Tag archieven: 1972

Buchi Emecheta – In the Ditch

Buchi Emecheta In the Ditch review, recensie en informatie van de Nigeriaanse roman uit 1972. Op deze pagina lees je uitgebreide informatie over de eerste roman van de uit Nigeria afkomstige  schrijfster Buchi Emecheta die op 25 januari 1972 in Londen overleed. Er is geen Nederlandse vertaling van het boek verkrijgbaar.

Buchi Emecheta In the Ditch recensie, review en informatie

  • “Sad, sonorous, occasionally hilarious, an extraordinary first novel.” (The Washington Post)
  • “Striking . . . brings sexism and classism into equal focus.” (The Paris Review)
  • “Buchi Emecheta was the foremother of black British women’s writing.” (Bernardine Evaristo)

Buchi Emecheta In the Ditch

In the Ditch

  • Auteur: Buchi Emecheta (Nigeria)
  • Soort boek: Nigeriaanse roman uit 1972, debuutroman
  • Taal: Engels
  • Uitgever: Penguin
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: Amazon / Bol / Libris

Flaptekst van de eerste roman van de Nigeriaanse schrijfster Buchi Emecheta

Adah is a single mother of five, living in a dank, crumbling housing estate for ‘problem families’, avoiding the rats and rubbish. It’s not quite the new start in London she had planned. As she navigates the Buchi Emecheta In the Ditch Nigerian novel from 1972complicated welfare system that keeps her trapped in poverty, can she cling to her dream of a better life, and find somewhere that feels like home?

Buchi Emecheta’s scorching debut novel drew on her own experiences to paint a moving picture of hope, unexpected friendship, and survival.

Buchi Emecheta (21 July 1944 – 24 January 2017) was born in Lagos, Nigeria and moved to London in 1961. A writer and academic, she wrote sixteen novels, three children’s stories and numerous articles and television plays. She died in London, 72 years of age.

Bijpassende boeken en informatie

Jean Carrière – De sperwer van Maheux

Jean Carrière De sperwer van Maheux recensie, review en informatie van de inhoud van de Nederlandse vertaling van de Franse roman uit 1972 L’Épervier de Maheux. Op deze pagina lees je uitgebreide informatie over de roman L’Épervier de Maheux van de uit Frankrijk afkomstige schrijver Jean Carrière.

Jean Carrière De sperwer van Maheux recensie, review en informatie

  • ” De roman van Jean Carrière – De sperwer van Maheux, overrompelend, aangrijpend en indrukwekkend. Een zeer terechte keuze om dit pareltje uit de naoorlogse Franse literatuur opnieuw in Nederlandse vertaling uit te geven.”…lees verder > (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗)

Jean Carrière De sperwer van Maheux

De sperwer van Maheux

  • Auteur: Jean Carrière (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: L’Épervier de Maheux (1972)
  • Nederlandse vertaling: C. Jongenburger
  • Uitgever: Uitgever IJzer
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • winnaar Goncourt 1972
  • Boek bestellen >

Flaptekst van de Franse roman uit 1972 van Jean Carrière

De sperwer van Maheux is de roman van de stilte, over de eenzame strijd van een mens tegen natuurmacht en natuurgeweld in een van de robuuste uithoeken van Frankrijk, de onherbergzame Cevennen. Het landschap biedt meer steen dan aarde, de zomers zijn drukkend heet, de winters ijzig koud, en bijna het hele jaar door heerst een alles doordringende wind. De boeren zitten er al generaties vastgeklonken aan vrijwel niets opleverende stukjes land. Ze leven eenzaam, sterven eenzaam. De dorpen raken ontvolkt.

De sperwer van Maheux gaat over de laatste bewoners van Maheux, Jean Carrière - L’Épervier de Maheuxhet laatste gezin dat in 1947 nog gebleven is. Ze strikken lijsters, schieten hazen, proberen land te ontginnen. Als de vader, Reilhan de Zwijger, overlijdt en zijn vrouw gek is geworden van de stilte, keert de jonge Joseph-Samuel terug naar het geciviliseerde leven. De laatste zoon, Abel, blijft nadat zijn vrouw is weggelopen, volslagen eenzaam achter. Hij is bezeten van slechts één idee: een waterbron vinden.

Carrière hanteert een stijl die de dingen neerzet ‘alsof’ men ze zou kunnen vastpakken. De natuur, het dorp, de dieren, de wanhopig vechtende mensen, ze staan in zeldzame scherpte voor ons.

Jean Carrière (6 augustus 1928, Nîmes, Frankrijk – 8 mei 2005, Nîmes, Frankrijk) won in 1972 de Prix de Goncourt voor De sperwer van Maheux. Na meer dan 40 jaar is dit veelgezochte en moeilijk te vinden boek weer verkrijgbaar.

Bijpassende boeken en informatie

Stephanie Schuster – Vrijheid voorhanden

Stephanie Schuster Vrijheid voorhanden Wondervrouwen 3 recensie en informatie over de inhoud van de Duitse roman. Op 16 januari 2024 verschijnt bij uitgeverij Signatuur de Nederlandse vertaling van Freiheit im Angebot, Wunderfauen 3, geschreven door de Duitse auteur Stephanie Schuster.

Stephanie Schuster Vrijheid voorhanden Wondervrouwen 3 recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Wondervrouwen 3, Vrijheid voorhanden. Het boek is geschreven door Stephanie Schuster. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de derde roman in de trilogie van de Duitse schrijfster Stephanie Schuster.

Recensie geschreven door Monique van der Hoeven

Al eerder las ik deel 1 en 2 van deze heerlijke romanserie “Wondervrouwen”. Ik was dus heel blij toen deel 3 in de Nederlandse vertaling uitkwam.

We zijn in dit deel weer een stuk verder in de tijd – het is heerlijk om de dames weer te ontmoeten een aantal jaren later. Het is inmiddels 1972, de Olympische Spelen worden gehouden in München.

Luise Dahlmann worstelt om haar buurtwinkel te behouden – de concurrentie van moderne supermarkten is inmiddels moordend. Het huwelijk tussen haar man Hans en haar is defintief voorbij. Inmiddels is het wettelijk mogelijk te scheiden – een stap die ze zetten. Helga wil haar eigen dokterspraktijk openen – en dat lukt haar – maar natuurlijk niet zonder slag of stoot. Er duiken nogal wat  spoken uit het verleden op in hun levens. Spoken die om nader onzoek vragen. Annabel duikt er na het overlijden van haar schoonvader helemaal in. De vriendinnen gaan in dit deel ook samen op reis – op zoek naar losse eindjes uit het verleden als het ware. Daar blijkt maar weer eens hoe belangrijk en diep de vriendschap tussen de vrouwen in de loop van vele jaren is gegroeid.

Deel 3 met heel veel plezier gelezen – net als de andere twee delen heerlijk vlot geschreven. Je kijkt er elke dag weer naar uit om een stukje mee te reizen met de Wondervrouwen. Jammer dat dit het laatste deel was… ik zou best willen weten “hoe het verder gaat”. Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Stephanie Schuster Vrijheid voorhanden Wondervrouwen 3 recensie

Vrijheid voorhanden

Wondervrouwen 3

  • Auteur: Stephanie Schuster (Duitsland)
  • Soort boek: Duitse roman
  • Origineel: Freiheit im Angebot (2021)
  • Nederlandse vertaling: Davida van Dijke
  • Uitgever: Signatuur
  • Verschijnt: 16 januari 2024
  • Omvang: 416 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 26,99 / € 14,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van Wondervrouwen deel 3 Vrijheid voorhanden

Het is 1972 en de Olympische Spelen worden gehouden in München. In Starnberg vecht Luise om haar kleine kruidenierswinkel te behouden, ondanks de moordende concurrentie van de grote supermarkten. Daarnaast moet ze toegeven dat haar huwelijk voorbij is. De nieuwe echtscheidingswet zorgt ervoor dat zij een gewaagde stap kan zetten. In deze turbulente tijden wordt ze gesteund door haar drie vriendinnen: Helga, die droomt van haar eigen dokterspraktijk, Marie, die al haar energie in haar manege stopt en Annabel, die eindelijk het verleden van haar familie onder ogen durft te zien. Al deze nieuwe kansen doen ze beseffen: het grootste avontuur van hun leven begint nu pas.

Vrijheid voorhandenis het derde deel van de succesvolle Wondervrouwen-trilogie: drie romans over het leven van vier vriendinnen, ten tijde van de economische bloei in het midden van de jaren vijftig tot aan de Olympische Spelen van 1972.

Stephanie Schuster Alles wat je hart begeert Recensie Wondervrouwen 1Stephanie Schuster (Duitsland) – Alles wat je hart begeert
Wondervrouwen deel 1
Duitse roman
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Een heerlijk wegleesboek over boeiende vrouwen. Een boek over een tijd die vooruitgang belooft in alle opzichten…lees verder >

Stephanie Schuster Alleen het beste Wondervrouwen 2 recensieStefanie Schuster (Duitsland) – Alleen het beste
Wondervrouwen 2
Duitse roman
Uitgever: Signatuur
Verschijnt: 2 mei 2023
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Dit deel van de romantrilogie beslaat de jaren 60 – een periode van groei, maar ook een roerige tijd, voor de dames persoonlijk, maar zeker ook als het op vrouwenemancipatie aankomt. Stephanie Schuster heeft een gezellig en vlotte schrijfstijl, het voelt alsof de vier dames je eigen vriendinnen zijn…lees verder >

Bijpassende boeken en informatie

Søren Ulrik Thomsen – Store Kongensgade 23

Søren Ulrik Thomsen Store Kongensgade 23 recensie en informatie over jeugdherinneringen van de Deense dichter. Op 1 november 2023 verschijnt in de reeks Bibliotheek Suhrkamp de Duitse vertaling van het boek met jeugdherinneringen uit Kopenhagen van de Deense dichter Søren Ulrik Thomsen. Er is geen Nederlandse vertaling van het boek aangekondigd of verkrijgbaar.

Søren Ulrik Thomsen Store Kongensgade 23 recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de memoir Store Kongensgade 23. Het boek is geschreven door Søren Ulrik Thomsen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de Duitse vertaling van de jeugdherinneringen uit Kopenhagen van de Deense dichter Søren Ulrik Thomsen.

Søren Ulrik Thomsen Store Kongensgade 23 jeugdherinneringen

Store Kongensgade 23

  • Auteur: Søren Ulrik Thomsen (Denemarken)
  • Soort boek: jeugdherinneringen
  • Origineel: Store Kongensgade 23 (2021)
  • Duitse vertaling: Hannes Langendörfer
  • Uitgever: Suhrkamp Verlag, Bibliothek Suhrkamp
  • Verschijnt: 1 november 2023
  • Omvang: 100 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 20,00 / € 16,99
  • Boek bestellen bij: Amazon

Flaptekst van de jeugdherinneringen van de Deense dichter Søren Ulrik Thomsen

Gibt es ein bestimmtes Jahr oder einen bestimmten Ort im Leben eines Menschen, der sich im Laufe der Zeit als der wichtigste erweisen wird?

Für den dänischen Lyriker und Essayisten Søren Ulrik Thomsen liegt dieser Ort in Kopenhagen, in der Store Kongensgade 23. Voller Erwartung zieht er 1972, er ist 16, mit der Familie vom Land in die Großstadt, bereit für alles, was vor ihm liegt: Kultur, die erste Liebe, die Anfänge des Schreibens. Gleichzeitig leidet seine Mutter an einer schweren Depression mit langen Aufenthalten in psychiatrischen Kliniken. In dieser Spannung zwischen Glück und Unglück, zwischen Aufbruch und Rückzug denkt Thomsen in elegischer, rhythmischer Prosa über das Leben nach, darüber, warum man schreibt, über die Angst vor dem Alter. Und über eine Wohnung, in der er nur ein Jahr lang wohnte, die für ihn aber, obwohl sie der Vergangenheit angehört, der Ort ist, von dem seine ganze Zukunft ausgehen wird.

Bijpassende boeken en informatie

Cormac McCarthy – Stella Maris

Cormac McCarthy Stella Maris recensie en informatie over de inhoud van de roman. Op 22 november 2022 verschijnt bij uitgeverij Picador de nieuwe roman van de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. De Nederlandse vertaling van de roman verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers. Een maand eerder, op 25 oktober 2022 verschijnt een tweede nieuwe roman van de beroemde Amerikaanse schrijver. Deze roman heeft als titel The Passenger meegekregen.

Cormac McCarthy Stella Maris recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman Stella Maris. Het boek is geschreven door Cormac McCarthy Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit nieuwe roman van de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy.

Recensie van Tim Donker

De Cormac. De McCarthy. Daar is hij. Daar is hij dan weer. En De Passagier staat nog warm en rokend in mijn kast, en De Passagier laat me nog hijgend, en De Passagier leeft nog – en nu al komt hij af met Stella Maris. Toch geen flinterdun boekje, dat De Passagier (liet ik de titel van zijn vorige reeds vallen? De Passagier heette het) maar het liet me niettemin op een zeker soort honger achter: ik had niet gewild dat het al uit was, niet nu al (had ik trager moeten lezen?) en komt dus als geroepen dit Stella Maris want het sluit nogal goed aan bij euh… wel, De Passagier dus. Zie het als een nabeschouwing. Een post scriptum misschien. Ik weet het niet, ik probeer die achterlijke term “tweeluik” te vermijden. Ging het vorige boek nog over Bobby Western, dit keer staat zijn zus centraal (van wie wij via Bobby ook al menige glimp hadden mogen opvangen).

Alicia Western is een briljant wiskundige (ex-wiskundige feitelijk), gediagnosticeerd als lijdend aan “paranoïde schizofrenie” en uit eigen wil opgenomen in een kliniek die Stella Maris heet (hee, anders sloeg die titel ommers nergens op). Gans het boek wordt verteld in therapeutiese sessies.

He?

Wat?

Ja.

Gesprekken. Met haar therapeut. Dit hele boek bestaat uit dialogen, meer niet.

Wow.

Is wat ik dacht. Is wat ik almeteens dacht. Is wat ik op voorhand al dacht. Cormac McCarthy, dacht ik, de geniale Cormac McCarthy komt af met experimenteel proza van een kaliber waarvoor ik Engels ben gaan lezen.

He?

Wat?

Ja, dat behoeft misschien enige uitleg. Die laatste zin ik meen. Eigenlijk kende ik die hele Cormac McCarthy van haar noch pluim toen ik aan De Passagier begon. Maar dat mepte me dan ook steenkoud neder: niet zelden was ik zó onder de indruk van een boek. Oké, ik ben best vaak zó onder de indruk van een boek. Maar gezien de hoeveelheid boeken die ik lees, ging het uitgedrukt in procenten toch nog altijd om een bijzonderheid. Dit was wel één van de boeken die me bij blijven zou & McCarthy was op slag een nieuwe favoriet. Dat was één.

En dan dat experimenteel proza: ik heb nu al bijkans drie decennia lang een boon voor boeken die op één of andere manier afwijken van de vuile rest die daar zo’n beetje in het midden ligt en een boek dat geheel uit dialogen bestaat kwalificeert zich bij mij als experimenteel proza en heeft alleen daarom al mijn aandacht – al zou het niet geschreven zijn door Cormac McCarthy maar lawwezeggûh door William Gaddis. Want die schreef ooit JR, een regelrechte aanval op de Amerikaanse droom (en alleen daarom al goed). En misschien de eerste roman ooit die vrijwel volledig uit dialogen bestaat, kruisende dialogen, in elkaar hakende dialogen, zich verknopende dialogen – niet altijd is het bij Gaddis meteen duidelijk wie er nu eigenlijk precies aan het woord is. Ik vernam wat over JR, ik hoorde iets komen doorheen de druivengaard en ik dacht: Dat boek moet ik lezen! Maar JR is bij mijn allerbeste weten nooit in het Nederlands vertaald (schande, Arbeiderspers!) (nee: schande, Koppernik!) (vroeger zou ik gezeid hebben: schande, IJzer) (maar die tiep kent geen skinnerbox uit een boodschappenkrat, dus laat maar). Dus wat toen gezongen? Zomaar wat uitgeverijen een verzoeknummertje doen? Vertaal dit toch eens, vertaal dit boek toch eens, waarom vertalen jullie dit boek toch niet? Ik trachtte In De Knipscheer ooit zo gek te krijgen de kortverhalen van Michael Gira te vertalen en daar kwam al niks van in de bus – en die mensen kénde ik dan nog min of meer. Wat voor deksels zouden geheel onbekende uitgevers dan op mijn neus doen belanden? Nah. Heel dat boek, heel dat vuistdikke en bij vlagen volslagen onbegrijpelijke boek in de oorspronkelijke taal doorworstelen leek me dan makkelijker. Dus ik liet het aanrukken. Uit het verre Amerika. En dat daar bleek maar de top van de ijsberg: wat een schatten en schatten en nog eens schatten aan wonderschoon onvertaald proza en onvertaalde poëzie lagen daar in dat door mij tot dan toe voor debiel gehouden Amerika te wachten op mijn lezersogen! (en hoe logies ook: met een afzetmarkt zo ontzettend groot, kun je wel eens een onorthodox danspasje veroorloven, niet waar?) Er was een tijd, zelfs, dat het Engelstalige deel van mijn boekenkast het Nederlandstalige deel bij verre oversteeg.

Ik had dus alle redenen om aan te nemen dat ik Stella Maris nog beter ging vinden dan (okee nu is het genoeg regels geleden nu kan ik hem wel weer even noemen) De Passagier. Maar hoeveel beter dan ongelooflijk goed kan goed zijn? Wat ging Stella Maris met me doen als De Passagier me al verpletterd had? Me vergruizelen? Het allereerste McCarthy-boek dat ik ooit gelezen had, was grofkorrelig, duister, spannend, grappig, hallucinant, verwarrend, hard, ontroerend, mooi, aangrijpend, ontregelend, vervreemdend, surrealistisch, dromerig, rauw en vooral volstrekt eigen. Wat ging dit boek meer kunnen zijn dan dat? Kán een boek wel meer zijn dan dat.

Nou. Nee. Nee dus. Dat kan een boek niet. Stella Maris was niet de klap op de vuurpijl. Stella Maris was de mensen op straat die wijzen naar de vuurpijl en ooh! zeggen. Je denkt: zonder die mensen had ik ook wel ooh! kunnen denken.

Misschien doe ik het boek daarmee tekort. Maar eerst dit.

Iets met hoe de kracht de zwakte kan zijn, ik had het niet zo willen zeggen maar jij begint erover. Juist dat wat me zo had aangetrokken, een boek in dialogen, de reden waarom ik Engels ben gaan lezen, experimenteel proza, afwijken van de vuile rest (die ook nog altijd iets met bijtekst moet, van bijtekst de hoofdtekst makend), juist daarmee berooft McCarthy zichzelf van zijn allergrootste troef: de sfeer. Die maffe keelsnoerende nagelbijtende sfeer. Een raar gedoe op een booreiland waar Bobby Western misschien wel misschien niet alleen was voor een dag, of twee dagen, of langer. Een gezonken vliegtuig vol mensen wier haar boven hun hoofd hangt. Al die schimmige kamertjes, boven een bar of waar dan ook waar “ze” je iedere keer weer vinden. De hallucinaties van een zus die misschien geen hallucinaties zijn. Die sfeer. De sfeer van een koortsdroom. Die weg is als je mensen alleen maar laat praten. Praten is geen koortsdroom, hoe maf de praat ook is. Voor koortsdromen bruiken we beelden en liefst geen praat watzoaltijd.

Daarbij komt dat anders dan bij Gaddis er bij McCarthy maar twee praters zijn: de therapeut en de patiënte. Ja, ook bij McCarthy weet je soms voor een enkel secondje ofzo even niet wie dat laatste nou zei, maar doorgaans is het verschil tussen therapeutenpraat en patiëntenpraat groot genoeg om eventuele verwarring snel in te dammen – en onindambare verwarring, dat was nou net mijn grote plezier bij De passagier!

Daarbij komt dat de therapeut-patiënte enscenering iets toneelmatigs heeft, lichtelijk overhellend, zelfs, naar het kluchtige. Dat de gesprekken tussen Alice en haar therapeut vrijwel altijd op dezelfde manier beginnen, versterkt dat gevoel nog. Het geeft het iets van een serie sketches, iets als André van Duin, iets waarvan ik vrees dat het de bedoeling niet kan zijn geweest (langs de andere kant: wat weet ik nu helemaal van de bedoelingen van Cormac McCarthy, die mens staat op eenzame hoogte en ik sta daar ergens in het riool wat probeer ik überhaupt aanspraken te maken op zijn bedoelingen?)

Daarbij komt nee daar komt nog bij dat Alice Western een briljant wiskundige is. Of waart. Bovenmatig intelligent, ook als kind al. De gesprekken gaan over wiskunde, algebra, topologie, filosofie, Grothendieck, Poincaré, Spengler, kardinaal- en ordinaalgetallen, Russel, Wittgenstein; de uitspraken van Alice worden zomwijlen door de mij niet geheel ononderlegd lijkende psychotherapeut al niet begrepen – hoe moet dat dan zijn voor de lezers, McCarthy? Ja ik weet wel dat ik de verwarring in uw vorige boek zo hoog achtte maar verwarring en onbegrip dat is niet hetzelfde.

Daar komt nog bij… ja, wacht, er komt nog één ding bij. Therapeutiese sessies tenderen naar rationalisaties. In het vorige boek was er sprake van Het Kind. Dat leek een hallucinatie van Alice te zijn: een onvolgroeid, betweterige, met “vlerken” in plaats van armen uitgeruste stoorzender die te pas maar vooral te onpas kwam opdraven in haar kamer. Maar dan is er die scéne dat Bobby een lange strandwandeling maakt met Het Kind. Bobby is een onalledaags persoon maar zeker niet psychoties. Toch? Ja toch. Maar toch is Het Kind bij hem, en lopen ze op. Dat maakt Het Kind wat? Een broer-zus liefde die zó sterk is dat ze ook deelt in dromen, hallucinaties, visioenen? Een transcendentale entiteit? Simpelweg een metafoor? Voor? Hoe ook – Het Kind intrigeerde me in De Passagier in zulk een hoge mate dat ik vrees voor een therapeut in Stella Maris om het ten dode te rationaliseren. Dat gebeurt niet helemaal, maar toch had ik Het Kind liever niet ter sprake gehad in dit boek.

Wat is het?

Ik overweeg de omgekeerde volgorde: Cormac McCarthy had De Passagier uit laten brengen ná Stella Maris. Oké. Dan had ik misschien wat veel informatie gehad al, misschien zoveel zelfs dat een deel van de spanning van De Passagier al doodgeslagen was maar toch: dan had ik eerst een onorthodox, intrigerend boek gelezen, een boek van het soort dat een reden was om Engels te gaan lezen om dan te leren dat die schrijver niet alleen kan intrigeren maar ook verwarren, verduisteren, beangsten en ontroeren.

Of. Stella Maris was een extra deel geweest bij De Passagier. In dezelfde band. Had ik al dat gepraat gelezen terwijl ik nog steeds zo aan het trillen was om de gebeurtenissen jawel, daaraan was De Passagier ook rijk.

Of.

Maar wat.

Het is gegaan zoals het gegaan is. Stella Maris is voorwaar geen slecht boek. “Grothendieck vergeet ik niet. Alle mensen die ik noemde zijn dood. Is dit een vereiste om bij de groten te horen? Het is een vereiste om niet morgenochtend wakker te worden en iets buitengewoon stoms te zeggen.”, of bijvoorbeeld een idee over hoe taal de waanzin gebracht heeft (“Geestesziekten schijnen bij dieren niet voor te komen”); taal als een epidemie die zeer snel om zich heen greep; een idee die me zowel deed denken aan “language is a virus from outer space”, een uitspraak van William Burroughs maar onsterfelijk gemaakt door Laurie Anderson alsook deed bepeinzen hoe waar dat überhaupt is (kennen dieren geen taal dan, kennen dieren geen waanzin dan) – alleen zulke vragen al.

Alleen zulke vragen al, alleen zulke gedachten al.

Welke schrijver kan dat?

Cormac McCarthy moet een ongemeen intelligent man zijn. En ik hoop dat hij ooit, in zijn tijd, wanneer was zijn tijd, wiskunde en ook het natuurkunde van Bobby uit het vorige boek gestudeerd heeft. Dat hij de waanzin van het intellect (wie schreef daar ook weer over?) van nabij kent en dat hij al wat hij te berde brengt in zijn boeken kan putten uit zijn parate kennis. Want dan, en alleen dan, spreken we over een auteur die op onontkoombare wijze verslag kan doen over de grenzen van wat wel zo kreupel als “de verlichting” wordt aangeduid. De gekte van dat wat zich ooit juist wilde afwenden van de gekte.


Cormac McCarthy Stella Maris Recensie

Stella Maris

  • Schrijver: Cormac McCarthy (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Origineel: Stella Maris (2022)
  • Nederlandse vertaling: Arjaan en Thijs van Nimwegen
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 6 december 2022
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 21,99
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Cormac McCarthy

1972, Black River Falls, Wisconsin. Alicia Western, wiskundige met paranoïde schizofrenie in een psychiatrische kliniek overdenkt bij haar psychiater de aard van waanzin, het snijvlak tussen natuurkunde en filosofie, en herinnert zich een jeugd waarin haar grootmoeder haar op zevenjarige leeftijd vreesde. Ze introduceert haar hersenschimmen, maar weigert te spreken over haar broer Bobby – niet helemaal dood, niet helemaal de hare – om wie ze voortdurend rouwt.

Geheel verteld door de weergave van de therapeutische sessies is Stella Maris een intiem portret van rouw en verlangen, waarin een jonge vrouw haar eigen bestaan probeert te begrijpen en daarbij leven en dood bevraagt op het hoogste niveau.

Cormac McCarthy Stella Maris Recensie

Stella Maris

  • Schrijver: Cormac McCarthy (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Taal: Engels
  • Uitgever: Picador
  • Verschijnt: 22 november 2022
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Cormac McCarthy

1972, Black River Falls, Wisconsin: Alicia Western, twenty years old, with forty thousand dollars in a plastic bag, admits herself to the hospital. A doctoral candidate in mathematics at the University of Chicago, Alicia has been diagnosed with paranoid schizophrenia, and she does not want to talk about her brother, Bobby. Instead, she contemplates the nature of madness, the human insistence on one common experience of the world; she recalls a childhood where, by the age of seven, her own grandmother feared for her; she surveys the intersection of physics and philosophy; and she introduces her cohorts, her chimeras, the hallucinations that only she can see. All the while, she grieves for Bobby, not quite dead, not quite hers.

Told entirely through the transcripts of Alicia’s psychiatric sessions, Stella Maris is a searching, rigorous, intellectually challenging coda to The Passenger, a philosophical inquiry that questions our notions of God, truth, and existence.

Cormac McCarthy De passagier RecensieCormac McCarthy (Verenigde Staten) – De passagier
Amerikaanse roman
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschijnt: 25 oktober 2022

Cormac McCarthy The Passenger RecensieCormac McCarthy (Verenigde Staten) – The Passenger
Amerikaanse roman
Uitgever: Picador
Verschijnt: 25 oktober 2022

Bijpassende boeken en informatie

Peter Handke – Ongezocht ongeluk

Peter Handke Ongezocht ongeluk Recensie en informatie boek uit 1972 van de Oostenrijkse Nobelprijswinnaar. Op 25 november 2021 verschijnt bij uitgeverij Wereldbibliotheek de Nederlandse vertaling van de vertelling Wunschloses Unglück van de Oostenrijkse schrijver Peter Handke.

Peter Handke Ongezocht ongeluk recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman uit 1972 Ongezocht ongeluk. Het boek is geschreven door Peter Handke. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek van winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur 2019, de Oostenrijkse schrijver Peter Handke.

Recensie van Tim Donker

En dan komen ze af met Handke, en dan zul je moeten vragen Welke Handke? Wat het schijnt mij toe dat er meerdere Handkes zijn, of toch in ieder geval twee. De wespen vond ik fantasties. Het is zijn prozadebuut, en ik vond het fantasties. Kali vond ik ook erg goed. Dat is van veel later datum, de twintigste eeuw was al dood toen, we zaten allang aan deze zijde van de millenniumwende. Maar Langzame terugkeer vond ik geen doorkomen aan. De terugkeer was te traag, ik weet het niet, ik kon het niet lezen, na één bladzijde werd ik gek, ik bleef het maar proberen, het lukte echt niet. Het is een andere vroeg werk, misschien een jaar of tien jonger dan het prozadebuut; in ieder geval staat het ferm tussenin De wespen en Kali. Essay over de geslaagde dag vond ik heel geslaagd maar van Essay over de moeheid werd ik werkelijk moe. Te moe om door te lezen. Ik ben geen kenner van het oeuvre van Handke, en ik weet het niet. Ik zie het niet. Wat wel, wat niet. De lijn. Het patroon. Ik zie het niet…lees verder >

Peter Handke Ongezocht ongeluk Recensie

Ongezocht ongeluk

Een vertelling

Flaptekst van het boek uit 1972 van Peter Handke

Een Oostenrijkse vrouw trouwt vóór de Tweede Wereldoorlog met een Duitser van wie ze niet houdt. Het huwelijk is voor haar een gevangenis. Haar zoon, de verteller, beschrijft de onvermijdelijke afloop.

Bijpassende boeken en informatie

Georges Perec – De wedergekeerden

Georges Perec De wedergekeerden recensie en informatie over de inhoud van de Franse roman uit 1972. Op 22 februari 2022 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van de roman Les revenentes van de Franse schrijver Georges Perec.

Georges Perec De wedergekeerden recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De wedergekeerden. Het boek is geschreven door Georges Perec. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van roman uit 1972 van de Franse schrijver Georges Perec.

Georges Perec De wedergekeerden Recensie

De wedergekeerden

  • Schrijver: Georges Perec (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Les revenentes (1972)
  • Nederlandse vertaling: Guido van de Wiel
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 22 februari 2022
  • Omvang: 120 pagina’s
  • Prijs: € 20 – € 25
  • Uitgave: gebonden boek
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Georges Perec

De wedergekeerden vertelt Cléments legende met veel seks en edelstenen. Plek: de kerk te Exeter. Reden: een seksfeest. De deernen Thérèse, Hélène en Estelle hebben eerst seks met de kerkheer zelf, met meerdere preekheren, met de jetset-vedette Bérengère de Brémen-Brévent en verder met de etter Ernest en z’n efeben. De echte reden? ‘B de BB’ brengt d’r edelstenen mee en wenst deze tegen veel geld te venten. Messentrekkende bendeleden wensen echter deze geslepen stenen en het edelsmeedwerk met geweld weg te nemen. Weten Clément en de deernen tegen het end de rest beet te nemen en de edelstenen zelf te stelen?

Bijpassende boeken en informatie

Harold Sonny Ladoo – No Pain Like This Body

Harold Sonny Ladoo No Pain Like This Body roman uit Trinidad recensie en informatie. Op 1 juli 2021 verschijnt bij uitgeverij Vintage Classics de roman uit 1972 van de van Trinidad en Tobago afkomstige schrijver Harold Sonny Ladoo. Er is geen Nederlandse vertaling van de roman verschenen of aangekondigd.

Harold Sunny Ladoo No Pain Like This Body recensie en informatie

Als het de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van de roman No Pain Like This Body. Het boek is geschreven door Harold Sonny Ladoo. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman uit 1972 van de op Trinidad geboren schrijver Harold Sonny Ladoo.

Harold Sonny Ladoo No Pain Like This Body Roman uit Trinidad

No Pain Like This Body

  • Schrijver: Harold Sonny Ladoo (Trinidad & Tobago)
  • Soort boek: sociale roman
  • Taal: Engels
  • Eerste uitgave: 1972
  • Uitgever heruitgave: Vintage Classics
  • Verschijnt: 1 juli 2021
  • Omvang: 170 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Recensie en waardering voor de roman van Harold Sunny Ladoo

  • “A masterpiece of hurt.” (The New York Times)
  • “To anyone who knows Caribbean literature, his novel is infamous, and Ladoo is seen as one of the region’s great literary stars.” (Independent)

Flaptekst van de roman uit Trinidad van Harold Sonny Ladoo

Set in the Eastern Caribbean at the beginning of the twentieth century, No Pain Like this Body describes the perilous existence of a poor rice-growing family during the August rainy season. Their struggles to cope with illness, a drunken and unpredictable father, and the violence of the elements end in unbearable loss.

Through vivid, vertiginous prose, and with brilliant economy and originality, Ladoo creates a fearful world of violation and grief, in the face of which even the most despairing efforts to endure stand out as acts of courage.

Bijpassende boeken en informatie

Tove Jansson – Zomerboek

Tove Jansson Zomerboek recensie en Informatie van deze mooie roman uit 1972. Op 16 juni 2020 verschijnt Uitgeverij  De Geus de Nederlandse vertaling van Sommarboken de roman van de Finland-Zweedse schrijfster Tove Jansson.

Tove Jansson Zomerboek Recensie en Informatie

Ergens op een klein eiland aan de Finse Bocht staat het huisje waar grootmoeder samen met haar zoon en kleindochter Sophie elk jaar de zomer doorbrengt. Oma, al ver in de tachtig, denk ik, en Sophie een jaar of zeven. Vader is vooral veel aan het werk. Tenminste hij zit aan zijn tafel met zijn rug naar de twee vrouwen. En zij zijn aan elkaar gewaagd. En beiden leven zij nog volop in hun magische levensfase en maken dus ook met elkaar ongelooflijke avonturen mee. En het hoofdpersonage in hun verhalen en avonturen is meestal de natuur. De natuur, die al eeuwenlang haar goddelijke gang is gegaan op dit eiland,  het spookbos, dat zichzelf traag en moeizaam had gevormd en waarin het evenwicht tussen overleven en vernietigd worden zo broos was, dat zelfs de geringste verandering ondenkbaar was.

Tove Jansson Zomerboek Recensie

De bomen en struiken die op het ene moment een gevaarlijk dier leken en dan weer een monster. Waar oma al snijdend in dode takken en stukken boomschors nog andere vreemde wezens aan toevoegde. En als je goed keek naar oude botten die je vond in het bos of op het strand, dan kon je er altijd wel wat in zien. En intussen praten zij met elkaar over de natuur, hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Dat een ijseend niet dood gaat van te veel zingen voor een vrouwtjes eend. Dat weet Sophie heus wel. En nee, hij hoeft niet begraven te worden. Daar zorgt de natuur wel voor. En dan wil oma even rust en stuurt Sophie er in haar eentje op uit. Alhoewel oma breekbaar is, kan zij wel even alleen achterblijven.

Belevenissen van oma en kleindochter in een magische levensfase prachtige in een tijdloze, gevoelige kleine roman

En dan in één van de zomers komt een vriendinnetje logeren. Een meisje dat niets weten van leven op zo’n eiland, niet gewend is door de regen en de blubber te baggeren. Geen idee heeft. Dus ja, dit wordt geen succes. Want oma weet dat een eiland een verschrikking kan zijn voor wie van buitenaf komt. En dan volgt er een prachtige beschrijving van het leven in een gesloten gemeenschap:

“Je belandt van het ene op het andere moment in een grote groep van mensen die altijd samen hebben gewoond en met de vanzelfsprekendheid van huisvolk rondlopen op een stuk grond dat ze kennen en aanvoelen en begrijpen. En met alles wat hun gewoonten bedreigt, richten ze zich nog meer op elkaar en voelen ze zich nog zekerder van zichzelf.” (pagina 32). Zomerboek is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Zomerboek

  • Schrijfster: Tove Jansson (Finland)
  • Soort boek: Finland-Zweedse roman
  • Origineel: Sommarboken (1972)
  • Nederlandse vertaling: Cora Polet
  • Uitgever: De Geus
  • Verschijnt: 16 juni 2020
  • Omvang: 176 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman van Tove Jansson

Sophia brengt met haar vader en oma de zomer door op een Fins eiland. In de wijze en vooral ook geestige gesprekken die de oude vrouw en het jonge meisje met elkaar voeren, komen de angsten en verlangens van het meisje en het verleden van de oma op een betoverende en ontroerende manier tot uitdrukking.

Tegen de achtergrond van moerassen en bossen en de altijd aanwezige zee schildert Tove Jansson zonder enig spoor van sentimentaliteit of valse emotie de verhouding tussen een grootmoeder en haar kleindochter.

Bijpassende boeken en informatie

Jan Terlouw – Oorlogswinter

Jan Terlouw Oorlogswinter recensie en informatie oorlogsroman voor de jeugd. In 1972 verscheen de bekendste en meest gelezen oorlogroman voor kinderen, geschreven door Jan Terlouw.

Jan Terlouw Oorlogswinter Recensie en Informatie

Het boek Oorlogswinter dat voor het eerst verscheen in 1972 en vele tientallen keren is herdrukt, is waarschijnlijk na het dagboek van Anne Frank het bekendste Nederlandse oorlogsboek. Op deze pagina is informatie te vinden over dit bijzondere kinderboek. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen.

Jan Terlouw Oorlogswinter Recensie en Informatie Boek uit 1972001Boek-Bestellen

Oorlogswinter

  • Schrijver: Jan Terlouw (Nederland)
  • Soort boek: kinderboek, oorlogsroman
  • Leeftijd: 10+ jaar
  • Verschenen: 1972
  • Uitgever: Lemniscaat
  • Omvang: 164 pagina’s
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Uitgave: Gebonden Boek / Luisterboek

Jan Terlouw over Oorlogswinter bij DWDD

Op maandag 24 februari 2020 is Jan Terlouw te gast bij het tv-programma De Wereld Draait Door om te vertellen over zijn succesvolle kinderboek dat hij baseerde op zijn eigen ervaringen.

Flaptekst van het oorlogsboek van Jan Terlouw

Plotseling is de 16-jarige Michiel betrokken bij het verzet en ervaart hij hoeveel angst, onzekerheid en moeilijkheden dit met zich meebrengt. Maakt hij nu fouten, of is er toch verraad in het spel? Maar van wie?

Het is de ijskoude winter van 1944-1945. De Tweede Wereldoorlog is nog in volle gang.De 15-jarige Michiel kan niet wachten tot hij mee kan doen in het verzet. Als zijn buurjongen Dirk hem vraagt een brief te bezorgen voelt hij zich eindelijk serieus genomen. Maar Dirk wordt opgepakt en degene bij wie hij de brief moet bezorgen, is doodgeschoten door de Duitsers. Michiel staat er alleen voor.

Bijpassende Boeken en Informatie