Categorie archieven: Canadese roman

Scott Alexander Howard – The Other Valley

Scott Alexander Howard The Other Valley recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe literaire fantasyroman. Op 27 februari 2024 verschijnt bij uitgeverij Atria Books de nieuwe roman van de Canadese schrijver Scott Alexander Howard. Op deze pagina lees je informatie over de inhoud van de debuutroman, de schrijver en de uitgave.

Scott Alexander Howard The Other Valley recensie

  • “A moving tale of time travel and teen friendship…surprising and heartrending…this will leave readers with plenty to chew on.” (Publishers Weekly)
  • “Stunning…Not only is this novel a quiet meditation on grief and love, but it also finds itself in conversation with larger philosophical debates such as the nature of mortality, fate versus free will, and how far a person will go—and what they’re willing to risk—to spend more time with those they love. A thought-provoking exploration of ethics, power, love, and time travel that is perfect for fans of Ishiguro and McEwan.” (Kirkus Reviews)

Scott Alexander Howard boeken en informatie

Scott Alexander Howard woont in Vancouver Canada. Hij studeerde filosofie aan de University of Toronto. Zijn debuutroman The Other Valley, waarover je hier alles leest, verschijnt eind februari. Er is nog geen Nederlandse vertaling van de roman verkrijgbaar of aangekondigd.

Scott Alexander Howard The Other Valley

The Other Valley

  • Auteur: Scott Alexander Howard (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman, fantasyroman
  • Taal: Engels
  • Uitgever: Atria Book
  • Verschijnt: 27 februari 2024
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook / luisterboek
  • Prijs: $27.99 / $14.99 / $23.99
  • Boek  bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de fantasyroman van Scott Alexander Howard

An elegant and exhilarating literary speculative novel about an isolated town neighbored by its own past and future, and a young girl who spots two elderly visitors from across the border: the grieving parents of the boy she loves.

Sixteen-year-old Odile is an awkward, quiet girl vying for a coveted seat on the Conseil. If she earns the position, she’ll decide who may cross her town’s heavily guarded borders. On the other side, it’s the same valley, the same town. Except to the east, the town is twenty years ahead in time. To the west, it’s twenty years behind. The towns repeat in an endless sequence across the wilderness.

When Odile recognizes two visitors she wasn’t supposed to see, she realizes that the parents of her friend Edme have been escorted across the border from the future, on a mourning tour, to view their son while he’s still alive in Odile’s present.

Edme—who is brilliant, funny, and the only person to truly see Odile—is about to die. Sworn to secrecy in order to preserve the timeline, Odile now becomes the Conseil’s top candidate. Yet she finds herself drawing closer to the doomed boy, imperiling her entire future.

Bijpassende boeken en informatie

Emily Austin – Interesting Facts about Space

Emily Austin Interesting Facts about Space. Op 30 januari 2024 verschijnt bij uitgeverij Atra Books de nieuwe roman van de Canadese schrijfster Emily Austin. Er is geen Nederlandse vertaling van het boek aangekondigd of verkrijgbaar. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Emily Austin Interesting Facts about Space recensie

  • “A complicated, layered exploration of how bullying, fear, and a desperate desire to fit in have lasting effects.” (Kirkus)

Emily Austin boeken en informatie

Emily Austin is geboren in St. Thomas, Ontario, Canada. Ze studeerde Engelse literatuur en Religie op de King’s University College in London, Canada, en Library and Information Science aan de Western University in dezelfde Canadese stad.

In 2022 debuteerde Emily Austin met de roman Everyone in This Room Wil Someday Be Dead. Haar eerste dichtbundel Gay Girl Prayers verschijnt later dit jaar, om precies te zijn op 1 maart 2024. Haar tweede roman waarover je hier alles kunt lezen verschijnt op 30 januari 2024. Er is nog geen Nederlandse vertaling verkrijgbaar of aangekondigd.

Emily Austin Interesting Facts about Space

Interesting Facts about Space

  • Auteur: Emily Austin (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman
  • Taal: Engels
  • Uitgever: Atria Books
  • Verschijnt: 30 januari 2024
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: $27.99 / $14.99
  • Boek bestellen bij: Amazon / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Emily Austin

Enid is obsessed with space. She can tell you all about black holes and their ability to spaghettify you without batting an eye in fear. Her one major phobia? Bald men. But she tries to keep that one under wraps. When she’s not listening to her favorite true crime podcasts on a loop, she’s serially dating a rotation of women from dating apps. At the same time, she’s trying to forge a new relationship with her estranged half-sisters after the death of her absent father. When she unwittingly plunges into her first serious romantic entanglement, Enid starts to believe that someone is following her.

As her paranoia spirals out of control, Enid must contend with her mounting suspicion that something is seriously wrong with her. Because at the end of the day there’s only one person she can’t outrun—herself.

Brimming with quirky humor, charm, and heart, Interesting Facts about Space effortlessly shows us the power of revealing our secret shames, the most beautifully human parts of us all.

Bijpassende boeken en informatie

Schrijfsters uit Canada

Schrijfsters uit Canada informatie romans en andere boeken van vrouwelijke Canadese auteurs. Welke beroemde schrijfsters heeft Canada voortgebracht? Wat zijn de bekende romans en andere boeken van de Canadese schrijfsters?

Nieuwe boeken van Canadese schrijfsters in 2024

De indeling van de romans en andere boeken van Canadese auteurs die in 2024 verschijnen is op datum van de uitgave.

Emily Austin Interesting Facts about SpaceEmily Austin (Canada) – Interesting Facts about Space
Canadese roman
Uitgever: Atria Books
Verschijnt: 30 januari 204

Anne Carson De schoonheid van de echtgenoot recensieAnne Carson (Canada) – De schoonheid van de echtgenoot
Origineel: The Beauty of the Husband (2001)
gedichten / poëzie
Uitgever: Koppernik
Verschijnt: 18 januari 2024


Canadese schrijfsters nieuwe romans en andere boeken in 2023

Hieronder is het overzicht te vinden van nieuwe romans en andere boeken van schrijfsters uit Canada. De indeling is op datum van uitgave van het origineel of de Nederlandse vertaling. De nieuwste boeken staan bovenaan de lijst.

Tanya Tagaq Split ToothTanya Tagaq (Canada) – Split Tooth
Canadese Inuit roman
Uitgever: And Other Sories
Verschijnt: 3 oktober 2023

Miriam Toews Nachtgevechten recensieMiriam Toews (Canada) – Nachtgevechten
Origineel: Fight Night (2021)
roman
Uitgever: Cossee
Verschijnt: 19 oktober 2023

Naomi Klein Dubbelganger recensieNaomi Klein (Canada) – Dubbelganger
Een reis naar de spiegelwereld
Origineel: Doppelganger (2023)
non-fictie
Uitgever: De Geus
Verschijnt: 12 september 2023

Monica Heisey Maar verder gaat het goed met me recensieMonica Heisey (Canada) – Maar verder gaat het goed met me
Origineel: Really Good, Actually (2023)
non-fictie
Uitgever: Prometheus
Verschijnt: 28 augustus 2023

Kathy Page Simons alfabet recensieKathy Page (Canada) – Simons alfabet
Canadese roman
Uitgever: Cossee
Verschijnt: 24 augustus 2023
Tim Donker recensie
Simons alfabet is een overweldigende roman van een schrijfster bij wie meer dan ik ooit vermoeden kon de inkt vrijelijk door haar aderen vloeit…lees verder >

Sarah Bernstein Study for Obedience recensieSarah Bernstein (Canada) – Study for Obidience
roman
Uitgever: Granta
Verschijnt: 6 juli 2023
Shortlist Booker Prize 2023

Dionne Brand Nomenclature gedichtenDionne Brand (Canada) – Nomenclature
New and Collected Poems
gedichten
Uitgever: Penguin Modern Classics
Verschijnt: 6 juli 2023

Margaret Atwood Penelope recensieMargaret Atwood (Canada) – Penelope
De mythe van de vrouw van Odysseus
Origineel: The Penelopiad (2005)
mythologische roman
Uitgever: Uitgeverij Orlando
Verschijnt: 15 maart 2023

Margaret Atwood Besjes in het bos recensieMargaret Atwood (Canada) – Besjes in het bos
Origineel: Old Babes in the Wood (2023)
verhalen
Uitgever: Prometheus
Verschijnt: 9 maart 2023


Overzicht van bekende schrijfsters uit Canada

Canada een tweetalig land is waar zowel Engels als Frans als officiële taal is erkend zijn. De meeste bekende schrijfsters gebruiken het Engels om in te publiceren, maar ook in het Frans verschijnen soms interessant romans en andere boeken. Het land heeft trouwens heeft een aantal bekende en vooraanstaande schrijfsters voortgebracht die meermaals bekroond zijn en veel gelezen worden. Denk maar eens aan Margaret Atwood. Alice Munro kreeg zelfs de Nobelprijs voor de Literatuur 2013 en Booker Prize 2009 toegekend.

Margaret Atwood

roman- en verhalenschrijfster
geboren op 18 november 1939
geboorteplaats: Ottawa
Booker Prize 2000

Naomi Klein

journalist, non-fictie schrijfster
geboren op 8 mei 1970
geboorteplaats: Montreal, Quebec

Alice Munro

verhalenschrijfster
geboren op 10 juli 1931
geboorteplaats: Wingham, Ontario
Nobelprijs voor de Literatuur 2013, Booker Prize 2009

Bijpassende boeken en informatie

Nour Abi-Nakhoul – Supplication

Nour Abi-Nakhoul Supplication. Op 7 mei 2024 verschijnt bij uitgeverij Stranhe Light de debuutroman van de Canadese schrijfster Nour Abi-Nakhoul. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave. Er is geen Nederlandse vertaling van de roman aangekondigd of verkrijgbaar.

Nour Abi-Nakhoul Supplication recensie

Ook is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van de roman Supplication, geschreven door Nour Abi-Nakhoul, zodra deze in de media verschijnen.

  • “Terrifying and poetic, Supplication twists the existentialism of Sartre’s Nausea into a dark and disturbing form. Simultaneously cinematic horror and interior meditation, this book is as disorienting as Kafka at his most absurd. A philosophical reflection on the nature of selfhood and discontinuity that somehow manages to be both timeless and irresistibly urgent.” (Carrie Jenkins, author of Sad Love)

Nour Abi-Nakhoul boeken en informatie

Nour Abi-Nakhoul is geboren en opgegroeid in Toronto, Canada, Tegenwoordig is ze woonachtig in Montreal. Ze is werkzaam als criticus, journalist en reportages. Werk van haar is verschenen in diverse tijdschriften en online media in Canada en de Verenigde Staten. Het hier besproken Supplication is haar debuutroman.

Nour Abi-Nakhoul Supplication

Supplication

  • Auteur: Nour Abi-Nakhoul (Canada)
  • Soort boek: Canadese debuutroman, horrorroman
  • Taal: Engels
  • Uitgever: Strange Light
  • Verschijnt: 7 mei 2024
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: $17.95 / $12.99
  • Boek bestellen bij: Amazon / Bol

Flaptekst van de debuutroman van Nour Abi-Nakhoul

Tanya Tagaq – Split Tooth

Tanya Tagaq Split Tooth. Op 3 oktober 2023 verschijnt bij uitgeverij And Other Stories de heruitgave van de bekroonde debuutroman van de Inuit schrijfster, zangeres en componiste. Je kunt hier informatie over de inhoud van het boek lezen. Daarnaast is er aandacht voor de boekbespreking en recensie van Split Toothe, de roman van de Canadese Inuitschrijfster Tanya Tagaq.

Tanya Tagaq Split Tooth

Tanya Tagaq is op 5 mei 1975 geboren in Cambridge Bay, Nunavut, in het noorden van Canada. Na op  Sir John Franklin High School in Yellowknife de middelbare school te hebben doorlopen ging ze visual arts studeren aan de Nova Scotia College of Art and Design in Halifax. Hier ontwikkelde ze haar eigen vorm van Inuit keelzang die normaal gesproken door twee vrouwen wordt uitgevoerd. Ze trad steeds vaker op tijdens Canadese folkfestivals en kreeg wereldwijde aandacht. Ze heeft ook opgetreden in Nederland.

Ze heeft inmiddels een aantal albums uitgebracht en is daarnaast ook aan de slag gegaan als schrijfster. Haar debuutroman Split Tooth verscheen oorspronkelijk in 2018 en werd goed ontvangen. Je kunt hier uitgebreide informatie lezen over de heruitgave van de roman. Vooralsnog is er geen Nederlandse vertaling van het boek aangekondigd of verschenen.

Tanya Tagaq Split Tooth

Split Tooth

  • Auteur: Tanya Tagaq (Canada)
  • Soort boek: Canadese Inuit roman
  • Taal: Engels
  • Eerste uitgave: 2018
  • Uitgever heruitgave: And Other Stories
  • Verschijnt: 3 oktober 2023
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 17,17 / € 13,73
  • Boek bestellen bij: Amazon / Bol

Flaptekst van de debuutroman van de Inuit schrijfster en zangeres Tanya Tagaq

Fact can be as strange as fiction. It can also be as dark, as violent, as rapturous. In the end, there may be no difference between them. An Inuk girl grows up in Nunavut, Canada, in the 1970s. She knows joy, and friendship, and parents’ love. She knows boredom, and listlessness, and bullying. She knows the tedium of the everyday world, and the raw, amoral power of the ice and sky, the seductive energy of the animal world. She knows the ravages of alcohol, and violence at the hands of those she should be able to trust. She sees the spirits that surround her, and the immense power that dwarfs all of us.

When she becomes pregnant, she must navigate all this.

In this acclaimed debut novel – haunting, brooding, exhilarating, and tender all at once – Tanya Tagaq explores the grittiest features of a small Arctic town and the electrifying proximity of the worlds of animals and of myth.

Bijpassende boeken en informatie

Kathy Page – Simons alfabet

Kathy Page Simons alfabet recensie en informatie over de inhoud van de roman uit 2004. Op 24 augustus 2023 verschijnt bij uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman Alphabet van de in Engeland geboren Canadese schrijfster Katy Page. Hier is aandacht voor de inhoud van de roman, de schrijfster en de uitgave. Daarnaast kun je de recensie van Kathy Page – Simons Alfabet lezen, geschreven door Tim Donker.

Kathy Page Simons alfabet recensie van Tim Donker

Misschien mogelijkerwijs allicht -bijwoorden van twijfel- zijn er twee soorten schrijvers: zij die woorden geven aan de werkelijkheid, en zij die werkelijkheid geven aan woorden.

De eerste soort schrijver zal altijd schrijven over iets dat hij kent. Het meest voordehandliggend is dan zijn eigen leven. De wereld zoals hij die aantreft. De dagdagelijksheid. Het huis, de straten. Hij heeft de woorden, hij ziet de dingen. Hij heeft de woorden, hij benoemt de dingen. Hij heeft de woorden, hij schrijft over de dingen. De dingen die hij zag, de dingen die hij kent, de dingen die hij weet. Uit zijn leven, zijn dagdagelijksheid. De woorden vatten die dingen niet; de woorden veranderen de dingen. Onder zijn woorden gaan de dingen zingen. Die schrijver vond ik lange tijd de meest waarachtige schrijver: de schrijver die alles in zijn nabijheid tot zingen brengt.

De twede soort schrijver gaat uit van een idee. Een inval, een konsept. Dat hoeft niet iets te zijn dat door zijn direkte omgeving wordt aangeleverd. Is het juist meestal niet. Deze schrijver leent zijn woorden aan wat hem voorheen onbekend was. Hij doet onderzoek, hij gaat te rade. Hij moet eerst doordesemt zijn van zijn onderwerp vooraleer hij zijn woorden kan laten stromen. Tot niet eens zo gek lang geleden wantrouwde ik deze soort schrijver. Een echte schrijver hoort zijn woorden altijd bij zich hebben. Een echte schrijver, schrijft het prachtigst over de steentjes die voor zijn voordeur liggen. De ene keer met een historische roman afkomen, en dan schrijven over een ongelukkige huisvrouw of een ruimtevaarder met een spraakgebrek om daarna weer een politieke thriller te schrijven? Dan was je in mijn ogen geen schrijver. Dan was je een antropoloog ofzo, een antropoloog met een gelukkig pen misschien, en veel fantasie, een antropoloog op mars. Maar geen schrijver. Een schrijver moest wonen in zijn woorden en niet met zijn woorden woningen bouwen waarin allerlei personages kwamen te wonen die hijzelf niet was.

De laatste tijd begint deze mening te veranderen.

Of juister: de laatste tijd begin ik in te zien dat deze mening nooit juist geweest is. Een ongefundeerd vooroordeel. Uiteindelijk laat de schrijver werkelijkheden tot leven komen, of dat nu zijn eigen werkelijkheid is of die van een ander.

Simons alfabet is het soort boek dat ik voorheen zonder meer aan me voorbij had laten gaan. Kathy Page was mij onbekend en dat maakt onbemind, niet? Ze schreef al eens over iemand die betrokken raakt bij een bizarre Finse sekte en over het decennialange huwelijk van twee tegengestelde mensen. En dan nu, dit Simons alfabet. Over een zwaar getatoeëerde gevangene. Ja, dat is nu precies het soort literaire kameleonisme dat ik altijd zo wantrouwde. De schrijver die eerst een idee heeft, en dan pas woorden. Die heeft toch duidelijk geen inkt door zijn aderen vloejen? Toch?

Nee. Fout. Niet toch. Geen toch. Weg toch.

Sedert ik voor deze website schrijf, komt er zomaar van alles op mijn besprekerstafel terecht. Van alles dat ik voorheen negeerde, of simpelweg niet opmerkte. Maar als het op mijn besprekerstafel komt, geef ik het een kans. Dan ga ik zitten, dan ga ik lezen. Dan wil ik weten. Dan moet ik mijn vooroordelen bevestigd zien. Of onderuit gehaald.

Page deed dat laatste. Zij gaf Simon woorden. Zij gaf Simon een alfabet. En daarmee een leven. Een leven dat ik navoelen kon. Dat ik begrijpen kon. Waarmee ik tot op zekere hoogte sympathiseren kon. En dat is vreemd als je bedenkt dat Simon een moordenaar is. Hij vermoordde zijn vriendin en wel om een hele idiote reden: ze weigerde haar lenzen uit te doen.

Page was ooit een jaar lang schrijver in residentie -nog zoiets dat ik lang pure aanstellerij vond- in een penitentiaire inrichting voor zware gevallen. Ze raakte begaan met de mannen die daar vastzaten voor ernstige misdrijven. Ze had ook toegang tot hun dossiers en was soms verbijsterd om te lezen wat diegenen waarvoor zij medeleven voelde op hun geweten bleken te hebben. Die verbijstering heeft ze vorm gegeven in Simon Austin. De moordenaar die een gevaar is voor vrouwen. Die een jong leven beëindigde. Die het niet kan hebben als een vrouw niet als zijn handpop wil fungeren maar als autonoom wezen optreedt. En toch ga je, gaat de lezer, of ging ik in ieder geval toch, ‘m waarderen die Simon. Je gaat ‘m mogen. Je gaat ‘m alle goeds gunnen en je voelt een doffe pijn in je maag als hem iets ellendigs overkomt. Ellende die hij -zo denk je naar verloop van vijftig, honderd of honderdvijftig pagina’s- niet verdiend lijkt te hebben.

Het is niet hierom dat Kathy Page wél de schrijver bleek te zijn die de kameleontisch schrijver in mijn ogen nooit zijn kon. Het is geen toer om van een moordenaar een sympathiek mens te maken. Alleen bij hollywoodiaanse filmmakers en simpele schrijfdocenten zijn moordenaars briesende psikopaten die zelfs al een afstotelijk stemgeluid hebben. Natuurlijk: Simon had die volstrekt maffe reden voor zijn daad waardoor hij al een pak slechter te begrijpen is dan de brave huisvader die één keer in zijn leven helemaal door het lint gaat omdat zijn kinderen iets is aangedaan. Maar toch: wie zich abjekt gedraagt is niet automaties een abjekt mens. Misschien een mens met een karakterfout, een ernstige karakterfout, okee: een zeer ernstige karakterfout. Maar die fout is niet dat hele karakter; dat is ook nog uit andere elementen opgebouwd. En “andere elementen”, die zijn bij Simon overwegend innemend. Hij bekijkt de wereld met een bijna kinderlijke verwondering (waardoor het boek vaak -misschien onbedoeld- biezonder humorvol is). Hij is, hoe gek het ook klinkt, meestentijds zachtaardig, wat verlegen, een beetje onbeholpen zelfs. Hij wil weten en studeert er daarom op los in de gevangenis: literatuurwetenschap, sociologie, filosofie (al heeft hij voor dat laatste minder aanleg). Hij schrijft: brieven, eerst en essays later. Hij ontwikkelt een bijna ontroerende vriendschap met een transgender. Dat alles is ook Simon. Hij heeft een moord gepleegd, maar al dat andere is ook Simon. Dat laat Page ons zien maar dat is niet de toer. En al was het een toer; het is niet omdat iemand met een pen in haar hand een toer uithaalt, zij een schrijver zou zijn.

Er is, vooreerst, haar taal.

De taal is tastend, zoekend, soms aarzelend, soms zeer ter zake. Vrijwel nooit zonder een vleugje poëzie. Het is de taal van iemand die (opnieuw) een wereld opbouwt, zich verwondert, met andere ogen om zich heen kijkt. Het is zijn taal, zijn alfabet waarmee Simon de lezer naast zich trekt; de lezer al haast Simon laat zijn. De moord ga je -naar ik hoop- nooit begrijpen; je leert Simons karakter kennen en je snapt waarom hij door wie hij is gehandeld heeft zoals hij deed. Maar: vrijwel op het einde laat Page Simon iets denken als “vrouwen weten nooit wanneer ze moeten ophouden” en natuurlijk is dat geen moord waard maar verrek, dat kan ik toch wel navoelen – en even voel ik bewondering voor Kathy Page zoals ze vrij terloops een typisch -naar ik aanneem- mannelijke emotie ten opzicht van vrouwelijk gedrag in Simons interieure monologen weet te verweven. Het is me alleszins vaker met vrouwen dan met mannen overkomen dat er op een moment dat de ergernis al het punt bereikt waarop die in woede omslaat, toch nog een opmerking of sneer geplaatst moet worden; alsof de wil juist is dat de vlam in de pan slaat? Of het zwijgen niet opgelegd gekregen mag worden, zeker niet door een man? Of takt in sommige situaties niet het voornaamste is? Ik weet het niet. Misschien komt het ook doordat ik nooit een waarlijk emotionele relatie met een man heb gehad, zodat gemoederen tussen mij en andere mannen ook nooit heel hoog op konden lopen daar het me om te beginnen al nooit iets kon schelen wat een andere man over me dacht of vond. Behalve Patrick misschien, en dat beangstte me dan ook zodanig dat ik er alles aan gedaan heb om die vriendschap te verwoesten (en met succes).

Doch wat ik zeggen wil.

Doch de taal.

Het is de taal zeg ik je. Het is de taal die in de lezer kruipt. Het is de taal die alles wat je dacht te denken op losse schroeven zet. Dat jij niet dat soort man bent, en dat moordenaars niet deugen, en dat het allemaal altijd zwart is of wit.

Het is de taal die aan alles knaagt.

Het is dat knagen dat zo mooi is.

Je ziet de psychiatrie onderuit gaan. Niet dat de psychiatrie veel nodig had bij mij om onderuit te gaan maar toch. Ik vond de behandeling die Simon als zedendelinquent ondergaan moest nogal… primitief (je kunt je afvragen of Simon een zedendelinquent is, de moord was wel sexgerelateerd maar had evengoed kunnen gebeuren zonder dat er van sex sprake was, gewoon omdat het zondag was, en ochtend, en sinaasappelsap in de glazen en croissants in de oven en dan die lenzen, ja die verdomde lenzen ja), en langstwijlen vroeg ik me af in welke tijd Simons alfabet eigenlijk speelt. Totdat, ergens, het drama met Hillsborough genoemd wordt. Ik herinner me dat nog. Jeetje. Ik herinner me dat. Ik herinner me het zien, op ons ouwe zwartwit-tv’tje, of hadden we toen al net die kleurentv van Sony?, we zaten in Stiphout, we zaten aan de Oudartstraat, ik herinner me dat, het is niet eens zo gek lang geleden, de tijden waren al modern en verrek mijn vader was psycholoog en dat was toch een respektabele wetenschap? Later wordt trouwens ook de val van de muur genoemd. Te denken aan psychiatrie en primitiviteit in moderne tijden dacht ik: zou dat nu eigenlijk zoveel beter zijn? Kan een therapie een mens beter maken?

Kan een therapie een mens een ander mens maken?

Kan een mens überhaupt een ander mens worden? Zijn we wie we zijn, door genen, door opvoeding, door jeugd, door ervaringen, en dan, op zeker moment, ligt het vast, geen beweging meer in (en ook: het vermogen je te kunnen aanpassen, het vermogen te veranderen, is ook maar een vermogen dat je naar gelang i.q. of karakter al of niet hebt). Page laat Simon eindigen op een voorzichtige positieve noot maar de lezer is misschien allicht mogelijkerwijs -bijwoorden van twijfel- een oktaaf of twee defaitistischer gestemd.

Simons alfabet is een overweldigende roman van een schrijfster bij wie meer dan ik ooit vermoeden kon de inkt vrijelijk door haar aderen vloeit.


Kathy Page Simons alfabet recensie

Simons alfabet

  • Auteur: Kathy Page (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman
  • Origineel: Alphabet (2005)
  • Nederlandse vertaling: Gerda Baardman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 24 augustus 2023
  • Omvang: 368 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 26,99 / € 14,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Kathy Page

Stuk vuil, moordenaar, gevaar voor vrouwen, slim. Deze woorden heeft Simon Austen op zijn lichaam getatoeëerd. Zijn jeugd bracht hij door in pleeggezinnen en tehuizen. Nu zit hij een levenslange gevangenisstraf uit omdat hij zijn vriendin Amanda om het leven heeft gebracht. Simon is charmant en intelligent, maar ook manipulatief en ongrijpbaar. Hij weet wat hij heeft gedaan, maar zijn motief blijft onduidelijk, ook voor hemzelf.

Ondanks het vonnis probeert Simon zich te rehabiliteren. Hij leert lezen en schrijven en gaat heimelijke correspondenties aan met vrouwen om ze beter te begrijpen. Na een openhartig gesprek met een ruimdenkende reclasseringsmedewerker wordt hij overgeplaatst naar een penitentiaire inrichting waar gevangenen worden blootgesteld aan uiteenlopende en soms experimentele therapieën. We volgen Simons ervaringen in de instelling en zijn vriendschap met Charlotte, een transgender vrouw die zijn begrip van vrouwen verder op de proef stelt.

In deze huiveringwekkende psychologische roman put Page uit haar eigen ervaringen tijdens een werkverblijf in een mannengevangenis. Met Simon wekt ze een personage tot leven dat sympathie opwekt bij haar lezers, ongeacht het feit dat hij een verschrikkelijke misdaad heeft gepleegd.

Kathy Page (Londen, 8 april 1958) is een Brits-Canadese schrijver. Ze studeerde Engelstalige literatuur aan de universiteiten van York en East Anglia en werkte in de jaren negentig als psychotherapeute voor drugsverslaafden. Page heeft inmiddels acht romans en vijf non-fictieboeken op haar naam staan. Haar werk is bekroond met vele prijzen. Voor Al onze jaren ontving ze in 2018 de Rogers Writers’ Trust Fiction Prize. Tegenwoordig woont ze met haar familie op Salt Spring Island bij Vancouver, Canada, en geeft ze les aan de Universiteit van Vancouver Island.

Kathy Page Al onze jaren RecensieKathy Page (Canada) – Al onze jaren
Canadese roman
Uitgever: Cossee
Verschijnt: 15 april 2021

Bijpassende boeken en informatie

Sarah Bernstein – Study for Obedience

Sarah Bernstein Study for Obedience recensie en informatie over de inhoud van de roman uit Canada, shortlist Booker Prize 2023. Op 6 juli 2023 verschijnt bij uitgeverij Granta de roman van de Canadese schrijfster Sarah Bernstein. Er is geen Nederlandse vertaling van de roman verkrijgbaar of aangekondigd.

Sarah Bernstein Study for Obedience recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Study for Obedience. Het boek is geschreven door Sarah Bernstein. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Canadese auteur Sarah Bernstein.

Sarah Bernstein Study for Obedience recensie

Study for Obedience

Flaptekst van de roman van Sarah Bernstein

A woman moves from the place of her birth to a remote northern country to be housekeeper to her brother, whose wife has just left him. The youngest child of many siblings – more than she cares to remember – from earliest childhood she has attended to their every desire, smoothed away the slightest discomfort with perfect obedience, with the highest degree of devotion. The country, it transpires, is the country of their family’s ancestors, an obscure though reviled people.

Soon after she arrives, a series of unfortunate events occurs – collective bovine hysteria; the demise of a ewe and her nearly-born lamb; a local dog’s phantom pregnancy; the containment of domestic fowl; a potato blight. She notices that the local suspicion about incomers in general seems to be directed particularly in her case. What is clear is that she is being accused of wrongdoing, but in a language she cannot understand and so cannot address. And however diligently and silently she toils in service of the community, still she feels their hostility growing, pressing at the edges of her brother’s property.

Inside the house, although she tends to her brother and his home with the utmost care and attention, he too begins to fall ill.

Bijpassende boeken en informatie

Miriam Toews – Nachtgevechten

Miriam Toews Nachtgevechten recensie en informatie over de inhoud van de Canadese roman. Op 19 oktober 2023 verschijnt bij uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman Fight Night van de uit Canada afkomstige schrijfster Miriam Toews.

Miriam Toews Nachtgevechten recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen lees , kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Nachtgevechten. Het boek is geschreven door Miriam Toews. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Canadese auteur Miriam Toews.

Miriam Toews Nachtgevechten recensie

Nachtgevechten

  • Auteur: Miriam Toews (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman
  • Origineel: Fight Night (2021)
  • Nederlandse vertaling: Ineke van den Elskamp
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 19 oktober 2023
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Miriam Toews

Swiv zit thuis, geschorst van school, omdat ze een advies van haar oma – ‘je bent een klein ding, je moet leren vechten’ – te letterlijk heeft opgevolgd. Haar moeder is hoogzwanger en een ‘lastige dame’. Oma Elvira neemt de scholing van haar kleindochter over met boeiend onderwijs in een onconventionele stijl.

Oma Elvira vertelt graag grappige verhalen. Ze is streng religieus opgevoed, maar heeft zich altijd verzet tegen degenen die haar haar levensvreugde en haar onafhankelijkheid wilden ontnemen. Ze heeft alle tegenslag in het leven dapper het hoofd geboden. En zelfs nu haar gezondheid achteruitgaat vecht ze voor haar familie: voor haar partnerloze dochter en voor haar pittige negenjarige kleindochter Swiv. Aangemoedigd door de gezinstherapeut schrijft Swiv een brief aan haar afwezige vader. Swiv geeft haar oma en moeder de opdracht een brief te schrijven aan ‘Gord’, haar nog ongeboren zusje. ‘Je bent een klein ding,’ schrijft oma waarheidsgetrouw aan Gord, ‘en je moet leren vechten.’

Met de afwisseling tussen de uitbundige stem van de pientere Swiv en haar onstuitbare, koppige oma is Nachtgevechten een ontroerende liefdesbrief aan moeders en grootmoeders, en aan alle vrouwen die nog steeds vechten om hun leven te leiden zoals zij dat willen.

Miriam Toews Niemand zoals ik RecensieMirian Toews (Canada) – Niemand zoals ik
Canadese roman
Uitgever: Cossee
Verschijnt: 24 februari 2022

Bijpassende boeken en informatie

Margaret Atwood – Penelope

Margaret Atwood Penelope recensie en informatie over de inhoud van de roman over de mythe van de vrouw van Odysseus. Op 15 maart 2023 verschijnt bij uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van de mythologische roman The Penelopiad van de Canadese schrijfster Margaret Atwood.

Margaret Atwood Penelope recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Penelope. Het boek is geschreven door Margaret Atwood. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de mythologische roman uit 2005 van Margaret Atwood.

Margaret Atwood Penelope recensie

Penelope

De mythe van de vrouw van Odysseus

  • Schrijfster: Margaret Atwood (Canada)
  • Soort boek: mythologische roman
  • Origineel: The Penelopiad (2005)
  • Nederlandse vertaling: Thadine Stheeman
  • Uitgever: Orlando
  • Verschijnt: 15 maart 2023
  • Omvang: `160 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 22,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de mythologische roman van Margaret Atwood

In de Odyssee van Homerus wordt Penelope, de vrouw van Odysseus en nicht van de beeldschone Helena van Troje, vereeuwigd als toegewijde echtgenote. Ze staat er twintig jaar alleen voor wanneer hij vertrekt om na de ontvoering van Helena in de Trojaanse oorlog te strijden. Het lukt Penelope, ondanks vele schandalen, het koninkrijk Ithaka bijeen te houden, haar eigenzinnige zoon op te voeden en vele aanbidders af te wijzen.

Wanneer Odysseus eindelijk terugkeert naar huis nadat hij vele ontberingen heeft doorstaan, monsters heeft verslagen en met godinnen heeft geslapen, vermoordt hij haar aanbidders en, vreemd genoeg, twaalf van haar dienstmaagden.

In haar briljante versie van dit verhaal vraagt Margaret Atwood zich af wat Penelope al die jaren in haar schild voerde en wat leidde tot het ophangen van de dienstmaagden. Haar Penelope is een verbluffende, scherpzinnige en speelse hervertelling van een eeuwenoude mythe.

Margaret Atwood Besjes in het bos recensieMargaret Atwood (Canada) – Besjes in het bos
verhalen
Uitgever: Prometheus
Verschijnt: 9 maart 2023

Bijpassende boeken en informatie

Anne Carson – Rood

Anne Carson Rood recensie en informatie over de inhoud van de Canadese romans uit 1998 en 2013. Op 20 oktober 2022 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de Nederlande vertaling van de romans Autobiography of Red (1998) en Red Doc> (2013) van de Canadese schrijfster Anne Carson. Deze vertaling verscheen al eerder bij uitgeverij Meulenhoff in het jaar 2000 met als titel Autobiografie van rood. 

Anne Carson Rood recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Rood, twee romans in verzen. Het boek is geschreven door Anne Carson. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van twee romans van de Canadese schrijfster Anne Carson.

Recensie van Tim Donker

Triste van Oren Ambarchi paste er in ieder geval goed bij
Zaterdagavond paste er in ieder geval goed bij

(& vroeger, toen ik kind was, had zaterdag een kleur. het begon in de ochtend met een heel erg lichte tint van geel en naarmate de dag vorderde werd het donkerder; het eindigde ergens tussen donkergeel en lichtbruin)

O.
Wat wilde ik.
O wat wilde ik dit graag.
O wat wilde ik dit graag lezen toen.

Het orzjieneel bedoel ik. De Engelse versie. Die onder mijn aandacht kwam omdat. Weetikveel. Ik wilde het lezen, ook voor Autobiografie van rood, het eerste van de twee delen waaruit Rood bestaat, voor het eerst in een Nederlandse vertaling verscheen. In 2000. Bij Meulenhoff. Al ging dat even langs me heen moet ik eerlijk zeggen. Meulenhoff vliegt wel vaker onder mijn radar. Weet niet goed waarom, een ganzelijk oninteressante uitgeverij is het toch niet. Maar Carson wilde ik al langer lezen. Of las, ook. Red Doc>, het twede deel las ik ook, toch?, in het Engels, in het orzjieneel, ik las het, denk ik, ik zie het omslag nog voor me, zwart en wit en grijs en hardcover, verdorie, ik las dat toch, waarom kan ik dat nu niet meer terugvinden in mijn boekenkast, is het verloren gegaan tijdens mijn verhuis of leende ik het aan Sergio die ik nu zoals te verwachten viel nooit meer zie, of liet ik het liggen in mijn vorige huis op ergens een richel of een reling of een muurtje of een pilaar of een vensterbank, of zit het nog in een doos, waarom kan ik het toch niet vinden, ik meen vrijwel zeker te weten dat ik het las, of wilde lezen, of las, of wilde lezen, dit wilde ik lezen, dat weet ik zeker.

Ging het verloren in een tussentijd misschien.

In Rood gaat Anne Carson door op iets dat Oud-Grieks zou zijn. Iets met Stesíchoros & een mythisch wezen ofzo, weet jij veel. Alleen dat dit meestentijds niet erg Oud-Grieks aandoet. Maar meer lijkt op de vuiligheid die deze tijd, onze tijd, is (waarmee niet gezegd is dat eerdere tijden minder vuil zouden zijn). De lierdichter Stesíchoros “kwam na Homerps en vóór Gertrude Stein, in een moeilijke tussentijd voor een dichter”, zegt Anne Carson.

Een tussentijd, dus, van een eeuw of dertig.

Dat is de tussentijd.

Dat is de tussentijd van Anne Carson.

De “tussentijd” van Rood: ergens tussen nu, en dertig eeuwen geleden.

De twee romans die Rood vormen – Autobiogrophy of Red en Red Doc>, twee poëtisch vertelde “theatrale” romans – spelen zich af in de ontijd, in de al-tijd, in de tijd tussen nu en dertig eeuwen geleden, een tijd die net zo goed nu kon zijn als toen kon zijn, een tijd die mythisch is evengoed als zij hedendaags is. Twee romans die in elkaars verlengde liggen en daarmee meteen al eeuwig zijn.

Wat zal je zeggen? Er kan een mythisch wezen zijn, een roodgevleugeld rood monster – maar in werkelijkheid is hij misschien een jongen met een broer en een moeder, een jongen die goed materiaal is voor een komen-van-leeftijd roman, met vriendschap, met ontluikende (homo)sexualiteit, met zoektochten, met reizen, met vragen, met armoede, en zien, en ellende. Je kunt de betrokkenen namen geven, zoals Gerion, en Herakles, en Ancash; je kunt, ook, alles weer door elkaar gojen, en dan zou Gerion G worden en hoeder zijn van een kudde muskusossen (hee dat klinkt al wat mythischer of niet?), van Herakles Sad But Great maken en hij kwam thuis van de oorlog met een feestje in zijn hoofd (de feesten van angst en pijn), en Ancash voor Ida vervangen of misschien is Ida een afsplitsing of een alter ego van Ancash en na het reizen en na het zien en na de vragen is er nu ook ruimte voor een oorlogstrauma, voor psychiatrie, en voor stervende moeders.

Er is ruimte steeds is er ruimte. Er is ruimte voor veel.

Er is ruimte voor poëzie voor proza voor theater voor wetenschap voor filosofie voor vragen er is ruimte voor “VROUW VAN BREIN”, is dat iemands moeder is dat de vertelster is dat de schrijfster is dat een zieneres of is dat waar wij louter brein worden en alleen nog maar begrip willen zijn?

Er is ruimte als puur ruimte, het bestrijken van ruimte, ruimte als be-grijpen: altijd maar meer gebieden gezien, geproefd, omarmd, gekend willen hebben. En vliegen dus maar weer, of rijden dus maar weer. Tot voorbij de hoekjes, tot achter een gletsjer waar het in Rood doc> ineens nogal –

(?)

wordt

(absurd?)
(surreëel?)
(hallucinant?)
(koortsig? nachtmerrieachtig? Onwerkelijk onheimelijk onalledaags?)

(onalledaags ja. minstens onalledaags)

Eerder, of later, nee eerder, maar was is tijd in een tussentijd van dertig eeuwen, waren er al mensen in een tunnel, tunnelmensen, mythopoëzie, dan is Alice Notley niet veraf, The Descent of Alette, “Een moeder” “& kind” “stonden beiden in brand, onophoudelijk” “Het vuur” “zat in hen verankerd” “en sloot hen af van anderen” (& denk ik, is het niet eens tijd, Koppernik, om The Descent of Alette een deftige neerlandse vertaling te geven?) (en de wereld die rondgaat ondergronds, ook dat niet direkt alledaags misschien) (iets lijkt hier hetzelfde te zijn, maar wat?) (maar dat is Maggie Nelson, dat is Bluets, dat heeft Atlas Contact allemaal al voor haar schone rekening genomen).

(zou Anne Carson Alice Notley gelezen hebben?) (met haar experimenteerdrift? vast)

The Lighter van Joanne Robertson paste er alvast goed bij.
Dinsdagochtend paste er alvast goed bij.

Wat een genot is het om Rood te lezen nee ik herbegin deze zin en kapitaliseer genot, wat een GENOT is het om Rood te lezen. Het boek bleef me roepen als ik even weglegde, en ik bleef terugkomen, en lezen en lezen en lezen. Ik wilde zo graag in Rood blijven lezen, en anderzijds ook weer niet omdat ik het moment vreesde dat ik het uit zou hebben, en toch bleef ik lezen en zag ik de achterkaft met rasse schreden dichterbij komen, wat zijn rasse schreden?, zag ik de achterkaft angstwekkend snel naderbij komen.

En, even later, Herbarium van Turdus Merula paste er alvast goed bij.
En even later paste er alvast goed bij.

(verbazingwekkend) (maar misschien dat ijselijke) (van Herbarium, bedoel ik) (ik was toen immers al achter een gletsjer beland)

Ik ken weinig boeken die zo gelaagd prachtig zijn, waarvan de pracht zo gelaagd is: Rood is mooi om wat het vertelt. Want het vertelt van verlangen en tekortkomen en liefde en onvermogen, en het vertelt over de verlorenen, de mensen die niet meer meespelen, en in een tunnel wonen, of in een gesticht, of sterven op een zaal in het hospitaal, finaal, totaal, integraal. Het vertelt over trauma en pijn en over hunkeren naar een daar dat altijd voorbij de horizon ligt. Het vertelt over natuur, en dieren, en de lucht. Over water en ijs en vulkanen. Het vertelt hoe het is om in leven te zijn.

Maar Rood is ook mooi vanwege de taal. Er staan talloos veel adembenemend mooje zinnen in dit boek.

Zinnen als “Zes uur ’s avonds ging als een golf door het hotel.”
Of “Een laag dieprood luisteren met hoge tonen in de klank.”
Of “Na glanzende mede dronk je de nacht.”
Of “Wakker worden is oplopend donkere lijnen tot klanken.”
Of “Elke dag weer dit lawaai vergeet ze elke dag.”

Of neem “Zoals wij de wereld nu begrijpen is veel ervan verkeerd benoemd.”, wat me deed denken aan Stefan Themersons woorden over paranomie en aan zijn wantrouwen tegen de zelfstandignaamwoordentalen met hun (foutieve, of minstens onvolledige) etiketteringen (en de logika, en het vlees) (zou Anne Carson Stefan Themerson gelezen hebben?) (met haar taalliefde? vast)

Of “Winter bestaat en winter komt nooit snel genoeg.”, wat me juist weer deed uitwajeren naar Inger Christensen en die prachtige bundel alfabet die zij ooit pende, maar is het wel een bundel is het niet veeleer een boeklang & sterk gefragmenteerd poëem; hoe ook: het hoort bij het mooiste dat de poëzie voortbracht, wereldwijd en allertijden) (zou Anne Carson Inger Christensen gelezen hebben?) (met haar wereldomspannende tijdeloosheid? vast)

(winter komt mij altijd weer veel te snel en februari gaat nooit voorbij)

Of neem een hele reeks zinnen in één keer:

“Tijd gaat snel tijd gaat niet snel. Tijd gaat helemaal niet snel. Tijd gaat meestal snel. Tijd gaat sneller dan jij en staart je aan. Tijd kan niet staren. Tijd als volharding. Tijd als honger. Tijd spreekt vanzelf. Tijd toen je zes was de dag een berg. Bergtijd. Tijd waarvan ik niets meer weet. Tijd voor een hond in een steeg gevangen in het licht van je lantaarn. Tijd is geen video. Tijd als vouwpapier dat op een berg moet lijken. Tijd uitgesmeerd onder de ogen van een mijnwerker die ratelend omlaag de mijn ingaat. Tijd als je bankroet bent. Tijd als je Prometheus bent. Tijd als je alle buisjes aan de wortels van een bremplant bent en groenzwart vocht opzuigt in pas beschreven continenten. Tijd waarin de postbeambte achter in het postkantoor haar lippen kan stiften totdat de baas terugkomt. Tijd waarin een koe omvallen kan. Tijd in de nor. Tijd als jassen in een kast. Tijd voor een toom kalkoenen die uitglijden op ijs. Alle tijd die hier in deze muren is getrokken. Tijd tussen de kleine klikjes. Tijd vergeleken met verbeelde wilde stilte van de sterren. Tijd waarin de man op één been bij de bushalte zijn veters strikken kan. Tijd die Nacht bij de hand neemt en in draf met hem over de weg verdwijnt. Tijd gaat snel en niet zo’n beetje. De tijd was me met sprongen voor.”

Zulke zinnen maken me vrolijk. Gelukkig. Vullen me met gekleurd licht, iets tussen donkergeel en lichtbruin, niet ongelijk aan het licht waarvan vroeger mijn zaterdagavonden gemaakt waren. Niet ongelijk aan het licht dat hier nu door mijn raam valt, en op mijn kladblok en mijn koffie. Of dat licht van eerder. Ik had mijn zoon naar school gebracht. Later dan normaal, want hij ging op kamp. Waar hij geen zin in had. Wat niemand zich beter voor kan stellen dan ik. Ik ben vier keer in mijn leven een midweek op schoolkamp geweest en dat zijn met afstand de vreselijkste weken van mijn leven geweest. Zo moet de hel zijn: een nooit eindigend schoolkamp. Ik probeerde geruststellende woorden te bedenken maar vond er geen, en liep daar maar zoon beetje met mijn arm om hem heen. Hij wilde dat ik bij wat school het “uitzwaaimoment” had genoemd zou zijn, als hij echt zou vertrekken, in een colonne auto’s. Dat gaf me een stief half uurtje. Een half uurtje waarin ik koffie zette, en The three things you can hear van Seamus Cater draaide en dertig pagina’s las in Rood waar ik op de zin “Neem het gezonde verstand van de mensheid in de palm van je hand en je hebt nog plaats voor je lul” stuitte; een zin die me even grinnikend zette (en ha! The three things you can hear van Seamus Cater paste er alvast goed bij) (bij Rood, niet perse bij die zin, of bij grinniken). En toen liep ik terug naar school voor dat vermaledijde “uitzwaaimoment”, en met herfstlicht in mijn haar peinsde ik aan wat ik zou zeggen als hij me zou vragen wat ik in dat stief half uurtje had gedaan: koffie zetten (?), een plaat drajen (?), dertig bladzijden in mijn boek lezen (?), of “Neem het gezonde verstand van de mensheid in de palm van je hand en je hebt nog plaats voor je lul” (?).

(maar waarom zou hij me vragen wat ik gedaan had thuis)

Tot slot is Rood mooi vanwege de vorm.

De vallende zinnen in Autobiografie van rood: breed, wajerend.

En de smalle kolommen van Rood doc> (en godverdrie: ik kén die smalle kolommen maar waar is dat godverlaten Red doc> dan en waarom staat het niet in mijn kast?) (what’s that you’re holding & why is it so bright?) – elke bladzijde in dit 326 bladzijden dikke boek is pure visuele poëzie; elke bladzijde in dit 326 bladzijden dikke boek is een bladzijde die ik eruit zou kunnen rukken en aan mijn muur hangen en naar kijken, elke dag (ofnee dat zou ik helemaal niet kunnen, zoon prachtboek verscheuren) – Rood is om naar te kijken al even mooi als om in te lezen.

(iemand zei me ofnee laat ik hem weer eens bij naam noemen Theo zei dat hij clausterfobies werd van die smalle kolommen of misschien zei hij het anders maar kwam het daar geloof ik wel op neer. en al had ik daar geen last van, toch, lezend, later, kon ik hem wel begrijpen. en al had ik er geen last van dacht ik toch, later, dan Rood doc> misschien ook daar een heel klein beetje over gaat: gepropt zijn in een bestaan dat eigenlijk te smal voor je zijn is) (maar misschien, ook, gaat het daar helemaal niet over)

Word ik, zo, toch, steeds weer, teruggezogen naar dit boek. Tot het dan inderdaad tot mijn afgrijzen uit is. Maar wel nog in mij meegedragen wordt. Als ik, kort daarop, buiten ga. In herfstlicht ben. Weeral herfstlicht ja. Maar dit keer op de fiets en naar de supermarkt. Het is donderdag en Rood is uit.

Anne Carson Rood Recensie

Rood

Twee romans in verzen

  • Schrijfster: Anne Carson (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman
  • Origineel: Autobiography of Red (1998), Red Doc> (2013)
  • Nederlandse vertaling: Marijke Emeis
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 20 oktober 2022
  • Omvang: 336 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 29,50
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Anne Carson

De roodgevleugelde jongen Gerion is onsterfelijk verliefd op Herakles, die de jongeling niet kan weerstaan. Op het hoogtepunt van hun erotische relatie laat Herakles Gerion vallen en stort deze in het diepste leed. Maar dan reist Gerion op magische wijze uit de antieke oudheid naar de tegenwoordige tijd – en vindt troost in de fotografie.

De dichteres Anne Carson heeft het meest bandeloze en vreemdste verricht wat de literatuur van deze tijd te bieden heeft. Ze plaatst Homerus in een deeltjesversneller om in de versplintering van oude betekenissen een spiegelbeeld van onze huidige tijd te schetsen. Rood is ongehoord erotisch en even boosaardig als de Griekse mythen.

Rood verenigt twee werken in één band: Autobiografie van rood, dat in 1998 verscheen, en het vervolg Rood Doc>, dat in 2013 verscheen. Anne Carson heeft in Rood een nieuw genre uitgevonden; het is zowel roman als poëzie, zowel een onconventionele herschepping van een oude Griekse mythe als een volstrekt origineel coming-of-ageverhaal dat zich in het heden afspeelt.

Bijpassende boeken en informatie