Tag archieven: De Arbeiderspers

Georges Perec – 53 dagen

Georges Perec 53 dagen recensie en informatie over de inhoud van de Franse roman uit 1989. Op 26 september 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de heruitgave van de Nederlandse vertaling van de roman « 53 jours » van de Franse auteur Georges Perec.

Georges Perec 53 dagen recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman 53 dagen. Het boek is geschreven door Georges Perec. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud de onvoltooide roman van de Franse auteur Georges Perec.

Georges Perec 53 dagen recensie

“53 dagen”

  • Auteur: Georges Perec (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: « 53 jours » (1989)
  • Nederlandse vertaling: Edu Borger
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 26 september 2023
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 22,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman uit 1989 van Georges Perec

Gedurende de laatste maanden van zijn leven werkte Georges Perec aan een soort detectiveroman. Het moest een spel vol intertekstuele verwijzingen worden waarvan Stendhal de spil vormde. De titel verwijst naar de 52 dagen waarin Stendhal zijn Kartuize van Parma schreef, een huzarenstukje dat Perec in 52 + 1 dagen wilde evenaren. Maar bij zijn dood op 3 maart 1982 was het boek nog niet af.

In 1989 bezorgden Perecs Oulipo-vrienden Jacques Roubaud en Harry Mathews de uitgave van dit onvoltooide werk, waarin de lezer naar believen kan zoeken naar geheime sleutels en verborgen structuren. De onvoltooidheid van ‘53 dagen’ maakt het puzzelen des te dwingender.

Georges Perec Ruimten rondom recensie boek uit 1974Georges Perec (Frankrijk) – Ruimten rondom
non-fictie boek uit 1974
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschijnt: 26 september 2023

Bijpassende boeken en informatie

Georges Perec – Ruimten rondom

Georges Perec Ruimten rondom recensie en informatie over de inhoud van het non-fictie boek uit 1974. Op 26 september 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de heruitgave van de Nederlandse vertaling van Espèces d’espaces, geschreven door de Franse schrijver Georges Perec.

Georges Perec Ruimten rondom recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de Ruimten rondom. Het boek is geschreven door Georges Perec. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud het boek uit 1974 van de Franse auteur Georges Perec.

Georges Perec Ruimten rondom recensie boek uit 1974

Ruimten rondom

  • Auteur: Georges Perec (Frankrijk)
  • Soort boek: non-fictie
  • Origineel: Espèces d’espaces (1974)
  • Nederlandse vertaling: Rokus Hofstede
  • Uitgever: De Arbeiderpers
  • Verschijnt: 26 september 2023
  • Omvang: 180 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 22,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek van Georges Perec uit 1974

Wat zit er om de leegte heen of erin? Georges Perec morrelt in dit sprankelende ‘dagboek van een ruimtegebruiker’ aan de ingesleten patronen waarmee we onze leefomgeving tegemoet treden. Dertien hoofdstukken, elk met een welomschreven ruimte als vertrekpunt – van de bladzij, het bed, de slaapkamer, het appartement, uitdijend in steeds wijdere cirkels tot de straat, de buurt, de stad en de wereld tot en met een nieuwe verovering van de ruimte – vormen een wonderlijke ontdekkingsreis. De eerste editie van dit boek verscheen in 1998. Deze vertaling van Espèces d’espaces is eindelijk weer leverbaar, nu in een herziene editie, vermeerderd met niet eerder gepubliceerde fragmenten in handschrift.

Georges Perec 53 dagen recensieGeorges Perec (Frankrijk) – “53 dagen”
Franse roman uit 1989
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschijnt: 26 september 2023

Bijpassende boeken en informatie

Virginia Cowles – Op oorlogspad

Virginia Cowles Op oorlogspad Oorlogsdomein 29 recensie en informatie over het boek met oorlogsreportages uit de Spaanse burgeroorlog en Tweede Wereldoorlog. Op 16 mei 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van het boek met oorlogsreportages, Looking for Trouble, van de Britse journalist en schrijfster Virginia Cowles.

Virginia Cowles Op oorlogspad Oorlogsdomein 29 recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Oorlogsdomein 29, Op oorlogspad.  Het boek is geschreven door Virgina Cowles. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek met oorlogsreportages van de Britse oorlogsverslaggever Virgina Cowles.

Virginia Cowles Op oorlogspad Oorlogsdomein 29 recensie en informatie

Op oorlogspad

Oorlogsdomein 29

  • Schrijfster: Virginia Cowles (Engeland)
  • Soort boek: oorlogsreportages
  • Origineel: Looking for Trouble (1941)
  • Nederlandse vertaling: Auke Leistra
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 16 mei 2023
  • Omvang: 480 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 34,99 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het boek

  • Uitgeverij De Arbeiderspers heeft aan haar onvolprezen reeks Oorlogsdomein weer een nieuwe parel toegevoegd. Op oorlogspad is een omvangrijke bundeling van de Amerikaanse oorlogsverslaggeefster Virginia Cowles. In een door oorlog geteisterd Europa trok zij van oorlog naar oorlog en van front naar front om verslag te doen. Bovendien ontmoet ze veel van de belangrijkste en meest bepalende hoofdrolspelers in de oorlogen en geeft over hen aan ongezouten mening. Haar reportages starten in de Spaanse Burgeroorlog in 1936 en lopen door tot de Tweede Wereldoorlog in 1941. Looking for Trouble verscheen al in 1941 en heeft daardoor een urgentie van actualiteit en is geschreven in een uitstekende en heldere stijl die de lezer in het verhaal trekt. Naast de beroemde Martha Gellhorn was Virginia Cowles een van de zeer weinige vrouwelijke oorlogsverslaggevers in deze periode. Vrouwen aan het front kregen uiteraard ook te maken met wantrouwen en seksisme waarover Cowles tussen de regels door verslag doet. Al met al een uiterste boeiend boek van een hoge kwaliteit dat in veel opzichten het werk van Martha Gellhorn evenaart en soms zelfs overstijgt. (Allesoverboekenenschrijvers, ∗∗∗∗).

Flaptekst van het boek met oorlogsverslagen van Virginia Cowles

Virginia Cowles deed ter plaatse verslag van Europese brandhaarden tijdens de Spaanse burgeroorlog en de eerste jaren van WO II – altijd op de juiste plaats op het juiste moment. Ze vertelt onder meer over vluchten onder granaatvuur in de Spaanse loopgraven; een ontmoeting met Hitler (‘een onopvallend mannetje’); roddelen met Churchill bij zijn goudvisvijver; dansen in het gebombardeerde Ritz; het lezen van The Intelligent Woman’s Guide to Socialism in een Sovjettrein; rendieren eten met guerrilla-skiërs, doodsangsten uitstaan in de glazen geschutskoepel van een Britse bommenwerper. De reportages van Cowles maken de lezer op een ongekende manier ooggetuige van de oorlog in Europa.

Bijpassende boeken en informatie

Christoph Schmidt – Dé EU bestaat niet

Christoph Schmidt Dé EU bestaat niet recensie en informatie over de inhoud van het boek over Europa. Op 2 mei 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het nieuwe boek over de Europese Unie van journalist Christop Schmidt.

Christoph Schmidt Dé EU bestaat niet recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Dé EU bestaat niet, Hoe democratisch is de Europese politiek? Het boek is geschreven door Christoph Schmidt. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud het politieke boek over de democratie van de Europese Unie, geschreven door journalist Christoph Schmidt.

Christoph Schmidt Dé EU bestaat niet

Dé EU bestaat niet

Hoe democratisch is de Europese politiek?

  • Schrijver: Christoph Schmidt (Nederland)
  • Soort boek: politiek boek
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 2 mei 2023
  • Omvang: 352 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 26,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over de EU van Christoph Schmidt

Zeg ‘de Europese Unie’ en het begrip ‘democratisch tekort’ is nooit ver weg. Voor veel burgers is de EU een ondemocratisch monster. De werkelijkheid is minder karikaturaal, zo blijkt uit Dé EU bestaat niet. Van migratiecrisis tot eurocrisis, van landbouwbeleid tot klimaatbeleid, van de inkoop van coronavaccinaties tot de eindeloze zomertijddiscussie en de sancties tegen Rusland: de ene keer steekt dat democratische tekort inderdaad de kop op, maar net zo vaak is er juist een tevéél aan democratie. Het boek (niet pro- en niet anti-EU) maakt de lezer op onderhoudende wijze een stuk wijzer over hoe de EU precies werkt – of juist niet.

Christoph Schmidt (1966) is politiek redacteur van Trouw. Van 2013 tot 2021 was hij voor diezelfde krant correspondent in Brussel.

Bijpassende boeken en informatie

Jan-Willem Anker – Boze zomer

Jan-Willem Anker Boze zomer recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Nederlandse roman. Op 26 april 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Jan-Willem Anker.

Jan-Willem Anker Boze zomer recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Boze zomer. Het boek is geschreven door Jan-Willem Anker. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Jan-Willem Anker.

Jan-Willem Anker Boze zomer Recensie

Boze zomer

  • Schrijver: Jan-Willem Anker (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 26 april 2023
  • Omvang: 208 pagina’s
  • Prijs: € 20,99
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Jan-Willem Anker

Henk-Jan is vader en redacteur van een eco-socialistisch tijdschrift. Onlangs is hij bij zijn gezin weggegaan en in een studio boven een bouwmarkt gaan wonen. Op een snikhete dag heeft hij een afspraak met zijn eerste liefde Karine, die tot zijn verrassing een steengoed antikapitalistisch essay voor zijn tijdschrift heeft ingestuurd. Zelfs na bijna twintig jaar rouwt Henk-Jan nog om de breuk met Karine. Hoe is dat mogelijk na al die tijd? Langzaam ontvouwt zich het onverwerkte verdriet dat Henk-Jan met zich meedraagt. De afspraak met Karine biedt hem een kans op verzoening. Maar zit Karine daar wel op te wachten?

Bijpassende boeken en informatie

Gerbrand Bakker – Moeder, na vader Privé-domein 324

Gerbrand Bakker Moeder na vader Privé-domein 324 Recensie en informatie over de inhoud van het autobiografische verhaal. Op 25 april 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het nieuwe autobiografische boek van de Nederlandse schrijver Gerbrand Bakker.

Gerbrand Bakker Moeder, na vader Privé-domein 324 recensie van Tim Donker

Mijn verhuis was een goede gelegenheid om hem eindelijk dat boek terug te geven. Het had daar maar gelegen, jaar na jaar, eerst op wat voor het de kamer van mijn dochter zou worden een werkkamer-in-wording was (al was er weinig wordends aan), later op de enorme boekenstapels tegen de muur van onze slaapkamer, later op zolder, later in een kast vlakbij de eetkeuken, later terug op zolder.

Het boek: Minder dan niks van Bret Easton Ellis, en te zeggen dat ik er in al die jaren geen letter in gelezen had zou maar een beetje overdreven zijn want ik had maar een paar zinnen gelezen. De hij van wie het boek was: Sergio. Dat was mijn toenmalige buur. Een goede mens, voor zover mensen echt goed zijn. Ach. Een akseptabele mens. Hij hield, net als ik, van lezen. Opmerkelijke literatuursmaak had hij. Voskuil. Grunberg. Faulkner. Knausgård. Alsof hij zijn smaak met zorg had laten samenstellen in de goedesmaakwinkel. Daar had hij dan vast die buitenissige whiksy’tjes die hij altijd had staan ook vandaan. Je wist meteen dat hij een lezer was.

Sommige avonden kwam ik bij hem over de vloer. Dan keken we een of andere muziekdocumentaire waarvan hij vermoedde dat mij die interesseren zou. Searching for the Wrong-eyed Jesus zag ik bij hem, en iets over Finse black metal. Dan dronken we bier, dan dronken we whisky. Dan praatten we wat. Over muziek, over boeken, over de mensen, over de dingen. Maar het mooiste vond ik het om hem op straat tegen te komen. Dan praatten we ook over muziek en boeken en de mensen en de dingen maar dan wist ik me gerust in de wetenschap dat ik altijd tegen hem kon zeggen dat ik ervandoor moest omdat ik de kinderen op moest halen, of boodschappen moest doen, of dat er nog het een of andere onduidelijke klusje binnenshuis op me wachtte (al moet ik zeggen dat hij het negen keer op tien was die zei dat het jammer was maar dat hij nu toch echt in de auto moest stappen, en dan stapte hij, in die domme auto van hem).

Hoewel hij nogal vaak uitweidde over het boek waarin hij op dat moment bezig was, en dat hij bijna altijd heel erg goed vond, en hij me nogal int begin van ons nabuurschap dat Easton Ellis boek uitleende, gaf hij me vrij zelden een direkte leestip. Hij benadrukte liever wat hij zelf goed vond. Eerder dan een zinnetje als “Dat is wel wat voor jou” uit zijn bakkes te wurmen, en dat was goed, want het angstzweet komt me altijd weer op de rug te staan van dat zinnetje.

Maar ik herinner me wel een keer. Ik herinner me zo’n fijne keer, zo’n keer op straat, zo’n gesprek dat dat onvermoed, onverwachts, ongepland ineens staat te groejen daar midden op het beton – en te weten dat je het op elk gewenst moment gewoon snoejen kunt. Het was een grijze dag geloof ik, of gok ik maar want er zijn meer grijze dagen dan andere. Sergio begon over Gerbrand Bakker. Of ik die kende. Of ik daar al wat van gelezen had, ooit. Want dat zou wel wat voor mij zijn. Dacht hij. Zei hij. Vond hij.

Als je de veertig gepasseerd bent, word je, denk ik, wat selektiever met tips. Want toen ik jonger was zoog ik het allemaal op. Ik wilde weten, lezen, horen, luisteren, kennen. Ik wilde het allemaal, in mijn boekenkast, in mijn seedeekast. Dit zou wat voor jou zijn, hoefde het maar te klinken en ik liep al. En dat was nog in de tijd dat je daar moeite voor moest doen. Of meer moeite toch dan een naam intikken op Google of YouTube of SoundCloud. Je moest naar de bibliotheek, of de boekhandel of naar een platenzaak. Je moest zoeken. In bakken of in rekken. En niet de moeite, of het zoeken is me tegen gaan staan. Maar dat het zo vaak mis was. En niet zo maar mis, maar faliekant mis. En dan stond ik daar, ontgoocheld, gedeprimeerd, verbijsterd…: deze rotzooi iets voor mij?, deze rotzooi iets voor mij??, deze rotzooi iets voor mij???, deze rotzooi iets voor mij????, wat voor beeld hebben die mensen dan van mij?????

Als je de veertig gepasseerd ben sta je daar meestal maar met je uitgestreken bek en je knikken en je jaja en je hm-m en je ik zal er eens naar kijken terwijl je denkt na mijn dood misschien. Maar als Sergio het zei, nam ik het iets serieuzer. Of toch: serieus genoeg voor SoundCloud of YouTube of Google. Een aantal dagen later. De kompjoetur, de zoekmasjiene, de naam. Gerbrand Bakker.

Ik kreeg een of andere blog ofzo, kan dat? Of hoe heet dat? Het ging over vogels. Het ging de hele tijd maar over vogels. Het was niet slecht geschreven maar het ging de hele tijd maar over vogels. Hum, ik dacht, een vogelaar. Ik heb iets tegen vogelaars. Zelf ken ik nog geen duif uit een zeemeeuw, en ik verdraag mensen die elke langsfladderende vogel op soortnaam kunnen benoemen slecht. Misschien is dat begonnen in mijn jeugd. Ik ben mijn hele leven al een verwoed kattenliefhebber geweest. Op een dag vertelde mijn vader mij dat hij als kind zeer bloedige kattenvallen plaatste omdat katten vogeltjes vingen, en hij zo dol op vogeltjes was. Het was voor het eerst dat ik walgde van mijn vader, en dat ik vogelliefhebberij in verband bracht met een abjekt karakter.

Mijn schoonfamilie maakte het, later, nog erger. Allemaal braafneuzerige, fantasieloze, saje, bekrompen, gezapige flauwgeesten, allemaal vogelliefhebbers, allemaal kattenhaters.

Vogelaars. Hum. Wat is er eigenlijk zo geweldig aan vogels? Alleen maar dat ze kunnen vliegen? Daar zijn ze niet de enigen in. En niet alles met vleugels moet meteen zo’n godvers lawaai maken in de ochtend hoor.

Ik vergat hem. Vergat Gerbrand Bakker. Vergat de vogelaar.

En dan, jaren later, jaren?, ja ik denk wel twee drie jaar later ofzo, ik sta daar, in de portiek van een flat, iemand drukt me Moeder, na vader in mijn handen. Een boek. Van Gerbrand Bakker. Onmiddellijk weet ik weer, was ik die verdomde vogelaar toch niet helemaal vergeten kennelijk! “Ik loop erin vast,” zegt degene die het boek in mijn handen drukt in ergens een portiek van ergens een flat ergens in de tijd op wat weeral een loodgrijze dag leek te zijn, “misschien is het wat voor jou.” Deze keer vond ik dan zinnetje niet eens zo erg.

Geen vogels? Ja. Wel vogels. En een vader, die 90 is, onkruid uit een droge sloot trekt, rugpijn krijgt, en dood gaat. En het daarna. En een moeder in dat daarna.

Moeder, na vader (hij zal wel erg gelukkig zijn geweest met die komma) is dagboekproza. Nee, het is geen dagboek. Het is het verslag van de tijd na vader. Maar stiekem is het toch dagboekproza. Ook na vader blijven de dagdagelijksheden doorgaan, en daarover kan gelezen worden in Moeder, na vader.

Ik heb iemand gekend die lijp was van schrijversdagboeken; zelve vind ik die meer dan eens wat zwaar op de hand worden. Met zo’n gast, zo’n schrijversgast die al op de eerste pagina van zijn dagboek in het vliegtuig naar Zuid-Amerika zit; zo’n gast, zo’n schrijversgast die onophoudelijk de politieke situaties in allerlei landen van voetnoten voorziet; zo’n gast, zo’n schrijversgast die steeds de dikke en moeilijke boeken die hij leest tot op de komma analyseert; zo’n gast, zo’n schrijversgast die het nooit kan laten met alle obligate filosofen te smijten die een mens maar bedenken kan. Alsof zo’n gast, zo’n schrijversgast op geen enkele dag gewoon maar in zijn tuin voor zich uit zit te staren en aan niks bijzonders denkt.

Hoe anders bij Gerbrand Bakker, zou ik bijna gezegd hebben.
Maar op het eind van dit dagboek dat geen dagboek is, is hij toch maar mooi naar Griekenland gevlogen om met een aantal andere auteurs een soort schrijvers-in-residentie achtige taak te vervullen.
En op tijd en stond praat hij in Moeder, na vader over de boeken die hij leest, en sommige zijn nog engelstalig ook! Een enkele maal komt het zelfs tot een heuse recensie (van een boek van Voskuil dan nog.
En ook van politiek wordt hier geplaudeerd.

En toch tiert het dagdagelijksisme herkenbaarder bij Gerbrand Bakker; dit hier zouden ook uw dagdagelijksheden kunnen zijn, of de mijne. Natuurlijk, we gaan niet allemaal naar het Boekenbal, we worden niet allemaal uitgenodigd voor Brommer op Zee of voor Nieuwsuur, we mogen niet allemaal voor Trouw een recensie schrijven waarin alles dat zweemt naar ik gewoon mag blijven staan, maar hee, de schrijver heeft ook een moeder en met die moeder voert hij heerlijk onzinnige en af en toe aandoenlijke telefoongesprekken. De schrijver heeft een man die soms M. en anders gewoon Marcel heet, en een hond die Floris heet. Hij heeft tantes en ooms, een familie-app vol gezeur, hij heeft met VT Wonen: Weer Verliefd op je Huis en De Grote Verbouwing een heel doorsnee “zondagavondroutine”, hij gaat eens uit eten, er komen eens vrienden of buren of familieleden over de vloer.

Moeder, na vader gaat wel over de vader, en meer nog over de moeder, maar ook, en misschien vooral, over de mens Gebrand Bakker. Een heel menselijk mens. Een, mogelijk, nabije mens. De schrijver werd me haast een bekende, geen vriend, dat niet, hoewel dat wel kan gebeuren met boeken als deze, laagdrempelig, oprecht, levensecht, een zekere dikte, over de driehonderd bladzijden, steeds maar weer getuige zijn van zijn leven, zijn verwanten, zijn gedachten, zijn bezigheden, dan kan, ik heb me erop betrapt, helaas, de schrijver als een vriend gaan aanvoelen, het soort vriend waarmee je alle vrijdagavonden in de kroeg zit (dat soort vrienden heb ik niet en heb ik nooit gehad maar ik kan me er niettemin iets bij voorstellen) en maar wat aanzevert over alles wat er deze week gebeurt is, op je werk en in je huis en in de wereld. Bakker bleef me ondanks de nabijheid van zijn schrijven toch op een zekere afstand (en ik denk dat Gerbrand Bakker daar blij om is). Geen vriend, maar een goede bekende, het soort van bekende dat je minimaal één keer per week op straat tegenkomt, als je naar de bakker gaat, ja, speciaal als je naar de bakker gaat (of zeg slager, ik wil niet de indruk wekken dat ik flauwe woordgrappen aan het maken ben met des schrijvers achternaam), zo iemand waarvan je na enige tijd alles weet – behalve misschien zijn naam (en na maanden en maanden van wekelijkse kletspraatjes op straat is het langzamerhand ook een beetje lullig om nog naar die naam te vragen).

Een bekende om mee te praten, te vragen hoe het ermee staat, te luisteren naar kleine gebeurtenisjes en wat grotere. Een bekende, ook, om mee te diskuteren. Want niet alleen over Bakkers bezigheden kun je hier lezen, veelal, ook geeft hij zijn visie op het nieuws en op wat daarin te berde wordt gebracht, op bepaalde patronen en verschijnselen, en op de humane kondisie in het algemeen.

En dan kun je het met hem eens zijn, of ook wel hardgrondig oneens – ik heb hier voor me zes kantjes met aantekeningen liggen waarin ik nu eens met veel enthousiasme onderschrijf wat Bakker op die-en-die pagina beweert maar dan weer, zij het zeldener, me opwindt over één van zijn meningen (op een of andere manier is de inkt daar dikker). Mijn oorspronkelijke idee was om mijn “diskussies” met Bakker onderdeel te maken van deze bespreking maar ik zie daar vanaf. Ook al omdat het zondagavond is, en laat, en koud, en ik wil graag nog iets nutteloos doen voor ik naar bed ga.

Laat ik het er dierhalve maar op houden dat ik het verrassend vaak eens ben geweest met wat Bakker in Moeder, na vader zoal beweert, dat ik hem verrassend vaak de vinger zeer goed op de zere plek van de tijdsgeest zag leggen, dat ik nogal eens moest lachen, dat ik nog vaak moet denken aan zijn woorden over het overmatig (en mijns inziens lichtvaardig) gebruik van het woord trauma, en die woorden zelfs aanhaalde niet lang geleden, het was vrijdag, het was regendag, de zoveelste regendag op rij, en ik zei En als het straks in de zomer weer drie weken droog is, gaan de mensen weer over een “droogteprobleem” beginnen, en we begonnen spreken over de paniekmaatschappij (gelukkig, weet ik, denkt diene mens hetzelfde als ik over de resente koronahysterie), ik begon over Bakkers uiteenzetting over trauma, hoe iedereen maar een trauma heeft, alles is trauma, we spraken, we dronken koffie, we lachten, later fietste ik doorheen de regen naar heeltemaal Leeuwesteyn toch wel zeker voor mijn eerste en mijn twede wijk en ik dacht Heeft die Gerbrand Bakker me toch maar mooi een heel fijn gesprek op een gruwelijke klotedag in de schoot geworpen.

Laat ik het erop houden dat ik Moeder, na vader met plezier gelezen heb. Ik kreeg het boek voor de zomer in handen (dus misschien werd het me toch niet op een loodgrijze dag in handen gedrukt), het is meegegaan naar Spanje, ik heb er overal in gelezen, ik heb er ook wekenlang niet in gelezen. Maar ik keerde altijd weer met plezier terug naar dit boek. En nu het uit is, mis ik het zelfs een beetje.

Nu het uit is, hoop ik die bekende snel weer eens tegen te komen als ik naar de bakker ga. Want het was altijd een plezier.


Gerbrand Bakker Moeder, na vader Privé-domein 324 recensie

Moeder, na vader

Privé-domein 324

  • Schrijver: Gerbrand Bakker (Nederland)
  • Soort boek: autobiografisch verhaal
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Reeks: Privé-domein 324
  • Verschijnt: 25 april 2023
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 25,99 / € 7,49
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van Gerbrand Bakker over zijn moeder

Het niet zozeer plotselinge als wel onverwachte overlijden van Gerbrand Bakkers vader bezorgde zijn moeder veel verdriet. Als je na vierenzestig jaar huwelijk alleen overblijft, is het bijna onmogelijk de draad nog op te pakken. ‘De fut is eruit.’ Maar het leven loslaten is ook nog niet zo makkelijk. Gerbrand Bakker beschrijft een jaar uit het leven van zijn verweduwde moeder en de familiaire dingen die daarmee samenhangen. Daarnaast beschrijft hij, net als in Jasper en zijn knecht en Knecht, alleen, zijn eigen dagelijkse leven, dat een nogal verrassende wending heeft genomen nadat er een man en een hond bij hem zijn ingetrokken.

Bijpassende boeken en informatie

Michael Pollan – Een plek voor jezelf

Michael Pollan Een plek voor jezelf recensie en informatie over de inhoud van het non-fictie boek. Op18 juli 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van A Place of My Own, geschreven door de Amerikaanse schrijver en journalist Michael Pollan.

Michael Pollan Een plek voor jezelf recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Een plek voor jezelf.  Het boek is geschreven door Michael Pollan. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek van de Amerikaanse journalist en schrijver Michael Pollan.

Michael Pollan Een plek voor jezelf recensie

Een plek voor jezelf

De architectuur van een dagdroom, het ontwerpen en bouwen van een huisje

  • Auteur: Michael Pollan (Verenigde Staten)
  • Soort boek: non-fictie
  • Origineel: A Place of My Own (1997)
  • Nederlandse vertaling: Koos Mebius, Lidwien Biekmann
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 18 juli 2023
  • Omvang: 368 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Recensie en waardering van het boek

  • “Fantastisch boek dat iedereen zal aanspreken. Pollan voert ons met humor mee op zijn avontuur.” (Chicago Tribune)
  • “Pollan wisselt behendig af tussen het vakkundig beschrijven van het bouwproces en informatieve kanttekeningen. Zijn beginnersstatus komt goed van pas, want hij stelt de vragen waar de meeste lezers antwoord op willen.” (The New York Review of Books)

Flaptekst van het boek over het bouwen van een blokhut van Michael Pollan

Een plek voor jezelf: is er iemand die niet op enig moment naar zo’n plek heeft verlangd, en die gedachten voorzichtig heeft gewogen tot ze een bewoonbare vorm kregen?

Twee jaar lang werkt Pollan aan zijn ultieme droom: het ontwerpen en bouwen – met zijn twee eigen onhandige handen – van een kleine eenkamerwoning in zijn tuin op het platteland van Connecticut: een plek om te lezen, te schrijven en te dagdromen. Poëtisch verweeft hij het gieten van fundering tot de timmerafwerking met filosofische bespiegelingen over de betekenis van een (t)huis en architectuur, de vraag wat ‘echt werk’ is in een technologische samenleving en hoe je leven vorm te geven.

Bijpassende boeken en informatie

Margo Jefferson – Het bouwen van een zenuwstelsel

Margo Jefferson Het bouwen van een zenuwstelsel recensie en informatie over de inhoud van de memoir. Op 16 mei 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van Constructing a Nervous System, het nieuwe autobiografische boek van de Afro-Amerikaanse schrijfster Margo Jefferson.

Margo Jefferson Het bouwen van een zenuwstelsel recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Het bouwen van een zenuwstelsel.  Het boek is geschreven door Margo Jefferson. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe boek van de Amerikaanse schrijfster Margo Jefferson.

Margo Jefferson Het bouwen van een zenuwstelsel Recensie

Het bouwen van een zenuwstelsel

  • Schrijfster: Margo Jefferson (Verenigde Staten)
  • Soort boek: memoir
  • Origineel: Constructing a Nervous System (2022)
  • Nederlandse vertaling: Jenny Mijnhijmer
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 16 mei 2023
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het nieuwe memoir van Margo Jefferson

In Het bouwen van een zenuwstelsel versplintert Jefferson zichzelf eerst en bouwt zichzelf vervolgens op door haar gelauwerde kritieken te vervlechten met de woorden van overleden familieleden, sleutelmomenten uit haar leven en gedramatiseerde berichten van mensen die haar in haar eenzaamheid vergezelden. Jazzklanken vormen de intieme en leerzame stem van een ouder. Bing Crosby en Ike Turner zijn twee van haar alter ego’s. Zo ontstaat een remix van haarzelf in een nieuwe, met leven overgoten, muzikale vorm.

Bijpassende boeken en informatie

Christophe Bell – Geloof me maar

Christophe Bell Geloof me maar recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Vlaamse roman. Op 13 juni 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de tweede roman van de Belgische auteur Christophe Bell.

Christophe Bell Geloof me maar recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Geloof me maar. Het boek is geschreven door Christophe Bell. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe roman van de Belgische schrijver Christophe Bell.

Christophe Bell Geloof me maar recensie

Geloof me maar

  • Auteur: Christophe Bell (België)
  • Soort boek: Vlaamse roman
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 13 juni 2023
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Christophe Bell

‘Ik laafde de dorstigen en stelde me geen vragen bij hun dorst,’ aldus de verteller in de roman Geloof me maar. Hij werkt als barman in een kroeg en observeert zijn klandizie met een meedogenloze blik. Langzaam maar onafwendbaar komen details los over de bekentenis die hij de lezer al meteen heeft gedaan: ‘Ik heb een moord gepleegd. Dat hebt u in de kranten gelezen. Het is dus geen geheim. Het is ook niet belangrijk.’ In pulserende en hallucinante hoofdstukken die de vorm aannemen van een verweer tijdens een rechtszitting gaat het over dood en liefde en al het onzegbare waarvoor toch woorden moeten worden gevonden.

Bijpassende boeken en informatie

Lola Lafon – Als je naar dit lied luistert

Lola Lafon Als je naar dit lied luistert recensie en informatie boek over een nacht in het Achterhuis. Op 12 april 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers Quand tu écouteras cette chanson, het bekroonde boek over Anne Frank van de Franse schrijfster Lola Lafon.

Lola Lafon Als je naar dit lied luistert recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Als je naar dit lied luistert, Een nacht in het Achterhuis. Het boek is geschreven door Lola Lafon. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het bekroonde boek over Anne Frank van de Franse schrijfster Lola Lafon.

Recensie van Paulien Weikamp

Als je naar dit lied luistert is een bijzonder boek. Aan het woord is Lola Lafon. Ze vertelt over haar nacht in het beroemde Achterhuis, daar waar Anne Frank zat ondergedoken. Een nacht in haar eentje op deze bijzondere plek.

Tijdens het lezen kreeg ik bezoek van een heel scala aan gevoelens die soms één voor één op mijn deur bonsden en soms allemaal te gelijk.

Zo werd ik meteen overvallen door wat ik misschien het beste kan verwoorden als weerstand. Waarom zou ik een boek willen lezen van iemand die zichzelf bewust laat ‘opsluiten’ in een ruimte waar een ander zoveel jaar geleden echt zat opgesloten. Regelmatig dacht ik in het begin: wie is die Lola Lafon wel niet dat ze vindt dat ze dit moet doen? Waarom trekt ze de aandacht naar zichzelf en niet naar het meisje om wie het eigenlijk gaat? Waarom moet ik over haar worstelingen lezen terwijl de geest van Anne Frank overal hangt in dit gebouw? Wat zou Anne Frank hier zelf van vinden?

En daar was het volgende gevoel. Schaamte. Ik schaamde me ervoor dat ik wel eens even zou bedenken wat Anne Frank van dit alles zou vinden. Dat ik vond dat ik zomaar in haar schoenen kon staan. Of in die van Margot, Annes zus, met wie de schrijfster net als ik zelf, veel meer gemeen heeft. Hoe kon ik weten wat zij voelden?

Ik voelde ook irritatie. De schrijfster lijkt erg te willen benadrukken dat het geen feest was in het Achterhuis en dat Anne Frank heel goed wist wat er zou gebeuren als ze zou worden verraden. Ik voel een neiging om heel hard te roepen…duh! Wat een naïviteit om te denken dat er ook maar iemand  die dit boek leest zou denken dat het allemaal wel meeviel.

Regelmatig was ik verbaasd. Bijvoorbeeld om te lezen over wat er gebeurde nadat Otto Frank het dagboek van zijn dochter had gevonden en het werd uitgegeven. Hoe theatermakers en filmmakers ermee aan de haal gingen en dat nu nog steeds doen. Hoe ze het verhaal oppoetsten tot een beter verteerbare geschiedenis. In de eerste film werd niet eens getoond dat Anne Frank was overleden in Auschwitz omdat het testpubliek dat wel erg negatief vond.

Ik was ook zeer geïntrigeerd, ik werd steeds nieuwsgieriger naar Lola Lafon. Wie is zij? Ze trok me steeds meer het verhaal in. Het lukte me steeds beter om over mijn irritatie en weerstand heen te stappen en me open te stellen voor haar. Voor de geschiedenis van haar familie. Langzaam aan werd ik meegevoerd in haar verhaal. Lola Lafons grootouders waren joods, ook zij zijn gevlucht, ook zij moeten familieleden missen. Ook zij voelen wat de filosofe Sybille Krämer schreef: ‘De aanwezigheid van het spoor getuigt van de afwezigheid van wie of wat het spoor heeft gevormd. Sporen tonen niet wát afwezig is, maar dát het afwezig is.’ (blz. 48) Maar niet alleen haar grootouders voelen dit. Lola Lafon voelt het zelf ook. Hoe meer ik las over haar geschiedenis, haar tevergeefse dans om uit de sporen te blijven, hoe meer bewondering ik voelde voor haar.

Met bewondering wil ik eindigen. Wat moedig van Lafon om juist dit te doen. Slapen op een plek waar de geschiedenis zo verpletterend is. Wat knap dat ze overeind blijft en voor ogen houdt waarom ze dit doet. Net als Anne Frank wil ook zij schrijven. Ze zegt: ‘Waarom kiest iemand voor de eenzaamheid van het schrijven, waarom zoveel tijd steken in onwerkelijke maar echte levens, in personages die dood nog levend zijn? Schrijven is niet echt een keuze, het is een bekentenis van onmacht. Je schrijft omdat je de werkelijkheid op geen andere manier weet te vatten. Leven zonder schrijven gaat me niet af, het is als een te wijd kledingstuk dat me in de weg zit. Soms moet je de ruimte inkrimpen om de echo te horen. Waarom schrijft iemand? Misschien valt daarop te antwoorden in de ontkennende wijs: als we niet schrijven, liggen de barsten schrijnend open, dus schrijven we.’ (blz.68)

Prachtig. Gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).


Lola Lafon Als je naar dit lied luistert Recensie

Als je naar dit lied luistert

Een nacht in het Achterhuis

  • Schrijfster: Lola Lafon (Frankrijk)
  • Soort boek: non-fictie
  • Origineel: Quand tu écouteras cette chanson (2022)
  • Nederlandse vertaling: Katrien Vandenberghe
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 12 april 2023
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 20,00 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Prix Décembre 2022
  • Prix Les Inrockuptibles 2022
  • Waardering: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van het boek over Anne Frank van Lola Lafon

Op 18 augustus 2021 brengt Lola Lafon de nacht door in het Anne Frank Huis. Preciezer: in het Achterhuis. De schrijfster realiseert zich dat Anne Frank en het Achterhuis een verhaal vormen dat zo wereldwijd bekend is geworden dat eigenlijk niemand het meer kent. Het is getransformeerd in een of meerdere mythes die de werkelijkheid vervormen of overschaduwen. Is Anne Frank een verhaal van hoop? Is haar dagboek een getuigenis of misschien toch eerder het manuscript van een ambitieuze jonge schrijfster? De leegte die de museumbezoeker kan ervaren, bestaat niet echt. Lafon komt daar achter tijdens haar nacht waarin het nodige tot leven komt in het Achterhuis.

Bijpassende boeken en informatie