Tag archieven: De Arbeiderspers

Bahareh Goodarzi – Baren buiten de box

Bahareh Goodarzi Baren buiten de box recensie en informatie van het boek over hoe de geboortezorg niet voor iedereen gelijk is. Het boek is geschreven door Bahareh Goodarzi en verschijnt op 1 mei 2024 bij uitgeverij De Arbeiderspers. Bovendien bevat Baren buiten de box interviews met Niloufar Ashtiani, Maaike Muntinga, Inge van Nistelrooij, Anniek de Ruijter, Eric Steegers, Julia Tankink, Petra Verdonk en Rodante van der Waal, die zijn afgenomen door Daan Borrel. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijfster, interviewer en over de uitgave.

Bahareh Goodarzi Baren buiten de box recensie en informatie

Er is aandacht voor boekbesprekingen en recensies van Baren buiten de Box, het boek van Bahareh Goodarzi en met interviews afgenomen door Daan Borrel, zodra deze in de media verschijnen.

Bahareh Goodarzi is verloskundige, docent en wetenschapper, verbonden aan de afdeling Verloskundige Wetenschap van het Amsterdam UMC, UMCG en AVAG, Inholland. Ze is gepromoveerd op risicoselectie in de geboortezorg. De focus van haar werk is (anti)discriminatie en rechtvaardigheid in de geboortezorg.

Daan Borrel is schrijver, journalist en feminist. In haar boeken, essays en theaterteksten staat intimiteit centraal. In 2024 verschijnt haar roman De dragers.

Bahareh Goodarzi Baren buiten de box

Baren buiten de box

Over hoe de geboortezorg niet voor iedereen gelijk is

  • Auteur: Bahareh Goodarzi (Nederland)
  • Interviews: Daan Borrel
  • Soort boek: journalistiek gezondheidsboek
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 1 mei 2024
  • Omvang: 204 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 21,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over de geboortezorg in Nederland

Een pleidooi om het risico op ziekte en sterfte tijdens zwangerschap en baring te verminderen door gelijkwaardige zorg.

Meer dan de helft van de barenden ervaart de zorg op enig moment als niet respectvol, grensoverschrijdend of zelfs gewelddadig. Zwangeren in een slechtere economische positie krijgen vaker een kind dat te vroeg of te klein wordt geboren dan zwangeren in een betere economische positie. De kans op sterfte bij zwangeren en baby’s is veel groter onder mensen van Kleur dan onder Witte mensen. Hoe kan het dat mensen die anders zijn, buiten ‘de box’ vallen, structureel slechtere zorguitkomsten hebben in een land waar de zorg voor iedereen gelijk is? En wat heeft dit alles te maken met de geschiedenis van de eendenbek en de vibrator?

Goodarzi en Borrel schetsen aan de hand van interviews met wetenschappers en beleidsmakers in de geboortezorg een confronterend beeld: niet onze genen of biologie, maar sociaal-maatschappelijk factoren, waaronder de geboortezorg zelf, zijn bepalend voor de verschillen in gezondheid tijdens zwangerschap en geboorte. Baren buiten de box is een onderzoek naar ongelijkwaardige zorg tijdens de zwangerschap en baring, en biedt handvatten voor een rechtvaardige geboortezorg.

Met interviews met Niloufar Ashtiani, Maaike Muntinga, Inge van Nistelrooij, Anniek de Ruijter, Eric Steegers, Julia Tankink, Petra Verdonk en Rodante van der Waal.

Bijpassende boeken

Simone Atangana Bekono – Marshmallow

Simone Atangana Bekono Marshmallow. Op 23 januari 2024 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de nieuwe dichtbundel van de Nederlandse schrijfster Simone Atangana Bekono. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek en over de uitgave. Daarnaast is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van Marshmallow, de nieuwe dichtbundel van Simone Atangana Bekono.

Simone Atangana Bekono Marshmallow informatie

Simone Atangana Bekono is in 1991 geboren in het Brabantse dorp Dongen. Ze heeft een een Kameroense vader en een Nederlandse moeder. Na de middelbare school studeerde ze Media & Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam. Deze opleiding maakte ze niet af en ze stapte over naar de studie creative writing aan de hogeschool ArtEZ.

Haar debuut, de dichtbundel Hoe de eerste vonken zichtbaar waren, verscheen in 2017, waarna in 2020 haar debuutroman Confrontaties verscheen die alom geprezen en gewaardeerd is en op de shortlist van de Libris Literatuurprijs 2021 stond. Ook werd het boek bekroond met de prijs Beste Boek voor Jongeren 2021 van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB). Ook de Hebban Debuutprijs 2021 en de Anton Wachterprijs 2022. Haar nieuwe dichtbundel, waarover je hier alles kunt lezen, verschijnt eind januari 2024 bij uitgeverij De Arbeiderspers. Ook zijn op deze pagina dan de boekbesprekingen en recensies van de dichtbundel te vinden.

Simone Atangana Bekono Marshmallow recensie van Tim Donker

en wie, en simone atangana bekono gaat straf van start in deze bundel, en wat is wie, en wie is wie in watland, de wattman, de watkern, alle beelden opnieuw, soppige dromen romige roomdromen, boosaardige angstzweet-en-pillendromen, je kent die dromen wel, al die vormen, een ondersteboven boom met de wortels grajend in de lucht bijvoorbeeld, een vliegend paard met hoorns, en een serpent met een engelengezicht, en simone atangana bekono zag het allemaal, en simone atangana bekono zag het allemaal opnieuw, want ik ken het, ik ken de beelden wel, ik ken het allemaal al zo lang maar als het wordt herverteld, en simone atangana bekono weet hoe te vertellen, en opnieuw vertellen, en de hervertelling hervertellen totdat het als nieuw verschijnt, laat het allemaal als nieuw verschijnen, en simone atangana bekono laat het als nieuw verschijnen, en simone atangana bekono laat het allemaal als nieuw verschijnen, en de beelden vliegen, en de beelden vliegen over, voetjevrijen met jezus, een viering zou fijn zijn, als je een knekelhuis nee een monstertruck was, of een mango met schil en al, of een zakelijk contract, en als iemand, als een dichter, als een sjamaan die beelden tot wervelen bracht, in je hoofd of daarbuiten, als het maar eventjes wilden stoppen met regenen, en ging, en simone atangana bekono brengt de beelden tot wervelen, in je hoofd en daarbuiten, en simone atanga bekono laat het heel eventjes stoppen met regenen, in je hoofd en ook daarbuiten, en simone atangana bekono is een sjamaan, ik een hond was, en bitter, en beet, je kunt me vinden in de wereld, je kunt me vinden bij de rotonde, als je me nodig hebt kun je me vinden in de tuin tenzij het weer is gaan regenen, niet in einde, het moet niet te snel gaan, niet in einde, het is een kamer het is geen kamer, (over een meisje / niet over een meisje), en, midst dit alles, midst de wereld en de mensen en de honden en de kaos tot twee geraken, hoe vindt zo’n stel elkaar?, misschien in de gang van een lelijk gerenoveerd concertgebouw, want ook in lelijkheid kan de liefde zingen, ook lelijkheid kan zingen, simone atangana bekono brengt de lelijkheid tot zingen, als liefde een beloning is dan moet het in een doos maar in een doos wil het niet wonen, en het bleef kolken, maar nu, mun god, nu buldert het, en toen kookte het over, breng het kookpunt tot stilstand, breng de stilstand tot het kookpunt, en simone atangana bekono doet dat, simone atangana bekono doet dat allebei, en simone atangana bekono doet het allemaal, en al lezend ga ik zo de hoogte in, al lezend vlieg ik zo de kamer uit, kosmogramma, links miljarden jaren diepe tijd, een glimp, vermoedelijk toch nog zo dicht dat je van het spook kunt maken wat je wilt, perspectieven op tijd en de gaten in de heg, bewegingsloos :: parkeerplaats, en zo veel aan leven verslapen dat je je sterfelijkheid onschadelijk maakt, en simone atangana bekono schaadt wat niet baten kan, droefnis verbergt de zon, weer alles boven, alles weder open, het weerstand biedende eeuwige blauw, vind hem bij de winden, engelssprekende mensen aan de deur, zet het open, alles weder open, en simone atangana bekono laat het gaan, en simone atangana bekono laat het blazen, nieuwe klanken voor de morgen, de morgen ligt te slapen in een hoekje, lichtschakeringen doen de binnenarchitectuur moduleren, je kunt doen, maar intussen is mijn koffie koud geworden, en ik moest nog, en je moet nog, en alles moet nog, en niks nog gezegd, er is nog niks echt gezegd, de vingers op de plekken, en simone atangana bekono legt alle vingers op alle zere plekken, geen warme gerechten alleen koude lichamen, zoals, zei ik dat al?, mijn koffie dus, engelssprekende mensen voor mijn deur en mijn koffie koud en melkkoe kalfje treurlied, de koe het dier de vissen, de vissen uit de hemel, visserslatijn uit de bijbel, en jezus was een zeiler toen hij over het water liep, en dan gewoon naar de bodem zakken, binnen in de aarde is een berg, de terra, het lyrisch ik niet meer toereikend, het tekende bestiaria vol, het alias antroploog, word rivier word oceaan word woestijn, en bij simone atangana bekono alles altijd wordend en bij simone atangana bekono alles altijd zijnd, schilder de beklemming, schilder het geluid in gezangen, de roep van vogels, donker houten tafel praat niet, en simone atangana bekono ontlokt woorden aan alles, je ziet het woord, je ziet het licht, ik zie het licht in elke lamp, alles zonder ballast, of de zon, het liggen en de stralen en het hoger en de honing, om honing gaat het niet, wat knaagt, neerbraak, wat knaagt neerbraak, en simone atangano bekono knaagt de neerbraak en laat zien, laat zien wat binnenin is, wat is waar je het niet denkt te zien, hoewel ze verschijnen, de mens het enige dier dat weet hoe het moet sterven, engelssprekende wetende dieren aan mijn deur en alles daarna, glooiend landschap met putten in de weg, de laatste grote uitdaging in een suffe wereld, ik blijf hier niet, misschien als je verlegen zit om wat allerlaatste kruimels, helderrauw, de avondlijke grasvlakten en het strijklicht, het strijkt over, en simone atangano bekono laat het licht strijken over je gezicht, waar het strijken strelen wordt, het is wat het is, het is nooit wat het is, maar mona lisa is niet teruggekomen, je zit, je leest, je denkt aan de dingen, soms zit ik te denken en soms zit ik gewoon te zitten, en soms moet ik opstaan om de deur te openen voor engelssprekende mensen, de allereerste actie was sensationeel, bracht iets tot kwelen, kweelde iets tot brengen, kweelde tot er iets brak, maar die koffie wordt er niet meer warm van, poelen teerachtig water, waar het begint, waar de verdeling begint, een voor jou en een voor mij, in je handen, alles in mijn handen, taalmuziek, simone atangana bekono maakt taalmuziek, hier zingt het paradijs, hier klit de wijn aan je lippen, hier passen ladders gewoon in je zak, en de trilling van vlak voor de vraag voelde je later pas –

de bladzijden op de trilstand –

en

en simone atangana bekono heeft het sociaal contract nooit ondertekend, en simone atangana bekono zet in mijn kamer levensgroot de ampersand, en simone atangana bekono is wel / geen sexsymbool (doorhalen wat niet van toepassing is), en simone antanga bekono liet de bloemen groeien, en simone atangana bekono werd niet voor niets geprezen in het paard van troje

en simone atangana bekono heeft met Marshmallow een ongekend fantastiese dichtbundel geschreven


Simone Atangana Bekono Marshmallow

Marshmallow

  • Auteur: Simone Atangana Bekono (Nederland)
  • Soort boek: gedichten, poëzie
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 23 januari 2024
  • Omvang: 72 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 18,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de dichtbundel van Simone Atangana Bekono

In Marshmallow maken we kennis met een hond, een vrouw en een slaapkamer in ‘een heel normaal appartement’. Alles komt op losse schroeven te staan in deze bundel waarin de poëzie zichzelf constant bevraagt, tegenspreekt en ondermijnt. Met gebruik van verschillende registers brengt Atangana Bekono groteske beelden, erotiek, alledaagsheden en geweld samen in de botsende herinneringen van twee stemmen die eens lieflijk samen moeten hebben geklonken, resulterend in giftige, grappige, en schrijnende poëzie.

Bijpassende boeken en informatie

Pyun Hye-young – Het gat

Pyun Hye-young Het gat recensie en informatie over de inhoud van de Zuid-Koreaanse roman. Op 20 februari 2024 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van de roman 홀 van de Zuid-Koreaanse schrijfster Pyun Hye-young.

Pyun Hye-young Het gat recensie en informatie

Pyun Hye-young is in 1973 geboren in Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul. Ze studeerde Koreaanse literatuur op de  Hanyang Universiteit in Seoul. Ze werkte voordat ze schrijfster werd op kantoor. Niet vreemd dat dit vaak de locatie is waar haar verhalen en romans zich afspelen.

Ze debuteerde met een verhalenbundel in het jaar 2000 waarna ze nog een aantal bundels. Haar eerste roman 홀 (Het gat) waarover je hier uitgebreide informatie kunt lezen verschijnt in 2019 in Zuid-Korea. Het is haar eerste boek dat in Nederlandse vertaling verkrijgbaar is.

Pyun Hye-young Het gat recensie

Het gat

  • Auteur: Pyun Hye-young (Zuid-Korea)
  • Soort boek: Zuid-Koreaanse roman
  • Origineel: 홀 (2019)
  • Nederlandse vertaling: Mattho Mandersloot
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 20 februari 2024
  • Omvang: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 24,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Pyun Hye-young

Oghi ontwaakt uit een coma na een verwoestend auto-ongeluk dat zijn vrouw het leven kostte en hem verlamd achterliet. Zijn verzorger is zijn schoonmoeder, die rouwt om het verlies van haar enige kind. Eenzaam in zijn bed denkt Oghi aan zijn vrouw die al haar levensdoelen gedwarsboomd zag, behalve één: het cultiveren van de tuin voor hun huis. Maar Oghi’s schoonmoeder graaft druk steeds grotere gaten in de verlaten tuin, ze ontwortelt wat haar dochter zo ijverig had geplant. Desgevraagd antwoordt ze alleen dat ze afmaakt waar haar dochter aan is begonnen. Terwijl Oghi wanhopig zoekt naar een manier om te ontsnappen, ziet hij de pijnlijke waarheden over zijn vrouw onder ogen, en de tol die hun relatie van haar eiste.

Bijpassende boeken en informatie

Maria Kager – De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf

Maria Kager De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf recensie en informatie over de inhoud van de debuutroman, Op 18 januari 2024 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf de eerste roman van Maria Kager.

Maria Kager De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf recensie van Tim Donker

Dat het allicht toch weer het achterplat was, misschien.

Dat we daar stonden, in dat portiek van die flat van hem. En het stapeltje boeken dat aan de boekenstapels in mijn huis zou gaan toegevoegd worden. En praten over boeken lezen. En praten over vastlopen in boeken. Hij vertelde van een boek waarin hij bezig was geweest en waarmee hij maar niet verder kwam. Een lezersblokkade. Sommige boeken hebben dat soms. Ik zei Zou dat boek waarin je maar niet verder komt iets voor mij zijn misschien? En dat hij dat niet wist, en dat we het toen kregen over boeken die buiten alle verwachtingen in iets voor je bleken te zijn.

Stel dat je het in de winkel had zien liggen.

Ja. Stel. In mijn gedachten liep ik al menig maal door een boekwinkel. Een imaginaire boekwinkel. Een ideale boekwinkel. Een boekwinkel waar al die boeken die vroeger of later naast mijn leesstoel terecht komen gewoon op tafels liggen. Stel dat ik daar loop, en al die boeken zie liggen die mij in dat flatportiek ter bespreking in mijn handen geduwd worden. Welke zouden mijn aandacht getrokken hebben als ik geen bespreker was geweest, en niets mij in handen geduwd werd? Zoveel niet. Zoveel meer niet dan wel. Aan zoveel van de boeken die ik met heel veel plezier gelezen heb, zou ik zelfs in de imaginaire winkel straal voorbij gelopen zijn. Om het een. Of om het ander. Vanwege mijn vooroordelen met name. Je kunt niet van alles kennis nemen en daarom zijn vooroordelen zo verrotte handig. Vooroordelen maken je wijs kennis te hebben van alles waar je geen kennis van hebt.

De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf van Maria Kager zou mijn aandacht nog wel getrokken hebben, denk ik. Daar, in de imaginaire boekwinkel. De ideale boekwinkel die alleen in mijn hoofd bestaat. Hij zat tussen het stapeltje dat me die keer dat we dat gesprek hadden in mijn handen gedrukt werd, dus vandaar dat ik het me afvroeg. Ik loop door de imaginaire boekwinkel, en ik zie De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf liggen. Dan grijsblauwe plaatje, het kader, de titel. Dat panopticum. Het panopticum interesseert me, ik weet niet waarom, het is een afwijking. Een flukse AC/DC-associatie zou de rest doen. Dat is een puberale associatie, ik weet het. Maar sedert ik de uiterst sympathieke autobiografie van Brian Johnson heb gelezen schaam ik me minder dat zelfs het lichtelijk debiele Thunderstruck een reden zou kunnen zijn om een boek ter hand te nemen. En mijn hand zou. Nemen. Mijn hand zou nemen.

(al is Thunderstruck geloof ik in de Arnhemse koepelgevangenis geschoten)

Maar mijn hand zou weer teruggeven. Aan boekentafel. Als ik gelezen had. Het achterplat. Met zo’n vader die niet vaderlijk is, en een verstoord evenwicht, en het noodlot ook nog eens ook, en dan zou ik nog willen zwijgen van die uitsmijter: “Je kan het kind uit de gevangenis halen, maar hoe haal je de gevangenis uit het kind?”. Het klinkt verdorie als een slogan voor Warchild. (ik hoor marco borsato al zachtjes zingen) (of mag die borsato niet meer) (moet die borsato zich nergens meer mee moejen) (moet die borsato nu hij grenzen overschreed maar beter buiten onze landsgrenzen blijven misschien) (want we zijn zoon voorbeeldige maatschappij) (we zijn zo lief voor elkaar) (we doen elkander niets wat de ander niet wil) (we zijn zo schattig allemaal) (en wie anders denkt kan godverdomme zijn kop ingeslagen krijgen).

Ik ken dat nu wel, met die tirannieke vaders altijd. Zou ik denken. Terwijl ik doorliep. Naar de uitgang. Van mijn imaginaire boekwinkel. Hopend. Dat ik eenmaal buiten. Zou stoppen. Te denken. In halve zinnen.

In imaginaire of in echte boekwinkels, en bij uitbreiding ook in de wereld als geheel (de wereld als wil en voorstelling), zijn vooroordelen een handig stuk gereedschap. Ze kunnen je blik en je hoofd beschermen tegen overbelasting. Je kunt erdoor een beetje minder goed kijken, een beetje minder hard denken. En dus gewoon doorlopen.

Maar ik zag De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf niet liggen op een boekentafel, niet in enige werkelijke boekwinkel en ook niet in mijn allereigenste imaginaire boekwinkel. De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf werd me in mijn handen gedrukt in een flatportiek op de eerste vrijdag dat ik weer terug was op mijn oude wijk. En ik gooide het in mijn stuurtas, en zo kwam het (na al mijn andere postrondes) in mijn huis terecht. Waar ik zat. In leesstoel.

Wie is ook maar weer Frida Wolf, ik peinsde. Een paar minuten lang dacht ik dat het een oostduitse dichter was die in de jaren zestig en zeventig enkele experimentele bundels gepubliceerd had; ja ik kon zelfs menen ooit werk van haar gelezen te hebben, en dat ik het goed had gevonden. En dan dat grauwe panopticum, die dna-achtige wenteltrap. Waar ging dat heen? En toen las ik dat achterplat dus. Geen oostduitse dichter (met welke naam verwar ik?), en waarom moet die verdomde vormgever die dna-struktuur benadrukken? In combinatie met dat warchild-zinnetje op het achterplat komt het er een beetje te duimendik op te liggen op deze manier. Hou de lezer niet voor achterlijker dan hij is, vormgever.

Maarja, daarmee kun je je er niet vanaf maken als bespreker.

En zo’n Kager kan aan de vormgeving niets doen. Of aan het achterplat. Denk ik.

Dus dan toch maar lezen. Minimaal honderd bladzijden. Dat moet als je bespreker bent. Vind ik. Sommige boeken zijn maar honderd bladzijden, die hebben dan geluk. Maar bij Kager kwamen alle volgende bladzijden na die eerste honderd als vanzelf, want het is alweer even geleden dat ik een boek met zoveel plezier, met zoveel honger naar meer, met zo’n ongebreideld enthousiasme las, en bleef lezen.

Met de tirannie van de vaderfiguur viel het wel mee, vond ik (maar mijn vader was het niet). Ja, gans normaal is die man niet. Hij studeerde ooit voor psycholoog, maar werd gevangenisdirekteur. Hij heeft dwangneuroses, een vorm van smetvrees, is niet vrij van dictatoriale neigingen, en heeft net te weinig oog voor de behoeften en noden van zijn vrouw en dochter. Maar hij is ook innemend, intelligent, belezen, anarchistisch, en op een prettige manier onaangepast. En verderop in het boek zitten een paar erg moje vader/dochter-scenes. Als het later is. Als de omstandigheden zijn veranderd. Timofey Wolf is een memorabel boekpersonage; het soort van boekpersonage waaraan je nog vaak terug zult denken. Misschien wel een leven lang. Maar dat is maar mijn voorspelling.

Monumentale boekpersonages creëren is één ding; het beste uit je materiaal halen is een twede. Het materiaal van een schrijver is de taal en Kager lééft de taal. Kager ís de taal. Maria Kager haalt het beste uit de taal naar boven: haar woorden zijn poëties, haar woorden zijn muzikaal, haar woorden zijn mooi. Haar stijl is daarenboven biezonder flexibel. Het De gang van Metzelaar en Metzelaar geheten hoofdstuk is doorspekt met noten en krantenknipsel over de Haarlemse koepelgevangenis en leest als een essay, zonder, echter, dat de proza-struktuur wordt verlaten; er is een hoofdstuk waarin de tegenwoordige tijd wordt verruild voor de verleden tijd; in het hoofdstuk over dat “noodlottige ongeluk” zoals het achterplat dat wenst te noemen, wordt op uiterst meeslepende wijze gegoocheld met chronologie en het prachtige laatste hoofdstuk (waarover later meer) is geschreven vanuit de twede persoon enkelvoud; de je-vorm waarmee Jean-Marie Berckmans ook al zoveel moois wist te doen.

Met haar memorabele personages, haar licht-experimentele vorm en haar bedwelmende taal vertelt Maria Kager het verhaal van Frida Wolf, een meisje dat opgroeit vlakbij de Haarlemse koepelgevangenis. Haar vader is daar de direkteur en hun woning is bijna integraal onderdeel van zijn werkplek. Kager groeide net als Wolf op in Haarlem en studeerde net als Wolf literatuurwetenschappen; een mens kan zich afvragen in hoeverre De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf autobiografies is (er komt in het verhaal trouwens een Kager voor, een directeur van een andere gevangenis). Misschien daarom dat dit boek zo ontzettend sprekend tot leven komt. We volgen Frida van een vroegwijs meisje tot de moeder die ze in het laatste hoofdstuk is (moeder van een dochter, zwanger van een twede kind). Nog één keer keert ze terug naar de Haarlemse koepelgevangenis (minder sympathiek: zij, haar dochter en haar man wonen inmiddels in dat godverrekte klote-Amsterdam), om er, als een soort schrijver-in-residentie een Gouden Boekje te schrijven over die gevangenis (heeft Kager een Gouden Boekje geschreven?) (opzoeken, opzoeken) (ofnee, juist niet opzoeken, in het midden laten) (net zoals dat hoofdstuk met al die voetnoten – ik zou het net iets toffer vinden als ze al die feiten over de koepelgevangenis uit haar duim gezogen had) (ik heb goede herinnering aan mijn zoon Gouden Boekjes voorlezen toen hij nog een peuter was; sommige boekjes had ik al zo vaak voorgelezen dat hij mee ging doen terwijl ik las; het plukje op zijn kruin bewoog heftig heen en weer terwijl hij mijn handgebaren en mimiek nadeed). Hierbij heeft de puberende bakvis-Frida kleinstwijle minder mijn sympathie, alhoewel ik de gesprekken met de jongen aan wie zij haar maagdelijkheid verloor wel weer heel erg schoon vond (onder andere wat de beste Seinfeld-aflevering zou zijn) (Seinfeld kwam ook al voor in het De gang van Metzelaar en Metzelaar-hoofdstuk middels een rake opmerking van Kramer) (ik ervaar het in ieder geval inderdaad meer en meer als een gevangenis) (hoe ook: The parking garage vond Uri; Frida The soup nazi) (zelf zou ik The Chinese restaurant zeggen maar die andere twee zouden zeker in mijn top vijf eindigen; Frida’s keuze een weinig hoger dan die van Uri; die zou net onder The contest komen te staan denk ik).

De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf kwam uit in januari 2024 maar ik verklaar het tot nader order al tot het mooiste boek van het jaar. En beer in geest dat dit Kagers debuut is. Als dit zo door gaat groeit Maria Kager met gemak uit tot de allerbeste schrijver die Nederland ooit heeft gekend. Ja. Wat een debuut. Wat een schrijver. Wat een boek.

FridaWolf boeken en informatie

Maria Kager is geboren in 1978 in Amsterdam en groeide op in Haarlem. Ze studeerde literatuurwetenschappen en promoveerde hierin op de Rutgers University in New Brunswick, New Jersey in de Verenigde Staten. Werk van Maria Kager verscheen eerder in een aantal tijdschrijfsten zoals Tirade, De Gids, Hard//Hoofd en De Groene Amsterdammer.

De roman De buitengewone geslaagde opvoeding van Frida Wolf is haar debuutroman die in januari 2024 verschijnt. Hier lees je uitgebreide informatie over de debuutroman van Maria Kager.

Maria Kager De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf recensie

De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf

  • Auteur: Maria Kager (Nederland)
  • Soort boek: coming-of-age roman, debuutroman
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 18 januari 2024
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 12,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de debuutroman van Maria Kager

Frida’s excentrieke vader is niet geschikt voor de rol van vader en ook niet voor die van gevangenisdirecteur. Hij doet op zijn manier zijn best, maar hij drinkt en rookt te veel, neemt zijn dochter mee uit stelen, geeft haar zelfverdedigingslessen met echte wapens en voelt meer affiniteit met de gevangenen in de koepel dan met zijn collega’s bij justitie. Als het fragiele evenwicht in het door de gevangenis gedomineerde gezinsleven wordt verstoord door een tragisch ongeluk, wordt de beklemming van de muren steeds heviger.

Jaren later vraagt Frida zich af in hoeverre de koepel haar leven heeft bepaald. Je kan het kind uit de gevangenis halen, maar hoe haal je de gevangenis uit het kind?

Bijpassende boeken en informatie

József Debreczeni – Het koude crematorium

József Debreczeni Het koude crematorium, Verslag uit het land van Auschwitz. Op 23 januari 2024 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers voor de jaarlijkse Auschwitzherdenking, en meer dan zeventig jaar na de eerste publicatie in Hongarije dit verslag van de Hongaarse schrijver József Debreczeni. Hier is informatie te lezen over de inhoud van het boek. Daarnaast is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van Het koude crematorium, geschreven door József Debreczeni.

József Debreczeni Het koude crematorium

József Debreczeni is geboren in 1905 en overleed in 1978. Hij woonde en werkte een groot deel van zijn leven in Joegoslavië, om precies te zijn in de regio Vojvodina. Maar hij schreef in het Hongaars. Hij was vooral werkzaam als journalist waarvoor hij het pseudoniem József Bruner gebruikte maar ook als dichter en romanschrijver. Omdat hij van Joodse afkomst was werd 1938 ontslagen omdat er anti-Joodse wetgeving werd ingevoerd in Boedapest en Hongarije. In 1941 werd hij opgepakt en als dwangarbeider te werk gesteld tot hij in 1944 werd gedeporteerd naar concentratielamp Auschwitz. Wonderwel overleefde hij de verschikkingen van het concentratiekamp.

Het verslag van zijn verblijf in Auschwitz werd in 1950 als Hideg krematórium in het Hongaars gepubliceerd. Maar verdween desondanks min of meer in de vergetelheid om nu, ruim zeventig jaar later ontdekt te worden als een van de beste en meest indringende boek over concentratiekamp Auschwitz, vergelijkbaar met de boeken van Primo Levi. De Nederlandse vertaling verschijnt begin januari 2024 bij uitgeverij De Arbeiderspers.

József Debreczeni Het koude crematorium

Het koude crematorium

Verslag uit het land van Auschwitz

  • Auteur: József Debreczeni (Hongarije)
  • Soort boek: oorlogsboek
  • Origineel: Hideg krematórium (1950)
  • Nederlandse vertaling: Frans van Nes
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 23 januari 2024
  • Omvang: 208 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst boek over concentratiekamp Auschwitz van József Debreczeni

Toen József Debreczeni in Auschwitz aankwam was zijn levensverwachting vijfenveertig minuten. Zo lang duurde het voordat de halfdode gevangenen in groepen werden gesorteerd, uitgekleed en naar de gaskamers werden gestuurd. Nadat hij de selectie had overleefd volgde een horrorreis van twaalf maanden door ‘het land van Auschwitz’, eindigend in het ‘koude crematorium’, de barakken van het werkkamp Dörnhau waar zieke gevangenen uit het hele gebied van Neder-Silezië naartoe werden gestuurd.

In dit literaire verslag onderzoekt József Debreczeni de sociale orde van de kampen, de mechanismen van slavernij, en de manieren waarop mensen onophoudelijk van hun menselijkheid ontdaan werden.

Bijpassende boeken

Natalia Ginzburg – Familielexicon Privé-domein 326

Natalia Ginzburg Familielexicon Privé-domein 326 recensie en informatie over de inhoud van de joodse familiegeschiedenis. Op 5 december 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van Lessico famigliare het autobiografische boek uit 1963 van de Italiaanse schrijfster Natalia Ginzburg.

Natalia Ginzburg Familielexicon Privé-domein 326 recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Privé-domein 326 Familielexicon, Herinneringen.  Het boek is geschreven door Natalia Ginzburg. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe Privé-domein 326, met familieherinneringen van de Italiaanse auteur Natalia Ginzburg.

Natalia Ginzburg Familielexicon Privé-domein 326 recensie

Familielexicon

Herinneringen, Privé-domein 326

  • Auteur: Natalia Ginzburg (Italië)
  • Soort boek: familiegeschiedenis, memoir
  • Origineel: Lessico famigliare (1963)
  • Nederlandse vertaling: Jan van der Haar
  • Uitgever: De Arbeiderspers, Privé-domein 326
  • Verschijnt: 5 december 2023
  • Omvang: 300 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 25,99 / € 12,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de familieherinneringen van Natalia Ginzburg

Natalia Ginzburg schreef Familielexicon toen ze in de jaren zestig in Londen woonde. Vol heimwee naar haar grote, luidruchtige Italiaanse familie staat ze stil bij de routines en rituelen, grappen en beledigingen die deel uitmaken van elke familie. Haar vader Giuseppe Levi, een Joodse wetenschapper, gaat geheel op in zijn werk en wandelmanie. Hij staat op gespannen voet met zijn weemoedige vrouw Lidia – toch kan hij niet zonder haar. Ze staan aan het hoofd van een huis vol vrienden, boeken en politieke discussies. Terwijl hun kinderen opgroeien tegen de achtergrond van het Italië van Mussolini, verandert het huis van Levi steeds meer in een bolwerk tegen het fascisme.

Bijpassende boeken en informatie

Peter R. de Vries & Royce de Vries – Dagboek

Peter R. de Vries & Royce de Vries Dagboek Ik beloof je dat ik honderd word. Op 24 november 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het logboek van Peter R. de Vries in combinatie met het dagboek van zijn zoon Royce de Vries.

Peter R. de Vries Logboek & Royce de Vries Dagboek

Peter Rudolf de Vries is op 14 november 1956 geboren in Aalsmeer. Hij groeide op in een gereformeerd gezin van zes kinderen, maar moest zelf weinig van de kerk hebben. Hij is in maart 1978 als leerlingverslaggever begonnen bij de Telegraaf in Den Haag. Na een jaar vertrok hij naar het kantoor in Amsterdam waar hij misdaadverslaggever werd. Nadat hij in 1987 zelf ontslag nam en enige tijd voor andere media werkte werd hij zelfstandig misdaadjournalist en werkte voor verschillende kranten en tijdschriften. Vanaf 10 oktober 1995 tot 3 juni 2012 maakt hij voor SBS het tv-programma Peter R. de Vries, misdaadverslaggever waarmee hij grote bekendheid verwierf, met name door een aantal geruchtmakende zaken. Hierna maakte hij nog een aantal kortere tv-series en bleef betrokken misdaadjournalist en tv-persoonlijkheid. Op 6 juli 2021 werd Peter R. de Vries neergeschoten in Amsterdam en overleed op 15 juli 2021 aan zijn verwondingen. Hij werd 64 jaar oud.

Peter R. de Vries schreef ook true crime boeken waarvan een aantal grote bestsellers werden. De bekendste zijn De ontvoering van Heineken, Beroep: Misdaadverslaggever, De moord die nooit mag verjaren en het boek dat hij samen met advocaat Gerard Spong schreef PS: Dit is vertrouwelijk.

Royce de Vries is de zoon van Peter R. de Vries en heeft een carriere opgebouwd als advocaat. Hij is geboren in 1989/

Peter R. de Vries & Royce de Vries Dagboek

Ik beloof je dat ik honderd word

Het geheime logboek van Peter R. de Vries & het dagboek van Royce de Vries

  • Auteurs: Peter R. de Vries, Royce de Vries (Nederland)
  • Soort boek: dagboek, true crime
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 24 november 2023
  • Omvang: 608 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 27,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het logboek van Peter R. de Vries en het dagboek van Royce de Vries

In het laatste anderhalf jaar van zijn leven hield Peter R. de Vries in het geheim een logboek bij. Vanaf de dag dat hij in aanraking komt met de kroongetuige in het Marengo-proces tot aan de dag van de aanslag op zijn leven (6 juli 2021), doet hij nauwgezet en bij vlagen met humor, verslag van zijn rol als vertrouwensman van Nabil B.

Hij vertelt over zijn rol in het verdedigingsteam dat hij vormde met de advocaten Peter Schouten en Onno de Jong, en de krachten waarmee hij werd geconfronteerd: de onthutsende wijze waarop het Openbaar Ministerie het verdedigingsteam en de familie van de kroongetuige probeert tegen te werken, en de strijd met advocaten en bepaalde ‘vrienden van de media’. In het logboek is Peter R. aan het woord, de publieke persoonlijkheid en crimereporter, de bevlogen strijder voor rechtvaardigheid.

Parallel daaraan lezen we over de familieman Peter, betrokken vader voor zijn dochter en zoon, opa van zijn kleinkinderen, in de ontroerende en aangrijpende dagboekfragmenten van zoon Royce de Vries (1989), die met dit boek zijn debuut maakt als schrijver. De verhalen van Royce lopen deels synchroon met het leven van zijn vader, maar bevatten ook herinneringen aan hun reizen en bijzondere ontmoetingen, de gezamenlijke passie voor voetbal en duiken, en de (ongevraagde) bezoekjes aan huis door Willem Holleeder. Royce vertelt hoe hij Amanda ten huwelijk vroeg, over de geboorte van hun oudste zoon, zijn bijzondere band met zijn moeder Jacqueline en zus Kelly, en zijn passie voor de advocatuur.

En hij schetst wat er gebeurde in de negen dagen na de aanslag tot Peters overlijden op 15 juli 2021, bij de uitvaart en wat er daarna gebeurde in het leven van zijn familie en de andere hoofdrolspelers in het boek.

Ik beloof je dat ik honderd word is bovenal een boek over een vader en een zoon. Over familiebanden, loyaliteiten, principes, redenen om voor te leven en te strijden. Over je rug recht houden, ‘de weg ertegen’ en een leven dat in het teken staat van de juiste keuzes maken – en daarvoor staan.

Bijpassende boeken

Willem Diepraam – De jaren 70 ∗∗∗∗

Willem Diepraam De jaren 70 fotoboek recensie en informatie over de inhoud en met een essay van Ian Buruma. Op 21 november 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het nieuwe boek met foto’s uit de jaren zeventig van de Nederlandse fotograaf Willem Diepraam.

Willem Diepraam De jaren 70 recensie en informatie

Op 13 april 1944 werd Willem Diepraam geboren in Amsterdam. Hij ging in Velsen naar het gymnasium waarna hij medicijnen studeerde aan de Universiteit van Amsterdam. Na twee jaar stapte hij over op de studie niet-westerse sociologie. Hij deed ervaring op al fotoredacteur van het tijdschrift de Student waarna hij besloot om fotograaf te worden.

Ook hij werd lid van  Amsterdams Studenten Corps waar hij bij het dispuutgezelschap Marnix, Freek de Jonge en Bram Vermeulen leerde kennen. Daardoor werd hij later huisfotograaf van cabaretgezelschap Neerlands Hoop.

Zijn carrière als fotograaf kwam al snel op gang en op 28 juli 1968 verscheen zijn eerste foto in het weekblad Vrij Nederland waar hij drie jaar later freelancefotograaf werd. Vanaf deze periode werd Willem Diepraam een gevierd fotograaf waarvan regelmatig foto’s werden gepubliceerd. Bovendien werd zijn werk een aantal keren geëxposeerd.

In het fotoboek De jaren zeventig is een doorsnede van het werk dat Willem Diepraam maakte in deze periode opgenomen. De foto’s zijn niet alleen tekenend voor  een veelzijdig fotograaf maar tonen ook op een zeer betrokken wijze de dynamiek van een veelbewogen decennium. Bovendien wat hij een van de allereersten die zich volledig toelegde op het maken van fotoreportages.

Bijzonder is dat hij deze reportages zowel zeer dichtbij huis maakte als op afgelegen en vaak door oorlog en honger geteisterde gebieden. Bijzonder is ook dat foto’s Willem Diepraam op de een of andere wijze altijd herkenbaar zijn door de directheid van zijn aanpak gekoppeld aan een tijdloze esthetische indringende schoonheid. Kortom een prachtig fotoboek waarin de kwaliteit van zijn werk eens te meer tot uiting komt. Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Willem Diepraam De jaren 70 recensie

De jaren 70

  • Fotograaf: Willem Diepraam (Nederland)
  • Essay: Ian Buruma
  • Soort boek: fotoboek
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 21 november 2023
  • Omvang: 136 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 28,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst fotoboek over de jaren zeventig van Willem Diepraam

In 1975 verscheen bij De Arbeiderspers Frimangron. Dit eerste fotoboek van Willem Diepraam vormde de neerslag van een verblijf in Suriname, vlak voordat het land onafhankelijk zou worden. Bijna een halve eeuw later komt hij met De jaren 70, met teksten van Ian Buruma. Dit boek beoogt in ongeveer honderd foto’s (van het Simplisties Verbond tot en met de kroningsrellen in april 1980) een pregnant beeld te geven van het meest bewogen decennium van de vorige eeuw.

‘Stuk voor stuk godsgruwelijk mooi,’ schreef Cyrille Offermans in Zuiderlucht over de foto’s die Diepraam vanaf begin jaren zeventig begon te maken. Ian Buruma becommentarieert dit beeldenscala in een fijnzinnig essay.

Bijpassende boeken en informatie

Sylvain Tesson – Wit

Sylvain Tesson Wit. Op 13 februari 2024 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van het Alpen wandelboek Blanc van de Franse auteur Sylvain Tesson. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek en de uitgave. Daarnaast is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van Wit, het nieuwe boek van Sylvain Tesson.

Sylvain Tesson Wit

Sylvain Tesson is geboren op 26 april 1972 in Parijs. Hij studeerde geografie, met als specialisme geopolitiek. Als voordat hij was afgestudeerd maakte hij lange reizen. Hij maakte een tocht per motor door IJsland, fietste ruim 25.000 kilometer door Afrika, Amerika, Azië en Oost-Europa en een wandeltocht door de Himalaya over, van Bhutan via Tibet naar Tadzjikistan.

Zijn eerste reisboek On a roulé sur la terre verscheen in 1996 waarna nog zo’n dertig reisboeken, romans en fotoboeken volgden. Dans les forêts de Sibérie uit 2011 is het eerste boek dat als Zes maanden in de Siberische wouden verscheen, gevolgd door Berezina : en side-car avec Napoléon (Berezina: met Napoleon in de zijspan). Sur les chemins noirs uit 2016 is het volgenden boek dat in Nederlandse vertaling verscheen als Ongebaande paden: een voetreis dwars door Frankrijk. Daarna volgden nog Un été avec Homère vertaald als Een zomer met Homeros en La Panthère des neiges uit 2019 vertaald als De sneeuwpanter. Zijn nieuwste reisboek over een tocht op ski’s de hele bergketen van de Alpen over, van Menton in het zuidwesten naar Triëst in het noordoosten verschijnt in februari 2024.


Sylvain Tesson Wit

Wit

  • Auteur: Sylvain Tesson (Frankrijk)
  • Soort boek: reisverhalen
  • Origineel: Blanc (2022)
  • Nederlandse vertaling: Eef Gratama
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 13 februari 2024
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 21,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het nieuwe boeken van Sylvain Tesson

Tussen 2017 en 2020 trok Sylvain Tesson met berggids Daniel du Lac steeds aan het eind van de winter enkele weken op ski’s de hele bergketen van de Alpen over, van Menton in het zuidwesten naar Triëst in het noordoosten, telkens een stukje verder: een tocht van 1.600 kilometer door de sneeuw met meer dan 60.000 hoogtemeters, een tot op heden nooit geboekstaafde (want ongekende) onderneming. Ondanks de kou en vermoeidheid die dagelijks getrotseerd moesten worden, bleek de tocht een fantastische innerlijke reis langs de rand van wat nog topografisch vastgelegd mag heten te midden van een egaal en ongerept panorama. Tesson op zijn best.

Bijpassende boeken

Cyrille Offermans – Een koord boven de afgrond

Cyrille Offermans Een koord boven de afgrond. Op 13 februari 2024 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het nieuwe boek van Cyrille Offermans, een combinatie van essays en dagboeken. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek en over de uitgave. Daarnaast is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van Een koord boven de afgrond, Het nieuwe boek van Cyrille Offermans.

Cyrille Offermans Een koord boven de afgrond

Cyrille Offermans is geboren op 8 april 1945 in de Limburgse stad Geleen. Hij is schrijver, essayist en criticus en publiceert met regelmaat in gerenommeerde kranten en tijdschriften.

Ook heeft hij heeft inmiddels een flink aantal boeken geschreven. Hij schrijft vooral non-fictie, journaals en dagboeken. In de afgelopen jaren verschenen er van zijn hand vooral journaals en dagboeken. In 2028 verscheen in de reeks Privé-domein, Een iets beschuttere plek misschien, journaal 2017. Zijn voorlaatste boek, het journaal Midden in het onbewoonbare, verscheen in 2020. Midden februari 2024 verschijnt zijn nieuwste boek Een koord boven de afgrond waarover je op deze pagina uitgebreide informatie kunt lezen.

Cyrille Offermans Een koord boven de afgrond

 

Een koord boven de afgrond

  • Auteur: Cyrille Offermans (Nederland)
  • Soort boek: non-fictie, dagboek
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 13 februari 2024
  • Omvang: 592 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 32,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het nieuwe boek van Cyrille Offermans

‘Is het vergezocht de lees- en de klimaatcrisis in één adem te noemen? Mij lijkt van niet. Beide zijn even fundamenteel als bedreigend. Wij, welvarende, verwende, in de spullen omkomende West-Europeanen zullen ons leven moeten veranderen; maar zonder een vergaande deconditionering van ons ingesleten consumentengedrag zal dat niet lukken. Een lezer heeft daarmee minder moeite. Zo iemand is bekend met de onbegrensde, principieel voor iedereen toegankelijke bewegingsmogelijkheden in de domeinen van de geest. Ze maken hem in hoge mate immuun voor het ordinaire aanbod van de markt.’

Cyrille Offermans vindt zichzelf opnieuw uit in zijn journalen, die het midden houden tussen intellectuele essays en intimistische dagboeken.

Bijpassende boeken en informatie