Tag archieven: Recensie

Nederlandse dichters, Poëzie, Recensie

Froukje van der Ploeg – Soms blijft iets

Froukje van der Ploeg Soms blijft iets recensie en informatie van de inhoud van de nieuwe dichtbundel. Op 11 juni 2025 verschijnt bij Uitgeverij Querido het boek met nieuwe gedichten van de Nederlandse dichteres Froukje van der Ploeg. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Froukje van der Ploeg Soms blijft iets recensie

  • “Ze weet wat ze ziet, ze ziet wat mensen beweegt, ze luistert naar ze en ze schrijft het op.” (Marijke Schermer)
  • “Een zeldzame combinatie van diepzinnigheid en toegankelijkheid, humor en ernst.” (Roos van Rijswijk)

Recensie van Tim Donker

Niet alle dichtbundels bereiken mij. Ik ben geen groot publiek. Ik zou de kust willen zijn. De kust waar alle poëzie aanspoelt. Maar ook de kust ben ik niet. Anders had ik het wel geweten. Als ik die kust was, of een groot publiek. Dan had ik geweten van Froukje van der Ploeg. Die maar één jaar jonger is dan ik wat er geen zaken mee heeft maar me toch opviel. In 2006 debuteerde ze met de dichtbundel Kater. Sindsdien publiceerde ze nog drie dichtbundels die, en nu sieteer ik het achterplat, “een groot publiek bereikten“. Lap. Daar heb je het. Een groot publiek bereikten die bundels dus wel. Maar mij bereikten ze niet.

En weer wens ik een groot publiek te zijn, en niet mij (mijzelf wens ik vaak niet te zijn). Want dan was Van Der Ploegs poëzie al veel eerder aangespoeld op mijn kust. Dan had ik al veel eerder haar woorden op mijn lijf, haar zinnen in mijn hoofd gehad. Die zinnen als spartelvisjes. Die woorden die de scheuren zijn waardoorheen het licht valt.

Bijvoorbeeld hoe een gedicht als En toen plotseling begint:

Heel kort geleden, zo kort geleden
dat het eigenlijk nu is, was er eens
in een land hier zo dichtbij
dat het eigenlijk hier is een wezen
dat zo op jou leek dat jij het bent

Een begin dat kan tellen, dat zo bloedmooi is dat het een gedicht op zichzelf is en je al bijna niet meer verder durft te lezen want misschien heb je hiermee je portie schoonheid al wel gehad voor deze dag, zulke dingen moet je doseren, teveel pracht slaat misschien wel om in het tegendeel, weet jij veel, maar je leest toch verder en het brengt je in verwarring, maar het is het goede soort verwarring, je weet niet of je een modern sprookje leest, of een oermythe over een wezen dat zichzelf tot het zijnde slaat door het niets te nietsen. Of is het een advies aan de lezer om hoog genoeg te vliegen opdat je vleugels zullen verbranden. Een lichaam te hebben dat op tijd in slaap valt, en niet pas tien minuten voor de wekker gaat. Of nog weer anders wellicht.

Dat kleeft aan deze poëzie. De veelkantigheid. Het onophoudelijk uit zijn voegen barsten. Dat spreken met al die tongen.

Van Der Ploeg instrueert de lezer over de perfecte wraak. Iemand steeds opnieuw die schooldag laten herbeleven van toen je dat tentamen Duits had waarvoor je niet had geleerd. Maak Nabokov onbegrijpelijk voor hem. Laat al zijn bier naar zuurkool smaken. Zulke wraak is zoet, zeg nou zelf, en dan tien jaar later om het te vieren een dagje naar zee. Neem een frietje. Rij weer naar huis.

Maar evengoed toont ze de poëzie van een inbraak. Een agente die weten wil of het huis altijd zo’n rotzooi is, en ja dit wel zo’n beetje de standaardsituatie ja, wanneer het gebeurd is weet je niet precies want je kent de werktijden van inbrekers niet. De humor in dingen die eigenlijk helemaal niet grappig zijn. Ook dat is een constante.

Of de dood. Of het leven. Punk is dood, en wij leven nog. In ieder geval leven we nog. Anderen zijn dood. Wie is er weg, wat is er weg in Autoriteit, wat kun je, leef je nog, weet je hoeveel knoflook in soep gaat, hangt dat niet af van welke soep het is godverdomme (in knoflooksoep al iets meer dan in erwtensoep vermoed ik), en hoe kun je weten wat er weg moet, wat echt dood is, een dichter is dood omdat hij oud was en rookte en leefde, een vriend is dood omdat hij jong is en de dood iets is om mee te spelen, maar denk je dat het einde der tijden gekomen is?

Of wat is. Wat was. De nostalgie. De hang naar. Dagen dat we niet waren waar onze ouders dachten dat we waren (dachten onze ouders? waren we ergens?). Of. Wat niet is wat het had moeten zijn. Wat niet geaccepteerd, niet volgens normen is. Omdat we ziek zijn. Omdat we dood gaan. Omdat we anders zijn. Altijd weer dat leven, en altijd weer druk met andere plannen. Of waar het heen moest. Toen je nog dacht dat je kon sturen. Pindakaas of kunstacademie. Toen je nog dacht dat het ene lor uitmaakte. Of zoals in één van die geweldige brieven die de dichter aan Imke schrijft: “Denk je dat onze tien jaar jongere ik / gelukkig is met hoe we zijn?” Imke en de dichter zijn in ieder geval geen zwervers geworden. Als kind wenste ik zwerver te worden. Zoals David Banner. Dat leek me mooi. Van stad naar stad, een eeuwige reis, altijd onderweg, een soort levenslange vakantie. Maar net als Van Der Ploeg ben ik toch geen zwerver geworden. Zou mijn vijfenveertig jaar jongere ik daar gelukkig mee zijn? Of met wat ik wel geworden ben? Of mijn dertig twintig tien jaar jongere ik? Altijd weer een pijnlijke vraag. Je bent nooit wat je ooit dacht te zullen zijn. En je kunt altijd weer meer verkloten in tien jaar dan je ooit voor mogelijk had gehouden.

Of alles wat ook zou kunnen zijn, in realiteiten anders dan de dagdagelijkse, misschien ontmoet je wel iemand omdat een spin met klompen over de muur van je slaapkamer loopt.

De gedichten in Soms blijft iets zijn grappig, melankoliek, verontrustend, surrealisties, schurend, verwarrend en ongekend prachtig – en meer dan eens dat allemaal tegelijk. Alle registers open zetten zonder dat het ook maar een moment gaat irriteren – daar moet je iets voor kunnen. Dan moet je een dichter zijn die van poëzie gemaakt is. Froukje van der Ploeg is zo’n dichter.

Froukje van der Ploeg Soms blijft iets

Soms blijft iets

  • Auteur: Froukje van der Ploeg (Nederland)
  • Soort boek: gedichten, poëzie
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 11 juni 2025
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 19,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek met nieuwe gedichten van Froukje van der Ploeg

Een godin zaait verwarring op aarde, een vrouw kijkt opgerold de tijd weg en huizen doen huizen na.

In haar nieuwe bundel trekt Froukje van der Ploeg lering uit alles wat beklijft. Met humor en zonder schroom onderzoekt ze het ongemak, de verandering en het welbehagen van lichamen, noteert ze de levensverhalen van andere mensen en toont ze hoe een spin die met klompen over de slaapkamermuur loopt grote gevolgen kan hebben. In brieven aan Imke en op weg naar huis, door het park, maakt ze de balans op.

Froukje van der Ploeg is geboren in 1974. Zr debuteerde in 2006 met de dichtbundel Kater. Sindsdien publiceerde ze nog drie dichtbundels, die een groot publiek bereikten, Zover (2013), Dit is hoe het ging (2016), Nachtvangst (2020). Ze ontving de Hollands Maandblad Poëziebeurs en werd genomineerd voor de J.C. Bloem-poëzieprijs. Regelmatig wordt haar werk in literaire tijdschriften en in bloemlezingen gepubliceerd, en treedt ze op festivals op.

Bijpassende boeken en informatie

Nederlandse Schrijver, Poëzie, Recensie

Twan Vet – Troostpogingen

Twan Vet Troostpogingen recensie en informatie boek en debuut met gedichten en poëzie van de in Seoul geboren Nederlandse dichter. Op 5 juni 2025 verschijnt bij Uitgeverij De Bezige bij de nieuwe dichtbundel van Twan Vet. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Twan Vet Troostpogingen recensie van Tim Donker

Voor deze Twan Vet hier zie ik een grootse toekomst weggelegd. Maar wel als cabaretier. Of als staande komediant (klaarblijkelijk bleven hele generaties komedianten er altijd maar bij zitten totdat er één op het idee kwam om er bij te gaan staan). Want hij heeft de neiging een moje gedachte om zeep te helpen met wagonladingen banaliteiten en kliesjees.

Troostpogingen opent met een gedicht dat Achtuurjournaal heet, en dat is goed, misschien openen veel mensen hun avond met het achtuurjournaal, of naja, wat weet ik daarvan, ik kijk nooit televisie. Misschien is het ook wel de eerste dag van een nieuw jaar, want: “Ik hou van elk nieuw jaar zeg je, als het nog niet gebeurd is, / nog knispert in het cellofaan. Als geen mens / de dagen nog heeft aangeraakt.”, klinkt het, en dat is een moje gedachte; een jaar als een leegte die nog met van alles gevuld kan worden; een nieuw jaar dat nog ongevormd ligt te liggen; waar niemand nog een kleur aan gegeven heeft. Ik herinner het me zo te voelen toen ik nog een kinderken waart. Het verheugen omdat er iets in huis was dat nog helemaal nagelnieuw was, al was dat maar een jaar, al waren het maar getallen: een 1 en een 9 en een 8 en een 0, en ik ging zeven worden dat jaar en Lonneke was er nog, en zelfs het decennium was nieuw, en mijn knuffels dachten er net zo over, ik had het die ochtend nog aan ze gevraagd.

Maar dan gaat het gedicht verder. Gedichten gaan altijd weer verder, gedichten gaan vaak verder waar ze eigenlijk al afgelopen hadden moeten zijn. De televisie wordt een “treurbuis” genoemd en volgens mij was dat in de jaren zeventig al een kliesjeewoord, en het zwaarste nieuws was vroeger nog te dragen omdat Rob Trip het gezegd had. Ik moest hem even opzoeken en toen kende ik dat gezicht wel, hoe vroeger is vroeger, naja Vet is natuurlijk schandalig jong, die is geboren in 1998, toen waren fatsoenlijke mensen allang volwassen, maar toch, zelfs met dat in het achterhoofd is het effect minimaal, want als er Harmen Siezen of Fred Emmer had gestaan had ik het nog na kunnen voelen misschien, was het nieuws toen veel onschuldiger of knulliger of houteriger, zodat het iets aandoenlijks had ook als er erge dingen werden verteld?, of was het maar dat ik kind was en nooit de volledige implicatie van al die berichten doorvoelde? Je kunt een mens niet verwijten dat hij niet ouder is dan hij is en ik probeer het te snappen door Rob Trip te vervangen door Harmen Siezen, maar toch: als die Rob Trip verder in de bundel nog een paar keer ten tonele wordt gevoerd krijgt het iets kolderieks. Dus vandaar. Zei ik cabaret.

In De zevende dag (is dat ook al niet iets van televisie?) (Twan Vet kijkt echt veel te veel televisie) komen we een ander bekend persoon tegen: “God had net de kroeg geschapen, zocht afgemat / een plekje aan de bar en bestelde rode wijn. / Na het vierde glas bedacht ze mij.” God als (aantrekkelijke?) vrouw, ook de omkering van een kliesjee is kliesjee, een liefje-voor-één-nacht: dronken de liefde bedrijvend met de ikfiguur, klaarkomend, en liggend, daar, in het eerste ochtendlicht. Ik kan zien hoe dit kan werken in een zaal vol lachende mensen. Blasfemie kan best heel grappig zijn, al is het misschien een beetje te vaak gedaan en hebben christendomgrappen langzamerhand wel wat van hun urgentie verloren. Maar deze bundel is geen zaal. Deze bundel is van papier en ik weet niet wat dit op papier met mij doet. Voor ontroering is de situatie net een beetje te bizar, hoewel de laatste regels iets lieflijks hebben. Voorlopig slechts goed voor een vluchtige grijns. Is een grijns goed genoeg voor een gedicht? Does humor belong in music?, vroeg Frank Zappa zich af en ooit, als student, aan het eind van weeral een avond in de spoelkeuken, tijdens wat wij personeelsleden “de nazit” noemden, herhaalde ik de vraag toen we wijn dronken en de overgebleven amuses opaten en kok Hans (ook hij nu dood) beantwoorde hem met een kort en krachtig NEE. Ik keek hem met één opgetrokken wenkbrauw aan maar vele jaren later ben ik zijn onomstotelijke nee gaan begrijpen. Humor maakt muziek zelden beter. Vervelender wel, vaak. Humor in poëzie zou bij Hans misschien een voorzichtiger “nee” hebben uitgelokt (hij hield van de poëzie van Bukowski, soms toch ook niet ongrappig) en ook ik kan humor in poëzie best goed pruimen: K. Schippers kan je overweldigen terwijl je zit te lachen (voor absurdisme is in gedichten best wel heel veel plaats) maar dat is niet iedere dichter gegeven.

Je kunt het sterk vinden hoe Vet de lezer geen blijf laat weten met zijn emoties. Moet ik lachen, moet ik geschokt zijn, moet het me vertederen? Er is een gedicht over een niet-bestaande dochter dat me bijna ontroeren wist. Totdat Vet begint over hoe hij in “elke jongen” het monster ziet “dat alleen aan neuken / denkt en haar straks ook de hel in naait” en wat het ook was dat ik net begon te voelen met één lompe trap vermorzelt. Hoe blijf ik achter? Ook niet geschokt. Verward misschien. Waarom dat platvloerse taalgebruik? Welk effect wordt hier beoogd? Welke dochter kan een vader tot zulke woorden inspireren? Ik weet niet wat dit is.

Of later, verder, liefde als een oude krant die van bed naar bed waait, zeg me wat dat was.

Maar “nog maar half / zo eenzaam als je straks zult zijn” is dan weer helemaal raak, dat is er vol op, dat is een treurige gedachte, en toch is het mooi, het is een indringende gedachte over hoe dingen gaan, over hoe het leven gaat, dat inzicht geef je iemand die in 1998 pas een keer het levenslicht zag eigenlijk niet, ik moest zelf best al oud zijn om te weten dat alle droefnis die ik als jongere voelde en die me toen heel erg leek eigenlijk veel hoopvoller was dat de droefnis zoals ik die later ben gaan voelen.

En ”Slaap altijd met je sokken aan, / koop nooit een kruimeldief, / post vijf keer in je leven een liefdesbrief / die beter zoekraakt dan gelezen wordt, // kweek het verlangen om de zee te zien / en ga dan niet, raak door het verstrijken / van de tijd drie goede vrienden kwijt, // loop minstens twaalf vage angsten op / waarvan je niet meer zult genezen, / zorg dat je meer boeken hebt gelezen / dan je mensen hebt veracht, // sluit vrede met het feit dat alles wat je ziet / al mooier door een ander is gezien, / begrijp je ouders pas als het / te laat is voor verdriet, // beweer elke week ten onrechte / dat je weet waarom je leeft, / luister nooit naar iemand / die je meer dan tien adviezen geeft.” vond ik op de goede manier grappig, omdat er ook een lichte treurnis in zit, een klein schokje van het ongerijmde, het absurde van het willekeurige, en kruimeldief is sowieso een bijzonder achterlijk woord, en dat alles bestaat (kruimeldieven bestaan, de zee bestaat, vrienden kwijtraken bestaat).

Als troostpogingen is Troostpogingen al half geslaagd. Er kwamen grijnzen op mijn bakkes, ik zag flitsen die me stil lieten staan, er was gloed, er was een licht daar in de hoek dat goed voor me was.
Als cabaret zou het kunnen werken; er wordt niet alleen maar op een lach gemikt, er worden ook dingen overhoop gegooid, je zou van een avondje Vet nog iets mee kunnen nemen misschien.
Als poëzie komt het voor mij nog net een beetje te kort. Maar dit is een debuut. Vet kan nog veel kanten op. Een verkeerde kant ook, en dan  een nog verkeerdere. Doe het dan nog eens. En faal beter.

Twan Vet Troostpogingen

Troostpogingen

  • Auteur: Twan Vet (Nederland)
  • Soort boek: gedichten, poëzie, debuut
  • Uitgever: De Bezige Bij
  • Verschijnt: 5 juni 2025
  • Omvang: 48 pagina’s
  • Uitgave: paperback / luisterboek
  • Prijs: € 21,99 / € 9,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de eerste dichtbundel van Twan Vet

Troostpogingen is een wonderschoon en toegankelijk debuut van Twan Vet, een rijzende ster in de Nederlandse poëzie. Voor de lezers van Menno Wigman en Tjitske Jansen.

Laatste zomerbrief

Ik weet ook wel dat men elkaar in deze tijd
nog amper brieven schrijft, maar dan:
wie gelooft er nog in poëzie?

Jij niet. Daarom is dit een brief
om onder in een la te steken
en bijna te vergeten.

Veel later pas zul je dit lezen
en dan moet je weten dat ik
deze woorden voor je schreef

in de dagen dat we samen waren,
kusten onder de straatlantaars,
in het park en voor je huis.

Als je me mist: houd deze kleine brief
dan schuin. Er dwarrelt nog wat van
het zonlicht dat we lang geleden samen deelden uit.

Twan Vet is in 1998 in Seoul, Zuid-Korea geboren. Hij is dichter, schrijver en muzikant. Troostpogingen is zijn literaire debuut.

Bijpassende boeken en informatie

Botswana, Recensie, Vlaamse roman, Vlaamse schrijfster

Gaea Schoeters – Het geschenk

Gaea Schoeters Het geschenk recensie en informatie nieuwe roman van de Vlaamse schrijfster. Op 4 juni 2025 verschijnt bij Uitgeverij Querido de roman van de uit Vlaanderen afkomstige schrijfster Gaea Schoeters. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Gaea Schoeters Het geschenk recensie

  • “Het geschenk van Gaea Schoeters is een niet ongeestige, maar groteske satire, als een goedmoedig extraatje voor het welwillende publiek dat ze met ‘Trofee’ heeft opgebouwd.” (Bart Van Der Straeten, HUMO, ∗∗∗∗∗)
  • “Speels, inventief en uitdagend. Het geschenk is een uitgekookte politieke satiere à la de hoofdstad van Robert Menasse, maar dan nog beter.” (Tom Lanoye)

Recensie van onze redactie

Wat moet je als bondskanselier doen als de Duitse hoofdstad Berlijn schijnbaar uit het niets wordt overspoeld door olifanten. Dit schijnbaar ongeloofwaardige gegeven neemt de Vlaamse schrijfster Gaea Schoeters als uitgangspunt voor haar nieuwe roman.

Als reactie op een hem onwelgevallige politieke beslissing in de Bondsdag, besluit de president van Botswana om Duitsland en met name Berlijn te overspoelen met tientallen olifanten. Een grotesk gegeven uiteraard. Maar als lezer accepteer je het als snel als feit en ga je mee in de situatie.

Bondskanselier Hans Christian Winkler die al een tijdje onder druk staat van een populistische tegenstrever probeert, vaak tegen wil en dank, de situatie in de hoofdstad die hierdoor ontstaat in hand te houden, of beter gezegd naar zijn hand te zetten.

Scherp, duidelijk politiek geëngageerd en bij vlagen droogkomisch vertelt Gaea Schoeters het verhaal van een land waarin het populisme de heersende macht onder druk zet en de corrumperende onmacht die hier vaak door ontstaat. De korte roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Gaea Schoeters Het geschenk

Het geschenk

  • Auteur: Gaea Schoeters (België)
  • Soort boek: Vlaamse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 4 juni 2025
  • Omvang: 128 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook / luisterboek
  • Prijs: € 19,99 / € 8,99 / € 8,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Gaea Schoeters

Plots wemelt het in Berlijn van de olifanten. Algauw wordt duidelijk dat de dieren niet uit de dierentuin komen, maar een geschenk van de president van Botswana zijn. 20.000 olifanten heeft hij de Duitsers cadeau gedaan, als ‘dank’ voor de verscherpte wetgeving met betrekking tot de invoer van jachttrofeeën.

‘Jullie Europeanen willen ons vertellen hoe we moeten leven. Misschien moeten jullie zelf maar eens proberen hoe het is om met megafauna samen te leven.’

De bondskanselier zit met de handen in het haar: hij moet deze crisis snel en daadkrachtig aanpakken. Want straks zijn er verkiezingen en zijn politieke tegenstanders ruiken bloed.

Gaea Schoeters is geboren in 1976 in Sint Niklaas, België. Ze is auteur, journalist en librettist. Ze debuteerde met korte verhalen en schreef onder meer het reisboek Meisjes, moslims & motoren, de literaire thriller Diggers en de romans De kunst van het vallen en Zonder titel #1. Haar roman Trofee is meermaals bekroond en verschijnt in 16 landen in vertaling. In Duitsland werden al ruim
40.000 exemplaren verkocht.

Bijpassende boeken en informatie

Recensie, Reisverhalen, Surinaamse schrijfster, Suriname

Tessa Leuwsha – Boni

Tessa Leuwsha Boni recensie en informatie boek in het spoor van de Surinaamse vrijheidsstrijder. Op 27 mei 2025 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact het nieuwe boek van de Surinaams-Nederlandse schrijfster Tessa Lewsha. Hier lees je informatie van de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Tessa Leuwsha Boni recensie

In het standaardwerk Wij slaven van Suriname van Anton de Kom stuit Tessa Lewsha op Boni. Hij is een strijder tegen de slavernij in achttiende-eeuws Suriname. Een strijder waarover in historische bronnen wel wat informatie te vinden is. Maar omdat deze teksten opgeschreven is door de witte koloniale machthebbers vormen ze een zeer eenzijdig beeld.

Gefascineerd door de persoon Boni en de strijd die hij leverde tegen onrecht en uitbuiting van de zwarte en inheemse bevolking besluit Tessa Leuwsha zelf op onderzoek te gaan in Suriname, maar ook in Ghana waar zijn wortels liggen. Door het horen van verhalen die in de orale traditie  worden doorgegeven, de plekken te bezoeken die in het leven van Boni belangrijk waren vormt zich langzaam maar zeker een beeld van wie hij geweest waarschijnlijk geweest is. Een beeld van zijn daden, zijn strijd en zijn tekortkomingen.

Bovendien weet Tessa Lewsha een beeld te schetsen van de manier waarop de nalatenschap van Boni ook vandaag nog doorwerkt in Suriname en welk effect dit heeft in haar eigen leven en denken. Net als in haar vorige boek weet Lewsha een mooie balans te vinden tussen een boeiend reisverslag, historisch onderzoek dat ze koppelt aan aan een persoonlijke reflectie op die tijd en hoe de effecten van kolonialisme en slavernij doorwerken in haar eigen leven. Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Tessa Leuwsha Boni

Boni

In het spoor van de Surinaamse vrijheidsstrijder

  • Auteur: Tessa Lewsha (Suriname)
  • Soort boek: reisverhalen
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 27 mei 2025
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 14,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
  • Boek bestellen bij: Boekenwereld / Bol / Libris

Flaptekst van het boek over de Surinaamse vrijheidsstrijder Boni

“Het opperhoofd Bonni. […]. In hem verenigden zich de kracht en moed van de jaguar met de slanke vlugheid van onze herten.” (Anton de Kom in Wij slaven van Suriname)

Rond 1730 ontvlucht een hoogzwangere zwarte vrouw de gruwelen van de slavernij en brengt in het Surinaamse moeras haar zoon Boni ter wereld. Hij zal uitgroeien tot leider van de Marrons: ruim dertig jaar lang pleegt hij met zijn volgelingen heldhaftig verzet tegen het koloniale bewind.

Als tiener leest Tessa Leuwsha voor het eerst over deze mythische strijder in Wij slaven van Suriname. Vanaf dan is ze door hem geïntrigeerd: wie was hij, en wat is het verhaal van zijn moedige moeder? Wat betekenden zijn daden toen en nu, hoe werkt zijn nalatenschap door in haar eigen leven? Tessa Leuwsha reist door Suriname en zoekt naar Boni’s wortels in Ghana, ze spit door de schaarse archieven en put rijkelijk uit orale geschiedenis. Gebaseerd op feiten en ondersteund door haar sprankelende literaire verbeeldingskracht herschept ze de Surinaamse vrijheidsstrijder Boni als mens van vlees en bloed.

Tessa Leuwsha is geboren op 1 november 1967 in Amsterdam. Ze is schrijver van fictie en non-fictie, documentairemaker en recensent. Ze schrijft voor onder meer Opzij, HP/De Tijd, de Volkskrant en De Ware Tijd-Literair. Haar romans ‘De Parbo-blues’ en ‘Solo, een liefde’ werden lovend ontvangen en genomineerd voor de Debutanten Prijs, De Vrouw & Kultuur Debuut Prijs en de Black Magic Woman Award.  In 2015 verscheen ‘Fansi’s stilte, een Surinaamse grootmoeder en de slavernij’, een literair non-fictieboek waarin Leuwsha de vraag probeert te beantwoorden wie haar stugge grootmoeder Fansi precies was. Het boek werd genomineerd voor De Inktaap 2017. Haar roman Plantage Wildlust is in 2020 verschenen en haar nieuwste werk De wilde vaart in  2022.

Bijpassende boeken en informatie

Geschiedenisboeken, Oorlog, Recensie, Spanje

Anne Doedens & Liek Mulder – Spaanse Burgeroorlog

Anne Doedens & Liek Mulder Spaanse Burgeroorlog recensie en informatie van het geschiedenisboek. Op 23 mei 2025 verschijnt bij uitgeverij Walburg Pers dit boek van de Nederlandse historici Anne Doedens en Liek Mulder. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteurs en over de uitgave.

Anne Doedens & Liek Mulder Spaanse Burgeroorlog recensie

De Spaanse Burgeroorlog woedde tussen 1936 en 1939 in Spanje en laat tot op de dag van vandaag diepe sporen na. Omdat de oorlog plaatsvond in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog is de aandacht ervoor eigenlijk altijd beperkt geweest. Te beperkt, zeker als het om Nederlandse boeken gaat.

Maar deze oorlog was gruwelijke, kostte grote aantallen slachtoffers en had grote consequenties voor de Spanjaarden tot ver in de twintigste eeuw. Het was het bloedige strijdtoneel van links en rechts Spanje. In het begin misschien nog een regionale oorlog te noemen maar als snel kreeg de strijd een internationaal karakter toen linkse idealisten van overal uit Europa, ook uit Nederland, zich gingen bemoeien met de strijd, gevolgd door de Sovjet-Unie. Aan de andere kant werd het ook internationaal toen Nazi-Duitsland en Italië erbij betrokken raakten.

In dit goed geschreven en prima gedocumenteerde boek wordt de lezer uitstekend geïnformeerd over wat de Spaanse Burgeroorlog precies betekende, hoe internationaal de strijd werd en hoe gruwelijk ook. Al met al zijn Anne Doedens en Liek Mulder er zeer goed in geslaagd om het verhaal van deze oorlog over het voetlicht te krijgen. Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Anne Doedens & Liek Mulder Spaanse Burgeroorlog

Spaanse Burgeroorlog

Opmaat naar de Tweede Wereldoorlog,
17 juli 1936 tot 1 april 1939

  • Auteurs: Anne Doedens, Liek Mulder (Nederland)
  • Soort boek: Spaanse geschiedenis, oorlogsgeschiedenis
  • Uitgever: Walburg Pers
  • Reeks: Oorlogsdossier
  • Verschijnt: 23 mei 2025
  • Omvang: 248 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 25,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over de Spaanse Burgeroorlog

De Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) en de daaropvolgende dictatuur van Francisco Franco zetten decennialang een traumatisch stempel op de levens van miljoenen Spanjaarden. Het was een oorlog met onvoorstelbare slachtpartijen, kort na afloop overschaduwd door de Tweede Wereldoorlog, waarvan de gebeurtenissen in Spanje een onmiskenbare voorbode waren.

De Guerra Civil Española was een machtsstrijd van verschillende ideologische en politieke stromingen binnen Spanje, maar kreeg een internationaal karakter omdat nazi-Duitsland, het koninkrijk Italië en de Sovjet-Unie zich erin mengden. Tienduizenden mensen uit andere landen raakten betrokken bij de strijd. Verhalen van ooggetuigen en deelnemers aan de oorlog zoals de Nederlanders Fanny Schoonheyt, Jef Last en Evert Ruivenkamp maken invoelbaar hoe ingrijpend en verwoestend deze oorlog was voor de Spanjaarden.

Anne Doedens en Liek Mulder geven in hun boek een helder overzicht van de gebeurtenissen. Hun boek maakt duidelijk wat ideologie, haat en onverdraagzaamheid kunnen aanrichten. Een waarschuwing voor de toekomst.

Historicus Anne Doedens was docent Nieuwe Geschiedenis bij hoger onderwijsinstellingen in Amsterdam. Hij schreef talloze boeken over de Nederlandse geschiedenis.

Historicus Liek Mulder was docent geschiedenis in het voortgezet onderwijs. Hij schreef talloze boeken over de Nederlandse geschiedenis.

Bijpassende boeken

Nederlandse Schrijver, Recensie, Sport, Wielrennen

Mart Smeets – De Tour van ’56

Mart Smeets De Tour van ’56 recensie en informatie nieuw wielerboek over het beladen geel van Roger Walkowiak. Op 23 mei 2025 verschijnt bij Uitgeverij De Kring het nieuwe boek over wielrennen en de Tour de France van Mart Smeets. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Mart Smeets De Tour van ’56 recensie

Weliswaar is Mart Smeets nauwelijks meer op de televisie te zien maar gelukkig schrijft nog zo’n beetje elk jaar een nieuw boek. Deze keer heeft hij gekozen voor de Ronde van Frankrijk van 1956 en de door  onwaarschijnlijke en door velen uit die tijd zelfs ongewenste winnaar Roger Walkowiak. Zijn naam zegt het eigenlijk al hij was een renner met Poolse ouders die weliswaar in Frankrijk geboren is maar door veel chauvinistische landgenoten toch niet gezien werd als echte Fransman.

Walkowiak was een bescheiden wielrenner die voor een regionale ploeg reed in de Tour de France van 1956. In het begin en misschien wel gedurende de gehele Ronde reed hij onopvallend maar wel alert. Zijn regelmaat en beperkte tijdverlies zorgde ervoor dat hij steeds hoger in het eindklassement terecht kwam. Sterker nog, uiteindelijk won hij de Tour, zonder zelf een rit te winnen en doordat de “grote wielrenners” vaak verstek lieten gaan.

Op zijn welkbekende wijze doet Mart Smeets verslag van alle ritten in de Tour van 1956. Daarnaast heeft hij het boek verrijkt met portretten van belangrijke wielrenners in de koers, ook de Nederlandse. De welbekende rijke wijze van vertellen zoals velen van ons die nog wel kennen van Mart Smeets toen hij nog op televisie te zien was als wielerverslaggever, klinkt door in de verhalen. Al met al weer een geslaagd wielerboek dat heerlijk wegleest tijdens de saaie momenten tijdens de Ronde van Frankrijk van dit jaar, alhoewel die er nauwelijks zijn. Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Mart Smeets De Tour van '56

De Tour van ’56

Het beladen geel van Roger Walkowiak

  • Auteur: Mart Smeets (Nederland)
  • Soort boek: wielerboek
  • Uitgever: De Kring
  • Verschijnt: 23 mei 2025
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 18,50 / € 9,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed).
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over wielrenner Roger Walkowiak van Mart Smeets

Roger Walkowiak, de onverwachte Tourwinnaar van 1956.

De Tour de France van 1956 kende een verrassende winnaar: Roger Walkowiak. Geen grote vedette, geen etappezeges, maar een slimme renner die zijn kansen perfect benutte. Zijn overwinning werd niet gevierd, maar bekritiseerd. ‘Winnen à la Walkowiak’ werd in Frankrijk een uitdrukking voor een eenmalige, toevallige en onverdiende triomf.

Walkowiak, geboren in Frankrijk als zoon van een Poolse fabrieksarbeider, werd door sommige Fransen als ‘buitenlander’ gezien en kreeg na zijn Tour-zege fluitconcerten te verduren. Zijn carrière doofde snel uit, en hij verdween uit de wielerwereld.

Mart Smeets duikt in deze unieke Tour, waarin Nederland nog geen live-beelden of Radio Tour had maar waarin ook twee Nederlandse renners de gele trui droegen. Smeets brengt de vergeten kampioen tot leven, vertelt over de strijd met legendes als Bahamontes, Ockers en Nencini en reconstrueert de drie weken waarin een bescheiden renner wielergeschiedenis schreef. Een meeslepend verhaal voor elke Tour-liefhebber.

Mart Smeets is geboren op 11 januari 1947 in Arnhem. Hij werkte van 1973 tot 2016 voor Studio Sport en ‘deed’ daar alle mogelijke sporten. Voor ESPN maakte hij de afgelopen jaren de vlog Mart’s Madness over Amerikaanse sporten. Nu maakt hij het wekelijkse radiomuziekprogramma OLM (Ouwe Lullen Muziek), leidt hij sporadisch een sportavond en schrijft hij, naast boeken, diverse columns.

Bijpassende boeken

Nederlandse Romans, Nederlandse Schrijver, Recensie

Rinus Spruit – Valavond van een nestblijver

Rinus Spruit Valavond van een nestblijver recensie en informatie van de nieuwe roman van de Zeeuwse schrijver. Op 22 mei 2025 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de roman van de Nederlandse schrijver Rinus Spruit. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijver en over de uitgave.

Rinus Spruit Valavond van een nestblijver recensie

De Zeeuwse schrijver Rinus Spruit mag gerust een laatbloeier worden genoemd omdat hij pas op zijn 55e is begonnen met schrijver. Geboren in 1946 in het Zeeuwse Nieuwdorp debuteerde hij in 2009 met De rietdekker dat weg gelijk de aandacht trok, meerder drukken beleefde en in het Duits werd vertaald. Sindsdien is er een aantal andere romans verschenen die zich grotendeels afspelen op zijn Zeeuwse geboortegrond.

Niet alleen dat hij lijkt ook te putten uit zijn eigen persoonlijke en werkzame leven en familiegeschiedenis. Zo ook in zijn nieuwe roman Valavond van een nestblijver. De roman vertelt het levensverhaal van Maarten Kostwinder. Het is het verhaal van een man die worstelt met zichzelf en het leven. Het verhaal van een man die naarstig op zoek is naar een duurzame relatie met een vrouw, een zoektocht die zijn hele leven duurt. Een man ook die rusteloos is, vlucht in zijn beroep als verpleger, die nergens echt lijkt te wortelen maar ook niet los komt van zijn Zeeuwse geboortegrond.

In een sobere stijl en met een lichte ironie vertelt Spruit het verhaal van een man die zijn worstelt met zichzelf, zijn verlangens, zijn leven. Natuurlijk is het verleidelijk om het boek te beschouwen als autobiografisch. Maar relevant is dat eigenlijk helemaal niet. Het is een sober geschreven, op sommige momenten aangrijpende en toch lichtvoetige roman over het leven van een schijnbaar gewone man die is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Rinus Spruit Valavond van een nestblijver

Valavond van een nestblijver

  • Auteur: Rinus Spruit (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 22 mei 2025
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 14,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Rinus Spruit

Wanneer Maarten Kostwinder terugkijkt op zijn leven moet hij concluderen: er is behoor lijk wat anders gegaan dan gehoopt. Als jongste bediende bij de Boerenleenbank kruipt hij het liefst onder zijn bureau als er jonge vrouwen in zijn buurt zijn. Überhaupt vrouwen! Hij adoreert hen, maar een relatie wil maar niet lukken. Een psychiater adviseert danslessen, maar helaas struikelt Maarten – hij was nog nooit zo dicht bij een vrouwelijk wezen – bij de foxtrot voortdurend over de voeten van zijn danspartner.

Als verpleegkundige kijken de zieken dankbaar tegen hem op, maar ook daar, tussen al die verpleegsters, zal hij niet blijven. Na de dood van zijn ouders, voor wie hij liefdevol zorgde, blijft hij alleen in het ouderlijk huis wonen.

Met oog voor de komische kanten van ons bestaan vertelt Spruit over een man die moeite heeft met het volwassen worden, met contacten en vriendschappen. Een vermijdingskunstenaar die op zijn oudere dag moet leren dat hij uit de rotonde van weglopen, het ergens anders weer proberen en dan weer weglopen een afslag moet vinden.

Rinus Spruit is geboren op 19 juli 1948 in Nieuwdorp, Zeeland.  Hij behaalde een groot succes met zijn debuutroman De rietdekker  (2009). De Duitse vertaling verscheen onder de titel Der Strom, der uns trägt en ontving ook daar lovende recensies. In het voorjaar van 2011 bracht theatergroep Zeelandia een toneelbewerking op de planken met Bram Kwekkeboom in de hoofdrol. In het najaar ging het stuk in reprise. Spruit won enkele prijzen met zijn korte verhalen. Eerder werkte hij als verpleegkundige en journalist. Hij is ook fotograaf. In 2013 verscheen zijn tweede roman Een dag om aan de balk te spijkeren. In september 2019 verscheen De wonderdokter, naar het dagboek van de Zeeuwse plattelandsarts Albert Willem van Renterghem. In 2021 verscheen zijn nieuwe roman De verlossing van Jacob Smallegange, die genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs van 2022.

Bijpassende boeken en informatie

Biografie, Klassieke muziek, Muziek, Recensie

Christine Eichel – Clara Schumann biografie

Christine Eichel Clara Schumann biografie recensie en informatie boek over het leven van een Wonderkind, carrièrevrouw en cultureel icoon. Op 22 mei 2025 verschijnt bij Uitgeverij Omniboek de Nederlandse vertaling van de biografie van de Duitse pianiste en componiste die getrouwd was met Robert Schumann. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Christine Eichel Clara Schumann biografie recensie

  • “Christine Eichel beschrijft de ontwikkeling van Clara Schumann, van haar vroege jeugd tot aan haar dood, met veel empathie, scherpe feministische, psychologische en sociologische analyses en een enorm gedetailleerde vertelkracht. […] Clara is een must-read voor alle ambitieuze muziekliefhebbers” (Hannah Schmidt, SWR Kultur)
  • “De auteur beschrijft Clara’s carrière, haar triomfen en nederlagen op zo’n opwindend moderne manier dat je geschokt en verliefd achterblijft.” (Grazia)

Recensie van Monique van der Hoeven

Robert Schumann – als klassiek zangeres ken ik hem natuurlijk heel goed, ik zong ook veel van zijn liederen. Zijn vrouw Clara kwam minder uit de verf bij muziekgeschiedenis – al ging ik, geïnteresseerd in vrouwelijke componisten, zelf wel op zoek naar haar werken – en ik vond ze! Toch bleef ze een soort “schaduw” van haar beroemde man. Zoals veel kunstenaressen met een mannelijke tegenhanger (ik denk bijvoorbeeld aan Camille Claudel en Auguste Rodin) – die, zoals Eichel schrijft, “gladjes uit de geschiedenis zijn geschreven”.

Christine Eichel heeft het heel anders aangepakt met haar biografie van het leven van Clara Schumann – een verademing moet ik zeggen. En wat ik ook fijn vond, is dat haar boek voor een deel Clara’s eigen aandeel in het romantische Robert & Clara Schumann verhaal verklaart.

Chrisine Eichel toont met haar boek sowieso aan dat Clara Schumann heel veel meer was dan de getalenteerde, ingetogen echtgenote van een beroemde componist.

Was Clara de Lady Gaga van haar tijd? Feministe avant-la-lettre? Een pionierster was ze zeker. En ze was ook méér dan dat.

Christine Eichel beschrijft vanuit een moderne visie het leven van Clara Schumann – vanaf het wonderkind dat werd gecreëerd met een gender-neutrale opleiding door vader Friedrich Wieck, tot de fantastische romantiek waarmee Robert haar met woorden het hoofd op hol brengt. En dan de ontgoocheling van het huwelijk, en vooral het moederschap. Want beide blijken in Clara’s tijd niet persé makkelijk te combineren met kunstenaarschap en een carrière als pianiste en componiste.

Toch slaagt Clara er in een plek te veroveren in de mannenwereld die de muziek in haar tijd is. Ze heeft daar veel offers voor moeten brengen en niet alleen zij, ook van haar kinderen werd heel erg veel verwacht.

Christine Eichel laat ons zien wat een gedreven musicienne Clara was, en een grandioze netwerkster, die in haar tijd al deed aan storytelling en brand-building.

Ik heb enorm genoten van deze biografie, die een heel andere – meer realistische! – kijk op het werk en leven van Clara Schumann heeft gegeven.

Een absolute aanrader voor wie van her-story en (klassieke) muziek houdt! Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Christine Eichel Clara Schumann biografie

Clara

Het leven van Clara Schumann: Wonderkind, carrierevrouw, cultureel icoon

  • Auteur: Christine Eichel (Duitsland)
  • Soort boek: biografie
  • Origineel: Clara (2024)
  • Nederlandse vertaling: Goverdien Hauth-Grubben
  • Uitgever: Omniboek
  • Verschijnt: 22 mei 2025
  • Omvang: 360 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 29,99 / € 14,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij:  Boekenwereld / Bol / Libris

Flaptekst van de biografie van pianist en componist Clara Schumann

In Clara beschrijft Christine Eichel het leven van Clara Schumann. Daarbij rekent ze af met een aantal clichés: Clara Schumann was geen zachtaardige muze in de schaduw van haar briljante echtgenoot. Integendeel. Ondersteund door vele bronnen schetst Eichel het beeld van een bijzondere vrouw die onder het juk van een toxische relatie met de componist Robert Schumann uitkwam.

Erkenning, vrijheid, carrière: Clara Schumann vocht haar hele leven voor deze waarden – en stond voor dezelfde uitdagingen als vrouwen in de eenentwintigste eeuw. Ze worstelde met haar rol als moeder van zeven kinderen en met de uitdagende taak om werk en gezin te combineren. Als gevierd concertpianiste en componiste groeide ze uit tot een van de grote sterren van haar tijd. ‘Clara’ vertelt het inspirerende verhaal van een vrouw die zich emancipeert van haar onderdrukkende omgeving en het heft in eigen hand neemt.

Christine Eichel is geboren op 15 oktober 1959 in Buer, Duitsland. Ze studeerde filosofie en literatuur- en muziekwetenschap in Hamburg. Ze werkt als journalist, auteur en presentator bij verschillende televisiestations. ‘Clara’ is haar eerste boek dat in het Nederlands verschijnt.

Bijpassende boeken

Afbeelding bovenzijde: Clara Schumann, tekening van Franz van Lembach (publiek domein)

Amerikaanse schrijfster, Poëzie, Recensie

Shira Wolfe – Jugoslovenska Kinoteka

Shira Wolfe Jugoslovenska Kinoteka recensie, review en informatie over het boek met gedichten. Op 30 januari 2025 verschijnt bij The New Menard Press het boek met gedichten van de Nederlands-Amerikaanse schrijfster Shira Wolf. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Shira Wolfe Jugoslovenska Kinoteka recensie van Tim Donker

Reizen in. Scenes. Belgrado. Landschappen. Steden. Wat je ziet. Wat te zien is. Zulke scenes. In poëzie. Wat is. Wat zijn kan. Een droom kan een scene zijn. Een droom van piraten, en de plank lopen, en talloze spotvogels die eruit zien alsof ze van papier gevouwen zijn. Of. Dansen. Wijn drinken. Met zijn drieën op een bed. Zij en hij en jij. Dichtbij. Koppel in een bed en een groen flitslicht. Of. Praten over filosofie en liefde en ruimtevaart. Helder. Sterrennacht. De grootsheid. Kosmos. Rijden. Koffie bij een benzinestation. Monumenten van pijn. Muziek wacht op je bij de grens. Je komt iemand tegen in de ondergrondse punkbeweging. Je zou graag. Misschien. Deel van een jeugdbeweging zijn jij. De bergen, de zee & meneer Robot in een hoek van de bar. Dit alles tweetalig. Dus ook. Gospodin Robot. Denk je aan Karel Čapek. Denk je aan arbeid. Denk je aan Rossums universele. Denk je aan Tsjechië. Landen denken. De filosofie van de ruimte. Of. Dode zwanen in bevroren rivieren kunnen een scene zijn. Of. Een zeeman die haiku’s schrijft. Italjeniese roodwijn uit de ijskast. En steden, en steeds weer Belgrado. Of ook. Een kakkerlak die ze Zaza noemt, vanwege een Nederlands kinderboek (schrijft ze) (en te weten) (en we weten) (en je weet Puk van de Petteflat nog wel en je weet juffrouw Heijligers nog wel en je weet het klaslokaal nog wel en het einde van de schooldag en hoe er dan voorgelezen werd uit Puk van de Petteflat) (en het was de eerste klas, en je was zes jaar oud, en je weet het licht nog wel) (en iets daarvan maakte in je de liefde wakker voor het boek) (maar dan was al eerder misschien) (en iets daarvan maakte in je de liefde wakker voor lezen) (maar dat was al eerder misschien) (en iets daarvan maakte in je de liefde wakker voor het woord) (maar dat was al eerder misschien) (of ook echt pas veel later nog) (en iets daarvan maakte in je de liefde wakker voor dat joch met zijn pet en zijn kraanwagentje en al die dieren, en luisteren, en luisteren, en luisteren). Misschien ook. Tijden denken. En dat alles tweetalig. Dat heet dat bubašvabi jednog dečačića iz jedne holandske knjige en dat vind je mooi. Talen denken. Denken aan hoe Google knjige vertaalt met gewoon boek en niet kinderboek en denk je misschien zou. Het begrip kinderboek niet bestaan in het Servisch. Kinderboeken denken talen denken landen denken werkelijkheden denken. De werkelijkheid en datgene wat de werkelijkheid representeert. Hyperrealiteit. Simulacrum. Terug naar het hondenhok. Mensen in een grot. Of. Zwemmen naar kleine kerkjes gebouwd op een eiland. Het was heet we bleven in het water. De derde kop koffie op de eerste regendag. Met Sasho en Posho nergens zijn, behalve weg. Waar te zijn. Wat te zijn. Altijd degene willen zijn die je in de ogen van de ander bent. Kopie zonder origineel. En altijd weg, en wegger nog. Van A naar B te gaan. Van B naar C te gaan. Van C naar D te gaan. Blauwe bloemen kunnen een scene zijn. Een verlaten dorp kan een scene zijn. Een oude vrouw een oude man en een grazend paard. Het kan. Een scene zijn. Of zeventig euro moeten betalen voor een fles Brunello. Of. Gesprekken over. Moet Bukowksi verbannen worden van universiteiten omdat hij misogyn was? De lege eenzijdige universiteiten van de bozen en de bangen, en alle balans naar één kant weer. En te denken was hij wel misogyn was hij niet eenvoudiger misantroop misschien en de weinigen die nog deugden in zijn wereld waren bijna allemaal vrouw. Je kunt dromen. Moeders van de zon. Een verhaal van deze wereld. In de late namiddag. En alles, en steeds, en verder nog. Fluisteringen in de bomen. Doet. In de uitkijk op de loer voor een vertrek. Onder de duim en over de maan. Eerst de koffie. Plaatsbepaling. De lucht in de ochtend. Het delirium is weliswaar geweken. Een broer en een zus uit Parijs, en iemand speelt fluit. Want altijd iets te doen. Niemand kan het echt iets schelen als je niet naar het feestje gaat. Kortegolf nachten. Dingen die in je hand passen. En altijd de volgende keer, en altijd wat nog komen gaat. Hoop is een ding met veren. Tot hier weet wanneer. In poëzie of in stilte. Standbeelden kunnen scenes zijn. Gevallen engelen. Gevallen soldaten. Acht moeders. Vandaag geen vogels gezien. En al deze scenes glanzen van schoonheid. En al deze scenes nemen van weemoed aan een diepere tint van koffie. Dan bedoel ik de koffie van het poeder, de koffie voordat het de drank is. Verlangen, gemis, ochtend, koffie (en muziek) (klonk bijvoorbeeld bij Jugoslovenska Kinoteka: Miri van Bassekou Kouyate & Ngoni Ba, een seedee die ik nu, ineens, veel beter vond dan voorheen) (of ooit tevoren) (hoe dingen elkaar onophoudelijk kleuren) (niets altijd dezelfde tint heeft) (& twee keer in dezelfde rivier) (in mistig licht, en mijn weemoed grensde aan droefnis maar het was de goede droefnis de moje droefnis de droefnis die fijn is om te voelen). In al deze scenes. Scenes van vriendschap. Scenes van liefde. Scenes van dansen. Scenes van drinken. Scenes van lopen. Scenes van sneeuw. Scenes van leven. Hoe voelbaar. Voor iedereen. Die in leven is. Een boek als een schittering, een glans, te zien, heel even, en dan weer weg. Maar je hebt het gezien. Je hebt het in handen gehouden. De kracht is dat Wolfe het niet onopgemerkt voorbij liet gaan.

Shira Wolfe Jugoslovenska Kinoteka

Jugoslovenska Kinoteka

  • Auteur: Shira Wolfe (Nederland, Verenigde Staten)
  • Soort boek: gedichten, poëzie
  • Taal: Engels, Servisch
  • Servische vertaling: Marko Mladenović
  • Uitgever: The New Menard Press
  • Verschijnt: 30 januari 2025
  • Prijs: € 24,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de dichtbundel van Shira Wolfe

In Jugoslovenska Kinoteka, Shira Wolfe’s cinematic poetry reads like scenes from a movie, describing a period of her life spent in Belgrade and traversing the Balkans – from Sarajevo to the Bay of Kotor, from Stara Planina to Mount Avala. Most of all, it is an ode to the Belgrade of her past and the relationships she formed there, constellating around that city and continuously reappearing elsewhere in encounters fuelled by synchronicity. In her world, cities become smells; statues can be read; and the boundaries between art and life, between self and other, are always blurred.

Jugoslovenska Kinoteka is published as a bilingual edition in English and Serbian. The Serbian translation is a collaborative effort by Shira Wolfe and Marko Mladenović.

Shira Wolfe is a Dutch-American writer, poet and translator from Amsterdam. After completing her masters in International Performance Research, with a project about Palestinian poet Mahmoud Darwish, she lived in Belgrade on and off between 2016 and 2021. She is the author of the self-published poetry trilogy Wider Than the Sky (2021), Wider Wings (2022) and Fallen Angel (2023), and contributed to the anthology Vreselijk verlangen. Een verzameling smachtende Mammoetjes (HetMoet Publishing, 2023). Shira leads poetry and writing workshops for asylum seekers in the Netherlands through the organisation De Vrolijkheid, and frequently collaborates with The Mystifiers, a socially engaged music collective. She is also a translator for the publication series Archival Textures.

Bijpassende boeken en informatie

Canada, Ecuador, Engelse schrijvers, India, Natuur, Natuurboeken, Recensie, Rivier

Robert Macfarlane – Leeft een rivier?

Robert Macfarlane Leeft een rivier recensie en informatie non-fictie boek over het sterven van rivieren door vervuiling, droogte en indamming. Op 1 mei 2025 verschijnt bij Uitgeverij Athenaeum de Nederlandse vertaling van Is a River Alive? van de Britse natuurschrijver Robert Macfarlaine. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de auteur en over de uitgave.

Robert Macfarlane Leeft een rivier recensie en informatie

  • “Het prachtig geschreven en poëtische Leeft een rivier levert het bewijs van de levenskracht van de aarde en benoemt de beslissingen die op basis daarvan genomen kunnen worden.” (Amitav Ghosh)
  • “Lees het voor je plezier, lees het om verlicht te worden, lees het om bevestigd te zien dat de wereld verandert op een schitterende en tegelijk verschrikkelijke manier.” (Rebecca Solnit)
  • “Dit boek onderzoekt op een mooie en wilde manier een eeuwenoud concept: dat rivieren een levend onderdeel vormen van een levende wereld.” (Merlin Sheldrake)

Recensie van de redactie

Als je op het omslag van een veel superlatieven leest, dan ben je bij lezing ervan vaak op je hoede. Ook het boek Leeft een rivier? van de Britse schrijver Robert Macfarlane bevat nogal wat loftuitingen. In dit geval volkomen terecht want dit boek is aangrijpend, verontrustend en bovenal geschreven in een prachtige stijl die je meesleept van het eerste tot laatste woord.

Macfarlaine vertelt het verhaal van de teloorgang van de rivier op drie plekken in de wereld in Ecuador, India en Canada. Hij heeft aandacht voor al het leed dat de rivier wordt aangedaan en de vernietigende rol die de mens hierin speelt. Daarnaast is het een ode aan de rivier als levensader, verhalenverteller, bron van energie en niet te vergeten de mensen die diep doordrongen zijn van de kracht en schoonheid en deze bijna ten koste van alles willen beschermen.

In prachtige taal en fraaie stijl neemt Macfarlaine je mee op zijn eigen zoektocht naar de unieke levenskracht die de rivier brengt. Sta je ervoor open dan wordt je meegezogen in zijn verhalen en zeer beeldende proza. Leeft een rivier? is een indrukwekkend boek dat lang nadat je het laatste woord hebt gelezen, blijft naklinken. Het boek is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Robert Macfarlane Leeft een rivier

Leeft een rivier?

  • Auteur: Robert Macfarlane (Engeland)
  • Soort boek: non-fictie, natuurboek
  • Origineel: Is a River Alive?
  • Nederlandse vertaling: Nico Groen
  • Verschijnt: 1 mei 2025
  • Omvang: 352 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 27,50 / € 14,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over rivieren van Robert Macfarlane

Overal ter wereld sterven rivieren door vervuiling, droogte en indamming. Al sinds mensenheugenis moeten rivieren dienstbaar zijn voor vervoer, voor energie, als bron van voedsel, als open riool. Wereldwijd is er echter ook een beweging gaande die het leven en de rechten van rivieren en andere natuur wil erkennen en wil vastleggen in de wet om verdere vernietiging tegen te gaan.

Natuurschrijver Robert Macfarlane is diep overtuigd van deze Rights of Nature. In Leeft een rivier? neemt hij zijn lezers mee op een reis langs drie grote stroomgebieden, in Ecuador, India en Canada. Van nevelwouden naar lagunes en van kreken naar kolkende watermassa’s. Alle drie de rivieren worden bedreigd en voor alle drie wordt een strijd geleverd.

Leeft een rivier? is Macfarlanes meest persoonlijke én politieke boek tot nu toe. Het bruist van de fascinerende ideeën, onvergetelijke personages en verhalen, en van de haarscherpe natuurobservaties die zijn handelsmerk zijn. Hij verweeft cultuur- en natuurgeschiedenis, reportages, reis- en natuurverslagen met poëtisch proza.

Robert Macfarlane is geboren op 15 augustus 1976 in Halam, Nottinghamshire, Engeland. Hij is een van de beste hedendaagse natuurschrijvers wiens werk wereldwijd wordt uitgegeven. Hij won vele prijzen en van meerdere van zijn boeken werden documentaires gemaakt. Eerder verschenen bij Athenaeum onder meer Benedenwereld, Hoogtekoorts, De oude wegen en De laatste wildernis.

Bijpassende boeken