Tag archieven: 1980

Rolf Bos – Russische spelen

Rolf Bos Russische spelen recensie en informatie boek over sport en politiek in het olympische jaar 1980. Op 6 juni 2024 verschijnt bij uitgeverij Querido het boek over de Olympische Spelen van 1980 van Rolf Bos. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijver en over de uitgave.

Rolf Bos Russische spelen recensie

  • “Het knappe van het boek is dat Rolf Bos de vreugdeloosheid reconstrueert, terwijl zijn boek toch prettig wegleest.” (NRC)

Recensie van de redactie

Dat sport en politiek in veel gevallen wel samengaan, in tegenstelling tot wat graag door sportbobo’s beweerd wordt, maakt het nieuwe boek van historicus en journalist Rolf Bos onomwonden duidelijk. De Olympische Spelen van 1980 kenmerkten zich door een boycot van de Verenigde Staten als reactie op de inval van de Sovjet-Unie in Afghanistan een aantal jaren eerder. Nederlandse sporters mochten wel gaan, alhoewel de regering onder premier Dries van Agt eigenlijk anders wilde.

Rolf Bos weet in zijn nieuwe boek de lezer mee te nemen naar de Spelen van Moskou. Hij beschrijft de grauwheid van de stad, de façade die het regime optrok, de vol van doping staande sporters uit een aantal Oost-Europese landen, de ervaringen van Nederlandse sporters die gingen zoals Gerard Nijboer die tweede werd op de marathon.

Maar Bos beperkt zich niet tot het verhaal van de Spelen. Door ook aandacht te hebben voor de politieke verwikkelingen in de jaren voorafgaand, de Koude Oorlog, het klimaat in Moskou tijdens het evenement en de nasleep ervan weet hij de boeiende geschiedenis in een breder perspectief te plaatsen. Russische Spelen is dan ook een boeiend en goed geschreven boek dat gewaardeerd is met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Rolf Bos Russische spelen

Russische spelen

Sport en politiek in het olympische jaar 1980

  • Auteur: Rolf Bos (Nederland)
  • Soort boek: geschiedenisboek
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 6 juni 2024
  • Omvang: 384 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,50 / € 12,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst boek over de Olympische Spelen in 1980

‘Ik vind het terecht dat ik gegaan ben,’ zei marathonloper Gerard Nijboer in 1980 voor de camera van de NOS. ‘Toen ik bezig was met de voorbereidingen heb ik erg zitten twijfelen. Maar toen het Nederlands Olympisch Comité in mei definitief toezegde wel te gaan, heb ik voor mijzelf besloten: Gerard, je doet aan topsport, je móét gaan.’ Maar als het aan de regering-Van Agt had gelegen, was Nijboer thuisgebleven. En andere sporters ook. Want Van Agt wilde dat Nederland zich aansloot bij de door de Amerikanen ingestelde boycot tegen de Spelen in Moskou, waartoe werd opgeroepen vanwege de Sovjet-inval van Afghanistan, op het hoogtepunt van de Koude Oorlog.

In Russische Spelen reconstrueert Rolf Bos de gebeurtenissen rondom de Spelen van 1980 in Moskou. Ruim zestig landen volgden het Amerikaanse voorbeeld, maar een Nederlandse afvaardiging met daarbij Gerard Nijboer ging wel. Net als de Britse atleten Sebastian Coe en Steve Ovett, die legendarische gevechten leverden op de 800 en 1500 meter. Net als in zijn bestseller Een Duitse zomer laat Bos zien hoe troebel de relatie is tussen politiek en sport.

Bijpassende boeken

Elisabeth Badinter – De mythe van moederliefde

Elisabeth Badinter De mythe van moederliefde recensie en informatie over de inhoud van het nieuwe deel in de Paradigma reeks van Uitgeverij Athenaeum. Op 14 november 2023 verschijnt bij uitgeverij Athenaeum de Nederlandse vertaling van L’Amour en plus : histoire de l’amour maternel, het boek uit 1980 van de Franse filosofe en schrijfster Elisabeth Badinter.

Elisabeth Badinter De mythe van moederliefde recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de heruitgave van De mythe van moederliefde. Het boek is geschreven door Elisabeth Badinter. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van het boek uit 1980 van de uit Frankrijk afkomstige filosofe en auteur Elisabeth Badinter.

Elisabeth Badinter De mythe van moederliefde recensie

De mythe van moederliefde

  • Auteur: Elisabeth Badinter (Frankrijk)
  • Soort boek: filosofieboek, feministische non-fictie
  • Origineel: L’Amour en plus, histoire de l’amour (1980)
  • Nederlandse vertaling: Veronique Huijbregts, Marie Luijten
  • Voorwoord: Xandra Schutte
  • Uitgever: Athenaeum, Pardigma reeks
  • Verschijnt: 14 november 2023
  • Omvang: 416 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 24,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek uit 1980 van Elisabeth Badinter

Is moederliefde een instinct dat voortkomt uit een ‘vrouwelijke natuur’ of is het grotendeels een kwestie van sociaal gedrag, dat varieert al naargelang het individu, de tijd en de gebruiken? Dat is de inzet van het historische onderzoek dat Élisabeth Badinter in de jaren tachtig publiceerde: ze observeert de evolutie van het moederlijk gedrag gedurende vier eeuwen en stelt vast dat toewijding aan het kind ontstaat – of niet. Tederheid bestaat – of niet.

De onthulling dat hét moederinstinct niet bestaat, maar moederliefde onvoorspelbaar is, lokte bij verschijnen hevige reacties uit: sommigen zagen het als een afwijking die het begrip natuur op onverantwoorde wijze ter discussie stelde; anderen vonden het een ware bevrijding, een kans op een beter begrip van het moederschap en een erkenning van de veelheid van vrouwelijke ervaringen.

Bijpassende boeken en informatie

Mensje van Keulen – Moeder en pen Dagboek 1979-1983

Mensje van Keulen Moeder en pen Dagboek 1979-1983 recensie en informatie over de inhoud van het boek. Op 21 februari 2023 verschijnt bij uitgeverij Atlas Contact het derde deel van de dagboeken van de Nederlandse schrijfster Mensje van Keulen.

Mensje van Keulen Moeder en pen Dagboek 1979-1983 recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Moeder en pen, Daboek 1979-1983 Het boek is geschreven door Mensje van Keulen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het derde deel van de dagboeken van Mensje van Keulen.

Mensje van Keulen Moeder en pen Dagboek 1979-1983 Recensie

Moeder en pen

Dagboek 1979-1983

  • Schrijfster: Mensje van Keulen (Nederland)
  • Soort boek: dagboek
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 21 februari 2023
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 24,99 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het dagboek

  • Net als in de twee eerdere dagboeken van Mensje van Keulen die zijn verschenen, schrijft ze weer onomwonden en schijnbaar goudeerlijk haar gedachten en ervaringen op. Deze keer ligt de focus op de nasleep van een huwelijk dat is gestrand en het leven als een alleenstaande moeder aan het begin van de roerige jaren tachtig van de vorige eeuw. Teleurstelling, verdriet en korte moment van geluk wisselen elkaar af. Ze legt in haar dagboek genadeloos de voor vrouwen vaak schrijnende tijdgeest bloot van het begin van de jaren tachtig van de vorige en doet dit onomwonden in een mooie stijl die ook haar vorige dagboeken zo kenmerkt. (Allesoverboekenenschrijvers, ∗∗∗∗)

Flaptekst van de dagboeken 1979-183 van Mensje van Keulen

In Moeder en pen, het derde deel in de dagboeken, volgen we Van Keulen in de jaren daarna. Inmiddels is ze meer dan een gevierd schrijver, ze is moeder én ze is gescheiden. Hoe dat alles overeind te houden levert vragen op waar vrouwen, waar schríjvers, ook vandaag de dag mee worstelen. Moeder en pen verduidelijkt de wispelturige nasleep van een falend huwelijk, de strijd om te kunnen blijven schrijven en de keus om als alleenstaande ouder verder te gaan – zoals altijd is Mensje van Keulen immer actueel. In 1976 begon Mensje van Keulen een dagboek bij te houden waarin ze haar beslommeringen, gebeurtenissen en verhalen schokkend openhartig noteerde. Alle dagen laat en Neerslag van een huwelijk (over de periode 1976-1979) gaven dan ook een intrigerend beeld van de huiselijke en literaire sores, vrolijke avonden met collega’s, en niet in de laatste plaats de keerzijde van de vrije huwelijksmoraal uit de voorgaande jaren.

Mensje van Keulen Neerslag van een huwelijk Dagboek 1977-1979 RecensieMensje van Keulen (Nederland) – Neerslag van een huwelijk
dagboek 1977-1979
Uitgever: Atlas Contact
verschijnt: 28 februari 2018
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Schrijnend openhartig verslag van een huwelijk in diepe crisis…lees verder >

Bijpassende boeken en informatie

Guus Kuijer Het geminachte kind

Guus Kuijer Het geminachte kind recensie en informatie over de inhoud de heruitgave van het boek dat voor het eerst verscheen in 1980, nu met een voorwoord van Arnon Grunberg. Op 28 februari 2023 verschijnt bij uitgeverij Querido Facto de heruitgave van Het geminachte kind, het non-fictie boek van de Nederlandse schrijver Guus Kuijer.

Guus Kuijer Het geminachte kind recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Het geminachte kind. Het boek is geschreven door Guus Kuijer. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de heruitgave van het boek uit 1980, geschreven door Guus Kuijer.

Guus Kuijer Het geminachte kind recensie

Het geminachte kind

  • Schrijver: Guus Kuijer (Nederland)
  • Voorwoord: Arnon Grunberg
  • Soort boek: non-fictie
  • Eerste uitgave: 1980
  • Uitgever: Querido Facto
  • Verschijnt: 28 februari 2023
  • Omvang: 168 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 17,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek uit 1980 van Guus Kuijer

Kinderlijkheid en volwassenheid worden doorgaans als tegenpolen beschouwd. Volwassenen proberen alle eigenschappen van het kind-zijn zo snel mogelijk kwijt te raken. Hierdoor groeien volwassenen en kinderen steeds verder uit elkaar.

Op scholen wordt weten belangrijker geacht dan vragen. Onwetendheid wordt niet gezien als een begin van onderzoeken, vragen zijn niet belangrijk, alleen antwoorden tellen. Onze cultuur vindt dat er maar één waarheid is en probeert iedere vorm van nieuwsgierigheid uit te bannen.

Niet dat kinderen per se beter zijn dan volwassenen. Zeker niet. Maar er is één groot verschil tussen volwassenen en kinderen: kinderen hebben geen macht. Als iemand macht wil verwerven, is er dus maar één oplossing: afstand doen van de kinderlijkheid. Maar zo verlies je meer dan je wint, betoogt Guus Kuijer.

Het geminachte kind verscheen voor het eerst in 1980 en is nog steeds zeer actueel. Arnon Grunberg, onlangs vader geworden en bewonderaar van het werk van Guus Kuijer, voorzag het boek van een voorwoord.

Bijpassende boeken en informatie

Cormac McCarthy – De passagier

Cormac McCarthy De passagier recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Amerikaanse roman. Op 25 oktober 2022 verschijnt de Nederlandse vertaling van The Passenger, de nieuwe roman van de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. In december verschijnt een tweede nieuwe roman van de Amerikaanse schrijver die als titel Stella Maris heeft gekregen.

Cormac McCarthy De passagier recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De passagier. Het boek is geschreven door Cormac McCarthy. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit nieuwe roman van de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy.

Recensie van Tim Donker

Ai. Daar had McCarthy me even op het verkeerde been zeg. Ik weet niet waarom, maar ik dacht dat hij een schrijver van spionagethrillers was. Met duikboten enzo, en gasten met een Duits aksent. Het slag boeken dat na de eerste druk al snel een zoveelste druk in pocketvorm beleeft. Pockets die dan in zo’n molen worden gezet. Je weet wel. Zo’n molen. Die bij de kassa staat. De kassa van de drogisterij. Je koopt een zonnebril en een flesje antimuggenspray en je staat in de rij en je kijkt in die molen en je ziet een pocket en het is een spionagethriller, iets met duikboten en gasten met een Duits aksent en je denk Hee die pik ik even fijntjes mee. Lekker lezen aan de rand van het zwembad van het all-in resort in Turkije. Ik zeg u één ding. Neem deze goede raad van mij aan. Nee, ik bedoel als je ooit iets van mij aanneemt dan dit. Er zijn mensen die nooit lezen, helemaal goed. Kunnen fantastiese vrienden zijn, die mensen. Prettige gesprekspartners. Misschien kunnen ze goed koken of ze zetten heerlijke koffie. Weetikveel. Er zijn ook mensen die zich helemaal lijp lezen. Snuiven zich door alle boeken. Die nog lezen zelfs al lezen zij niet. Helemaal goed, zullen misschien nog wel betere vrienden zijn. Lenen je al eens een boek uit, of doen je een goede tip aan de hand. Alles goed. Maar mocht u iemand kennen die alleen op vakantie leest, verbreek dan onmiddellijk elk kontakt. Er is geen mens te bedenken waarvan ik een ergere afkeer heb dan de mens die alleen op vakantie leest. Want gedurende het jaar hebben ze het er te druk voor ofzo. Bedenk u. Bedenk u dit. Deze mensen werken niet 24 uur per dag. Deze mensen eten ook, en ze slapen, en ze gaan naar de winkel en tussen al die aktiviteiten door genieten zij ook zomwijlen van wat zij zo domweg “vrije tijd” noemen (in de avond misschien). Ow. Dan kijken zij zeker liever tv? Een leuke serie op Netflix? Goed. Moet je vooral doen. Maar wees dan gewoon een voltijdse niet-lezer. Ook op vakantie. Met dat hypocriete gezeik. Geen tijd. Je houdt van boeken of niet. Hoe kun je geen tijd hebben om niet te houden. Te houden van. Je stomme molenboeken.

Want daar had ik het over. Over Cormac McCarthy als schrijver van spionagethrillers, pockets die eindigen in de molen bij de kassa van de drogist. Dat hij me op dat been gezet had, ik weet niet waarom, ik verwarde hem misschien met een andere McCarthy.

Hoewel. Ik zeg wel “even”. En ik zeg wel “verkeerde been”. Maar verdomd, er komt zowaar wat spionage voor in De passagier. En harde, Charles Bronson-achtige kerels. En intriges of hoe heet dat. En al komen er geen duikboten in voor, gedoken wordt er wel. Maar toch schat ik De passagier niet in op een molenboek, en niet alleen omdat het daar veel te dik voor zou zijn (het past niet in de molen) (er komt trouwens ook nog een molen voor in De passagier). Ook te bizar. Te bizar voor de molen. Te bizar voor de gemiddelde molenboekenlezer.

De passagier is in geen enkele categorie onder te brengen. Het is spannend, ja het is doordesemt van spanning, onheimelijkheid, dreiging, duisternis. De passage waarin de hoofdpersoon alleen is op een nogal absurd booreiland is bloedstollend angstaanjagend. Maar ondanks dat De passagier spannend is, is het geen spannend boek. Als u mij volgt. Het boek is te grillig voor een spannend boek (maar misschien is het alleen maar mijn vooroordeel dat “het spannende boek” doorgaans een zekere eenduidigheid heeft).

Goed. Neem de hoofdpersoon. Bobby Western. Hoogst curieus tiep. Studeerde natuurkunde. Brak die studie af, ging autoracen. Was musicus. Is nu diepzeeduiker. Niet meteen een frekwent voorkomend carrièreverloop. Heeft een zus, een geniaal wiskundige. Helaas ook schizofreen. Zus en Bobby koesteren een innige liefde voor elkaar, een beetje te innig voor een broer en een zus. In de wereld van zus komen vreemde wezens voor. In de wereld van Bobby voornamelijk harde kerels. Om mee te praten. Dialogen. Veel dialogen. Gesprekken over Vietnam, racewagens, vrouwen, drank. Zulke kerels zijn het. Maar evengoed kan een bladzijden- en bladzijdenlang gesprek gaan over de s-matrixtheorie, fotonen, bosonen en quarks; three quarks for Mustar Mark; zo’n gesprek laat McCarthy zonder enige gêne gewoon dertien pagina’s duren; al die natuurkundige praat waarvan de gemiddelde lezer alleen maar een vaag vermoeden zal hebben, of gesprekken over de zin en reikwijdte van wis- en natuurkunde of van wetenschap in haar totaliteit; filosofiese gesprekken, absurde gesprekken. In barren. In restaurants. Verrassend veel eetscènes in De passagier. Veel drinkscènes ook. Maar dat verrast allicht minder. Het rithme van de dialogen deed mij een weinig denken aan A Naked Singularity van Sergio de la Pava (wat een fantasties boek dat ook is trouwens) (ik ben er al jaren in bezig maar sedert het bij mijn verhuis weer onder mijn aandacht is geraakt lees ik er weer wat geregelder in) (maar de laatste maanden is de stapel op mijn recenseertafel (feitelijk een secretaire) zo hoog dat het lezen in mijn privécollectie een beetje voelt als spijbelen) (meestal spijbel ik als ik boven op de weesee zit) (laatst spijbelde ik een keer in bad) maar met de dialogen in De passagier is nog iets anders aan de hand. Aanhalingstekens ontbreken bijvoorbeeld, maar ook het obligate “zei die en die”. Omdat dialogen rap kunnen gaan en als gezegd ook lang kunnen duren, weet je bij vlagen niet meer goed wie wat zegt. Als lezer ben je soms verloren.

Als lezer ben je vaak verloren. Met die verlorenheid speelt McCarthy, en dat doet hij briljant. Briljant. Ik heb de neiging briljant te kapitaliseren, vet en onderstreept. Iets als dit BRILJANT. Ik kende Cormac McCarthy niet (want ik dacht dat hij van die molenboeken was, weet u nog) maar djiezus wat een ongekend plezante kennismaking is dit geweest zeg. De pagina’s smolten gewoon doorheen mijn vingers. McCarthy schrijft geen spannend boek, en ook geen spionagethriller. Omdat hij niet de wetten van fictie volgt. Wie veel leest, of voor mijn part geregeld al eens een film kijkt, kan meestal na enkele tientallen pagina’s wel zo’n beetje inschatten waar het heen gaat. Of in ieder geval waar hij met dit boek aan toe zal zijn. Dat het waarschijnlijk toch wéér de butler gaat zijn die het gedaan heeft, dat de hoofdpersoon uit de gevangenis zal ontsnappen, dat personages met een nadrukkelijke hekel aan elkaar meest waarschijnlijk in elkanders armen eindigen gaan. De passagier volgt geen enkele wet. Cormac McCarthy pleurt zijn lezers ergens in de oceaan (om bij het diepzeeduikthema te blijven) en vanaf daar moeten zij zichzelf maar zien te redden. Je weet op geen enkel moment wat er op de volgende pagina gebeuren kan. Sterker nog: je weet meer dan eens niet goed wat er nu eigenlijk aan de hand is. McCarthy geeft de lezer zo weinig informatie dat je er een beetje paranoïde van wordt. Wat wordt er hier voor me achtergehouden? Personages worden nauwelijks geïntroduceerd, en er trekt nogal een bonte stoet aan markante personages voorbij. Soms kun je alleen maar vermoeden wie iemand is (zal wel een collega van Western zijn). Maar McCarthy leidt sowieso niks in. Ineens zit je in een flashback, zomaar ineens, net zaten ze nog in de kroeg, verrek ze zaten toch in de kroeg, wat is met die racewagens ineens dan? Of in iemands hallucinatie. Soms ben je zonder dat je het wist in een andere stad, in een andere staat, in een ander land. De passagier lezen is zoiets als op een dag gekatapulteerd worden in het leven van iemand anders, iemand met een turbulent leven, en je hebt geen enkele informatie, en iedereen doet tegen je of jij die ander bent en alsof alles maar bekend voor je is, niemand legt iets uit, je moet zelf maar de stukjes bij de beetjes leggen. En alles is duister, alles is groezelig, alles doet ontheemd voelen, ow, sferisch is McCarthy sterk, ijzersterk. Hoe hij dat toch doet. Al die schoonheid, al die pracht, en toch vrees je ellende om elke andere hoek. De passagier spande mijn zenuwen tot het uiterste, en dan draait McCarthy ze nog iets strakker en ik dacht ze bijna te horen springen.

(nou hielp de muziek ook niet mee, ik draaide eerst iets onrustbarends van Can (ik heb het Damo Suzuki nooit helemaal kunnen vergeven dat hij heeft meegespeeld in Hair, jij?) (wie speelt er nu godsamme mee in welke musical dan ook) (musicals zijn het verwerpelijkste dat de entertainmentindustrie heeft opgeleverd) (en dat wil wat zeggen) en daarna iets zelfs-nog-onrustbarenders van Unbehagen, iets rustigs, ja iets zalvends heb ik nodig, Amplifier Machine welja Amplifier Machine waarom dacht ik niet veel eerder aan Amplifier Machine?)

En ik zit hier en dacht te zullen schrijven dat De passagier een tiepies mannenboek is. Maar mogen zulke termen nog wel tegenwoordig? Is vast niet erg woke. Een tiepiese man, wie is er nog een tiepiese man, ik ben zelf de minst tiepiese man die je ooit zag (kom zelf kijken). Maar ik weet de tijd voor het wokeïsme nog wel. Ik weet de trein nog wel. Wanneer kwam Elementaire deeltjes uit? 1998? 1999? Ik liep toen stage bij Roodkoper. Oosterhuis en de zijnen hadden me henen gezonden. Naar de Vers voor de Pers-dag. Bestaat dat nog, Vers voor de Pers? Zal haast wel niet. Bij Roodkoper zullen ze blij zijn geweest eindelijk eens een stagiair te kunnen sturen op dat soort rotklusjes. Doch ik vond het fantasties. Daar rond te lopen als afgezant van een blad, een heus blad, een echt bestaand blad, tussen journalisten, uitgevers en een okkasjonele schrijver. Ik groette iemand die ik dacht te kennen. Hij groette niet terug maar keek me wel aan, lang en indringend, en enigszins spottend. Ik nam een prospectus van haast elke uitgeverij mee (want wist ik eigenlijk veel wat nu tiepiese boeken gingen zijn voor Roodkoper om te bespreken?) en navigeerde de helft van de tijd op mijn eigen voorkeuren. Stond lang stil bij het kraampje van Nijgh en Van Ditmar. In die tijd uitgever van het werk van JHM Berckmans, en van het Uur van lood, en in een verder verlee hadden ze dat prachtige Nieuwe Nijgh Boeken-reeksje gehad. Met dat alles was Nijgh en Van Ditmar verantwoordelijk voor een substantieel deel van mijn toen nog zeer bescheiden bibliotheekje dus ik bestudeerde hun komende uitgaven nauwgezet. Zo nauwgezet, klaarblijkelijk, dat Vic van der Rijt me uiteindelijk aansprak. Er ontstond een geanimeerd gesprek, Van Der Rijt is vermoedelijk de aardigste mens ter wereld. Toen ik Berckmans ter sprake bracht geraakte hij bijkans buiten zichzelf van enthousiasme. Er stond niks nieuws van Berckmans op stapel, zei hij, maar hij ging me wel kunnen helpen mijn Berckmans-collectie aan te zuiveren, hij zou eens kijken in het magazijn, ik moest hem maar eens mailen. Hij gaf me zijn kaartje en ik mailde hem des anderendaags een lijst van alle Berckmans-titels die ik nog zocht (dat was destijds ongeveer 2/3 deel van zijn oeuvre). Na lange tijd liet Van Der Rijt Harold Polis me één boek toesturen. Eén. Ik geloof dat het Vergeet niet wat de zevenslaper zei was.

Bij het kraampje van De Arbeiderspers werd ik toch zeker weer aangesproken. Ik wist niet wie die man was, een lector, een redacteur, een waarnemer, de directeur zelf misschien? Wel leek hij me meer biertjes op te hebben dan ik. Maar dat waren er dan ook maar nul. Hij drukte me een recensie-exemplaar van Elementaire deeltjes in handen. Dit moet je lezen, zei hij. Een hele reeks superlatieven verliet zijn mond. Ik doorbladerde wat, probeerde het achterplat te lezen. Wat me slecht afging, omdat de man maar kreten bleef slaken. Het is wel een echt mannenboek!, zei hij. Dan scheelt het alvast dat ik er één ben, mompelde ik, en liep door, met dat boek in mijn hand. Later, in de trein, midst stapels folders, schuin aangekeken door mijn medetreinreizigers, viel het me in dat die man, die man die ik gegroet had omdat ik hem meende te kennen, dat dat Midas Dekkers geweest was.

In die dagen, 1998 of 1999, was nog helemaal niemand woke maar ik zal lange tenen omzeilen door te zeggen dat De passagier in ieder geval niet is voor mensen met zwakke zenuwen (waarmee ik niet suggereren probeer dat vrouwen zwakkere zenuwen zouden hebben dan mannen). Het is hard, ruw, bonkig, duister, dreigend, huiveringwekkend, kafkaesk, hallucinant, surrealisties, nachtmerrie-achtig, dystopies, onvoorspelbaar, desolaat, ontroerend, ongrijpbaar, filosofies, poëties en bloedmooi.

Soms dacht ik dat sommige dingen niet hadden gehoeven. Een weeral bladzijdenlang gesprek over de moord op Kennedy bijvoorbeeld. Zou de moord op Kennedy wereldwijd gezien niet het meest uitgekauwde thema allertijden kunnen zijn? Of dat laatste hoofdstuk. Dat maf is. Ja heel dat boek is maf maar dat laatste hoofdstuk is nog wel wat maffer. Fietst hij nou echt van een plaats nabij Murcia naar een heuvel nabij Barcelona? Is hij op een eiland? Gaat er een veerboot naar Ibiza? Wie is die man die hij tegenkomt bij een processie? Wil ik me nog wel zoveel vragen moeten stellen op het eind van een boek? Maar dan weer. Zonder dat laatste hoofdstuk had ik misschien wel de mooiste zin uit het boek moeten missen. “Geloof in zichzelf als een man in een land in oorlog voor een zaak die rechtvaardig was voor de mensen van wie hij hield en de vaders van die mensen en hun poëzie en hun pijn en hun God”. Ah. Die zin had ik niet willen missen. Nee. Niets uit De passagier had ik willen missen.


Cormac McCarthy De passagier Recensie

De passagier

  • Schrijver: Cormac McCarthy (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Origineel: The Passenger (2022)
  • Nederlandse vertaling: Arjaan en Thijs van Nimwegen
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 25 oktober 2022
  • Omvang: 384 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs; € 24,99 / € 15,99
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Cormac McCarthy

1980, Pass Christian, Mississippi. Reddingduiker Bobby Western – gekweld door verlies, bang voor de diepte van de oceaan en verlangend naar een dood die hij niet met God kan verzoenen – is getuige van intriges die hem alleen maar schade berokkenen. Hij wordt fysiek achtervolgd door mannen met insignes, en mentaal door de geest van zijn vader en door zijn zus: de liefde van zijn leven én de verwoester van zijn ziel.

De passagier reist door het zuiden van Amerika, van de praatzieke kroegen van New Orleans tot een verlaten booreiland voor de kust van Florida.

Cormac McCarthy Stella Maris RecensieCormac McCarthy (Verenigde Staten) – Stella Maris
Amerikaanse roman
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschijnt: 6 december 2022

Bijpassende boeken en informatie

Shirley Hazzard – De overgang van Venus

Shirley Hazzard De overgang van Venus recensie en informatie over de Australische roman uit 1980. Op 19 mei 2022 verschijnt bij uitgeverij De Bezige Bij de Nederlandse vertaling van de roman The Transit of Venus van de Australische schrijfster Shirley Hazzard. De roman is opgenomen in de Schwob reeks van vergeten of onontdekte boeken die aandacht verdienen.

Shirley Hazzard De overgang van Venus recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en informatie vinden van de roman De overgang van Venus. Het boek is geschreven door Shirley Hazzard. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman uit 1980 van de Australische schrijfster Shirley Hazzard.

Shirley Hazzard De overgang van Venus Australische roman uit 1980

De overgang van Venus

  • Schrijfster: Shirley Hazzard (Australië)
  • Soort boek: Australische roman
  • Origineel: The Transit of Venus (1980)
  • Nederlandse vertaling: Barbara de Lange
  • Uitgever: De Bezige Bij
  • Verschijnt: 19 mei 2022
  • Omvang: 432 pagina’s
  • Prijs: € 22,50 – € 27,50
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Shirley Hazzard

De overgang van Venus wordt gezien als het meesterwerk van de Australische schrijfster Shirley Hazzard. Het is het verhaal van twee weeskinderen, de zussen Caroline en Grace Bell. Ze verlaten na de Tweede Wereldoorlog Australië om een nieuw leven te beginnen in Engeland. Caro is de impulsiefste van de twee en stort zich in allerlei avonturen en relaties die tot mislukken gedoemd zijn. Met de jaren leert ze dat liefde en lust eigenlijk vooral verdriet opleveren.

Grace daarentegen is kalm en rustig, en haar huwelijk lijkt lange tijd gelukkig te zijn. Door de decennia heen kruisen de paden van de zussen elkaar. Welke keuzes ze ook maken, en hoe ver ze ook van elkaar verwijderd zijn, hun levens zijn voor altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Bijpassende boeken en informatie

Russell Hoban – Riddley Walker

Russell Hoban Riddley Walker recensie en informatie dystopische roman uit 1980. Op 29 april 2021 verschijnt bij uitgeverij Penguin Modern Classic de heruitgave van de sf-roman uit 1980 van de Amerikaanse schrijver Russell Hoban.

Russell Hoban Riddley Walker recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Riddley Walker. Het boek is geschreven door Russell Hoban. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de dystopische roman uit 1980 van de Amerikaanse schrijver Russell Hoban.

Russell Hoban Riddley Walker Roman uit 1980

Riddley Walker

  • Schrijver: Russell Hoban (Verenigde Staten)
  • Soort boek: dystopische roman
  • Taal: Engels
  • Eerste druk: 1980
  • Heruitgave: Penguin Mondern Classic
  • Verschijnt: 29 april 2021
  • Omvang: 272 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook

Recensie en waardering van de roman

  • “Funny, terrible, haunting and unsettling, this book is a masterpiece.” (Observer)
  • “A timeless portrayal of the human condition…frightening and uncanny.” (Will Self)
  • “A book that I could read every day forever and still be finding things.” (Max Porter)

Flaptekst van de roman uit 1980 van Russell Hoban

‘O what we ben! And what we come to…’ Wandering a desolate post-apocalyptic landscape, speaking a broken-down English lost after the end of civilization, Riddley Walker sets out to find out what brought humanity here. This is his story.

Bijpassende boeken en informatie

Pramoedya Ananta Toer – Kind van alle volken

Pramoedya Ananta Toer Kind van alle volken recensie en informatie Indonesische roman uit 1980. Op 1 juli 2021 verschijnt bij uitgeverij De Geus de Nederlandse vertaling van de roman Anak Semua Bangsa van de Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer.

Pramoedya Ananta Toer Kind van alle volken recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman Kind van alle volken. Het boek is geschreven door Pramoedua Ananta Toer. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de beroemde roman uit 1980 van de Indonesische schrijver Pramoedya Anata Toer.

Pramoedya Ananta Toer Kind van alle volken Recensie

Kind van alle volken

  • Schrijver: Pramoedya Ananta Toer (Indonesië)
  • Soort boek: Indonesische roman
  • Origineel: Anak Semua Bangsa (1980)
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 1 juli 2021
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Recensie en waardering voor de roman

  • “Een schrijver zoals er maar één in een eeuw wordt geboren.” (Rudy Kousbroek)

Flaptekst van de roman van Pramoedya Ananta Toer

Minke, zoon van een Javaans regent, krijgt als een van de weinige niet-Europeanen toegang tot de hbs. Door de ogen van Minke, die de pen als wapen leert hanteren, krijgen we inzicht in de Indische maatschappij rond het begin van de twintigste eeuw.

Later, als jong journalist, wordt Minke zich bewust van de verhouding tussen de koloniale overheersers en de autochtone bevolking. En hij leert dat er ook tussen de Javanen onderling scherpe tegenstellingen bestaan. Hij speelt een actieve rol bij de oprichting van inheemse belangenorganisaties die voor een vrij Indië ijveren. De interne verdeeldheid staat snel resultaat in de weg, maar Minke geeft niet op. Tot hij door het Nederlandse gouvernement gevangengenomen wordt.

Bijpassende boeken en informatie

Pramoedya Ananta Toer – Aarde der mensen

Pramoedya Ananta Toer Aarde der mensen Recensie en informatie Indonesische roman uit 1980. Op 1 juli 2021 verschijnt bij uitgeverij De Geus de Nederlandse vertaling van de roman Bumi Manusia van de Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer.

Pramoedya Ananta Toer Aarde der mensen recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman Aarde der mensen. Het boek is geschreven door Pramoedua Ananta Toer. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de beroemde roman uit 1980 van de Indonesische schrijver Pramoedya Anata Toer.

Pramoedya Ananta Toer Aarde der mensen Recensie

Aarde der mensen

  • Schrijver: Pramoedya Ananta Toer (Indonesië)
  • Soort boek: Indonesische roman
  • Origineel: Bumi Manusia (1980)
  • Nederlandse vertaling: I.E. Slamet-Velsink, J. Versteegen
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 1 juli 2021
  • Omvang: 448 pagina’s
  • Uitgave: Paperback 
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Recensie en waardering voor de roman

  • “Een schrijver zoals er maar één in een eeuw wordt geboren.” (Rudy Kousbroek)

Flaptekst van de roman van Pramoedya Ananta Toer

Minke, zoon van een Javaans regent, krijgt als een van de weinige niet-Europeanen toegang tot de hbs. Door de ogen van Minke, die de pen als wapen leert hanteren, krijgen we inzicht in de Indische maatschappij rond het begin van de twintigste eeuw.

Later, als jong journalist, wordt Minke zich bewust van de verhouding tussen de koloniale overheersers en de autochtone bevolking. En hij leert dat er ook tussen de Javanen onderling scherpe tegenstellingen bestaan. Hij speelt een actieve rol bij de oprichting van inheemse belangenorganisaties die voor een vrij Indië ijveren. De interne verdeeldheid staat snel resultaat in de weg, maar Minke geeft niet op. Tot hij door het Nederlandse gouvernement gevangengenomen wordt.

Bijpassende boeken en informatie

Tomasz Jedrowski – Zwemmen in het donker

Tomasz Jedrowski Zwemmen in het donker recensie en informatie coming-of-gae roman. Op 19 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Meulenhoff de Nederlandse vertaling van de Engelse roman Swimming in the Dark van de Pools-Britse schrijver Tomasz Jedrowski.

Tomasz Jedrowski Zwemmen in het donker recensie en informatie

Als het de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van de roman Zwemmen in het donker. Het boek is geschreven door Tomasz Jedrowski. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de coming-of-age roman van de Pools-Engelse schrijver Ttomasz Jedrowski.

Zwemmen in het donker is een ontroerende roman over ontluikende homoseksuele liefde tegen de achtergrond van Polen begin jaren “80. Een grimmig klimaat, een communistisch onderdrukkend systeem. Homoseksualiteit, daar staat gevangenisstraf op.

Janusz en Ludwik zijn de hoofdpersonages in deze roman. Twee jonge jongens, net afgestudeerd aan de universiteit, een spannend en nog onbeschreven toekomst voor zich. Tenminste voor zover dat kan. Als afsluiting van hun studie worden zij een zomer lang te werk gesteld ver buiten Warschau op een staatsboerderij, waar zij onder het juk van een militair gedreven systeem keihard moeten buffelen. Tussen deze twee ontstaat een ontroerende en ontluikende liefde. Maar als lezer hou je meteen je hart vast. Kan dit en durven zij dat allebei, te gaan voor deze liefde, deze vrijheid? En, dat kan toch niet? Dan zullen zij direct hun toekomst vergooien in dit land, dit communistische Polen, waar zo op je gelet wordt. Waar je voor je het weet op een lijst van verdachte personen terecht komt.

Wanneer het zomerkamp ten einde loopt stelt Janusz Ludwik voor niet mee te aan naar huis en nog een paar prachtige zomerse weken samen te beleven, zwervend door Polen. En dan, in deze weken komt hun liefde echt tot bloei. Maar ook wordt al snel duidelijk dat Janusz op een andere manier door het regime denkt te manoeuvreren dan Ludwik. Ludwik verzet zich, wil weg, vluchten naar het Westen, niets met het systeem te maken hebben, ziet om zich heen hoe de bevolking daaronder lijdt. Janusz heeft zo zijn contacten met de rijkere Polen die dicht bij de hotemetoten van het regime staan. Het gaat hem zeker lukken vanwege zijn opportunistische houding een weg te zoeken in het leven, een baan te vinden. Deze liefde gewoon ontkennen. Ludwik, overdonderd door zijn liefde voor Janusz keert keer op keer terug naar hem, terug naar deze allesomvattende liefde.

Tomasz Jedrowski Zwemmen in het donker Recensie

Als Ludwik zich aanmeldt bij zijn professor om te gaan promoveren blijkt dat zijn gemis aan de “juiste” contacten hem de das om doet. Zijn onderzoeksaanvraag springt kwalitatief en innovatief boven de anderen uit, maar ja. Even overweegt hij via de vriendin van Janusz een “juist” contact te organiseren. Is dit de weg die hij gaat bewandelen wanneer het regime hem tegenwerkt? En wat wanneer zijn laatste reddingsroute wil inzetten? Polen wil verlaten, zijn liefde voor zijn prachtige land Polen, en zijn liefde voor Janusz altijd in de onvoltooide tijd aanwezig zullen zijn? En wat als hij een paspoort nodig heeft om naar Amerika te vertrekken?

Invoelende en meeslepende roman over een tot mislukken gedoemde ontroerende, ontluikende liefde

Tomasz Jedrowski schreef met Zwemmen in het Donker een invoelende en meeslepende roman over een ontroerende, ontluikende liefde die blijkbaar gedoemd was niet te wortelen. Niet in de jaren ’80 in Polen. De beschrijving van het dagelijks leven in dit land. Het lijden van de mensen, het afgeknepen worden door het regime. De dagelijkse benauwdheid, de dagelijkse angst.  Maar ook de prachtige sfeervolle beelden van het landschap, de grauwe flatblokken aan de randen van de steden, de pracht van de oude binnenstad, de statige herenhuizen, de manier waarop je meeleeft met de prille liefde van de Ludwik en Janusz,  Jedrwoski  trakteer de lezer op een liefdevolle onvergetelijke reis door een land waaruit ooit zijn ouders hebben moeten vluchten. Prachtig! De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Zwemmen in het donker

  • Schrijver: Tomasz Jedrowski (Engeland, Polen)
  • Soort boek: roman
  • Origineel: Swimming in the Dark (2020)
  • Nederlandse vertaling: Maaike Bijnsdorp, Lucie Schaap
  • Uitgever: Meulenhoff
  • Verschijnt: 19 februari 2021
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Waardering voor Zwemmen in het donker

  • “Elegant, meeslepend en vol melancholische schoonheid. Deze nieuwe moderne klassieker hoort in het rijtje van Alan Hollinghurst en Edmund White.” (Evening Standard)
  • “Een aangrijpende en ongebruikelijke romance, met een politieke ondertoon. Jedrowski schrijft elegant en zet het gevoelsleven van de twee geliefden af tegen de grimmig repressieve machinerie van de Poolse Verenigde Arbeiderspartij.” (The Guardian)

Flaptekst van de eerste roman van Tomasz Jedrowskl

Krachtig, universeel vraagstuk: geef je je principes op voor de liefde of niet? Voor de lezers van Benedict Wells, Noem me bij jouw naam van André Aciman, en Hanya Yanagihara’s Een klein leven.

Polen, 1980. De angstige, gedesillusioneerde Ludwik Gowacki, die binnenkort afstudeert aan de universiteit, is samen met de rest van zijn klas naar een landbouwkamp gestuurd. Hier ontmoet hij Janusz. Samen brengen ze een droomachtige zomer door met zwemmen in afgelegen meren, het lezen van verboden boeken en verliefd worden.

Maar als de zomer voorbij is, gaan de twee noodgedwongen terug naar Warschau, naar de harde realiteit van het leven onder de communistische partij. Verbannen uit het paradijs moeten Ludwik en Janusz beslissen hoe ze zullen overleven, en door hun verschillende keuzes worden ze uit elkaar gedreven.

Zwemmen in het donker is een onvergetelijke roman over jeugd, liefde en verlies – en de offers die we brengen om een zinvol leven te leiden.

Bijpassende boeken en informatie