Iris Hanika Het eigenlijke recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe Duitse roman. Op 16 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van de roman Das Eigentliche van de Duitse schrijfster Iris Hanika.
Iris Hanika Het eigenlijke recensie en informatie
Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman Het eigenlijke. De roman is geschreven Iris Hanika. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Duitse schrijfster Iris Hanika.
Recensie van Mieke Koster
Toen ik Het Eigenlijke dichtsloeg bleef ik in verwarring achter. Was dit nu echt waar deze roman over ging? De afkeer van Het herdenken? Dus meteen opnieuw begonnen. Had ik het nou goed begrepen?
Hans Frambach werkt als archivaris bij het Instituut Voor Exploitatie van het Verleden. Hij is ongelukkig, misschien nog beter gezegd, hij is Het ongeluk. Het grote ongeluk, de schaamte om het zwarte Duitse verleden, dat eigenlijk elke dag weer diep doorleefd moet worden. Dat is waarom hij werkt waar hij werkt. Maar de mensen om hem heen worden daar onverschillig over, terwijl het voor hem onmogelijk was zichzelf zonder dat ongeluk te definiëren.
Hij is ongelukkig, misschien nog beter gezegd, hij is Het ongeluk
Zijn eenzaamheid, zijn zwaarte hierover kan hij delen met Graziela, een vriendin, muziekwetenschapper, die ook in dit ongeluk gevangen zit. Beiden ervaren dit lijden als Het Eigenlijke en zij spreken elkaar dagelijks, meestal per telefoon. Maar Graziela krijgt een minnaar, Joachim. Voor het eerst een man in haar leven die haar bemint en begeert. Haar mooie ronde lijf aanbidt, gebruikt. En zij weet niet wat haar overkomt en gaat deze relatie met haar minnaar zien als Het Eigenlijk. Haar fysieke eenwording met deze man geeft haar recht op bestaan, recht op éénwording, Vanaf dat moment zocht zij “Het Eigenlijke” in de vleselijke liefde. Maar gelukkig is Hans haar niet echt kwijt. Immers na elke ontmoeting met Joachim heeft zij Hans nodig om deze ontmoeting van a tot z met hem te analyseren. Dus misschien een tikje jaloezie, maar ook begrip voor zijn vriendin waar Hans stiekem verliefd op is.
Hans begint te twijfelen aan De Schuld van Duitsland, nou nee dat eigenlijk niet precies, maar veel meer aan de manier waarop herdenken wordt uitgebuit. Geëxploiteerd. De grote schuld, Het Ongeluk, Het Eigenlijke wordt gebruikt. Overal verrijzen monumenten, overal wordt geld geroken als het gaat om herdenken en hij, Hans is elke dag weer stipt op tijd om zijn werk om zeer punctueel alle documenten die bij zijn Instituut worden aangeboden te archiveren. Steeds weer hetzelfde. Zelfs Graziela, die haar lichaam van betekenis ontdoet voor zichzelf en omzet, ombouwt tot een betekenisloos monument voor haar minnaar. En hoe moet het dan met haar wanneer Joachim verdwijnt? Is nu alle ongeluk, al hun onmacht gelukkig te zijn, te worden, de schuld van het nationaalsocialisme? Of komt dat omdat in de loop van de jaren het herdenken, het Duitse verleden bedekt is met een laag stof dat bestaat uit onverschilligheid, onwetendheid, desinteresse, ongeduld.
Op pagina 133 zegt Hans na een bezoek aan een kerk tegen Grazielea; “Het is niet het leed dat niet te verdragen is, het onverdraaglijke bij het spreken erover, is dat het leed wel degelijk te verdragen is,- door degenen die ontkomen zijn om ervan te getuigen, en door degenen die al vermoord zijn. Wat eigenlijk niet te verdragen is is de volkomen zinloosheid van dit leed. Elk leed, Het is de zinloosheid, niet het lijden, dat niet te verdragen is.” En dat terwijl het christelijke geloof juist de zin van het lijden blijft preken. Door het lijden met de bijbel te verklaren geeft zij zin aan het lijden. Alsof het heeft moeten gebeuren om de juistheid van het Bijbelse wereldbeeld te verklaren (pagina 132). Dat maakt Hans Frambach zo ontzettend kwaad en machteloos.
Wat een indrukwekkende, humoristische en empathische roman!
Wat een indrukwekkend, humoristisch en empathisch boek. Een roman die heilige huisjes omver schopt, je aan het denken zet. Over herdenken en over het hoe en wat en waarom daarvan. Ook in Nederland kun je je inmiddels wel vragen stellen over het hele circus dat jaarlijks opgetuigd wordt rondom het grote lijden van de tweede wereldoorlog. Het gekissebis over wie wel en niet herdacht mag worden. En, wanneer de week van de 4de en 5de mei voorbij is, kunnen wij ook hier weer vrolijk doorgaan met een onmenselijke vluchtelingenbeleid. De roman van Iris Hanika is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).
Het eigenlijke
- Schrijfster: Iris Hanika (Duitsland)
- Soort boek: Duitse roman
- Origineel: Das Eigentliche (2012)
- Nederlandse vertaling: Jantsje Post
- Uitgever: De Arbeiderspers
- Verschijnt: 16 maart 2021
- Omvang; 192 pagina’s
- Uitgave: paperback / ebook
- Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
Flaptekst van de roman van Iris Hanika
Hans Frambach, een Berlijnse archivaris, is geobsedeerd door het naziverleden van zijn land. Zijn levenswerk bestaat uit het catalogiseren en verwerken van de herinneringen van overlevenden van de Holocaust. Deze taak is zo hartverscheurend en allesverslindend dat Hans zich geen leven meer zonder ellende kan voorstellen. Toch begint hij aan de noodzaak van zijn ongeluk te twijfelen. Zijn goede vriendin Graziela zoekt het ‘eigenlijke’ in seksuele begeerte. Wanneer zij een tumultueuze liefdesaffaire beëindigt, probeert Hans een grens te trekken tussen de erfschuld van zijn land en zijn eigen ongeluk.
Bijpassende boeken en informatie
