Bel Kaufman De aftrap op recensie en informatie over de inhoud van deze Amerikaanse roman uit 1964. Op 27 augustus 2020 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact de Nederlandse vertaling van Up the Down Staircase, de roman van Bel Kaufman.
Bel Kaufman De aftrap op Recensie en informatie
Sylvia Barret, een jonge lerares met de mooiste cijfers van de lerarenopleiding gekomen staat te trappelen haar kennis en liefde voor de Engelse taal door te geven aan een groep jonge mensen. Ze komt terecht op een high school in New York waar je nog al van goeie huize moet komen om dat voor elkaar te krijgen.
Bel Kaufman schetst het leven van deze veerkrachtige docent op basis van de gekte van de dag op het Calvin Coolidge High School. Het lijkt erop dat deze roman gebaseerd is op haar dagelijkse krabbels. Dingen die zij zelf terloops opschrijft en briefjes die haar leerlingen bij haar achterlaten. De worstelpartij om staande te blijven in zo’n idioot en veeleisend instituut als deze High School krijgt juist op deze manier denk ik de geuren, kleuren, kreunen, waardoor je als lezer direct veel bewondering krijgt voor elke docent die het durft zijn/haar leven in de waagschaal te leggen en kiest voor dit vak.
Worstelpartij om je staande te houden in zo’n idioot en veeleisend instituut als de High School
Wanneer je begint aan dit boek, de opmaak, de losse flodders, de lange lijst van uitgeschreven verordeningen, regelgeving, standaardprocedures, formulieren voor van alles en nog wat, raak je als lezer even in de war. Maar al snel lukt het de logica over te nemen. Mee aan de hand te lopen van Sylvia Barret. Zij wordt letterlijk in het diepe gegooid. Zij krijgt geen eigen lokaal, een bureau dat nog net niet instort, niet genoeg stoelen en tafels voor haar 40 leerlingen, en regels, veel regels en dan ook nog eens interne regelgeving, waaraan vooral de kinderen , maar zeker ook voor de docenten zich moeten houden. Hilarisch, bijvoorbeeld; Het Programma voor de mentorles van vandaag dat bestaat uit zeker 50 aandachtspunten en waarvan Sylvia er tijd heeft om er 2 ½ af te vinken. En dan nog niet te vergeten de ontelbare interne circulaires, genummerd en wel en vooral op nummer te bewaren. Meestal onleesbaar, ingewikkelde woorden aan elkaar geregen, ongrijpelijk, maar wel veel dure woorden achter elkaar. Vooral ontroerend hoe Sylvia probeert enig zicht te krijgen op het kennen en kunnen van al haar leerlingen.
Maar ja, het zijn er nog al wat. Wat een geschiedenis hebben de meeste kinderen al in hun rugzak. En hoe krijg je het dan voor elkaar om hen ook nog enige kennis, laat staan enthousiasme voor de Engelse literatuur bij te brengen? Dus, die lui betrekken bij de les. Dichters en gedichten kiezen waarbij het lukt een vertaalslag te maken naar het heden, de dagelijkse werkelijkheid waarmee de kinderen te dealen hebben. Een ideeënbus te introduceren waardoor de leerlingen kunnen laten weten wat zij verwachten van de les, de leerkrachten, de school. Hen opstellen te laten schrijven over thema’s die aan de orde komen in de les. Drie alinea’s is al goed. Vooral in hen te blijven geloven. Op te komen voor de leerlingen, of voor één specifiek kind dat het zwarte schaap van de school is, maar oh zo slim. En hoe loopt het met hem af?
De roman van Bel Kaufman is een lofzang op alle mensen die het aandurven voor de klas te gaan staan, ondanks het slechte imago dat een onderwijsbaan nu eenmaal heeft. Een lofzang op alle leerlingen, die vaak zo jong al beschadigd door het leven gaan. Zich een weg banen in de jungle die leven wellicht voor hen is en zal blijven. Voor het geduld en de humor en de veerkracht en liefde waarmee docenten omgaan met hun leerlingen. Waarin vooral zij de moed hebben te blijven geloven in de noodzaak van goed onderwijs, te blijven geloven in hun leerlingen. Ondanks alle idiote regelgeving, ondanks alle van bovenaf opgelegde vernieuwingen, ondanks alle nodeloze administratieve rompslomp die komt kijken bij de mooiste en noodzakelijkste baan in de maatschappij.
Opvallend en zelfs schrijnend hoe een roman uit 1964 nog steeds actueel is
Opvallend en wellicht zelfs schrijnend hoe de roman van Bel Kaufman uit 1964 is nu nog steeds ernstig actueel i, ook hier in Nederland. Dat zou nu toch anders moeten kunnen! De aftrap op is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).
Recensie van Mieke Koster
De aftrap op
- Schrijver: Bel Kaufman (Verenigde Staten)
- Soort boek: Amerikaanse roman
- Origineel: Up the Down Staircase (1964)
- Nederlandse vertaling: Karina van Santen, Marian van der Ster
- Uitgever: Atlas Contact
- Verschijnt: 27 augustus 2020
- Omvang: 368 pagina’s
- Uitgave: Paperback / Ebook
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
Flaptekst van de roman van Bel Kaufman
Vers van de lerarenopleiding belandt Sylvia Barrett op een high school in New York, popelend om jonge mensen liefde voor literatuur bij te brengen. In plaats daarvan krijgt ze te maken met een vervallen klaslokaal, een verstikkende bureaucratie en leerlingen zonder enige belangstelling voor Chaucer. Ondanks alle hobbels blijkt het een dankbare reis, die wordt verteld aan de hand van een bonte verzameling correspondentie – administratieve memo’s in strenge maar onbegrijpelijke taal, stiekeme briefjes met wijze woorden van docenten onderling, verlofbriefjes en opstellen waarin leerlingen onbewust recht uit het hart spreken.
De aftrap op was bij publicatie in 1964 onmiddellijk een bestseller en is vandaag de dag nog even schrijnend, aangrijpend, hilarisch en relevant. Het is een tijdloos portret van een bedreigd schoolsysteem dat alleen gered wordt door docenten met hart voor het vak en leerlingen die maar één ding willen: gezien worden.
