zoals de witte vlucht in de klas.

Verder neemt Aynan de lezer via de schoolgangen mee naar de kantine, de Beverwijkse Bazaar en de literatuur. ‘Linoleumkoorts. Aantekeningen van een docent’ is een verhelderende bundel columns en verhalen over taal en identiteit uit de spannendste omgeving die we kennen: het onderwijs.

Asis Aynan is schrijver en docent aan de Hogeschool van Amsterdam. Hij debuteerde in 2007 met de eigenzinnige herinneringsbundel ‘Veldslag en andere herinneringen’. Samen met Hassan Bahara schreef hij het verrassende ‘Ik, Driss’, over een gastarbeidersliefde. In 2014 verscheen zijn verhalenbundel ‘Gebed zonder eind’, waarover Geert Mak zei: ‘Fascinerende reisimpressies over Marokko, Europa en het leven. En wat kan die Amsterdamse Berber mooi schrijven: wild, geestig, erudiet, warm en zeldzaam eerlijk!’ Asis Aynan is de bedenker van de Berberbibliotheek en columnist van ZemZem.

Bijpassende Boeken en Informatie

Judit Neurink – Geweld is nooit ver weg

Judit Neurink Geweld is nooit ver weg recensie en informatie boek met verhalen uit Irak. Op 20 december 2019 verschijnt bij Uitgeverij Jurgen Maas het nieuwe boek van Judit Neurink.

Judit Neurink Geweld is nooit ver weg Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van Geweld is nooit ver weg, het boek met verhalen uit Irak van Judit Neurink. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe boek van Judit Neurink.

Judit Neurink Geweld is nooit ver weg Recensie

Geweld is nooit ver weg

Tien jaar berichten uit Irak

  • Schrijfster: Judit Neurink (Nederland)
  • Soort boek: journalistieke reportages, reisverhalen
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschijnt: 20 december 2019
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering:

Flaptekst van het boek met verhalen uit Irak

Tussen 2008 en 2019 woonde Judit Neurink in Iraaks-Koerdistan, waar ze een mediacentrum opzette om journalisten te trainen. Als correspondent voor ‘Trouw’ en ‘De Standaard’ kroop het land onder haar huid. Ze begon van Irak te houden. Naast haar journalistieke werk leidde ze groepen toeristen langs de meest opvallende plekken, zette ze zich in voor behoud van het cultureel erfgoed, verdiepte ze zich in het Joodse verleden van het land, en hielp ze geld in te zamelen voor de opvang van yezidi’s.

Tegelijkertijd nam Judit Neurink waar hoe Irak steeds meer uiteenvalt op basis van etniciteit en religie, geteisterd wordt door corruptie, en lijdt aan het gebrek aan democratie. En als journalist moest ze steeds vaker verslag doen van geweldsexplosies, zoals de opkomst van en oorlog tegen isis. Ze beschrijft uitgebreid waarom dat haar steeds meer moeite kostte, en ze ondanks bijzondere vriendschappen besloot te vertrekken, in het besef dat ze Irak nooit achter zich zal kunnen laten. ‘Geweld is nooit ver weg’ is een journalistieke reis over liefde en haat voor een land dat telkens opnieuw in de schijnwerpers staat.

Bijpassende Boeken en Informatie

Behrouz Boochani – Alleen de bergen zijn mijn vrienden

Behrouz Boochani Alleen de bergen zijn mijn vrienden recensie en informatie van het boek over het  gedwongen verblijf een vluchteling op Manus-eiland. Op 8 november 2019 verschijnt bij Uitgeverij Jurgen Maas het boek van de Iraans-Koerdische journalist Behrouz Boochani.

Behrouz Boochani Alleen de bergen zijn mijn vrienden Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Alleen de bergen zijn mijn vriende, het autobiografische verslag van een gedwongen verblijf op Manus-eiland van Behrouz Boochani. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van het boek lezen van de Iraan-Koerdische journalist Behrouz Boochani.

Behrouz Boochani Alleen de bergen zijn mijn vrienden Recensie

Alleen de bergen zijn mijn vrienden

Verslag van Manus-eiland

  • Schrijver: Behrouz Boochani (Iran)
  • Soort boek: verslag
  • Origineel: No Friend but the Mountains (2019)
  • Nederlandse vertaling: Irwan Droog
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschijnt: 8 november 2019
  • Omvang: 400 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering:

Flaptekst van het boek

De Iraans-Koerdische journalist Behrouz Boochani zit al sinds 2013 vast op Manus, een eiland dat bij Papoea-Nieuw-Guinea hoort en waar Australië veel van zijn vluchtelingen naartoe deporteerde. Alleen de bergen zijn mijn vrienden is een levendig portret van vijf jaar opsluiting en ballingschap.

Het is een aangrijpende getuigenis, een overlevingsdaad. Een lyrisch
eerstehands verslag. Een kreet van verzet. Boochani schreef zijn boek via Whatsapp, uit angst dat zijn werk in beslag zou worden genomen. Het won begin dit jaar de prestigieuze Australische literatuurprijs, de Victorian Premier’s Literary Award 2019, in zowel de categorie fictie als non-fictie. Het oordeel van de jury luidde: ‘Een verbluffend kunstwerk en een kritische beschouwing die zich niet eenvoudig laat omschrijven… een literaire triomf, verwoestend en transcendent.’

Het boek gaat in op ‘Manus Prison Theory’, een controlemechanisme waarin mensen worden onderworpen aan strenge regels, hoge muren en vrijheidsberoving, met als doel hen koest te houden. Boochani beschrijft op poëtische wijze wat eindeloze rijen, voedselgebrek, communicatierestricties, kapotte stroomgeneratoren en rampzalige sanitaire voorzieningen met mensen doen en geeft hun op geheel eigen wijze een gezicht.

Bijpassende Boeken en Informatie

Albert Cossery – Grote dieven kleine dieven Recensie ∗∗∗∗∗

Albert Cossery Grote dieven kleine dieven recensie boekbespreking waardering en informatie over de inhoud van deze roman uit Egypte. In mei 2019 verscheen bij Uitgeverij Jurgen Maas de roman van de Egyptische schrijver Albert Cossery Grote dieven kleine dieven.

Albert Cossery Grote dieven kleine dieven Recensie

De sympathieke Uitgeverij Jurgen Maas heeft het Nederlandse lezerpubliek in de afgelopen jaren voor het eerst (of opnieuw) laten kennismaken met een aantal pareltjes uit de literatuur van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Grote dieven kleine dieven is een nieuwe loot aan deze steeds meer uitdijende boom.

De laatste roman van Albert Cossery eindelijk vertaald

Albert Cossery (1913-2008) was een franstalige Egyptische schrijver. Alhoewel hij al in 1945 in Parijs ging wonen en er tot zijn dood bleef, schreef hij toch vooral over het Egyptische leven en dan vooral over de stad Caïro waar hij geboren en getogen is. Ook zijn laatste roman Les Couleurs de l’infamie (1999) die nu voor het eerst als Grote dieven kleine dieven in het Nederlands is vertaald speelt zich in de Egyptische hoofdstad af.

De stad Caïro barst haast uit haar voegen en dijt steeds verder uit. Een groot gedeelte van de bevolking leeft in armoede. Daarnaast is er een kleine elite die in grote rijkdom leeft, meestal ten koste van de armoedzaaiers in de stad. Oessama is één van de inwoners van de stad. Hij houdt het hoofd boven water als dief en zakkenroller. Bijzonder is dat hij zich het uiterlijk van een dandy-achtige rijkaard heeft aangemeten waardoor hij zich ook in betere kringen kan bewegen.

Albert Cossery Grote dieven kleine dieven Recensie

Op een dag rolt hij de portefeuille van een rijke man. Hij vindt in de beurs een brief waaruit blijkt dat de man als projectontwikkelaar schuldig is aan de dood van ten minste vijftig bewoners van een van zijn panden. Er is zo sterk bezuinigd op de bouwmaterialen dat het gebouw zeer ondeugdelijk was en in elkaar is gestort.

Oessama weet niet precies wat hij met zijn vondst aanmoet en gaat te raden bij zijn leermeester in het dievengilde. Deze neemt hem mee naar een journalist die door zijn politieke houding moet wonen in het grafhuisje van zijn familie in de Dodenstad. Samen bedenken ze een plan om de projectontwikkelaar te confronteren met zijn wangedrag.

Briljante, scherpzinnige en ironische roman die de verdorven ziel van Caïro genadeloos blootlegt

Zoals in veel van zijn werk stelt Albert Cossery ook in Grote dieven kleine dieven de wantoestanden in zijn geboortestad aan de kaak. Spot en ironie zijn belangrijke middelen die hij gebruikt in zijn boek. De personen die de roman bevolken zijn kleurrijk en interessant. En zoals in bijna al het werk, is Cossery bij het schrijven van dit boek van beperkte omvang niet over een nacht ijs gegaan. Hij stond erom bekend dat hij zijn tijd nam en ervoor zorgde dat elk woord op de juiste plek stond en niets overbodig was. Dat het Nederlandse publiek nu kan kennismaken met de laatste roman van deze bijzondere schrijver is niet meer dan terecht. Het is een, bij vlagen briljante roman, die op scherpzinnige en ironische wijze de ziel van de verdorven verhoudingen in Caïro blootlegt. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Theo Jordaan

Grote dieven kleine dieven

  • Schrijver: Albert Cossery (Egypte)
  • Soort boek: Egyptische roman, sociale roman
  • Origineel: Les Couleurs de l’infamie (1999)
  • Nederlandse vertaling: Mirjam de Veth
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschenen: 3 mei 2019
  • Omvang: 132 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek 
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Bijpassende Boeken en Informatie

Mira Feticu – Al mijn vaders Recensie ∗∗∗∗

Mira Feticu Al mijn vaders recensie boekbespreking waardering en informatie over de nieuwe roman. Op 8 februari 2019 verschijnt bij Uitgeverij Jurgen Maas de nieuwe roman van de Roemeens-Nederlandse schrijfster Mira Feticu.

Mira Feticu Al mijn vaders Recensie

Mira Feticu begint deze roman met een brief aan zichzelf. Aan de kleine Myra, die zij in haar leven zo broodnodig heeft gehad, die zij wellicht in haar leven heeft verwaarloosd of genegeerd? Samen met haar en met Dante heeft zij zich door het leven kunnen slaan. Het leven, dat zij als een zwart spook achter zich aansleept. Myra, die in het eerste hoofdstuk blijkbaar verdwenen is, vermoord is? en waarvoor twee mannen zich op het politiebureau moeten verantwoorden.

De eerste is Dennis Terpstra, die zich als een vaderfiguur voor haar voelde vanaf het moment dat zij zich bij hem meldde als sollicitant met de vraag een taalstage te doen bij de vergelijkende literatuurwetenschap. In Boekarest was zij assistent geweest bij de Lectura Dantis. Ze was nogal fanatiek en erg recht in de leer.

De tweede die de politie wil spreken is de advocaat Jan Wassink, de ex van Myra. Hij staat op het punt weer met haar te trouwen. Uit de verhoren met hem blijkt dat een huwelijk met haar behoorlijk turbulent is. Terwijl Myra had gehoopt dat het huwelijk haar zou genezen van de ziekte waardoor zij vaders zocht, loopt dit avontuur uit op een scheiding.” Uiteindelijk leefden wij ieder in onze  persoonlijke hel, die niet eens van Dante was, maar een erbarmelijke banale hel, waarin wij de liefde uit het verleden ons helemaal niet meer herinnerden, maar alleen het heden, een eeuwig heden dat zelfs de dood nutteloos maakte” (pagina 61), vertelt Myra wanneer zij haar verhaal begint.

Het enige dat haar helpt is vluchten in literatuur

Myra, een meisje dat als in Roemenië woont, daar naar kostschool wordt gestuurd, haar leven lang door mannen bepoteld wordt, ouders die niets met haar hebben, geen idee hebben wie zij is en dat vooral zo willen houden. Het enige dat haar helpt is vluchten in literatuur. Een superslimme jonge vrouw die na haar studie in Nederland terecht komt en daar op den duur de weg kwijt raakt. Haar donkere verleden waarin zij zit opgesloten. Ondanks of dankzij zichzelf is zij Roemeens-Nederlandse schrijfster geworden. En dan? Wat zou dat precies betekenen? Ergens op een weg zijn die nergens heen leidt.

Mira Feticu Al mijn vaders Recensie

En wat te schrijven aan die kleine Myra, als zij dat nu zou doen? Erachter komen dat zij nu nooit heeft kunnen zien, ruiken, weten dat die kleine te groot en of te sterk was. Of nooit op zoek geweest naar haar! Was haar leven maar meer literatuur geweest en een tandje minder leven. In de Nederlandse literatuur voelt zij zich als een enthousiaste, in een balzaal losgelaten retriever. Maar het echte leven breekt haar letterlijk en figuurlijk op, want het verleden!

Een prachtige, indringende en actuele roman

Feticu geeft aan hoe onmogelijk het is om echt te integreren. Ze voelt zich dan wel thuis in de Nederlandse taal, maar alleen omdat zij die kan gebruiken. Zij zocht nieuwe woorden voor wie zij was geworden, zij was al niet meer wie zij was. Zij dacht dat zij zonder volk kon leven en dat goed is om nergens bij te horen, te blijven verlangen naar een nieuw territorium, zoals je als kind naar de toekomst verlangt.

Zo schrijft Feticu een roman over het verliezen van identiteit wanneer je een migrant of vluchteling bent. De oude afschudden gaat gepaard met diepe wonden. De nieuwe opbouwen staat gelijk aan verloochening van wie je dacht dat je was en zou kunnen worden. En dan manier waarop zij doet. Dat grijpt je als lezer bij de strot, laat je voorlopig niet los. Het confronteert je ernstig met je eigen ideeën, vragen, vooringenomenheid over integratie, vreemdelingen, vluchtelingen. Al mijn vaders is een prachtige,  indringende en actuele roman die is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Al mijn vaders

  • Schrijfster: Mira Feticu (Roemenië, Nederland)
  • Soort boek: psychologische roman, sociale roman
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschijnt: 8 februari 2019
  • Omvang: 200 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook 
  • Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)

Bijpassende Boeken en Informatie

Linda Polman – Niemand wil ze hebben

Linda Polman Niemand wil ze hebben recensie en informatie van dit boek over vluchtelingen. Op 22 februari 2019 is het nieuwe boek van Linda Polman – Niemand wil ze hebben verschenen.

Linda Polman Niemand wil ze hebben Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de Linda Polman Niemand wil ze hebben recensie en waardering lezen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van het boek van Linda Polman over vluchtelingen, Niemand wil ze hebben, lezen.

Linda Polman Niemand wil ze hebben Recensie en Informatie

Linda Polman – Niemand wil ze hebben

  • Titel: Niemand wil ze hebben
  • Schrijfster: Linda Polman (Nederland)
  • Soort boek: journalistiek non-fictie boek
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschenen: 22 februari 2019
  • Omvang: 279 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering:

Uitgave van Niemand wil ze hebben

Linda Polman over Niemand wil ze hebben bij VPRO boeken

Op zondag 31 maart 2019 is Linda Polman te gast bij het tv-programma VPRO boeken om over haar boek niemand wil ze hebben te spreken.

Inhoud Linda Polman Niemand wil ze hebben

Het verhaal van Linda Polman over het Europese ‘vluchtelingenmanagement’ begint in de zomer van 1938 in het statige Franse kuuroord Evian, bij de eerste internationale top over de vluchtelingencrisis in Europa. Het aantal Joden dat uit nazi-gebied probeerde te ontkomen was geëxplodeerd: er waren dringend opvangplaatsen nodig. Alle argumenten van West-Europese regeringen om de vluchtelingen níét binnen te laten waren dezelfde als nu: de ‘migranten’ zouden niet stroken met nationale normen en waarden, banen en huizen willen afpakken en de cohesie in de samenleving bedreigen. Het enige wat de conferentie opleverde was de hoon van nazi-Duitsland: ‘Niemand wil ze hebben’ kopte een Duitse krant triomfantelijk.

Polman onderzoekt de ontwikkeling van het Europese vluchtelingenbeleid sinds 1938. De reis gaat van Evian, naar de na-oorlogse kampen in West-Europa voor vluchtelingen vanachter het IJzeren Gordijn, via de ‘veilige enclaves’ op de Balkan in de jaren negentig, naar de megavluchtelingenkampen op het Afrikaanse continent, waar de UNHCR Europa’s ‘containmentbeleid’ implementeert, het ‘inkapselen’ van het vluchtelingenprobleem. De reis eindigt op het Griekse Lesbos, het epicentrum van de grootste Europese vluchtelingencrisis sinds 1938. Wat is er terechtgekomen van de belofte van ‘nooit meer’ waarop het VN-vluchtelingenverdrag in 1951 was gebaseerd? Tachtig jaar Europees vluchtelingenbeleid en nog steeds wil niemand ze hebben.

Bijpassende Boeken en Informatie