Tag archieven: Turks-Nederlandse schrijver

Murat Isik – In de mist van Golden Gate Park

Murat Isik In de mist van Golden Gate Park recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Nederlandse roman. Op 27 februari 2024 verschijnt bij uitgeverij Ambo | Anthos de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver van Turkse afkomst Murati Isik.

Murat Isik In de mist van Golden Gate Park recensie en informatie

Op 11 september 1977 werd Murat Isik geboren in Izmir, een stad in het westen van Turkije. Zijn ouders maakten deel uit van een alevitische Zaza-gemeenschap. Wat een van de redenen was waarom het gezin kort na de geboorte van Murat naar Nederland emigreerde. Zijn vader die atheïst en communist was, ging toch weer in Izmir wonen, maar overleed l vijf maanden na zijn terugkeer in Turkije.

Murat die in Nederland bleef, studeerde al eerder rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn debuutroman Verloren grond waarvoor hij de Bronzen Uil ontving verscheen in 2012. Wees onzichtbaar, zijn tweede roman uit 2017, bracht hem de Libris Literatuurprijs 2018. De redactie waardeerde het m=boek met ∗∗∗∗ (uitstekend). Voor de Boekenweek 2019 schreef hij het Boekenweekessay Mijn moeders strijd, gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Begin 2024 verschijnt zijn nieuwe roman In de mist van Golden Gate Park bij uitgeverij Ambo | Anthos.

Murat Isik In de mist van Golden Gate Park recensie

In de mist van Golden Gate Park

  • Schrijver: Murat Isik (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Ambo | Anthos
  • Verschijnt: 27 februari 2024
  • Omvang: 704 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 34,95 / € 19,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Murat Isik

In de mist van Golden Gate Park is de schitterende nieuwe roman van Murat Isik, een epische vertelling over het zoeken naar vrijheid en autonomie, het vinden van een grote liefde, de wording van een schrijver en de onoverkomelijke banden met je familie.

Zomer 2001. Metin Mutlu gaat studeren in San Francisco. Met het betreden van deze nieuwe wereld is hij vastbesloten zijn oude zelf achter zich te laten: in plaats van een verlegen toehoorder wil hij in Amerika een zelfverzekerde en daadkrachtige man worden. Een paar weken na zijn aankomst, op Metins vierentwintigste verjaardag, vinden de aanslagen van 11 september plaats.

Metin studeert internationaal strafrecht, maar het idee dat hij zijn leven zal slijten als jurist benauwt hem. Hij stort zich daarom vol op het keuzevak Creative Writing, waar hij de mysterieuze Joan Springfield ontmoet, een briljante doch getroebleerde studente voor wie hij als een blok valt. Zijn nieuwe vrije leven lijkt Metin goed af te gaan. Totdat onaangename ontwikkelingen in San Francisco én op het familiefront zijn verblijf in een heel ander licht stellen.

Murat Isik Wees onzichtbaar Recensie Roman over de BijlmerLibris Literatuurprijs 2018 Winnaar

De jury onder leiding van Abdelkader Benali heeft de roman van Murat Isik – Wees onzichtbaar die is verschenen bij Uitgeverij Ambo | Anthos uitgeroepen tot winnaar van de Libris Literatuurprijs 2018. De redactie heeft Wees onzichtbaar als eerder gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend). Een uitgebreide recensie kun je lezen op de pagina…Murat Isik Wees voorzichtig recensie >

Bijpassende boeken en informatie

Erdal Balci – De wedergeboorte

Erdal Balci De wedergeboorte recensie en informatie over de inhoud van de dystopische roman van de Turks-Nederlandse schrijver. Op 26 oktober 2023 verschijnt bij uitgeverij De Geus de nieuwe roman van Erdal Balci.

Erdal Balci De wedergeboorte recensie en informatie

Erdal Balci is op 15 januari 1969 geboren in Ardahan de hoofdstad van de gelijknamige provincie in Turkije. Toen hij ongeveer elf jaar was emigreerde samen met zijn ouders naar Nederland. Het gezin met vijf kinderen ging in Utrecht wonen. Nadat hij de lerarenopleiding had gevolgd stapte hij over naar de studie journalistiek. Hij werkte voor een aantal kranten en tijdschriften zoals Vrij Nederland, de Volkskran, Nieuwe Revu, Trouw, De Standaard en De Groene. In 1998 werd hij correspondent in Turkije voor dagblad Trouw. Hier combineerde hij zijn werk als journalist met het schrijverschap. Omdat hij het belangrijk vindt dat zijn kinderen in vrijheid opgroeien verhuisde hij met zijn gezin na zestien jaar Istanboel terug naar Utrecht.

In 2007 verscheen zijn eerste boek De kinderen van Attila : een boek over de geschiedenis van het hedendaagse Turkije. Gevolgd in 2009 door Vandaag geen pont, het tweede non-fictie boek over zijn geboorteland. Zijn debuutroman De mooiste leugen verscheen in 2012 waarna in 2015 zijn tweede roman Simonehh en mijn tweelingbroer uitkwam. Samen met Froukje Santing schreef hij Vechtscheiding, hoe Erdogan de Turkse gemeenschap splijt uit 2017. Zijn voorlaatste roman De gevangenisjaren verscheen in 2021. En nu is er zijn vierde roman waarover je op deze pagina alle informatie kunt vinden.

Erdal Balci De wedergeboorte recensie

De wedergeboorte

  • Auteur: Erdal Balci (Nederland)
  • Soort boek: dystopische roman
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 26 oktober 2023
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 21,99 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Erdal Balci

Met de Grote Verhuizing heeft zowat de hele wereldbevolking zich teruggetrokken op het Europese continent. Om het klimaat te redden is de rest van de aarde teruggegeven aan dier en plant. Maar aan de strenge Europese regels en principes heeft de eigenzinnige Aziz zich niet gehouden. In het voorjaar van het jaar 2128 vertrekt hij naar de plek waar de aanhangers van de oude wereld broeden op revanche.

In De wedergeboorte heeft Erdal Balci diep gegraven in de menselijke ziel, om te laten zien dat het vinden van geluk voor de mens niet minder radicale actie vereist dan bij de redding van de aarde.

Erdal Balci De gevangenisjaren RecensieErdal Balci (Turkije, Nederland) – De gevangenisjaren
sociale roman
Waardering redactie ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
Leerzaam, interessant, boeiend, moedig en uitstekend geschreven zelfonderzoek…lees verder >

Bijpassende boeken en informatie

Saban Ol – De laatste voorstelling

Op 2 september 2023 verschijnt bij Uitgeverij Jurgen Maas de de roman De laatste voorstelling van de Turks-Nederlandse schrijver Saban Ol. Nadat de roman gelezen is kun je hier de recensie en waardering lezen van Şaban Ol De laatste voorstelling. Bovendien is er aandacht voor boekbesprekingen van anderen.

Saban Ol De laatste voorstelling

Acteur, regisseur en dichter Şaban Ol is in 1961 geboren in Turkije. Nadat hij in 1978 naar Nederland emigreerde volgde hij hier een opleiding voor regie. Hij werd theatermaker wat in 2000 leidde tot oprichting van Theater RAST. Tegenwoordig is hij actief met het in Amsterdam-West gevestigde  huisgezelschap van Podium Mozaïek. Bovendien vertaalt hij toneelteksten. Als schrijver publiceerde hij een aantal dichtbundels.

Zijn debuutroman De laatste voorstelling verschijnt op 2 september 2023 bij uitgeverij Jurgen Maas. De oorspronkelijk in het Turks geschreven roman is in het Nederlands vertaald door Erhan Gürer.

Saban Ol De laatste voorstelling

De laatste voorstelling

  • Auteur: Şaban Ol (Turkije, Nederland)
  • Soort boek: Turkse debuutroman
  • Nederlandse vertaling: Erhan Gürer
  • Uitgever: Uitgeverij Jurgen Maas
  • Verschijnt: 2 september 2023
  • Omvang: 286 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 21,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de eerste roman van Şaban Ol

De laatste voorstelling vertelt het verhaal van acteur en regisseur Erhan Aksoy, die dagelijks in zijn theater in het centrum van Istanbul op de planken staat met zijn toneelstuk De droefheid der dingen. Op een dag krijgt Aksoy bezoek van een zekere Ender, een man die zijn toneelstuk al 157 keer gezien zegt te hebben gezien. Het is een zonderlinge man, maar stel je eens voor, denkt Aksoy, dat hij erachter kan komen wat Ender zo boeit in het stuk. Als hij dat geheim kan ontrafelen, is er misschien nog hoop voor zijn theater!

Hij probeert zich te verplaatsen in deze Ender en laat zich al snel meeslepen: een kleine aanpassing hier, het schrappen van een pauze daar. Voordat hij het weet lijken het stuk en de toekomst van zijn theater uit zijn handen te glippen. Maar als hij zich verzet tegen de ideeën van Ender, blijkt hij opeens een dunne lijn te bewandelen tussen zijn artistieke en culturele leven en de duistere kanten van het bestaan, in criminele nachtclubs met louche praktijken en zwendelaars.

Voor wie staat Aksoy nu eigenlijk op de planken? Maakt hij zijn kunst voor het publiek, voor zijn land, of toch vooral voor zichzelf? De laatste voorstelling bevraagt  – even komisch als urgent – de politieke en maatschappelijke aspecten van het artistieke leven, in Turkije, en ver daarbuiten.

Bijpassende boeken en informatie

Ali Şerik – Land van weemoed

Ali Şerik Land van weemoed recensie en informatie over de inhoud van de poëtische vertelling over de eerste gastarbeiders, Op 1 september 2022 verschijnt bij uitgeverij U2pi, Land van weemoed, het boek van de Turks-Nederlandse schrijver en dichter Ali Şerik.

Ali Şerik Land van weemoed recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van het epos van een vergeten generatie, Land van weemoed.  Het boek is geschreven door Ali Şerik. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek van Ali Şerik.

Recensie van Tim Donkers

Nacht. Absolute duisternis. Starend naar een plafond dat feitelijk niet te zien is. Wakker. Oja. Klaarwakker. Ik weet niet hoe laat het is, vermoed dat het rond drieën is. Misschien gaat de slaap zich nog aandienen deze nacht. Misschien ook niet. Voorlopig lig ik hier, en vraag ik me dingen af. Hoe heette ook alweer de conciërge op de vorige school van mijn kinderen? Of het zusje van Vita? Waarom realiseer ik me niet elke dag wat een fantastische plaat When in vanitas is? Wat zal ik maken van dat restantje kip, paella of mexicaanse kip? Heb ik het licht in de hal wel uit gedaan? En wat moet ik aan met die bespreking van Land van weemoed?

Want o. Dit is mooi. Land van weemoed. Ali Şerik. Ja mooi. Het is een boeklang poëem nee het is een hybride roman nee het is schierbeekiaans proza. Het is in het oosten van Turkije. Een eeuw, de vorige, is nog niet ten einde. Een dorp, ergens in de bergen. “Hier in dit godverlaten landschap / houden de bergen waarachtig niet van mensen”, zo luidt de openingszin en die is er meteen op. Şerik maakt het dorpsleven in deze onherbergzame streken voelbaar middels Yusufkadir en zijn vrienden Mehmet, Kemal en Ahmet en hun familieleden, verwanten en dorpsgenoten (kleurrijk is bijvoorbeeld de dorpsgek Halil Amca – die later nog tot heilige wordt uitgeroepen). Het leven in het dorp is eenvoudig – meer dan het hoognodige is er niet. Şerik neemt de tijd om alles zo zorgvuldig mogelijk te schetsen in een taal die soms de vorm aan lijkt te nemen van gezangen:

“De zigeunervrouwen kunnen uit handpalmen de volmaakte toekomst / voorspellen voor twee eieren. / Zij kunnen in handpalmen vooruitblikken of je man je trouw blijft / voor twee eieren. / Zij kunnen in handpalmen je zorgen herkennen / voor twee eieren. / Zij kunnen het boze oog uitdrijven / voor twee eieren.”

en:

“Hier droogt men groente en fruit, de winter is lang.
Hier droogt men verhalen, de winter is lang.
Hier droogt men idealen, de winter is lang.
Hier droogt men vlees, tarhana, de winter is lang.
Hier droogt men loyaliteit en achterdocht
de winter is lang.
Hier droogt men hartzeer, huidhonger
de winter is lang.”

en:

“Hij heeft een transistorradio gekocht / waar hij stilletjes van droomde. / Een radio die je verbindt met de wonderbaarlijke stad / een radio die je verbindt met de uiteinden / van de provincie, een radio die je verbindt / met het fabelachtige gehele land / een radio die je verbindt / met de grenzeloze planeet. / De onmetelijke wereld wil Yusufkadir zien. / Hij heeft veel gehoord over de continenten / in Australië hebben ze kangoeroes / ze lopen op hun achterpoten / springend bewegen ze zich voort / hebben een buidel waarin hun nakomelingen opgroeien. / Raar, denkt Yusufkadir / dat God zulke dieren schept. / Je hebt in de oceaan de blauwe vinvis zo groot als drie huizen / zachtaardige dieren zijn het. / Raar, denkt Yusufkadir / dat God zulke dieren schept. / Je hebt in Afrika de witte neushoorn zo sterk als honderd man / ze worden bejaagd vanwege hun wonderen verrichtende horens. / Raar, denkt Yusufkadir / dat God zulke dieren schept. / Je hebt pinguïns die niet kunnen vliegen en leven op het ijs / leven in een wereld waarin de mens / het niet volhoudt door de kou. / Raar, denkt Yusufkadir / dat God zulke dieren schept. / Hij wil ze zien, wil naar al deze landen / maar eerst wil hij hun geluiden horen op de radio.”

Ja dit is mooi. Dit is heel mooi. Dit is poëties, melodies, ritmies, dit is beeldend, dit spreekt nee jankt nee zingt – Şerik bespeelt de taal als een viool. Onder zijn klanken ontstaat een beeld van een plek en een tijd waar het leven trager was, gericht op onmiddellijke noden – er is gemeenschapszin, er is eten, er is diepe liefde. Maar ook uithuwelijken, schande, eer, wraak, agressie, geweld, onvrijheid, bekrompenheid. Dat is er ook en Şerik poetst het niet weg.

Later emigreren veel dorpelingen naar Nederland en dat geeft de schrijver de gelegenheid het Nederlandse volk een spiegel voor te houden. Het is halfweg de twintigste eeuw. en de onvrijheid van de Nederlandse vrouw is niet ver verwijderd van de onvrijheid van de vrouw in het Turkse dorp dat net verlaten is. De Wet Handelingsonbekwaamheid, bijvoorbeeld. Stel je voor: je wordt toevallig met een baarmoeder geboren, nou dan mocht je tot diep in de jaren vijftig niet werken, reizen of dingen kopen zonder toestemming van iemand die toevallig géén baarmoeder had. De baarmoederlozen lieten wel een handjevol boodschappengeld achter want ja “de man kan moeilijk de hele dag thuis blijven om bakker en melkboer te betalen, hij heeft wel wat beters te doen” schreef een blad dat zich Vrij Nederland noemt (let op dat “vrij”) (iedereen vrij behalve vrouwen) nog in 1949, niet de oertijd.

Land van weemoed is lokaal en mondiaal, is politiek en opiniërend, is actueel en histories. Leer iets over de geschiedenis van Turkije, leer iets over de geschiedenis van Nederland (met al zijn feilen), leer via de radio van Yusufkadir iets over de geschiedenis van de wereld. Laat je verleiden door de muzikale taal van Ali Şerik, geef je over aan een roman van een type dat we sedert Schierbeek niet veel meer gezien hebben. Laat de personages je huis in stappen, aanhoor hun verhalen, voel hun tragiek. Men spreekt wel over the great American novel, men spreekt ook wel over the great European novel; dit zou the great Turkish novel kunnen zijn, of the great migration novel.

Zou kunnen. Zou allemaal kunnen.

O, Ik dacht ook aan Elio Vittorini. In de schaduw van de olifant. Ook een prachtboek ja. Vittorini en Şerik hebben dezelfde kleuren op hun palet. Şerik een Turks-Nederlandse Vittorini?

Zou kunnen. Zou allemaal kunnen.

Had gekund misschien. Ware het niet. Ja en dit is dus waarmee ik worstelde die slapeloze nacht. Want dit boek, dit Land van weemoed, dit verdomd fraje prachtboek is echt te lang. Ja. Sorry. Ik kan het niet mojer brengen. Het is met 423 bladzijden ruim tweehonderd bladzijden te lang. 423 bladzijden, zo dik bakte Schierbeek ze ook niet (ik vond Een grote dorst al iets te lang en die klokt geloof ik ergens over de tweehonderd). Ik heb de laatste 150 bladzijden met lichte tegenzin gelezen. Of tegenzin is het woord niet. Maar het gevoel heette wel “dit boek mag nou wel een keer klaar zijn”. De zoveelste goedhartige persoon wordt geïntroduceerd, ja iedereen is maar moedig en sterk en prachtig en vaardig en vindingrijk, en al die namen worden steeds voorafgegaan door dat soort bijvoeglijke naamwoorden. En weer eens gaat er iemand dood, en weer is er een groots drama, en weer wordt een landschap uiterst dichterlijk beschreven en in die laatste 100, 150 of 200 bladzijden wilde ik nog wel eens denken Ja nou wéét ik het wel. En dat is jammer. Dat is doodjammer voor een boek dat eigenlijk heel erg mooi is, lezenswaard, ook tot op de laatste bladzijde.

Dus. Hum. Ja.

Er had geschrapt moeten worden. Misschien. Al weet ik dat dat moeilijk is. De woorden zijn je lievelingen, die wil je niet doden. Maar zijn er geen redacteuren daar bij dat U2pi, het is toch “schrijven doe je alleen maar uitgeven doe je samen”?, en er was toch ook iets over “weten wat het boek nodig heeft”, iets met een kasteel en kwam dat kasteel uit Harry Potter eigenlijk?, ik weet nagenoeg niets van Harry Potter.

De treinscéne is wat lang. Misschien had daar een mes in gekund. Hoewel. In de portretteringen van de passagiers toont Şerik wel zijn genie. Wat een meesterlijk verteller is hij! Iedereen in de trein wordt met een levensgeschiedenis bedacht. Zelfs de dansende beer voor het station van Ankara krijgt een liefdevolle gestalte.

Naja. De stompzinnige, oubollige, vervelende, ellenlange kitschgedichten in de bundel die Yusufkadir leest in het pension in Nederland hadden er in ieder geval wel uit gemogen (“Waarom houdt de tomaat zo hevig van de kleur rood”???, kom op, in ernst?) maar dat had geen honderden zelfs geen tientallen pagina’s gescheeld. Maar het is niet aan mij om aan te wijzen wat weg had gekund zonder dat het boek aan kracht zou inboeten, zijn er geen redacteuren daar bij dat U2pi?

Land van weemoed had ook uitgegeven kunnen worden als sieklus, trilogie, tweeluik, weetikveel, of gewoon het volgende boek verder gaan in dezelfde trant, er zijn zoveel schrijvers die in hun nieuwe boek de draad oppakken waar ze hem in het vorige hadden laten liggen. Het Nederland-deel had met gemak een los boek kunnen zijn, ik zeg maar wat.

Maar nogmaals: het zeggen is niet aan mij. Zijn er geen redacteuren daar bij dat U2pi?
(en nog even iets: een paginanummer op een witpagina plaatsen is lelijk)
(en nog even iets: de noten haperen soms)
(en nog even iets: dit boek is niet geheel vrij van spel- dan wel zetfouten)

(en nog even iets: dat openpoëziefonds waar zogezegd ook ruimte zou zijn voor experimentele poëzie, dat is allemaal heel mooi, maar hoe moet ik weten welke bundel spek voor mijn bek zou kunnen zijn? puur op titel, op omslag, of omdat ik de naam van de dichter mooi vind? is het nu echt zo ondenkbaar om even wat gedichten per bundel op de site te plaatsen?)

Niet alleen is het zeggen niet aan mij, het zeggen is nu reeds mosterd na de maaltijd. Daarom zeg ik dit. Lees dit boek. Lees het. Jullie. Allemaal. Misschien is jullie allemaal niet bespreker. Dat is goed, dan maakt het niet uit. Dan kun je dit lezen tot de klok 2032 slaat. En presies dat wil ik aanraden. Schaf dit boek aan, het is een mooi boek, het is een uniek boek. Schaf het aan en het leg het op een tafeltje. Het soort van tafeltje dat daar maar staat, niemand weet waarom het daar staat, het wordt nergens voor gebruikt. Het zou schelen als het een tafeltje op het eerste of het twede verdiep is. Een tafeltje in een kamer waar niet dagelijks iemand komt. Zodat je dit boek erop kunt leggen en er zeker van zijn dat onverlaten er niet iets bovenop zullen leggen. Zodat je kunt pakken. Dit boek. Als er ijs op de ruiten staat en je denkt aan een ochtend met een heet bad met een goed boek. Als het de eerste echt moje dag van het jaar is en je denkt aan een middag in het park met een goed boek. Als iedereen in huis om welke reden dan ook al vroeg op bed ligt en je denkt aan een lange avond met muziek en een goed boek. Dit boek. Laat het dit boek zijn. Lees het, lees het soms, lees het traag. In 2032 zul je denken: ik héb me toch een mooi boek gelezen!


Ali Şerik Land van weemoed recensie

Land van weemoed

Epos van een vergeten generatie

  • Schrijver: Ali Şerik (Turkije, Nederland)
  • Soort boek: gedichten, poëzie
  • Uitgever: U2pi
  • Verschijnt: 1 september 2022
  • Omvang: 421 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 22,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Tim Donker recensie: Dit boek. Als er ijs op de ruiten staat en je denkt aan een ochtend met een heet bad met een goed boek. Als het de eerste echt moje dag van het jaar is en je denkt aan een middag in het park met een goed boek. Als iedereen in huis om welke reden dan ook al vroeg op bed ligt en je denkt aan een lange avond met muziek en een goed boek. Dit boek. Laat het dit boek zijn. Lees het, lees het soms, lees het traag. In 2032 zul je denken: ik héb me toch een mooi boek gelezen!…lees verder >

Flaptekst van het boek van Ali Şerik

Land van Weemoed is een poëtische vertelling over de eerste generatie gastarbeiders, hun vrouwen, kinderen en familie, die begint in het bergachtige Oost-Turkije. Het verhaal schetst de mensen, hun dagelijkse leven en onderlinge relaties, in een dorp waar met de komst van de radio de moderniteit zijn intrede doet. De wereld wordt groter, horizonten verschuiven en een aantal gaat werken in landen ver weg, zoals Nederland, zo anders dan het land van herkomst.

Dit boek vertelt de onvergetelijke levensverhalen van velen, zoals die zich ontvouwen tegen de achtergrond van de geschiedenis, in verhalende poëzie die rijkelijk leeft en ademhaalt. Het zijn verhalen die, net als de mensen uit die eerste generatie, nu langzaam uit het leven verdwijnen. Deze beeldende vertelling is geschreven voor iedereen die van poëtische taal houdt en belangstelling heeft voor de recente geschiedenis.

Bijpassende boeken en informatie

Erdal Balci – De gevangenisjaren

Erdal Balci De gevangenisjaren recensie en informatie over de inhoud van de autobiografische roman. Op 9 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij De Geus de nieuwe roman van de Turks-Nederlandse schrijver Erdal Balci.

Erdal Balci De gevangenisjaren recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De gevangenisjaren. Het boek is geschreven door Erdal Balci. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe autobiografische roman van de Turks-Nederlandse journalist en schrijver Erdal Balci.

Een ernstig indrukwekkende autobiografische roman, die begint in Ardahan, een stadje in het Noordoosten van Turkije, Daar waar de winters een half jaar duren en daar waar Erdal een van de vijf kinderen is door hun vader vanuit Nederland onderhouden. Hij begaat daar twee grote zonden.

Eén, hij offert zijn lievelingskoe Bakziz die ontsnapt is op de dag van het offerfeest en hij gaat haar zoeken, en twee, zijn beste vriend Ali komt om in een sneeuwstorm en dat is zijn schuld. Met deze twee grote zonden komt hij, tien jaar oud met zijn moeder en de andere vier naar Utrecht. Op weg naar de vrijheid, naar ontwikkeling, naar een beter leven.

Maar niets is minder waar. Dit gezin wordt eigenlijk vanaf dag één min of meer geterroriseerd door de Nederlands Turkse” maffia”. Zij die hier al heel lang wonen en zich de mores van een “ goed Turks Islamitisch gezin” hebben eigen gemaakt. En zo ontstaat er een angstcultuur in zijn gezin. “ Let op de meisjes, nee geen strakke broeken, nee geen make-up, nee, niet met Nederlandse kinderen, en wat te denken van een Islamitische school, en moet Erdal niet op zaterdag naar de Koranschool? Nee, geen patat. Kan immers in foute olie gebakken zijn!

Zij gelooft in hem, stimuleert hem, en ja, hij wordt verliefd op haar

Intussen wordt Erdal zijn moeders gids. Op zaterdag mee naar de markt en soms ook naar de lapjesmarkt. Ja, altijd met een Turkse “vriendin” in hun kielzog. Want er moet wegwijs gemaakt worden in het oerwoud van “Westerse” dus foute artikelen. En Erdal, hij gebruikt zijn ogen onderweg. Mijmert bij de prachtige grachtenpanden waar zij langslopen. Prachtig schrijft hij hierover.” Destijds had ik niet van Vermeer en Rembrandt gehoord, maar ik wist zeker dat begenadigde schilders hadden besloten deze huizen schouder aan schouder langs de grachten neer te zetten, als een gedicht van de dans tussen de regen die op het water viel en het zonlicht dan kwam en ging. ” (pagina 46) Maar Erdal heeft ook geluk. Hij krijgt bijles Nederlands van Floor. Zij gelooft in hem, stimuleert hem, en ja, hij wordt verliefd op haar. Maar oh, zo’n grote kloof te overbruggen.

De vrijheid lonkt. Eerst Mavo en dan Havo en dan de school voor journalistiek. Met Turkse vrienden aan de haal. Mooie en minder mooie avonturen beleven met elkaar. En intussen ingeklemd zitten. Ja al deze jongens. Tussen vrijheidsdromen en verplichtingen aan hun Islamitisch/Turkse cultuur. De terreur van de omgeving. En zelf ook halfslachtig zijn. De zusjes verbieden mee op schoolkamp te gaan,  gemengde schoolfeesten te bezoeken. En zelf hoeren en sloeren waar en als het kan. Met elkaar feesten maar ieder oh zo eenzaam. Vermorzeld.

Erdal Balci De gevangenisjaren Recensie

Erdal wordt een succesvol columnist. Hij weet wat de kranten van hem willen. Wat hij moet schrijven over de emigranten in Nederland. Dat zij het goed doen, dat zij, ja, de jongens en de meisjes, goed opgeleid raken, dat uithuwelijken geen enkel probleem hoeft te zijn. Opportunist!

Leerzaam, interessant, boeiend, moedig en uitstekend geschreven zelfonderzoek

Intussen volgt hij met argusogen alle door gemeente en rijk gesubsidieerde activiteiten voor moslims. Is dit niet eerder de manier om hen opgesloten te houden in eigen cultuur dan een oprechte uitnodiging mee te doen, hen erbij te trekken, te omarmen?

Weg moet Erdal, weg uit Nederland en terug naar Turkije. Daar de mensen spreken. Hoe is het leven daar? Hoe vrij leven zij? Erachter komen hoe hij gevangen zit in het web van de Westerse vrijheidsdoctrine versus de doctrines van eigen Cultuur. Een vrije schrijver wil hij worden, wil hij zijn. Daarvoor is nodig dat hij teruggaat naar zijn wortels, beginnen bij het begin. En niet bang zijn dat hij met zijn schrijven een groot deel van de conservatieve Turkse gemeenschap over zich heen krijgt. Een grote opdracht die hij zich zelf stelt.  De roman van Erdal Balci is een leerzaam, interessant, moedig en uitstekend geschreven zelfonderzoek, gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

De gevangenisjaren

  • Schrijver: Erdal Balci (Turkije, Nederland)
  • Soort boek: sociale roman
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 9 maart 2021
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Inhoud van de nieuwe roman van Erdal Balci

‘Dat mensen een vrije wil zouden hebben was een grote leugen. Dat begreep ik op mijn vijftiende. En ik had nog geen woord gelezen van grootmeester Spinoza.’

Begin jaren tachtig haalt de vader van Erdal Balci zijn gezin van Oost-Turkije naar de Utrechtse wijk Lombok. ‘Als ik terugdenk aan die periode kan ik mij niet anders herinneren dan dat we dartele kinderen waren tussen de bergen van de Kaukasus, dat het hard woei over het grote plateau en dat we er met z’n allen naar uitzagen om te migreren.’

Erdal groeit op in Nederland, om langzaam te ontdekken dat zijn nieuwe land gevangenismuren om hem, zijn dierbaren en zijn vrienden trekt. Hij beraamt vluchtplannen, maar ontsnappen uit de bajes van de politiek correcte cipiers is moeilijk.

Balci’s beschrijving van ‘de vlucht uit Europa om een Europeaan te worden’ is niet alleen het bijzondere verhaal van een migrantenzoon, maar ook een unieke kijk op de meest brandende kwesties van nu.

Bijpassende boeken en informatie