Tag archieven: Cossee

Lot Vekemans – De verdwenene

Lot Vekemans De verdwenene recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe roman. Op 25 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de tweede roman van de Nederlandse schrijfster Lot Vekemans.

Lot Vekemans De verdwenene recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De verdwenene. Het boek is geschreven door Lot Vekemans. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Lot Vekemans.

Lot Vekemans De verdwenene Recensie

De verdwenene

  • Schrijfster: Lot Vekemans (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 25 februari 2021
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de nieuwe roman van Lot Vekemans

Onhandig hadden ze elkaar in de luchthaven de hand geschud, Simon en zijn neef. Een onzekere en verlegen jongen, met te lange armen en een beginnend baardje. Zijn radeloze moeder had, na jarenlange stilte, plots gebeld en bij haar naar Canada geëmigreerde broer aangedrongen hem ‘voor een tijdje’ op te nemen. Simons gemompelde ‘Laat hem maar komen’ bleek al snel een fout, fout, fout.

Simon is zijn gekoesterde zelfstandigheid kwijt. Het duurt dan ook niet lang voordat het misgaat tussen oom en neef. Hij stoort zich aan de jongen, die het liefst tv kijkt, pizza bestelt en zeurt dat hij naar de Rocky Mountains wil. In een vlaag van toegeeflijkheid zwicht Simon: een dagje uit dan maar.

In een fastfoodrestaurant ontmoeten ze twee enthousiaste bergwandelaars: vader en zoon. Zij nemen de jongen mee voor een day tour, terwijl Simon achterblijft in het pittoreske bergplaatsje. De drie komen met grote verhalen terug van de wandeling. En dat niet alleen: ze hebben de smaak te pakken en willen het hele komende weekend de bergen in. Het avondeten eindigt in een hoogoplopende ruzie en een bodemloze vernedering voor Simon. De volgende ochtend is het Rocky-trio spoorloos, ze hebben uitgecheckt zonder een bericht achter te laten.

Net als in haar toneelstukken geeft Lot Vekemans in haar tweede roman een inkijk in de donkere kamers van de menselijke ziel, door op zoek te gaan naar de verborgen drijfveren achter ons dagelijks doen en laten.

Duitse vertaling van de roman

Lot Vekemans Der Verschwundene recensieLot Vekemans – Der Verschwundene
Nederlandse roman
Uitgever: Wallstein Verlag
Verschijnt: 26 juli 2023


Bijpassende boeken en informatie

Khalid Mourigh – De gast uit het Rifgebergte

Khalid Mourigh De gast uit het Rifgebergte recensie en informatie over de inhoud van deze familiegeschiedenis. Op 18 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Cossee deze familiegeschiedenis van een van de eerste Marokkaanse gastarbeiders in Nederland, geschreven door Khalid Mourigh.

Khalid Mourigh De gast uit het Rifgebergte recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van De gast uit het Rifgebergte. Het boek is geschreven door Khalid Mourigh. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud dit eerste boek van de Nederlands-Marokkaanse taalwetenschapper en schrijver Khalid Mourigh.

Khalid Mourigh De gast uit het Rifgebergte Recensie

De gast uit het Rifgebergte

  • Schrijver: Khalid Mourigh (Marokko, Nederland)
  • Soort boek: familiegeschiedenis, non-fictie
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 18 februari 2021
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van het boek van Khalid Mourigh

Op zijn sterfbed vertelt Ali nog één laatste keer over zijn leven. Zijn kleinzoon Khalid Mourigh luistert ernaar, gefascineerd maar ook vertwijfeld: waarom komt dít verhaal nooit aan bod als Nederlandse politici en media het over ‘gastarbeiders’, ‘Marokkanen’ of ‘gelukszoekers’ hebben?

Dit verhaal van de eerste Marokkaanse gastarbeiders begint in de jaren vijftig. Ali moet vanaf zijn veertiende geld verdienen voor zijn familie. Hij leidt een onzeker maar avontuurlijk bestaan en trekt door het Rifgebergte, op zoek naar werk. Uit noodzaak gaat hij in dienst van het Spaanse leger, dan is hij weer assistent van de dynamietspecialist in de mijnen. Als Ali na een periode van werk terugkeert naar zijn geboortedorp, blijkt vaders wil wet: hij moet en zal trouwen met de jonge Fadma. Hun eerste kind wordt geboren, en het wordt voor hem steeds moeilijker om zijn groeiende familie te onderhouden. Een oversteek naar Europa lonkt, want daar is een nijpend tekort aan goedkope arbeidskrachten.

Na een omzwerving door België brengt de trein Ali in 1964 naar Utrecht. Hij wordt hartelijk ontvangen en werkt in verschillende fabrieken om uiteindelijk op een scheepswerf te belanden. Duizenden kilometers verwijderd van zijn familie in de Rif maakt hij met verbazing kennis met de Nederlandse omgangsvormen, met fietsen en erwtensoep. Maandelijks stuurt hij geld naar Fadma en zijn kinderen, maar de kloof tussen hen wordt steeds groter.

Khalid Mourigh vermengt het frivole van de Marokkaanse vertelcultuur met de geschiedenis van de komst van de eerste Marokkaanse gastarbeiders en plaatst zo zijn eigen familieverhaal in een breder historisch en politiek perspectief.

Bijpassende boeken en informatie

Jennifer Nansubuga Makumbi – De eerste vrouw

Jennifer Nansubuga Makumbi De eerste vrouw recensie en informatie over de inhoud van deze Oegandese roman.  Op 19 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van The First Woman, de tweede roman van de Oegandese schrijfster Jennifer Nansubuga Makumbi.

Jennifer Nansubuga Makumbi De eerste vrouw recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De eerste vrouw. Het boek is geschreven door Jennifer Nansubuga Makumbi. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Oegandese schrijfster Jennifer Nansubuga Makumbi.

Jennifer Nansubuga Makumbi De eerste vrouw Recensie

De eerste vrouw

  • Schrijfster: Jennifer Nansubuga Makumbi (Oeganda)
  • Soort boek: Afrikaanse roman, Oegandese roman
  • Origineel: The First Woman (1 oktober 2020)
  • Nederlandse vertaling: Josephine Ruitenberg
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 18 maart 2021
  • Omvang; 528 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de nieuwe roman van Jennifer Nansubuga Makumbi

De eigenwijze Kirabo groeit op bij haar grootouders op het platteland van Oeganda. Ze wordt omringd door sterke vrouwen – haar grootmoeder, haar vele tantes en haar beste vriendin – maar ze voelt desalniettemin het gemis van de moeder die ze nooit heeft gekend. Wie is de vrouw die haar op de wereld heeft gezet? Hoewel haar familie haar wanhopig in bedwang probeert te houden gaat ze op zoek naar antwoorden. Deze zoektocht brengt haar bij Nsuuta, een vrouw die buiten de gemeenschap staat en haar niet alleen meer kan vertellen over haar verdwenen moeder, maar ook verhalen met haar uitwisselt. Ze leert Kirabo dat de rebelse kracht die in haar schuilt een eigenschap is van ‘de eerste vrouw’. De eerste vrouw, die onafhankelijk en vrij was, maar die zich eeuwenlang heeft moeten aanpassen.

In deze tweede, epische roman van Makumbi volgen we Kirabo terwijl ze naar haar eigen plek op de wereld zoekt – een reis van het platteland naar de hoofdstad Kampala, van het veilige nest van haar grootouders naar het onbekende, luxe huis van haar vader. Op de achtergrond wordt haar land geteisterd door de bloedige dictatuur van Idi Amin en lijkt de wereld almaar ondoorgrondelijker te worden.

De eerste vrouw is gebaseerd op het Oegandese scheppingsverhaal van de eerste vrouw. Een groots en tegelijkertijd diep persoonlijke roman over verlangen en rebellie, doordrenkt van oude tradities en feminisme. Een indringend portret over wat het betekent om een vrouw te zijn in een gezin, in een gemeenschap en in een land dat vastbesloten lijkt om ook haar onaangepaste ideeën te doven.

Bijpassende boeken en informatie

Jennifer Nansubuga Makumbi Kintu RecensieJennifer Nansubuga Makumbi (Oeganda) – Kintu
sociale roman
Uitgever: Cossee
Verschijnt: 19 maart 2020

Marco Missiroli – Trouw

Marco Missiroli Trouw recensie en informatie over de inhoud van deze Italiaanse roman. Op 20 mei 2021 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van Fedelta, de roman van de Italiaanse schrijver Marco Missiroli.

Marco Missiroli Trouw recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Trouw. Het boek is geschreven door Marco Missiroli. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de roman van de Italiaanse schrijver Marco Missiroli.

Marco Missiroli Trouw Recensie

Trouw

  • Schrijver: Marco Missiroli (Italië)
  • Soort boek: Italiaanse roman
  • Origineel: Fedelta (2019)
  • Nederlandse vertaling: Hilda Schraa
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 20 mei 2021
  • Omvang: 264 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Winnaar Premio Strega Giovani 2019

Flaptekst van de roman van Marco Missiroli

Wat is trouw? En mag je ontrouw zijn aan de ander, als je daardoor trouw blijft aan jezelf?

Als Carlo, docent Creative Writing, met studente Sofia op het vrouwentoilet wordt betrapt, gaat het verhaal als een lopend vuurtje door de universiteit. Zijn positie staat onder druk, en ook zijn huwelijk met Margherita staat op het spel. Margherita beslist, na wijze raad van haar moeder, dat de roddel hun huwelijk niet mag doen stranden. Maar intussen verlangt ook zij naar iemand anders: haar fysiotherapeut Andrea. So far, so bad.

Acht jaar later lijkt de storm voorbijgetrokken voor Margherita en Carlo. Ze zijn de gelukkige ouders van een zoontje en wonen in Milaan in het appartement waar ze altijd al van droomden. Ze praten niet meer over hun stille hunkering naar Sofia of Andrea, totdat een anonieme afzender Carlo boeken begint te sturen. Het brengt hen terug naar de tijd van hun verborgen liefdes, en het stel wordt geconfronteerd met de vraag of ze wel de juiste keuzes hebben gemaakt.

In Trouw schakelt Marco Missiroli tussen vijf verschillende perspectieven: van het paar, hun minnaars en familie. Zo wordt steeds duidelijker hoe de maatstaven van trouw, moraal en onvoorwaardelijke liefde kunnen leiden tot pijnlijk zelfbedrog. Een roman als een spiegel: wat leveren we van onszelf in als we ons aanpassen aan een relatie?

Bijpassende boeken en informatie

Yoko Ogawa – De geheugenpolitie

Yoko Ogawa De geheugenpolitie recensie en informatie over de inhoud van deze dystopische  roman uit Japan. Op 18 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van 密やかな結晶 / Hisoyaka na kesshō de roman uit 1994 van de Japanse schrijfster Yoko Ogawa.

Yoko Ogawa De geheugenpolitie recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De geheugenpolitie. Het boek is geschreven door Yoko Ogawa. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman uit 1994 van de Japanse schrijfster Yoko Ogawa.

Yoko Ogawa De geheugenpolitie Recensie

De geheugenpolitie

  • Schrijfster: Yoko Ogawa (Japan)
  • Soort boek: dystopische roman, Japanse roman
  • Origineel: 密やかな結晶 / Hisoyaka na kesshō (1994)
  • Nederlandse vertaling: Luk Van Haute
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 18 februari 2021
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de roman van Yoko Ogawa

Op een eiland verdwijnt op mysterieuze wijze steeds meer: hoeden, vogels, boeken, rozen… En de verdwijningen blijven serieuzere proporties aannemen. Telkens wordt het straatbeeld weer wat leger en vertoont het geheugen van de inwoners grotere gaten. De enkelen die blijven herinneren, vrezen voor hun leven. Ze zijn bang voor de draconische geheugenpolitie die de taak heeft over deze collectieve vergetelheid te waken en te zorgen dat wat verdwenen is, vergeten blijft. Vervolgingen zijn aan de orde van de dag.

Wanneer een jonge schrijver ontdekt dat haar redacteur in gevaar is voor de geheugenpolitie, maakt ze een schuilplaats onder haar vloer om hem te verbergen. Terwijl angst en verlies hen omringen, klampen ze zich samen vast aan haar schrijven als een laatste redmiddel om het verleden te bewaren.

In De geheugenpolitie reflecteert Yōko Ogawa op totalitarisme en stil verzet, evenals op wat ons nog menselijk maakt. als steeds meer van wat wij kennen verdwijnt. Een meesterlijk verhaal over het houvast dat literatuur kan bieden, over de kracht van het geheugen en de verwoesting die wordt veroorzaakt door het verlies ervan – van een van Japans grootste schrijvers.

Bijpassende boeken en informatie

Jonathan Robijn – Tabak

Jonathan Robijn Tabak recensie en informatie van deze nieuwe Vlaamse roman. Op 18 november 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de Vlaamse schrijver Jonathan Robijn.

Jonathan Robijn Tabak Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Tabak. Het boek is geschreven door Jonathan Robijn. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Belgische schrijver Jonathan Robijn.

Jimmy, hoofdpersonage uit deze roman Tabak van Jonathan Robijn is op consult bij zijn huisarts.

“Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het is van geen belang meer. Tot zover het goede nieuws, ben je ook in het slechte nieuws gedesinteresseerd?”

Maar Jimmy wil verder leven. Is van plan dit nieuws niet te delen met zijn vrouw Ella. Maar veel eerder krijgt hij last van het nostalgisch verleden. Terug naar de tijd dat hij nog Davros rookte. Een oud sigarettenmerk dat een aantal decennia geleden van de markt is gedrukt door de opkomst van de Amerikaanse sigaretten industrie met haar agressieve en nietsontziende reclame methodieken. En nu is alleen nog de geparfumeerde, naar gebakken lucht smakende sigaret te koop.  Zou het nog mogelijk zijn een pakje oude Davros op de kop te tikken en waar moet hij dan wezen? Hoe pak je dat aan? Waar begint een mens? En zo komt hij terecht bij een oude sigaretten fabrikant die samen met hem de liefde voor dat oude merk koestert en misschien wel droomt om deze oude lijn weer een kans te geven. Maar dan moeten zij naar Armenië. Daar werd dit merk gefabriceerd. Daar heeft hij nog familie.

Naar Armenië, Robijn heeft zijn hart verpand aan het land

Zo gaan die twee op reis. Naar Armenië. Daar waar de schrijver zelf ook roots heeft liggen. Hij heeft daar twee jaar lang gewoond en gewerkt bij Artsen zonder Grenzen in de geestelijke gezondheidszorg. Ja, Robijn heeft zijn hart verpand aan dit land. En ook aan zijn vader. Die zijn leven lang gerookt heeft tot groot verdriet en ergernis van zijn gezin. Dit blijkt uit een interview op de VRT waar ik naar luisterde.

Deze roman gaat ook over uit de tijd vallen. Jimmy, de oude man, die zich vragen stelt over de gezondheidscultus van vandaag de dag. De bijna sektarische strengheid die er leeft in de maatschappij over roken. Over de bijna dwingende regels over eten, vettigheid, de voorschriften om te bewegen. Maar ook over de rol van vrouwen in de maatschappij. Hoe kon zijn aantrekkelijke, avontuurlijke, gekke, slimme, belezen vrouw ineens veranderen in een soort van moederkloek. Waar was zij gebleven? En waar vertrok hijzelf heen toen deze ontwikkeling zich inzette? Wat had hij voor constructiefs bijgedragen hier iets aan te veranderen? En hoe komt het dat deze gedachten bij Jimmy juist hier bovenkomen drijven, hier in Armenië? En waarom houdt hij zo van dit land, van haar gewoonten?

Jonathan Robijn Tabak Recensie

Nou, hier wordt er gelukkig overal zonder terughoudendheid gerookt. Aan tafel, in een taxi, in de dancing en in de hotels. Maar ook bij de mensen thuis. Vooral daar blijkt het dat wanneer Jimmy ergens  wordt uitgenodigd, hij bij binnenkomst eerst door een rookwolk moet voordat hij iemand de hand kan reiken. Maar ook de karigheid in de huizen, absoluut nergens overbodige luxe, alleen dingen die nodig zijn om te leven, het huishouden draaiende te houden. En gewerkt wordt er, zonder in het keurslijf van tijd geperst te zijn, maar gewoon net zo lang doorgaan tot het werk klaar is. De geur van heerlijke ouderwetse Armeense gerechten, samen met het gebrek aan luxe, duidelijke regels voor de mannen en vrouwenwereld, de geur van sigaretten, de duidelijke regels (overgebleven uit oude communistische systeem) die hier nog overal lijken te gelden, dit alles bracht Jimmy terug naar zijn jeugd. Absoluut geen feest geweest, en ja, ook zeker grote trauma’s opgelopen in zijn jeugd, maar toch, houvast.

Boeiende en geslaagde roman over het mijmeren en uit de tijd vallen

Robijn schrijft met deze roman een ode aan de verstokte rokers, maar ook aan lekker eten en drinken en aan genieten en aan een mooi land Armenië. Maar ook over een generatie die op het punt van verdwijnen staat. Uit te tijd begint te vallen, over mijmeren van ”de goede oude tijd” en over zaken die geen keer nemen. Een herkenbaar verhaal, gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

Tabak

  • Schrijver: Jonathan Robijn (België)
  • Soort boek: Vlaamse roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 18 november 2020
  • Omvang: 248 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van de nieuwe roman van Jonathan Robijn

‘Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het heeft geen belang meer,’ krijgt Jimmy van zijn huisarts te horen. Jimmy veracht de dood en rookt het liefst de hele dag. Sigaretten, zo vindt hij, getuigen van stijl, en hij denkt dan ook met weemoed terug aan zijn favoriete merk Davros. Vijftig jaar lang rookte hij een à twee pakjes Davros per dag, maar toen ging het merk failliet en moest hij noodgedwongen overstappen op sigaretten van mindere kwaliteit. Nadat de dokter zijn doodsvonnis heeft geveld, neemt Jimmy een drastisch besluit: zijn laatste levensadem zal met Davros gevuld zijn.

In plaats van zijn vrouw en kinderen in te lichten over zijn ziekte, voert hij nog één keer koppig zijn voornemen uit. Hij ontmoet de sigarettenhandelaar Missirian, in wie hij een gelijkgestemde vindt, en samen trekken ze naar Armenië, het vaderland van de producenten van zijn favoriete tabak. Tijdens de reis komen herinneringen aan vroeger naar boven, in het bijzonder aan de mooie en onweerstaanbare Ella, de vrouw van wie hij hield, met wie hij trouwde, maar die nadien onmerkbaar weer van hem wegdreef.

Tabak is een verhaal over een generatie die bijna is verdwenen en over een man die gelaten terugkijkt op zijn leven, maar tussen de hoestbuien en rookwolken door is het vooral ook een melancholisch verhaal over de onnavolgbare wendingen van de liefde.

Bijpassende boeken en informatie

Berber Kapitein – Aarzelsnede

Berber Kapitein Aarzelsnede recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe over het syndroom van Münchhausen. Op 30 oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de van Berber Kaiptein.

Berber Kapitein Aarzelsnede Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Aarzelsnede, de nieuwe roman van Berber Kapitein. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Nederlandse kinderarts en schrijfster Berber Kapitein.

Deze roman verhaalt over Sara, een jonge patiënt van 14 jaar. Voor de zoveelste keer wordt dit meisje opgenomen. Nu op de afdeling waar  Rinske als co-assistent werkt. Onder leiding van de Trui, haar baas, genieten zij de eer om uit te vinden wat er met dit meisje nu werkelijk aan de hand is.

Er hangt al een hele zwarte geschiedenis om dit gezin heen. Al minstens twee keer hebben zij Sara met veel tam tam uit een ziekenhuis weer mee naar huis genomen. Altijd gevolgd door een medische  tuchtzaak door de ouders aanhangig gemaakt.

Sara is nu 14 en uit haar geschiedenis blijkt dat zij al vanaf haar vierde om de haverklap in een ziekenhuis belandt. Nu is zij veertien jaar. Broodmager, een neussonde voor de voeding, en in een rolstoel. Dit gezin eist min of meer dat deze artsen, waar zij nu terecht zijn gekomen afzien van een diepgaand onderzoek naar de oorzaken van de “ziekte” van Sara, maar dat zij zo snel mogelijk een definitieve sonde plaatsen bij Sara, zodat zij weer kan aansterken en stapje bij stapje weer het leven van een pubermeisje kan opvatten.

Wie houdt wie in welke tang, en met welk belang?

Maar dan hebben zij buiten Rinske en De Trui gerekend. Rinske wil namelijk een heel goede kinderarts worden en heeft daar alles voor over. En De Trui, ja, hij is niet zomaar een makkelijke supervisor, begeleider, maar ook hij heeft zijn medisch-ethische hart op de juiste plek zitten.

Dus deze twee artsen kunnen er toch ook niet omheen om toch stiekem te denken dat dit meisje verstrikt is geraakt in de psychische netten van dit gezin en daarom wordt in de wandelgangen de diagnose Múnchausen by proxy gesteld.  De ouders, slim, gehaaid, en vooral vader, goed gebekt, en moeder, die vooral mooi zit te wezen, Sara, meteen in paniek wanneer er al de minste behandeling wordt voorgesteld. Zelfs wanneer er een weegmoment wordt ingepland is er aan alle kanten paniek en nemen de ouders haar in bescherming. Ja…wat is hier eigenlijk aan de hand? Wie houdt wie in welke tang, en met welk belang?

Berber Kapitein Aarzelsnede Recensie

Maar toch, deze roman heb ik vooral gelezen als een gedetailleerd verslag van een uitgebreide supervisie of intervisie van Rinske, de belangrijkste behandelaar van Sara. Ja, Kapitein neemt de lezer ook nog mee door het privé leven van deze jonge arts. We zien haar vooral worstelen met de liefde. Een knipperlicht relatie met een getrouwde man. In tegenstelling tot haar krachtig en doelgericht handelen en optreden als arts, lost zij op in deze relatie en laat zij zich drijven op de nukken van haar vriend.

Inkijkje in de dilemma’s waarmee artsen moeten en zullen dealen

Dus ja, dit boek doet verslag van een interessante, medische casus, geeft een inkijkje in de dilemma’s waar  artsen, soms wellicht dagelijks mee moeten en zullen dealen. Maar op de één of andere manier blijft dit hele verhaal ergens aan de oppervlakte stokken. Jammer. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (goed).

Recensie van Mieke Koster

Aarzelsnede

  • Schrijfster: Berber Kapitein (Nederland)
  • Soort boek: psychologische roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 30 oktober 2020
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (goed)

Flaptekst van de roman van Berber Kapitein

Renske wil een goede kinderarts worden en heeft voor haar patiënten alles over. Maar dat geneeskunde ook bestaat bij de gratie van het nemen van risico’s heeft niemand haar tijdens haar studie verteld. En evenmin dat zij met hulpzoekenden zoals Sara te maken krijgt, die uitdaging en bedreiging tegelijk blijken te zijn. Dit veertienjarige hyperintelligente meisje met verdacht veel medische kennis scheldt tegen iedere hulpverlener en eist een operatie die andere ziekenhuizen eerder al weigerden.

Maar elke poging om een heldere diagnose vastgesteld te krijgen wordt door Sara tegengewerkt, en mislukt. Het meisje heeft ‘definitief genoeg van al die overbodige medische martelingen’ als bloedprikken of gewicht controleren. En welk toneelstuk spelen de opvallend welbespraakte ouders, die pretenderen niets liever te willen dan dat hun kind weer ‘een normaal leven kan gaan leiden’, maar onderling met iets heel anders bezig zijn?

Als de ouders dreigen met een klacht bij de tuchtrechter en willen vertrekken naar een ander ‘professioneler’ ziekenhuis, weet Renske echt niet meer of dit theater is of een medische catastrofe voor de patiënt en voor de kinderarts zelf. Zij zoekt tot de laatste pagina naar de juiste oplossing en de lezer zit op het puntje van zijn stoel.

Bijpassende boeken en informatie

Miriam Toews – Wat ze zeiden

Miriam Toews Wat ze zeiden recensie en informatie van deze nieuwe roman over mennonitische vrouwen in verzet tegen misbruik. Op 17 september 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman Women Talking van de Canadese schrijfster Miriam Toews.

Miriam Toews Wat ze zeiden Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Wat ze zeiden. Het boek is geschreven door Miriam Toews. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Canadese schrijfster Miriam Toews.

Tussen  2005 en 2009 werden veel meisjes, de jongste was drie jaar, en vrouwen uit een afgelegen mennonitische kolonie in Bolivia ’s ochtends vaak versuft wakker. Ze waren bebloed, hadden pijn en zaten vol blauwe plekken. ’s Nachts verkracht door hun eigen sekteleden werd dit geweld toegeschreven aan geesten en demonen. Dat dit komt vanwege de zonden van de vrouwen.

Maar op een nacht  wordt ontdekt zij dat dit verschrikkelijke geweld te danken hebben aan hun eigen mannen en zonen. Blijkbaar is deze kolonie niet helemaal hermetisch afgesloten van de buitenwereld en wordt dit een zaak van de politie. En ja, de mannen worden opgepakt en gevangen gezet. Dit tegen de wens van vele mannelijke kolonisten die gaan proberen deze daders op borgtocht vrij te kopen zodat zij hun opgelegde straf thuis in de kolonie kunnen uitzitten.

Dit horen en de vrouwen en zij besluiten met elkaar een bijeenkomst te beleggen om te besluiten wat nu te doen. Daarvoor hebben zij, voordat de mannen vrijgelaten worden, nog maar 48 uur, dus haast is geboden. Door de ogen van Toews, zij heeft zelf tot haar 18de in zo’n gemeenschap gewoond, verwoord door de vrouwen, krijg je al snel een beeld over de gang van zaken in zo’n mennonitische kolonie, over de hiërarchische structuur, en over de plek hierbinnen van meisjes en vooral vrouwen.

Kiezen uit drie opties

De vrouwen komen bij elkaar en moeten een besluit nemen en zij kunnen kiezen uit drie opties;

1; blijven en niets doen, maar kan dat wel terwijl veel vrouwen nog liever de kop afhakken van degenen die hun dochters en henzelf zoveel leed aan gedaan hebben

2; blijven en vechten, maar moet dan niet eerst duidelijk worden waarvoor zij precies willen vechten. Eén van de vrouwen, Ona, oppert wat ideeën, bijvoorbeeld dat mannen en vrouwen gezamenlijke besluiten gaan nemen over wat goed is voor de kolonie. En dit is één van de belangrijkste punten: vrouwen mogen voor zichzelf denken. Meisjes leren lezen en schrijven, en nieuwe uitgangspunten voor de religie, gebaseerd op liefde als uitgangspunt

3; weggaan. Dit blijkt de enige mogelijke optie omdat bovenstaande twee, met de huidige mannen en de grote baas Peters aan het roer, nooit zullen gebeuren. En uiteindelijk in hun laatste uur hakken zij de knoop door.

Miriam Toews Wat ze zeiden Recensie

Tijdens deze gesprekken van de vrouwen wordt  hen duidelijk, komen zij er achter dat zij zelf kunnen en mogen denken. Er naar hun argumenten wordt geluisterd. Het oneens met elkaar kunnen en mogen zijn en dat daar geen geweld aan te pas komt. Er is veel onzekerheid, veel niet weten van waarheen en waar komen ze terecht, over het vertrek, en wie gaat ermee, en wat te doen met de jongere zonen, maar veel kracht en solidariteit onderling. En samen maken zij een waardig plan gebaseerd op hun eigen geformuleerde geloofsuitgangspunten.

Toews zet de vrouwen in hun kracht en beschrijft knap en inlevend hun autonome denken

Gedurende het lezen van deze roman is mijn adrenaline regelmatig tot onverantwoorde hoogte gestegen denk ik. Hoe is het mogelijk dat dit vandaag de dag nog bestaat en waarom wordt zo’n sekte gebaseerd op onderdrukking en mishandeling van vrouwen en meisjes niet wettelijk, wereldwijd verboden?  Toews zet de vrouwen in hun kracht en beschrijft hun autonome denken wanneer zij met elkaar een theologische discussie voeren over de rigoureuze besluiten die zij met elkaar binnen 48 uur moeten nemen. Knap. Inlevend. Geloofwaardig, maar ook met humor en lichtheid geeft Toews een inkijkje in manier waarop deze vrouwen binnen zo’n korte tijd een godsonmogelijk besluit moeten nemen. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Wat ze zeiden

  • Schrijfster: Miriam Toews (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman, feministische roman
  • Origineel: Women Talking (2019)
  • Nederlandse vertaling: Josephine Ruitenberg, Claudia Visser
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 17 september 2020
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman over mennonitische vrouwen van Miriam Toews

1. Niets doen.   2. Blijven en vechten.   3. Weggaan

In het geheim klimmen acht mennonitische vrouwen – grootmoeders, moeders en meisjes – een hooizolder op. De afgelopen vier jaar werden zij en meer dan honderd andere vrouwen in de nacht herhaaldelijk aangevallen door, zo werd hen verteld, demonen die hen kwamen straffen voor hun zonden. Nu ze hebben ontdekt te zijn gedrogeerd en verkracht door een groep mannen uit hun eigen gemeenschap,worden de daders tijdelijk vastgezet in de stad voor hun eigen veiligheid. De vrouwen hebben 48 uur de tijd om te beslissen wat ze doen, voordat de mannen op borgtocht vrijkomen en terugkeren.

Als de vrouwen blijven, moeten zij voor zichzelf opkomen of de daders vergeven. Als ze weggaan, moeten zij – die nooit mochten leren lezen of schrijven – een nieuwe start maken in een wereld die hun volledig onbekend is. Op de hooizolder hebben ze een reeks felle discussies. Hoe kunnen ze overleven, hun dochters beschermen, hun zonen opvoeden, hun geloof in de Bijbel behouden en bovenal: liefhebben? Naarmate de laatste ochtend nadert, blijven de meningen van de vrouwen verschillen, vaak op basis van leeftijd, gezondheid en vroomheid. Vrijheid is een exotisch idee en misschien
angstaanjagender dan de duivels die ze kennen, die elk moment terug kunnen keren.

Miriam Toews kruipt in deze ongelooflijke roman in de huid van de enige mannelijke aanwezige, de notulist die alle vragen en woede op papier zet.

Bijpassende boeken en informatie

Anoniem – Een vrouw in Berlijn

Anoniem Een vrouw in Berlijn recensie en informatie over de inhoud van dit dagboek uit de Tweede Wereldoorlog. In 2005 verscheen bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling Eine Frau in Berlin, het dagboek over de laatste maanden van WOII van een anonieme auteur.

Anoniem Een vrouw in Berlijn Recensie en Informatie

Een dagboek van een vrouw in Berlijn, aan het eind van de Tweede Wereldoorlog, Duitsland, dus ook Berlijn onder de voeten gelopen door de Russen. Een dagboek begonnen op de eerste dag dat Berlijn een slagveld werd. Door een vrouw, die ooggetuige en slachtoffer werd van de barbaarse daden van de Russische soldaten die de dienst gingen uitmaken in Berlijn. Een vrouw die het schrijven van dit dagboek nodig had om deze mensonterende tijd te kunnen overleven.

Het leven van de vele mensen, speelde zich al snel voor een groot deel af in de schuilkelders van de stad. Elke kelder had min of meer een eigen cultuur, eigen tics. Met humor en een bijzonder observatievermogen wordt dit vastgelegd.

Het leven speelde zich af in de schuilkelders van Berlijn

De achtergebleven inwoners, met name dus de vrouwen en een enkele man die niet de oorlog in was gestuurd. De huizen, veelal kapotgeschoten tijdens de opmars van de Russen, boden absoluut geen bescherming tegen het oorlogsgeweld. Je had geluk als je nog een soort van veilige plek had om te wonen. Een plek zonder gas, water, licht en de hele infrastructuur kapotgeschoten. Winkels dicht of geen voorraad, water alleen te tappen bij een waterput verderop in de stad. En altijd en overal het grote gevaar slachtoffer te worden van de Ivans, zoals de schrijfster hen noemt, die zich muitend en verkrachtend in de stad ophielden.

Maar een vrouw in Berlijn had kans op eten en overleven wanneer het haar lukte één van de Russen tot haar beschermer toe te laten.  Je lichaam als inzet tegen uithongeren, de dood. Ja, te pas en te onpas was het dan tijd voor verkrachting, maar je was wel beschermd. Het maakte niet uit hoe oud de vrouwen waren. Van jong tot oud kon slachtoffer worden. Daar kon geen moedertje of vadertje lief iets tegen inbrengen. De andere Russen wisten wanneer een vrouw een beschermengel (vaak een hoge pief) had, en lieten deze vrouwen dan vaak min of meer met rust. Wat fijn was dat je het eten en drinken dat je kreeg voor je “ diensten” kon delen met medebewoners van het huis, etage waar je woonde. Je had spullen tot je beschikking om te ruilen. Er kwam veel drank bij kijken, veel dronkenschap en vaak veel geweld. Maar de schrijfster vertelt ook dat het contact met deze Russen regelmatig respectvol leek, was.

Anoniem Een vrouw in Berlijn Recensie

Hoe er een behandelpunt werd ingericht in Berlijn om de verkrachtte vrouwen te helpen. Hoe vele vrouwen niet wisten of ze zwanger waren gemaakt of door de structurele honger niet meer menstrueerden. Hoe vrouwen elkaar bevroegen over hoe vaak jij…??

Maar ook, hoe normaal het ging worden elkaar te bestelen, op rooftocht uit te gaan, hoe mijn en dein werd opgeheven, hoe de ontmenselijking langzaam maar zeker iedereen bij de kladde had. En hoe het ging stinken overal. Huizen waarin de soldaten hun behoeften dezen, doden langs de kant van de weg.

Mensonterende taferelen en de kracht van de vrouwen in Duitsland aan het einde van WOII

Indrukwekkend zijn ook de verslagen van na de oorlog, wanneer Duitsland heeft gecapituleerd en de vrouwen door de Russen worden ingezet, om voor hen te gaan werken. In fabrieken, wasserijen, spoorwegen. Mensonterende taferelen en de kracht van de vrouwen.

Over het algemeen is er wat minder aandacht over deze kant van de Tweede Wereldoorlog. Alhoewel  De schrijfster wist hoe belangrijk het was dit te laten weten. Had dit nodig om te overleven.  Zij wilde dolgraag anoniem blijven maar helaas is deze wens haar ontnomen. Jammer. Desalniettemin, wanneer je dit boek per ongeluk ergens tegen komt, lezen zou ik zeggen. Een vrouw in Berlijn is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

Een vrouw in Berlijn

Dagboekaantekeningen van april tot juni 1945

  • Schrijver: Anoniem
  • Soort boek: oorlogsdagboek
  • Origineel: Eine Frau in Berlijn (2003)
  • Nederlandse vertaling: Froukje Slofstra
  • Uitgever: Cossee
  • Verschenen: 2005
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Gebonden Boek / Luisterboek
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Bijpassende boeken en informatie

Janet Lewis – De vrouw van Martin Guerre

Janet Lewis De vrouw van Martin Guerre recensie en informatie van deze Amerikaanse roman uit 1941. Op 20 augustus 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman The Wife of Martin Guerre van de Amerikaanse schrijfster Janet Lewis.

Janet Lewis De vrouw van Martin Guerre Recensie en Informatie

Er moet een oude familievete beslecht worden, en blijkbaar is het sluiten van een huwelijk daar een geëigende manier voor. Het is op een ochtend in januari 1539 dat deze bruiloft gevierd wordt. Het echtpaar bestaat uit twee 11 jarige kinderen, Bertrande de Rols en Martin Guerre, beide nakomelingen uit een welgesteld, oud en feodaal boerengeslacht. Janet Lewis beschrijft in deze roman een waargebeurd verhaal op basis van verslagen van gerechtshoven, en natuurlijk denk je als lezer; ‘ ja, dat zal wel’ maar zij doet dat op zo’n manier dat ik me bijna ademloos heb laten meeslepen door dit ongelooflijke verhaal.

Zoals het een rijke boerenzoon betaamt is hij lijfeigene van zijn vader. Tot zijn dood zwaait vader de scepter over boerenhoeve, familie, al het personeel en aanverwante zaken gerelateerd aan een goed lopend bedrijf. Op hun veertiende is het zover dat de bruid intrekt bij de familie van haar man. Ja, Bertrande wordt geaccepteerd door de vrouw des huizes. Ja, en de man, de vader van Martin, hij gedoogt haar ondanks zijn grimmigheid, zijn onverschrokkenheid en autoritaire houding. En het huwelijk wordt geconcipieerd. Bertrande raakt zanger, wordt mooier en mooier. Martin daarentegen worstelt met de zeggenschap die zijn vader over hem heeft. Deze strenge man houdt zijn zoon klein, maakt de dienst uit, blijft aan de teugels hangen. Op een dag komt Martin thuis met een geschoten beer, heeft zichzelf bewezen dat hij een man is en bespreekt met Bertrande dat hij voor een paar dagen de hoeve gaat verlaten.

Hij, die eigenzinnige jongen heeft zijn vader zo getart dat het enige wat hem te doen staat is de hoeve verlaten, onder het juk van zijn vader uitkomen en terugkomen wanneer zijn vader in staat is zijn woede te laten varen. Hij denkt dat hij binnen ongeveer een week weer terug zal zijn. Maar dat wordt 8 jaar. En in deze tijd zien we Bertrande rouwen, haar man missen, verlangen naar hem, uitgroeien tot een prachtige rijpe vrouw en moeder, en bidden dat hij snel en ongedeerd terug zal keren.  Binnen een maand, binnen een seizoen, binnen een jaar, binnen een paar jaar. Zij groeit in haar functie als vrouw des huizes, haar roomse geloof geeft haar steun en overtuiging dit zware kruis te kunnen dragen.

Janet Lewis De vrouw van Martin Guerre Recensie

Dan drie jaar, komt hij terug, haar Martin. Beide ouders zijn inmiddels overleden en ja, nu wordt hij de grote man op de hoeve. Maar, wat is er met hem gebeurd in al die jaren dat hij onderweg was. Zijn karakter lijkt zo zacht, zo medemenselijk, zo inlevend. En ja, natuurlijk valt Bertrande voor hem als een blok, en ja, zij krijgen samen twee kinderen. De jongste zal overlijden omdat bij Bertrande inmiddels het idee heeft post gevat dat deze teruggekeerde humane Martin haar man niet kan zijn. Zij lijdt, is zo bang, immers wanneer dit waar is leeft zij in grote zonde. Jarenlang in een overspelige relatie. Binnen de roomse kaders waar zij in leeft is dit niet minder dan een doodzonde. En ja, zij raadpleegt de pastoor die haar probeert gerust te stellen. Zij vervreemdt langzaam maar zeker van alle mensen om haar heen. Is zij haar verstand aan het verliezen.

Wat een boek, wat een verhaal en zo vooruitstrevend voor het jaar 1941!

Wanneer het gerucht over de twijfel van Bertrande over de hoeve waart proberen de betrokkenen haar van dit idee af te houden. Iedereen is tevreden met deze Martin, zo aardig, inlevend, medemenselijk. Dat was de oude Martin nooit. Hij is het, alleen veranderd, een betere versie van zichzelf geworden. Blij zijn, niet in roeren, wat haal je jezelf op je hals? Maar de overtuigt gelovige Bertrande kan niet anders dan deze kwestie, voor haar eigen gemoedsrust en haar vertrouwen in God, tot op de bodem uitzoeken.

Wat een boek, wat een verhaal, en wat vooruitstrevend om zo’n geschiedenis in 1941, het jaar waarin deze roman verscheen, vanuit het perspectief van een vrouw te onderzoeken, te beschrijven. Zo knap, zo spannend, zo tot aan het eind toe ongewis wat de uitkomst zal zijn van de dilemma’s waar Betrande en met haar vele vrouwen, mee worstelt. Janet Lewis laat Bertrande niet in de steek. De roman De vrouw van Martin Guerre is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

De vrouw van Martin Guerre

  • Schrijfster: Janet Lewis (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Origineel: The Wife of Martin Guerre (1941)
  • Nederlandse vertaling: Paul van der Lecq
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 20 augustus 2020
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de roman van Janet Lewis

Bertrande de Rols is veertien als ze wordt uitgehuwelijkt aan Martin Guerre. Het is een tegemoetkoming in het langlopende conflict tussen twee Franse plattelandsfamilies in de zestiende eeuw. Bertrande kent hem pas twee dagen, maar ze weet dat ze voor de rest van haar leven ‘de vrouw van Martin Guerre’ zal zijn. Haar nieuwe leven op het landgoed van haar schoonfamilie biedt rust en zekerheid, en Bertrande en Martin groeien naar elkaar toe. Toch leert ze ook al snel de dominante en agressieve kant van haar man en zijn vader kennen. Dan deelt Martin plots mee dat ‘hij een tijdje weg moet’.

Acht jaren gaan voorbij, totdat Martin eindelijk terugkeert en hij de oude orde op het landgoed herstelt. Maar hoe weet Bertrande zeker dat deze man wel dezelfde is als die haar acht jaar geleden verliet? Hij is sympathiek, rustig, goed voor zijn familie en werknemers, en lijkt in niets meer op het heethoofd dat hij was. Wat heeft hem zo veranderd? En als de man inderdaad niet Martin is, dan wordt ze voorgelogen, maar doet dat af aan het geluk dat ze heeft gevonden

Als de echte Martin Guerre uiteindelijk ook terugkeert, begint er een proces tegen zijn dubbelganger. Bertrande staat voor een duivels dilemma: ze kan kiezen voor eerlijkheid,
maar het liefst zou ze haar gezin verdedigen, en kiezen voorde dubbelganger – op straffe van de hel.

Bijpassende boeken en informatie